ΔΟΜΙΝΙΚΑΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΒΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ ΤΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΤΟΥ ΣΕΞ

Η αστυνομία στη Δομινικανή Δημοκρατία συνήθως βιάζει, χτυπάει, ταπεινώνει και  κακομεταχειρίζεται φραστικά γυναίκες εργαζόμενες του σεξ, για να ασκήσει κοινωνικό έλεγχο πάνω τους και να τις τιμωρήσει για την παραβίαση κοινωνικών κανόνων αποδεκτής θηλυκότητας και σεξουαλικότητας, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία σε νέα έκθεση που κυκλοφόρησε σήμερα.

Η νέα έκθεση «Αν εκείνοι [οι πελάτες] μπορούν να την έχουν, γιατί δεν μπορούμε κι εμείς;» καταγράφει τις ιστορίες 46 ετεροφυλόφιλων και διεμφυλικών γυναικών εργαζόμενων του σεξ, πολλές από τις οποίες ανέφεραν ότι υφίστανται διάφορες μορφές βίας, που αρκετές από αυτές συνιστούν βασανιστήρια με βάση το φύλο και άλλες μορφές κακομεταχείρισης. Το ποινικοποιημένο καθεστώς των εργαζομένων του σεξ, σε συνδυασμό με τη βαθιά φαλλοκρατία, τροφοδοτεί τις αυθαίρετες κρατήσεις από την αστυνομία και επιτρέπει την ατιμωρησία αυτών των σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οι ανατριχιαστικές μαρτυρίες που συγκέντρωσε η Διεθνής Αμνηστία από τη Δομινικανή Δημοκρατία αποκαλύπτουν ότι η αστυνομία συνήθως στοχοποιεί και ασκεί σεξουαλική κακοποίηση και ταπείνωση σε γυναίκες που πωλούν το σεξ, με σκοπό την τιμωρία και τη διάκριση εναντίον τους. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να ισοδυναμεί με βασανιστήρια με βάση το φύλο και άλλες μορφές κακομεταχείρισης."

Στη Δομινικανή Δημοκρατία, μόνο το 2018, το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα έλαβε πάνω από 71.000 αναφορές για βία στη βάση του φύλου και την ενδοοικογενειακή βία, και περισσότερες από 6.300 αναφορές για σεξουαλικά αδικήματα, συμπεριλαμβανομένων 1.290 αναφορών βιασμού.

Η χώρα έχει επίσης ένα από τα υψηλότερα ποσοστά γυναικοκτονιών της περιοχής, με περισσότερες από 100 περιπτώσεις να καταγράφηκαν το 2017, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο για την Ισότητα των Φύλων των Ηνωμένων Εθνών, για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Παρομοίως, από το 2006 έχουν σκοτωθεί 47 διεμφυλικές γυναίκες, σύμφωνα με την ΜΚΟ Trans Siempre Amigas (TRANSSA).

Οι ειδικοί της δημόσιας υγείας εκτιμούν ότι υπάρχουν περίπου 97.000 γυναίκες εργαζόμενες του σεξ στη Δομινικανή Δημοκρατία και τουλάχιστον 3.900 διεμφυλικές γυναίκες, πολλές από τις οποίες ασκούν σεξουαλική εργασία.

Περίπου οι μισές γυναίκες που έδωσαν συνέντευξη στη Διεθνή Αμνηστία ήταν ετεροφυλόφιλες, και το άλλο μισό ήταν διεμφυλικές. Οι γυναίκες είχαν αποφασίσει να ασκήσουν σεξουαλική εργασία για διάφορους λόγους. Για ορισμένες, κάτι τέτοιο πρόσφερε ευελιξία και έλεγχο στον χρόνο εργασίας τους ή υψηλότερη αμοιβή σε σύγκριση με άλλες εναλλακτικές λύσεις και τους έδινε οικονομική ανεξαρτησία. Για άλλες, η σεξουαλική εργασία ήταν μια από τις ελάχιστες επιλογές που είχαν, για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.

Τουλάχιστον 10 από τις 24 ετεροφυλόφιλες γυναίκες που έδωσαν συνέντευξη για την παρούσα έκθεση δήλωσαν ότι οι αστυνομικοί τις είχαν βιάσει, συχνά υπό την απειλή όπλου. Οι περισσότερες από τις διεμφυλικές γυναίκες είχαν επίσης υποστεί διακρίσεις και βίαιες πράξεις στα χέρια της αστυνομίας (που συνήθως επικεντρώνονταν στην ταυτότητα φύλου τους ή την έκφραση τους), που θα μπορούσαν να ισοδυναμούν με βασανιστήρια ή άλλη κακομεταχείριση.

Η Διεθνής Αμνηστία μίλησε με πολλές γυναίκες που περιέγραψαν ότι έχουν υποστεί ομαδικούς βιασμούς από ένοπλους και ένστολους αστυνομικούς σε παρόμοιες καταστάσεις - αργά τη νύχτα, σε σκοτεινές γωνίες του δρόμου, συχνά στο πίσω μέρος αστυνομικών οχημάτων.

Μια γυναίκα εξήγησε στη Διεθνή Αμνηστία πώς βιάστηκε μια νύχτα τον Οκτώβριο του 2017.

Συνέχισε: «Φοβόμουν. Ήμουν μόνη. Δεν μπορούσα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Έπρεπε να τους αφήσω να κάνουν ό, τι ήθελαν μαζί μου ... Με απείλησαν, ότι αν δεν πήγαινα μαζί τους, θα με σκότωναν. Είπαν ότι ήμουν πόρνη, επομένως γιατί όχι και μαζί τους;»

«Με αποκάλεσαν ‘σκύλα’ και χρησιμοποίησαν πολλές προσβλητικές λέξεις.... Με είδαν, υποθέτω, και σκέφτηκαν ‘Λοιπόν, αν μπορούν να την έχουν (πελάτες), γιατί δεν μπορούμε κι εμείς;’»

Η έκθεση περιγράφει επίσης πώς οι εργαζόμενες του σεξ που ζουν με πολλαπλές ταυτότητες που υπόκεινται διακρίσεις - όπως οι διεμφυλικές γυναίκες- αντιμετωπίζουν ακόμη πιο έντονο αποκλεισμό και διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν βασανιστήρια, από κρατικές αρχές και άτομα.

Οι διεμφυλικές γυναίκες κατήγγειλαν ότι οι αστυνομικοί τις φώναζαν «αδερφές» και «διαβόλους,» και δήλωσαν ότι πίστευαν ότι θεωρούνταν «εξωγήινες» ή «ζώα». Πολλές διεμφυλικές γυναίκες ανέφεραν ότι η αστυνομία έκαιγε τις περούκες τους ή τις ανάγκαζε να καθαρίσουν τα κελιά των φυλακών που καλύπτονταν από περιττώματα για να τις τιμωρήσουν.

Μέχρι εδώ

Η ατιμωρησία για σεξουαλικά βασανιστήρια είναι συνήθης. Η Δομινικανή Δημοκρατία δεν συλλέγει στοιχεία που θα μπορούσαν να συμβάλουν στον προσδιορισμό του εύρους και της σοβαρότητας του προβλήματος των βασανιστηρίων που βασίζονται στο φύλο και της κακομεταχείρισης από την αστυνομία, το οποίο αποτελεί ένα ουσιαστικό βήμα για την καταπολέμηση και την κράτηση των δραστών για τη σοβαρή αυτή βία. Αυτή η ατιμωρησία τροφοδοτεί την κανονικοποίηση τέτοιων εγκλημάτων από τις αρχές, καθώς και από τα ίδια τα θύματα, σε ορισμένες περιπτώσεις.

Οι καταγγελίες εργαζομένων του σεξ σπάνια λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από τις αρχές. Μια γυναίκα είπε στη Διεθνή Αμνηστία: «Αν πας στο αστυνομικό τμήμα για να κάνεις καταγγελία, σε αντιμετωπίζουν σαν πόρνη. Σε αγνοούν. Δεν σου δίνουν καμία σημασία.»

Παρά το γεγονός ότι οι Δομινικανές αρχές έχουν επικυρώσει πολλές διεθνείς πράξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα που απαγορεύουν τα βασανιστήρια, αποτυγχάνουν να αποτρέψουν, να διερευνήσουν κατάλληλα ή να παράσχουν αποζημίωση για αυτές τις πιθανές περιπτώσεις βασανιστηρίων, όπως απαιτείται από το διεθνές δίκαιο.

Τις τελευταίες δεκαετίες, η Δομινικανή Δημοκρατία έχει λάβει μέτρα για να αντιμετωπίσει τις συνυπάρχουσες επιδημίες βίας κατά των γυναικών και του HIV / AIDS, οι οποίες επηρεάζουν δυσανάλογα τις εργαζομένες του σεξ. Ωστόσο, δεν έχει κατορθώσει να ακούσει τις ανάγκες και να προστατέψει τα δικαιώματα των εργαζομένων του σεξ, ούτε να επιφέρει τις νομικές μεταρρυθμίσεις που είναι απολύτως αναγκαίες για την αντιμετώπιση των βασικών αιτιών του στιγματισμού και των διακρίσεων σε βάρος τους.

Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τον Δομινικανό πρόεδρο Ντανιλό Μεντίνα να αναγνωρίσει δημόσια και να καταδικάσει τη χρήση βιασμού και άλλων μορφών βασανιστηρίων και κακομεταχείρισης λόγω φύλου από την αστυνομία και την Υπηρεσία του Γενικού Εισαγγελέα να αναπτύξει ένα πρωτόκολλο για τη διερεύνηση πιθανών περιπτώσεων αυτής της φύσης.

Οι Δομινικανοί νομοθέτες πρέπει επίσης να ψηφίσουν επειγόντως το υπό εξέταση νέο σχέδιο νόμου, το οποίο έχει ως στόχο να αντιμετωπίσει πολλαπλές μορφές διακρίσεων, προκειμένου να διασφαλίσει βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές και να προστατεύσει όλες τις ιστορικά περιθωριοποιημένες ομάδες από το στίγμα και τις διακρίσεις που τροφοδοτούν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

«Με τη θέσπιση ενός νόμου για την αποφυγή διακρίσεων σε βάρος ορισμένων από τις πιο περιθωριοποιημένες γυναίκες της χώρας, η Δομινικανή Δημοκρατία θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα για την υπόλοιπη Καραϊβική, ώστε αυτή να την ακολουθήσει στην καταπολέμηση του στιγματισμού, της φαλλοκρατίας και άλλων κινητήριων δυνάμεων της ακραίας βίας κατά των γυναικών», δήλωσε η Erika Guevara-Rosas.

«Κάτι τέτοιο με τη σειρά του, θα βοηθούσε τη χώρα να αντιμετωπίσει την ευρύτερη επιδημία βίας που βασίζεται στο φύλο, η οποία, όπως η βία κατά των εργαζομένων του σεξ, έχει τις ρίζες της στην φαλλοκρατία και το μίσος.»