ΓΑΖΑ: ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΩΝ ΘΕΤΟΥΝ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΟΥΣ ΑΜΑΧΟΥΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
8 Ιανουαρίου 2009
Η Διεθνής Αμνηστία δήλωσε σήμερα ότι, τόσο οι Ισραηλινοί στρατιώτες, όσο και οι Παλαιστίνιοι μαχητές, θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές Παλαιστινίων αμάχων - μεταξύ άλλων χρησιμοποιώντας τους ως ανθρώπινες ασπίδες.
«Οι πηγές μας στη Γάζα αναφέρουν ότι Ισραηλινοί στρατιώτες μπήκαν σε διάφορα παλαιστινιακά σπίτια και έλαβαν θέσεις, αναγκάζοντας τις οικογένειες να παραμείνουν στο ισόγειο ενώ οι ίδιοι χρησιμοποιούν το υπόλοιπο σπίτι ως στρατιωτική βάση και θέση ελεύθερων σκοπευτών», δήλωσε ο Μάλκολμ Σμαρτ, Διευθυντής του Προγράμματος Έρευνας και Δράσης της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. «Αυτό ξεκάθαρα αυξάνει τον κίνδυνο για τις εν λόγω παλαιστινιακές οικογένειες και σημαίνει ότι χρησιμοποιούνται στην πράξη ως ανθρώπινες ασπίδες».
Τόσο Ισραηλινοί στρατιώτες όσο και Παλαιστίνιοι ένοπλοι εξακολουθούν να πυροβολούν ο ένας τον άλλο από περιοχές κοντά σε σπίτια αμάχων, θέτοντας τους κατοίκους τους σε κίνδυνο.
Οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν βομβαρδίσει σπίτια αμάχων και άλλα κτίρια μη στρατιωτικού χαρακτήρα, με το επιχείρημα ότι είχαν χρησιμοποιηθεί ως κάλυψη από ενόπλους που πυροβόλησαν κατά ισραηλινών στόχων, παρ' όλο που οι Παλαιστίνιοι μαχητές συνήθως απομακρύνονται από την περιοχή μόλις πυροβολήσουν.
«Ο ισραηλινός στρατός γνωρίζει καλά ότι οι Παλαιστίνιοι ένοπλοι συνήθως φεύγουν από την περιοχή αφού πυροβολήσουν και ότι οποιαδήποτε επίθεση αντιποίνων εναντίον αυτών των σπιτιών στις περισσότερες περιπτώσεις θα βλάψει αμάχους, και όχι ενόπλους».
«Οι μαχητές σε αμφότερες τις πλευρές δεν πρέπει να πραγματοποιούν επιθέσεις από περιοχές μη στρατιωτικού χαρακτήρα, όμως όταν όντως καλύπτονται πίσω από ένα σπίτι ή κτίριο μη στρατιωτικού χαρακτήρα για να πυροβολήσουν, αυτή η ενέργεια δεν καθιστά το κτίριο και τους άμαχους κατοίκους του θεμιτό στρατιωτικό στόχο. Οποιεσδήποτε τέτοιες επιθέσεις είναι έκνομες», δήλωσε ο Μάλκολμ Σμαρτ.
«Η χρήση αυτών των τακτικών τη στιγμή που υπάρχουν ένοπλες αντιπαραθέσεις στους δρόμους μέσα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές κατοικίας υπογραμμίζει την παράλειψη και των δύο πλευρών να σεβαστούν το προστατευόμενο καθεστώς των αμάχων στις ένοπλες συγκρούσεις», τόνισε ο Μάλκολμ Σμαρτ. «Υπογραμμίζει επίσης την επείγουσα ανάγκη να πραγματοποιηθεί ανεξάρτητη έρευνα για τις καταγγελλόμενες καταπατήσεις, μεταξύ των οποίων πιθανά εγκλήματα πολέμου, από αμφότερες τις πλευρές, καθώς και να λογοδοτήσουν οι δράστες».
Ιστορικό
Μετά τη χθεσινή επίθεση εναντίον σχολείου της UNRWA στον προσφυγικό καταυλισμό Τζαμπαλίγια, εκπρόσωποι της ισραηλινής κυβέρνησης είπαν ότι οι δυνάμεις τους κανονιοβόλησαν το σχολείο αφού Παλαιστίνιοι ένοπλοι πυροβόλησαν εναντίον τους από εκεί, όμως αυτό αμφισβητείται. Η επίθεση πυροβολικού, που φόνευσε περίπου 40 Παλαιστίνιους, μεταξύ των οποίων παιδιά, και τραυμάτισε περισσότερους από 50 άλλους, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ήταν δυσανάλογη επίθεση.
Στο παρελθόν, Ισραηλινοί στρατιώτες συχνά καταλάμβαναν σπίτια Παλαιστινίων, φυλακίζοντας στην πράξη τους ενοίκους τους, για να τα χρησιμοποιήσουν ως στρατιωτικές θέσεις παρατήρησης και πυρών. Σε άλλες περιπτώσεις, ανάγκασαν Παλαιστινίους αμάχους, με την απειλή όπλου, να μπουν πριν από εκείνους σε κτίρια από το οποία φοβούνταν ότι μπορεί να δέχονταν επίθεση.
Η πρακτική των Ισραηλινών στρατιωτών να καταλαμβάνουν σπίτια Παλαιστινίων αμάχων και να κρατούν τους κατοίκους τους ως ανθρώπινες ασπίδες ενώ χρησιμοποιούν το σπίτι ως θέση πυρών υπήρξε πολύ συνήθης κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια, τόσο στη Λωρίδα της Γάζας όσο και στη Δυτική Όχθη. Σε προηγούμενη εισβολή στη Λωρίδα της Γάζας τον Μάρτιο του 2008, Ισραηλινοί στρατιώτες κατέλαβαν τουλάχιστον τρία σπίτια στο βορρά, ενώ τον Φεβρουάριο του 2008 στρατιώτες κατέλαβαν άλλο σπίτι στο χωριό Μπεΐτ Ουμάρ, κοντά στη Χεβρώνα, στη Δυτική Όχθη.
Παλαιστινιακές οικογένειες που είναι παγιδευμένες στις τρέχουσες μάχες στη Λωρίδα της Γάζας αναφέρουν ότι σε μερικές περιπτώσεις Παλαιστίνιοι ένοπλοι συμφώνησαν να αποχωρήσουν από περιοχές κοντά σε σπίτια αμάχων χωρίς να πυροβολήσουν εναντίον ισραηλινών δυνάμεων όταν ντόπιοι κάτοικοι έφεραν αντίρρηση στην παρουσία τους. Σε άλλες περιπτώσεις αρνήθηκαν το αίτημα των κατοίκων και έφυγαν μόνο αφού πυροβόλησαν. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις, κάτοικοι λένε ότι φοβήθηκαν να ζητήσουν από τους ενόπλους να φύγουν.
Η χρήση «ανθρώπινων ασπίδων» απαγορεύεται από το Άρθρο 28 της Τέταρτης Συνθήκης της Γενεύης, το οποίο αναφέρει: «Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η παρουσία προστατευόμενου προσώπου για να καταστήσει ορισμένα σημεία ή περιοχές απρόσβλητα από στρατιωτικές επιχειρήσεις». Το Ισραήλ έχει επικυρώσει τη Συνθήκη, η οποία αναγνωρίζεται επίσης ότι αντικατοπτρίζει εθιμικό διεθνές δίκαιο και είναι επομένως δεσμευτική για το Ισραήλ, τη Χαμάς και τις άλλες παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες. Σε συνοδευτικό σχόλιο, η Διεθνής Επιτροπή του Διεθνούς Σταυρού προσδιόρισε το πεδίο εφαρμογής της διάταξης: «Η απαγόρευση εκφράζεται σε απόλυτη μορφή και ισχύει για το έδαφος των εμπολέμων καθώς και για κατεχόμενο έδαφος, για μικρές τοποθεσίες καθώς και για ευρείες περιοχές». Η απαγόρευση της χρήσης ανθρώπινων ασπίδων διευκρινίζεται ακόμη περισσότερο στο Άρθρο 51(7) του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου των Συνθηκών της Γενεύης και αντικατοπτρίζει εθιμικό διεθνές δίκαιο. Το Άρθρο αναφέρει: «Τα αντιμαχόμενα μέρη δεν θα κατευθύνουν την κίνηση του άμαχου πληθυσμού ή μεμονωμένων αμάχων προκειμένου να αποπειραθούν να προφυλάξουν από επιθέσεις στρατιωτικούς στόχους ή να προφυλάξουν στρατιωτικές επιχειρήσεις».
