ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΣΚΛΗΡΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΤΗ ΔΑΝΙΑ
Οι προτεινόμενες αλλαγές στο προσφυγικό δίκαιο της Δανίας θα έχουν καταστροφικές συνέπειες για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες που, εκτός από την κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων, θα αναγκαστούν να περιμένουν χρόνια προκειμένου να επανασυνδεθούν με την οικογένειάς τους, που βρίσκεται παγιδευμένη σε εμπόλεμες ζώνες και προσφυγικούς καταυλισμούς, σημειώνει η Διεθνής Αμνηστία.
Το κοινοβούλιο της Δανίας αναμένεται να συνεδριάσει άμεσα αναφορικά με τις προτεινόμενες τροποποιήσεις στο Νόμο περί Αλλοδαπών, μία εκ των οποίων θα υποχρεώνει τους «πρόσφυγες πολέμου» να περιμένουν τρία χρόνια προκειμένου να αποκτήσουν δικαίωμα υποβολής αίτησης για οικογενειακή επανένωση. Διαδικασία που μπορεί με τη σειρά της να κρατήσει χρόνια.
«Είναι σκληρό να αναγκάζεις ανθρώπους, που τρέχουν να ξεφύγουν από συγκρούσεις, να διαλέξουν ανάμεσα στο να βάλουν τα παιδιά και τα αγαπημένα τους πρόσωπα να κάνουν ένα επικίνδυνο, ακόμη και θανατηφόρο, ταξίδι και στο να τα αφήσουν πίσω, αντιμετωπίζοντας ένα μεγάλο διάστημα χωρισμού, ενώ αυτά εξακολουθούν να βιώνουν τη φρίκη του πολέμου», δήλωσε η Gauri Van Gulik, Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία. Και συμπλήρωσε πως «Ο χωρισμός μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για τις οικογένειες, όπως για παράδειγμα στην αποκατάστασή τους από τραυματικές εμπειρίες και στην ικανότητά τους να ενσωματωθούν και να προσαρμοστούν στη ζωή σε μια νέα χώρα.»
Αν και υπήρξε δημόσια κατακραυγή για την πρόταση της δανέζικης κυβέρνησης να κατάσχει περιουσιακά στοιχεία των προσφύγων, υπάρχει μια σειρά από άλλα οπισθοδρομικά μέτρα με σημαντικές επιπτώσεις, που προωθούνται γρήγορα μέσω του κοινοβουλίου της χώρας. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται αυστηρότερα κριτήρια επιλεξιμότητας αναφορικά με την χορήγηση άδειας μόνιμης παραμονής, μειώσεις στη διάρκεια των προσωρινών αδειών παραμονής και η εισαγωγή τελών για τις αιτήσεις οικογενειακής επανένωσης (επί του παρόντος είναι στις 7.000 κορώνες Δανίας ή περίπου 900 ευρώ ανά αίτηση), καθώς και για τα έξοδα ταξιδιού των μελών της οικογένειας στη Δανία.
Η κυβέρνηση έχει προχωρήσει με τα παραπάνω σχέδια παρά την αναγνώριση του κινδύνου παραβίασης του Άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το οποίο εγγυάται το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή. Επίσης, ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) έχει προειδοποιήσει ότι οι προτάσεις αυτές ενέχουν το ενδεχόμενο παραβίασης άλλων άρθρων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης και της Παγκόσμιας Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Τα μέτρα -συμπεριλαμβανομένων των τροποποιήσεων που ψηφίστηκαν τον Νοέμβριο του 2015 και καθιστούν δυνατή την κράτηση των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών χωρίς δικαστική εποπτεία από την αστυνομία- αποτελούν μέρος του στόχου της κυβέρνησης να καταστήσει τη Δανία λιγότερο ελκυστική στους αιτούντες άσυλο.
Μετά την κοινοβουλευτική συζήτηση σχετικά με τις τελευταίες τροποποιήσεις, η τελική αναμενόμενη ψηφοφορία στις 26 Ιανουαρίου θα οδηγήσει στην νομοθετική τους ρύθμιση. Η Διεθνής Αμνηστία προτρέπει τα κράτη να πιέσουν τη Δανία να αλλάξει την ανησυχητική της στάση σχετικά με τους πρόσφυγες, όταν θα ελεγχθεί απο τον μηχανισμό Καθολικής Περιοδικής Εξέτασης του ΟΗΕ.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να απαιτήσει από τη Δανία να σταματήσει αυτήν την αναχρονιστική κούρσα, που έχει ξεκινήσει. Η Δανία ήταν μία από τις πρωταθλήτριες χώρες του Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, αλλά η κυβέρνησή της πλέον στήνει συνεχώς εμπόδια στην ευημερία και την ασφάλεια των προσφυγικών οικογενειών
Gauri Van Gulik
Αμέσως μετά την ψήφιση της θέσπισης των αρνητικών αλλαγών για τους πρόσφυγες της χώρας από το Κοινοβούλιο της Δανίας στις 26/1, ο John Dalhuisen, Διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Το να παρατείνεις την ταλαιπωρία ανθρώπων, που έχουν χωριστεί βίαια από τις οικογένειές τους λόγω συγκρούσεων ή διώξεων είναι λάθος. Η σημερινή ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο της Δανίας επιδιώκει όχι μόνο να υφαρπάξει υπάρχοντα, με τα οποία οι πρόσφυγες είναι δεμένοι, αλλά και να επιμηκύνει χωρίς λόγο τον χωρισμό από τους αγαπημένους τους. Αυτό είναι ένα θλιβερό παράδειγμα του πόσο πολύ η Δανία έχει απομακρυνθεί από την ιστορική της στήριξη στους διεθνείς κανόνες, όπως αυτοί αποτυπώνονται στη Σύμβαση για τους Πρόσφυγες. Τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να σταματήσουν αυτήν τη ζοφερή κούρσα προς τον πάτο και να αρχίσουν να ανταποκρίνονται στις διεθνείς υποχρεώσεις τους, προασπίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των προσφύγων. Οτιδήποτε λιγότερο αποτελεί προδοσία του κοινού ανθρωπισμού μας.»