ΗΜΟΥΝ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΣΤΟ ΚΑΤΑΡ – ΑΛΛΑ ΞΕΣΠΑΣΕ Ο ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ
Η Mary εργάζεται ως οδηγός και οικονόμος για μια οικογένεια στο Κατάρ. Όπως χιλιάδες άλλοι/ες οικιακοί/ές εργαζόμενοι/ες σε ολόκληρη την περιοχή του Κόλπου, η Mary έχει υποστεί ακατάλληλη μεταχείριση και εξαντλητική εργασία, και στις αρχές του έτους αυτού αποφάσισε να φύγει. Την τελευταία στιγμή, ο κορονοϊός καθυστέρησε τα σχέδιά της.
Δουλεύω για μια οικογένεια που έχει έξι παιδιά. Πλήρωσα περίπου 1200 δολάρια σε ένα πρακτορείο για να βρω αυτή τη δουλειά. Είναι σκληρή δουλειά αλλά έχω ευθύνες πίσω στην Κένυα - πρέπει να φροντίσω τον γιο μου, καθώς και τη μητέρα μου που είναι πολύ άρρωστη.
Μια τυπική μέρα, ξυπνάω στις 5 για να καθαρίσω το αυτοκίνητο. Μεταξύ 6 και 7.30 οδηγώ από και προς το σπίτι μεταφέροντας τα παιδιά στο σχολείο και την εργοδότριά μου στη δουλειά της. Όταν επιστρέφω πρέπει να καθαρίσω κάποια μέρη του σπιτιού, που μου παίρνει περίπου τέσσερις ώρες. Δεν έχω αρκετό χρόνο για ένα σωστό πρωινό ή μεσημεριανό γεύμα. Περνάω το απόγευμα μαζεύοντας τα μέλη της οικογένειας από διάφορες τοποθεσίες.
Οι εργοδότες μου δεν γνωρίζουν ότι έχω τηλέφωνο. Το έφερα μαζί μου από την Κένυα και το κρατώ κρυμμένο στο δωμάτιό μου. Υποτίθεται ότι είμαι διαρκώς εν ώρα εργασίας, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορώ ποτέ να κάνω διάλειμμα. Αυτό σημαίνει ότι συχνά μένω ως αργά το βράδυ, περιμένοντας να πάρω κάποιον/α ως τα μεσάνυχτα.
Πρόσφατα είχα ένα ατύχημα επειδή ήμουν τόσο κουρασμένη που πάτησα το γκάζι αντί του φρένου. Τα χρήματα για την επισκευή του αυτοκινήτου αφαιρέθηκαν από τον μισθό μου, παρόλο που το συνεργείο μου είπε ότι η ασφάλιση κάλυπτε το κόστος.
Είμαι καλή οδηγός και θα μπορούσα να κερδίζω έναν καλό μισθό, αλλά σε αυτήν τη δουλειά παίρνω μόνο 1200 QAR (περίπου 330 δολάρια USD). Κάθε μήνα η εργοδότριά μου αφαιρεί χρήματα από τον μισθό μου για να καλύψει το κόστος μεταφοράς μου εδώ, αν και αυτό δεν ήταν στη συμφωνία όταν ξεκίνησα. Δεν το συζήτησα ποτέ με τους εργοδότες μου - στην πραγματικότητα δεν μου επιτρέπεται καν να μιλήσω με τον άνδρα.
Το σύστημα στις χώρες του Κόλπου δίνει όλη την εξουσία στους εργοδότες/ριες. Επειδή «υποστηριζόμαστε» από τους εργοδότες/ριες μας, εξαρτόμαστε από αυτούς/ες για το νομικό καθεστώς μας, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε εργασία χωρίς την άδειά τους.
Η χειρότερη στιγμή για μένα ήταν όταν έφυγε μία από τις άλλες υπαλλήλους. Είχαν την απαίτηση να αναλάβω και τη δουλειά της, κάτι που ήταν καταστροφικό. Ποτέ δεν είχα τόσο άγχος, μόλις που μπορούσα να φάω. Και σε όλους αυτούς τους μήνες δεν πληρώθηκα ποτέ για υπερωρίες, ούτε καν ένα «ευχαριστώ για αυτό που κάνεις, είναι εξαιρετική η δουλειά σου».
Ένιωσα ότι με εκμεταλλεύτηκαν και έτσι αφού ήμουν εδώ περίπου ένα χρόνο αποφάσισα να φύγω. Νόμιζα ότι θα επέστρεφα στην Κένυα για λίγο και μετά στο Ντουμπάι, οπότε κράτησα τα χρήματα και αγόρασα ένα εισιτήριο για να πάω στην Κένυα. Έπρεπε να πετάξω τον Απρίλιο, αλλά όταν το Κατάρ τέθηκε σε καραντίνα τον Μάρτιο, όλες οι πτήσεις ακυρώθηκαν.
Τώρα έχω κολλήσει εδώ - τίποτα δεν κινείται. Η μητέρα μου πήγε στο νοσοκομείο για επείγουσα επέμβαση και έχω τρομερό άγχος γι’ αυτό. Περνάω πολλές ψυχολογικές διακυμάνσεις και δεν μπορώ να μιλήσω σε κανέναν/καμία - μερικές φορές θέλω να σηκωθώ και να δουλέψω για να ξεφύγω από τα συναισθήματά μου.
Έχω φίλους/ες εδώ που απλά περιμένουν στην πρεσβεία έως ότου να μπορούν να πάνε σπίτι τους. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ζεις μακριά από την οικογένειά σου - φανταστείτε να φτάσετε στο τέλος του συμβολαίου σας και στη συνέχεια να μην μπορείτε να πετάξετε την τελευταία στιγμή λόγω του κορονοϊού.
Τουλάχιστον έχω λιγότερο φόρτο εργασίας επειδή δεν οδηγώ. Συνήθως το Ραμαζάνι είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος για τους/τις οικονόμους, αλλά ελπίζω ότι φέτος θα είναι λίγο πιο ήρεμη.
Βοηθάει να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνο εσύ σε αυτήν την κατάσταση - τόσα πολλά άτομα είχαν σχέδια για φέτος, τα οποία τώρα δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν. Προσπαθώ να δεχτώ το γεγονός ότι κάνω αυτό που ήρθα εδώ για να κάνω, ακόμα κι αν δεν είναι ακριβώς όπως το περίμενα. Απλά πρέπει να παραμείνω για μερικούς μήνες ακόμα. Όταν ο κορονοϊός φύγει, οι πόρτες θα ανοίξουν και θα μπορώ να προχωρήσω με τη ζωή μου.
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί όλες τις κυβερνήσεις του Κόλπου να προστατεύσουν τους οικιακούς/ές εργαζόμενους/ες από την εκμετάλλευση, την κακοποίηση και τις διακρίσεις. Πρέπει να διασφαλίσουν ότι καλύπτονται από την προστασία του εργατικού δικαίου προκειμένου να εγγυηθούν τα εργασιακά τους δικαιώματα που περιλαμβάνουν: περιορισμένες ώρες εργασίας, άδεια, υπερωρίες και ελεύθερη κυκλοφορία.
