
ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΣΩ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ;
Το Ισραήλ τιμωρεί τους υπερασπιστές/ριες των ανθρώπινων δικαιωμάτων, επειδή εκθέτουν τις παραβιάσεις του, επιβάλλοντας περιορισμούς στο κίνημά μας υπό την πρόφαση της «ασφάλειας».
Του Laith Abu Zeyad
Στις 5 Σεπτεμβρίου έλαβα την τραγική είδηση ότι η μητέρα μου είχε διαγνωστεί με καρκίνο. Εκτός από την προσπάθεια αντιμετώπισης του σοκ και των αδυσώπητων προκλήσεων της αβεβαιότητας του αν θα ζήσει ή θα πεθάνει, ως Παλαιστίνιος που ζούσε στη Δυτική Όχθη, έπρεπε επίσης να ανησυχώ για κάτι άλλο: την κατοχή του Ισραήλ και τον βάναυσο έλεγχο όλων των πτυχών της καθημερινής μας ζωής.
Όταν έμαθα για την ασθένεια της μητέρας μου, ζήτησα ταξιδιωτική άδεια από τον ισραηλινό στρατό για να συνοδεύσω τη μητέρα μου σε ιατρικές συναντήσεις στο νοσοκομείο της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, όπου επρόκειτο να κάνει τις χημειοθεραπείες. Για δεκαετίες, το Ισραήλ έχει επιβάλει ένα σύστημα αδειών που περιορίζει το σύνολο των μετακινήσεων για τους Παλαιστίνιους, οι οποίοι καλούνται να υποβάλουν αίτηση για ειδική άδεια εισόδου στο Ισραήλ και την κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ για οποιονδήποτε λόγο, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας, της ιατρικής περίθαλψης, των οικογενειακών επισκέψεων και των εκδρομών σε θρησκευτικούς, και αρχαιολογικούς χώρους.
Όπως και σε πολλές περιπτώσεις που αφορούν νεότερους/ες Παλαιστίνιους/ες, ιδιαίτερα άνδρες, οι ισραηλινές αρχές αρνήθηκαν την αίτησή μου για άγνωστους «λόγους ασφαλείας». Αυτό σημαίνει ότι δύο φορές το μήνα, όταν η μαμά μου θα πηγαίνει να κάνει χημειοθεραπεία στο νοσοκομείο - από το σπίτι μας - απαγορεύεται να τη συνοδεύω. Θα πρέπει να μείνω στο καθιστικό, και να περιμένω να με ενημερώσει για την κατάστασή της τηλεφωνικά.
Η τιμωρία του Ισραήλ δεν σταμάτησε εκεί. Στις 26 Οκτωβρίου, όταν ήμουν στην Ιορδανία για να παραβρεθώ στην κηδεία της θείας μου, το Ισραήλ με εμπόδισε να ταξιδέψω στο εξωτερικό, και πάλι για «λόγους ασφαλείας».
Η κατοχή του Ισραήλ καταφέρνει να μας χωρίσει από τους αγαπημένους μας, στη ζωή και τον θάνατο, με τον πιο αποτρόπαιο και τιμωρητικό τρόπο. Τώρα, δεν μπορώ πλέον να αφήσω καθόλου την κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Με τον απλούστερο και πιο οριστικό τρόπο: Είμαι κλειδωμένος μέσα.
Οι «λόγοι ασφαλείας» για τους οποίους δεν μου επετράπη το ταξίδι δεν μου αποκαλύφθηκαν ποτέ. Αυτό που γίνεται ολοένα και πιο σαφές είναι ότι οι ισραηλινές αρχές στοχοποιούν τους υποστηρικτές/ριες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με απαγορεύσεις «ασφάλειας» για τον ρόλο που διαδραματίζουμε στην έκθεση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ισραήλ.
Όταν άρχισα να εργάζομαι για τη Διεθνή Αμνηστία ως υπεύθυνος εκστρατειών για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη το 2017, μου δόθηκε άδεια, ώστε να μπορώ να ταξιδέψω στο γραφείο μας στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αλλά νωρίτερα φέτος, ο υπουργός Δημόσιας Ασφάλειας του Ισραήλ Gilad Erdan ανέθεσε στο υπουργείο του να «εξετάσει τη δυνατότητα απαγόρευσης εισόδου και παραμονής της Διεθνούς Αμνηστίας στο Ισραήλ». Η απόφαση αυτή έλαβε χώρα μετά την δημοσίευση της έκθεσής μας, η οποία αποκάλυπτε τον τρόπο με τον οποίο οι τουριστικές επιχειρήσεις όπως το TripAdvisor και η Airbnb επωφελούνται από τους ισραηλινούς εποικισμούς.
Και εντελώς ειρωνικά, κατά τη διάρκεια του 2019, ασχολούμαι με περιπτώσεις υπερασπιστών/ριων των ανθρώπινων δικαιωμάτων, οι οποίοι/ες είτε συνελήφθησαν είτε τους απαγορεύτηκε να ταξιδέψουν είτε εκδιώχθηκαν από τη χώρα. Τον Σεπτέμβριο του 2018, το Ισραήλ συνέλαβε τον Ayman Nasser, τον συντονιστή νομικής μονάδας της ομάδας δικαιωμάτων των Παλαιστινίων κρατουμένων Addameer, ο οποίος εξακολουθεί να κρατείται χωρίς κατηγορία ή δίκη. Ο διάσημος ηγέτης των Βεδουίνων Sheikh Sayyah al-Turi συνελήφθη τον Δεκέμβριο του 2018 και απελευθερώθηκε τον περασμένο Αύγουστο για τον ρόλο του στον αγώνα των κατοίκων του al-‘Araqib, ώστε να παραμείνουν στις εκτάσεις του χωριού τους, τις οποίες οι ισραηλινές αρχές κατέστρεψαν πάνω από 150 φορές.
Νωρίτερα φέτος, το Ισραήλ εμπόδισε τον Omar Barghouti, Παλαιστίνιο υπερασπιστή των ανθρώπινων δικαιωμάτων και συνιδρυτή του κινήματος Μποϊκοτάζ, Εκχώρηση και Κυρώσεις (BDS), να ταξιδέψει στο εξωτερικό για να παραβρεθεί στο γάμο της κόρης του, όταν οι ισραηλινές αρχές αρνήθηκαν να ανανεώσουν το ταξιδιωτικό του έγγραφο. Ο παλαιστίνιος δημοσιογράφος Mustafa al-Kharouf εξακολουθεί να αντιμετωπίζει απειλές απέλασης, αφού απορρίφθηκε από τις ισραηλινές αρχές η αίτησή του για οικογενειακή ένωση.
Αυτές οι προσπάθειες αποσιώπησης δεν περιορίζονται μόνο στους παλαιστίνιους/ες υπερασπιστές/ριες των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τον περασμένο μήνα, ο Omar Shakir, διευθυντής του Ισραήλ και της Παλαιστίνης για το Human Rights Watch, ο οποίος είναι πολίτης των ΗΠΑ, απελάθηκε για το ρόλο του στην ανάδειξη των παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων του Ισραήλ.
Τα τρίτα κράτη, ιδιαίτερα εκείνα που περιλαμβάνουν την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πλαίσιο της εξωτερικής τους πολιτικής, όπως τα κράτη μέλη της ΕΕ, έχουν καταδικάσει κάποια αυθαίρετα μέτρα, αλλά δεν έχουν λάβει συγκεκριμένες ενέργειες. Ισραηλινοί αξιωματούχοι ερμηνεύουν αυτή την αδράνεια ως πράσινο φως για να συνεχίσουν να εντείνουν την καταστολή των υπερασπιστών/ριων των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τώρα είναι η στιγμή που θα πρέπει να υποστηρίξουν αυτούς τους υπερασπιστές/ριες των δικαιωμάτων και να καταστήσουν σαφές ότι οι επιθέσεις του Ισραήλ κατά της κοινωνίας των πολιτών δεν θα γίνουν ανεκτές.