ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ: ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ DARFUR ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΥΠΟΠΤΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ ΜΕ ΧΗΜΙΚΑ ΟΠΛΑ

Δημοσιεύθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2016, 12:55Εκτύπωση

Οι κάτοικοι του χωριού Jebel Marra στην περιοχή του Darfur, όπου η Διεθνής Αμνηστία αποκάλυψε αξιόπιστες αποδείξεις για επιθέσεις χημικών όπλων κατά του άμαχου πληθυσμού από τις δυνάμεις της κυβέρνησης του Σουδάν, μίλησαν για τις καταστροφικές συνέπειες του βομβαρδισμού.

Ο Khalil, στα τριάντα του, ήταν στο σπίτι του σε ένα χωριό κοντά στο Kaguro όταν αυτό βομβαρδίστηκε στις 16 Ιανουαρίου. Αρρώστησε πολύ, αφότου εκτέθηκε σε καπνό που έβγαινε από μία από τις βόμβες. «Ήμασταν (στο χωριό) περίπου κατά τις οχτώ ή εννιά το πρωί όταν ξαφνιαστήκαμε από τα αεροπλάνα Antonov που ρίχνανε βόμβες. Όταν μία βόμβα προσγειώθηκε στο χωριό, καλυφθήκαμε από ένα σύννεφο καπνού. Η έκρηξη με πέταξε μακριά και έπεσα κάτω.» 

«Σωθήκαμε και μεταφερθήκαμε (σε ένα κοντινό χωριό), εκεί που έπειτα επιτέθηκαν άνθρωποι πάνω σε άλογα και πάνω σε καμήλες και έκαψαν ολόκληρο το χωριό.»

«Ο καπνός ήταν αρχικά μαύρος, έπειτα έγινε πράσινος. Είχε μία βρωμερή μυρωδιά σαν να είχε ανακατευτεί κάτι σάπιο με τη μυρωδιά της χλωρίνης και με κάτι άλλο που δεν μπορώ να περιγράψω».

«Οι τέσσερις άνθρωποι που βρίσκονταν πιο κοντά στο σημείο που έπεσε η βόμβα, τα μάτια τους όλα πετάχτηκαν έξω. Ήμουνα περίπου μισό χιλιόμετρο μακριά (από την έκρηξη). Όταν η βόμβα εξερράγη, οι μύες μου άρχισαν να έχουν σπασμούς και αργότερα την ίδια ημέρα άρχισα να τρέμω πολύ. Έπειτα άρχισα να χάνω την αίσθηση της αριστερής πλευράς του σώματός μου από το πόδι μέχρι τον ώμο.

Αργότερα, ολόκληρη η πλευρά παρέλυσε. Τώρα μπορώ μόνο να περπατήσω με μπαστούνι. Επίσης έκανα πολύ εμετό (σε μικρό διάστημα αφότου εξερράγη η βόμβα) και δύο ημέρες αργότερα τα ούρα μου έγιναν κόκκινα. Υπήρχαν τέσσερις από εμάς που τα ούρα μας γίνανε κόκκινα – είμαι ο μόνος που επέζησε.»

«Έπειτα από περίπου 2 εβδομάδες το δέρμα μου άρχισε να πέφτει. (9 μήνες αργότερα) η κατάστασή μου βελτιώθηκε αλλά δεν έχω αναρρώσει εντελώς. Το δέρμα μου επανέρχεται

Ο Mouhaildin, επίσης στα τριάντα του, ήταν στο χωριό Gamarah όταν έγινε επίθεση τον Ιανουάριο. Το σπίτι του λεηλατήθηκε και κάηκε και αρκετά μέλη της οικογένειάς του, συμπεριλαμβανομένου ενός από τους νεαρούς του γιους, σκοτώθηκαν. Ο άλλος του νεαρός γιος αρρώστησε αφότου μια βόμβα εξερράγη δίπλα του.

« (Δύο ημέρες αργότερα) επιστρέψαμε και βρήκαμε ολόκληρο το χωριό να έχει καεί ολοσχερώς. Άνθρωποι σκοτώθηκαν : ο θείος μου πυροβολήθηκε ενώ μετέφερε τις καμήλες του (έξω από το χωριό). Ο ξάδερφός μου σκοτώθηκε και του πήραν τις κατσίκες του. Τον (δύο χρονών) γιο μου τον πρόλαβε μια σφαίρα (και σκοτώθηκε) ενώ έτρεχε.»

«Η επίθεση επηρέασε τα παιδιά. Ο (τριών χρονών) γιος μου έμεινε πίσω όταν όλοι έτρεχαν μακριά. Η βόμβα προσγειώθηκε δίπλα του. Δεν ήταν τραυματισμένος αλλά από την ημέρα της επίθεση άρχισε να βήχει και να έχει δυσκολία στην αναπνοή, έπειτα άρχισε να κάνει εμετό και να έχει διάρροια. Έπειτα το δέρμα του άρχισε να πέφτει.»

«Ο βήχας του ξεκίνησε την ίδια ημέρα, ο εμετός και η διάρροια την επομένη. Το δέρμα του άρχισε να πέφτει δύο εβδομάδες μετά. Τα ούρα του έγιναν πράσινα. Δεν είναι κίτρινα τώρα. Τα μάτια του έγιναν πράσινα. Τώρα είναι λίγο καλύτερα. Έχασε αρκετό βάρος – έγινε σχεδόν σαν σκελετός (εννέα μήνες αργότερα) δεν έχει αναρρώσει

 

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ
Υπερασπίσου τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στήριξε την ανεξαρτησία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.