«ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΟΛΥΣ ΚΑΙΡΟΣ» - ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑ

Από τον Todor Gardos, ερευνητή της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ουγγαρία

Έχει περάσει καιρός από την τελευταία φάρα που μίλησα με την Νάντια. Η ηλιόλουστη μέρα του Οκτώβρη και η ελευθερία να βγεις έξω και να τον απολαύσεις, κάνει απλά ακόμα πιο δύσκολο αυτό το τηλεφώνημα. Για αυτήν και το σύζυγό της, οι εβδομάδες περνούν πολύ αργά. Ο ήλιος είναι απλά μία ακόμη πηγή χαράς την οποία τους στερήθηκαν. Δεν υπάρχουν νέα από την πλευρά μας, δεν υπάρχουν νέα από την πλευρά της. «Είμαι καλά, τα παιδιά είναι καλά», μου λέει όταν της τηλεφωνώ. «Απλά ανησυχώ για τον Ahmed», προσθέτει.

Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που ο σύζυγός της, Ahmed, προφυλακίστηκε στην Ουγγαρία. Οι αρχές ισχυρίζονται ότι προέβη σε  «τρομοκρατικές ενέργειες» κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης στα σύνορα Ουγγαρίας-Σερβίας τον Σεπτέμβριο του 2015. Η δίωξή του και η δίκη του ήταν σε αναντιστοιχία με την κοινή λογική και τη δίκαιη διαδικασία. Ο Ahmed καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δέκα ετών, από δικαστή του οποίου η απόφαση ακυρώθηκε αργότερα κατόπιν έφεσης.

Μια νέα δίκη που ξεκινάει στο τέλος αυτού του μήνα είναι η αχτίδα ελπίδας για μια οικογένεια που χωρίστηκε από έναν εισαγγελέα με υπερβάλλοντα ζήλο, ενεργώντας σύμφωνα με τα πολιτικά μηνύματα της κυβέρνησης, τα οποία ενοχοποίησαν τον Ahmed από την πρώτη μέρα, υποστηρίζοντας ότι ήταν μέλος οργανωμένης τρομοκρατικής ομάδας που ενθαρρύνει την είσοδο των «παράνομων μεταναστών» στην Ουγγαρία. Κανένας από αυτούς τους ισχυρισμούς δεν έγινε δεκτός από το δικαστήριο στη διαδικασία της έφεσης.

Η Διεθνής Αμνηστία παρακολουθεί την υπόθεση του Ahmed από την αρχή της δίκης του, φροντίζοντας πάντα να μην υπονομεύει την ανεξαρτησία των δικαστηρίων. Αλλά ταυτόχρονα, καταστήσαμε σαφές ότι η κατηγορία περί τρομοκρατίας εναντίον του Ahmed ήταν κατάχρηση του ποινικού κώδικα της Ουγγαρίας από την πλευρά της εισαγγελίας. Μιλώντας σε ένα μεγάφωνο και ρίχνοντας «τρία στερεά αντικείμενα» προς την αστυνομία, δεν μπορεί να θεωρείται «τρομοκρατικές ενέργειες». Κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί ειδικά στο πλαίσιο μιας εξέγερσης, κατά την οποία χρειάστηκε να νοσηλευτούν περισσότεροι από 300 πρόσφυγες και μετανάστες για τραυματισμούς που προκλήθηκαν από μια αστυνομία, εξοπλισμένη από την κορυφή ως τα νύχια με δακρυγόνα και αντλίες νερού.

Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας έχει επενδύσει τόσο χρόνο και χρήμα στο να ενοχοποιεί τον Ahmed που ακόμη και το πιο ανεξάρτητο δικαστικό σύστημα στον κόσμο θα αγωνιστεί για να εξασφαλίσει ότι θα έχει μία δίκαιη δίκη: το ουγγρικό σύστημα δικαιοσύνης απέχει πολύ από αυτό. Ο Ahmed αρχικά δεν κρίθηκε δίκαια και η κυβέρνηση έπαιξε μεγάλο ρόλο σε αυτό.

Τα τελευταία δύο χρόνια, η κυβέρνηση της Ουγγαρίας έχει καταστεί σαφές ότι αν είσαι πρόσφυγας ή μετανάστης ή μουσουλμάνος πρέπει να μείνεις έξω από τα σύνορα της Ουγγαρίας. Ο Πρωθυπουργός Orban αποκαλούσε απερίσκεπτα τον Ahmed ως «τρομοκράτη» στο κοινοβούλιο ενώ η δίκη του βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη. Άλλα μέλη της κυβέρνησης τον «καταδίκασαν» δημόσια, σαν να έχουν αυτοί, και όχι τα δικαστήρια, το δικαίωμα να το πράξουν.

Η τροφοδότηση του ξενοφοβικού συναισθήματος έχει αποδειχτεί εξαιρετικά επιζήμια εξίσου για τους πολίτες της Ουγγαρίας και τους αλλοδαπούς και οδήγησε στην Ουγγαρία στο να γίνει πιο καταπιεστική χώρα τα τελευταία χρόνια.

Επιπρόσθετα, πρέπει να κάνουμε διάκριση μεταξύ της κυβέρνησης και της κοινωνίας. Καθώς η πρώτη προχωρά προς την τελευταία της «εθνική διαβούλευση», μέσω μια έρευνας σε νοικοκυριά που σπιλώνει τη Διεθνή Αμνηστία και τον Ahmed προσωπικά μπροστά σε όλους τους ψηφοφόρους, έχουμε πίστη στην αλληλεγγύη του λαού. Πράγματι, η κοινωνία ενώνεται όλο και περισσότερο καθώς η ασυνάρτητη προπαγάνδα της κυβέρνησης φτάνει σε νέα χαμηλότερα επίπεδα.

Ο αέρας στη Βουδαπέστη είναι γεμάτος απείθεια, με μια επιθυμία να σπάσει ο φόβος και να καταπολεμηθεί η αδικία που αντιμετωπίζουν μερικοί από τους πιο ευάλωτους ανθρώπους. Είτε πρόκειται για τον Ahmed, είτε για μια οικογένεια προσφύγων φυλακισμένη στα σύνορα, ή για μια γυναίκα Ρομά, της οποίας της έχουν πάρει τα παιδιά της επειδή είναι φτωχή, αξίζουν όλοι δικαιοσύνη και αμεροληψία.

Ενώ κανείς δεν μπορεί να αναιρέσει τη ζημιά που έχει γίνει από τη ρητορική και την πολιτική της κυβέρνησης, μπορούμε να συνεργαστούμε για να κάνουμε τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια πραγματικότητα για όλους μας.