ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Από τον Χρήστο Δημόπουλο, Διευθυντή του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας
Η Διεθνής Αμνηστία είναι ένα διεθνές κίνημα το οποίο δεν έχει απολύτως κανένα πολιτικό πρόσημο, όπως κάποιοι/ες κατά καιρούς προσπαθούν να του αποδώσουν παραπληροφορώντας την κοινή γνώμη, είτε προσδοκώντας σε προσωρινά οφέλη, είτε ενοχλούμενοι από τη δουλειά του πάνω στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το όραμα της Διεθνούς Αμνηστίας είναι ένας κόσμος στον οποίο κάθε άνθρωπος απολαμβάνει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα που καθιερώνονται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ και σε άλλους διεθνείς κανόνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Σύμφωνα με το άρθρο 3.3 του καταστατικού της, η Διεθνής Αμνηστία αποτελεί μια παγκόσμια κοινότητα υπερασπιστών και υπερασπιστριών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συμμερίζονται τις αξίες της διεθνούς αλληλεγγύης, της αποτελεσματικής δράσης για τα μεμονωμένα θύματα παραβιάσεων, της δραστηριοποίησης σε παγκόσμιο επίπεδο, της οικουμενικότητας και της αδιαιρετότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της αμεροληψίας και της ανεξαρτησίας, καθώς και της δημοκρατίας και του αμοιβαίου σεβασμού.
Η Διεθνής Αμνηστία δεν καιροσκοπεί και δεν «πανηγυρίζει» όταν έχουμε κάποια θετική εξέλιξη ως προς την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Την τεκμηριώνει και τοποθετείται εμπεριστατωμένα.
Η Διεθνής Αμνηστία διεξάγει ανεξάρτητη έρευνα και αναλαμβάνει δράση που εστιάζεται στην πρόληψη και τον τερματισμό των σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με βάση αυτή την έρευνα αλλά και με βάση τους διεθνείς κανόνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα κάνει και τις δημόσιες τοποθετήσεις της. Με βάση αυτή την έρευνα ασκεί πίεση προς τις κυβερνήσεις και σε άλλους κρατικούς ή μη φορείς και οντότητες. Η έρευνα αυτή πολλές φορές αποκαλύπτει ενοχλητικές αλήθειες. Η αποκάλυψή τους δεν είναι ευθύνη της Διεθνούς Αμνηστίας αλλά όσων διαπράττουν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τα 50 χρόνια ιστορίας του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας μας έχουν μάθει να μη φοβόμαστε και μας έχουν διδάξει να αγωνιζόμαστε άοκνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα καθώς γνωρίζουμε καλά ότι «οι αγώνες του χθες είναι τα δικαιώματα του σήμερα».
