ΙΣΠΑΝΙΑ: Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΤΩΝ JORDI SÀNCHEZ ΚΑΙ JORDI CUIXART ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ

• Ο ασαφής ορισμός του εγκλήματος της ανταρσίας και η ερμηνεία του, που οδηγεί στην καταδίκη των ηγετών της Καταλονίας θα μπορούσε να έχει επιζήμια και τρομακτική επίδραση στο δικαίωμα στην ειρηνική διαδήλωση

• Οι δύο Jordi πρέπει να απελευθερωθούν αμέσως και οι ποινές τους να αναιρεθούν

Η καταδίκη των Jordi Sànchez και Jordi Cuixart για ανταρσία παραβιάζει το δικαίωμά τους στην ελευθερία της έκφρασης και την ειρηνική συνάθροιση και πρέπει να απελευθερωθούν αμέσως, δήλωσε σήμερα η Διεθνής Αμνηστία μετά τη δημοσίευση της ανάλυσής της σχετικά με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ισπανίας τον περασμένο μήνα.

Οι όροι φυλάκισης που επιβλήθηκαν στους δύο ηγέτες της κοινωνίας των πολιτών και σε επτά άλλους ανώτερους υπαλλήλους της Καταλονίας προέκυψαν από τον ασαφή ορισμό του εγκλήματος της ανταρσίας στον ισπανικό ποινικό κώδικα και από μια υπερβολικά ευρεία και επικίνδυνη ερμηνεία αυτού του ορισμού από το Ανώτατο Δικαστήριο.

«Οι Jordi Sànchez και Jordi Cuixart πρέπει να απελευθερωθούν αμέσως και η καταδίκη τους για τις κατηγορίες για ανταρσία πρέπει να αποσυρθεί,» δήλωσε ο Daniel Joloy, Ανώτατος Σύμβουλος Πολιτικής στη Διεθνή Αμνηστία.

«Ενώ η ανάλυσή μας δεν βρήκε στοιχεία που να υποδηλώνουν ότι η δίκη στο σύνολό της ήταν άδικη, είναι σαφές ότι η ερμηνεία του Ανώτατου Δικαστηρίου για το έγκλημα της ανταρσίας ήταν υπερβολικά ευρεία και είχε ως αποτέλεσμα την ποινικοποίηση νόμιμων πράξεων διαμαρτυρίας.»

Ως πολίτες και ηγέτες των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, ο Jordi Sànchez και ο Jordi Cuixart είχαν το δικαίωμα να εκφράσουν τις απόψεις τους και να οργανώσουν ειρηνικές συγκεντρώσεις για να υποστηρίξουν το δημοψήφισμα και την ανεξαρτησία της Καταλονίας.

Ακόμη και αν ο σκοπός οποιασδήποτε από αυτές τις συναντήσεις ή οι ενέργειές τους ήταν να αποφευχθεί η επιβολή δικαστικού ψηφίσματος, η ειρηνική πολιτική ανυπακοή προστατεύεται επίσης βάσει του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι υπερβολικά σκληρές κατηγορίες για πράξεις πολιτικής ανυπακοής περιορίζει αδικαιολόγητα το δικαίωμα ειρηνικής συνάθροισης και παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.

Αφού παρακολούθησε ολόκληρη τη δίκη, η Διεθνής Αμνηστία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι εικοσαετείς ποινές που επιβλήθηκαν στον Jordi Sànchez και Jordi Cuixart για ανταρσία αποτελούν δυσανάλογο περιορισμό των δικαιωμάτων τους στην ελευθερία έκφρασης και ειρηνικής συνάθροισης. Διαπιστώνεται επίσης ότι το Ανώτατο Δικαστήριο δεν κατόρθωσε να αποδείξει ότι η επιβολή τέτοιων σοβαρών ποινών ήταν ανάλογη με τις ειρηνικές πράξεις για τις οποίες κατηγορήθηκαν.

«Οι ποινές που αποδόθηκαν στους Jordi Sànchez και Jordi Cuixart αποτελούν σαφώς υπερβολικό και δυσανάλογο περιορισμό των δικαιωμάτων τους στην ελευθερία έκφρασης και ειρηνικής συνάθροισης», δήλωσε ο Διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας Ισπανίας, Esteban Beltran.

«Το Κοινοβούλιο πρέπει να αναθεωρήσει επειγόντως τον ορισμό του εγκλήματος της ανταρσίας για να αποφευχθεί η ποινικοποίηση ειρηνικών πράξεων πολιτικής ανυπακοής ή ο αδικαιολόγητος περιορισμός της ελευθερίας ειρηνικής συνάθροισης ή έκφρασης».

Η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί επίσης για το γεγονός ότι το Δικαστήριο συνδέει τη σοβαρότητα του αδικήματος με το γεγονός ότι η αντίθεση στην επιβολή μιας δικαστικής απόφασης ήταν «τεράστια ή γενικευμένη». Με τον τρόπο αυτό, το Δικαστήριο άνοιξε το δρόμο για τη δυνατότητα των αρχών να επιβάλλουν ένα παράνομο ανώτατο όριο στον αριθμό των ανθρώπων που θα μπορούσαν ταυτόχρονα να ασκήσουν το δικαίωμά τους στην ειρηνική διαδήλωση.

Η έλλειψη σαφήνειας γύρω από το έγκλημα της ανταρσίας στον ποινικό κώδικα, όπως ερμηνεύθηκε από το Δικαστήριο, επιτρέπει την επιβολή αδικαιολόγητων περιορισμών στα δικαιώματα στην ελευθερία της έκφρασης και στην ειρηνική συνάθροιση. Ως αποτέλεσμα, ένα ευρύ φάσμα μη βίαιων άμεσων δράσεων ποινικοποιείται εσφαλμένα.

Η ασάφεια του ορισμού της ανταρσίας και η υπερβολικά ευρεία ερμηνεία της θέτει επίσης υπό αμφισβήτηση τις ποινές για ανταρσία που επιβάλλονται στους πολιτικούς ηγέτες της Καταλονίας.

«Ενώ οι Καταλονοί πολιτικοί ηγέτες ενδέχεται να έχουν διαπράξει αδίκημα που θα μπορούσε να διωχθεί νόμιμα λόγω των επίσημων θέσεών τους, η καταδίκη τους για ανταρσία - ένα αδίκημα που είναι πολύ αόριστα ορισμένο - παραβιάζει την αρχή της νομιμότητας. Οι αρχές πρέπει να δώσουν επειγόντως μια κατάλληλη λύση σε αυτή την κατάσταση,» δήλωσε η Adriana Ribas, συντονίστρια της Διεθνούς Αμνηστίας στην Καταλονία.

«Ο καθένας έχει το δικαίωμα να γνωρίζει εάν η συμπεριφορά του μπορεί να αποτελέσει έγκλημα. Ωστόσο, αυτή η απόφαση καταδεικνύει ότι η ασαφής φύση του ορισμού του εγκλήματος της ανταρσίας επιτρέπει την υπερβολική χρήση του. Η ερμηνεία αυτού του εγκλήματος από το Ανώτατο Δικαστήριο θα μπορούσε να έχει επιζήμια τρομακτική επίδραση που θα μπορούσε να αποτρέψει τους ανθρώπους από τη συμμετοχή σε ειρηνικές διαδηλώσεις χωρίς φόβο.»

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Η Διεθνής Αμνηστία παρακολούθησε εποπτικά τη διαδικασία εναντίον 12 ηγετών/ιδων της Καταλονίας σε σχέση με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Καταλονία γύρω από το δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου 2017, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής σε όλες τις συνεδριάσεις της δίκης που διεξήχθησαν στη Μαδρίτη.

Οι ποινές αποδόθηκαν στις 14 Οκτωβρίου. Επτά ανώτεροι υπάλληλοι της Καταλονίας, καθώς και δύο ηγέτες των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης μεταξύ 9 και 13 ετών και απαγόρευση άσκησης δημόσιας θητείας για το έγκλημα της ανταρσίας. Τρεις άλλοι ανώτεροι υπάλληλοι καταδικάστηκαν για το έγκλημα της ανταρσίας και τους επιβλήθηκε πρόστιμο και αποκλεισμός από την άσκηση δημόσιας θητείας.

Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο των ανθρώπινων δικαιωμάτων, οι περιορισμοί του δικαιώματος ειρηνικής συνάθροισης πρέπει να προβλέπονται από τον νόμο και να είναι αναγκαίοι και ανάλογοι με ένα συγκεκριμένο δημόσιο συμφέρον. Μια διαδήλωση δεν χάνει τον ειρηνικό της χαρακτήρα απλώς επειδή διαπράττεται κάποια παρανομία ή εξαιτίας της χρήσης βίας από ορισμένους/ες διαδηλωτές/ριες.

Επιπλέον, ενώ η ειρηνική συμπεριφορά κατά τη διεξαγωγή διαδήλωσης μπορεί να υπόκειται σε ορισμένους περιορισμούς, αυτές πρέπει να είναι δεόντως αιτιολογημένες. Κάθε ποινικό αδίκημα πρέπει να διατυπώνεται με επαρκή σαφήνεια ώστε να επιτρέπει στους ανθρώπους να ρυθμίζουν ανάλογα τη συμπεριφορά τους.