ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ

Δημοσιεύθηκε στις 23 Ιουνίου 2014, 13:43Εκτύπωση

 

Η Διεθνής Αμνηστία έχει κάνει έρευνες για την χρήση βασανιστηρίων και άλλων μορφών απάνθρωπης κακομεταχείρισης στο Μεξικό, για περισσότερα από 50 χρόνια. Στην δεκαετία του ’60, ’70 και ’80, κατά την διάρκεια του «βρώμικου πολέμου», υπήρξε ευρεία και συστηματική χρήση βασανιστηρίων εναντίον υπόπτων ένοπλων δυνάμεων της αντιπολίτευσης και όσων θεωρούνταν πολιτικοί αντίπαλοι. Κατά τις επόμενες δεκαετίες, η χρήση βασανιστηρίων ήταν επίσης έντονη σε άτομα που κατηγορήθηκαν για συνήθη ποινικά αδικήματα.

Σήμερα, υπάρχουν αμέτρητες καταγγελίες  για βασανιστήρια από κρατικές και ομοσπονδιακές αρχές επιβολής του νόμου, καθώς και από την δικαστική αστυνομία, την δημοτική αστυνομία, και τις στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις, που έχουν αναλάβει ρόλους αστυνόμευσης, κυρίως λόγω της ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας των τελευταίων ετών. Χρησιμοποιούν βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχείρισης για την επίτευξη διαφόρων στόχων, όπως να αποσπάσουν ομολογίες ή δηλώσεις που εμπλέκουν άλλους, να συλλέξουν πληροφορίες, να αποσπάσουν χρήματα, ή ακόμα για να δημιουργήσουν ένα αίσθημα φόβου, επιβάλλοντας υποταγή.

Πράγματι, η εγκληματικότητα στο Μεξικό έχει εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια. Υπολογίζεται ότι από το 2006, 80.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας της βίας του οργανωμένου εγκλήματος. Για το λόγο αυτό, υπάρχει μεγάλη χρήση των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας (στρατός ξηράς και πολεμικό ναυτικό), οι οποίοι έχουν αναλάβει την καταπολέμηση των καρτέλ ναρκωτικών και άλλων ομάδων του οργανωμένου εγκλήματος.

Το 2012, η Επιτροπή του ΟΗΕ ενάντια στα βασανιστήρια ανέφερε ότι: «έχουν δημοσιευθεί αρκετές εκθέσεις για μια ανησυχητική αύξηση των βασανιστηρίων και άλλων μορφών απάνθρωπης κακομεταχείρισης, κατά την ανάκριση προσώπων που κρατούνται αυθαίρετα από τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων ή της ασφάλειας του κράτους». Πράγματι, υπάρχουν αρκετές αναφορές από εθνικούς και διεθνείς φορείς που αναφέρουν τη χρήση απάνθρωπων μεθόδων κακομεταχείρισης.

Η Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει καταγράψει από το 2000 έως και το 2013, περισσότερες από 7.000 καταγγελίες εναντίον ομοσπονδιακών υπαλλήλων για χρήση βασανιστηρίων και άλλων απάνθρωπων μορφών κακομεταχείρισης. Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι ελάχιστες από αυτές τις καταγγελίες οδηγούνται στη δικαιοσύνη. Για παράδειγμα, το Ομοσπονδιακό Δικαστικό Συμβούλιο ενημέρωσε την Διεθνή Αμνηστία ότι έχουν εκδώσει μόνον επτά καταδίκες για βασανιστήρια από το 1991.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η χώρα έχει δεσμευθεί αρκετές φορές, διεθνώς, για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των βασανιστηρίων και άλλων μορφών κακομεταχείρισης. Για παράδειγμα, το Μεξικό έχει επικυρώσει την Σύμβαση του ΟΗΕ κατά των Βασανιστηρίων και άλλων μορφών σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας (1986), την Αμερικανική Σύμβαση για την πρόληψη και την τιμωρία των βασανιστηρίων (1987), το Προαιρετικό Πρωτόκολλο στη Σύμβαση κατά των βασανιστηρίων και άλλων μορφών σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας (2005). Παρόλα αυτά, οι δεσμεύσεις φάνηκαν ανεπαρκής, και εν πολλοίς αγνοούνται. Η νομοθεσία για την ποινικοποίηση των βασανιστηρίων παρακάμπτεται συχνά, όπως και η νομοθεσία η οποία απαγορεύει την χρήση ομολογιών που αποσπούνται με βασανιστήρια, να χρησιμοποιούνται σε ποινικές δίκες.

Σήμερα λοιπόν, η χρήση βασανιστηρίων και άλλων μορφών βάναυσης, απάνθρωπης και ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας από τις αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις, εξακολουθεί  να είναι εκτεταμένη στο Μεξικό, με την ατιμωρησία για τους δράστες να βρίθει. Η κυβέρνηση του Μεξικό συνεχίζει να αρνείται την συστηματική χρήση βίας και βασανιστηρίων, κάνοντας λόγο μόνο για μεμονωμένα περιστατικά.

Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση της Claudia Medina Tamariz, η οποία το καλοκαίρι του 2012, έπεσε θύμα απαγωγής και βασανισμού από τις δυνάμεις ασφαλείας του Μεξικό. Η περίπτωση της Claudia, όπως και άλλες περιπτώσεις που έχουν έρθει στο φώς μέσω της Διεθνούς Αμνηστίας, περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί σε μια χώρα, η οποία έχει δεσμευθεί να εξαλείψει κάθε μορφή απάνθρωπης κακομεταχείρισης, όπου τα βασανιστήρια έχουν αποκτήσει ένα ‘γραφειοκρατικό χαρακτήρα’ και την δικαιοσύνη να σιωπά.

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ
Υπερασπίσου τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στήριξε την ανεξαρτησία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.