Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΞΥΛΟΚΟΠΗΘΗΚΕ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ – ΓΙ' ΑΥΤΟ ΖΗΤΩ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε αρχικά στη «HuffPost UK» στις 16 Μαΐου 2019.

Ο Ζακ Κωστόπουλος, queer ακτιβιστής, drag artist και υπερασπιστής των ανθρώπινων δικαιωμάτων από την Ελλάδα, ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από δύο άντρες αφού μπήκε σε κοσμηματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας πέρυσι. Μετά την επίθεση, πλάνα έδειξαν την αστυνομία να προσπαθεί βίαια να συλλάβει τον Ζακ ενώ αυτός βρισκόταν ετοιμοθάνατος στο έδαφος. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, ο Ζακ πέθανε από τα πολλαπλά τραύματα που υπέστη. Ο τραγικός θάνατός του συγκλόνισε την οικογένειά του, τις φίλες και τους φίλους του, καθώς και την ευρύτερη κοινότητα των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Σε μια συγκινητική αφήγηση, η μητέρα του η Ελένη Κωστοπούλου αποκαλύπτει πώς αντιμετωπίζει τον θάνατο του Ζακ και γιατί είναι αποφασισμένη να αναζητήσει δικαιοσύνη για τον γιο της.

Ο Ζακ ήταν ο πρωτότοκος μου. Ήταν ένα έξυπνο, γλυκό αγοράκι που έλαμψε στη ζωή μου σαν ένα τεράστιο αστέρι. Τον περιέλουσα με την αγάπη και τη στοργή μου. Κρατούσε το αγαπημένο του λούτρινο ζωάκι, τη μαϊμού του, και πάντα χαμογελούσε.

Καθώς μεγάλωνε μπορούσα να δω καθαρά πόσο ευγενικός και συμπονετικός ήταν. Δεν τον άκουσα ποτέ να λέει κακή κουβέντα σε κανέναν και καταλάβαινε τα συναισθήματα των ανθρώπων και τους συμπονούσε.

Στην πέμπτη τάξη ο δάσκαλός του μου είπε ότι ο Ζακ ήταν ο μόνος μαθητής που έκανε παρέα με ένα αλλοδαπό αγόρι που είχε έρθει στην τάξη. Ανέπτυξε μια καλλιτεχνική πλευρά, του άρεσε ο χορός και συχνά άκουγα τη φωνή του που τραγουδούσε και τα βήματα του που χτυπούσαν στο πάτωμα του δωματίου του.

Αγωνιστικό πνεύμα

Στη συνέχεια ενηλικιώθηκε και άρχισαν οι αγώνες του. Ο Ζακ ήταν περήφανος γι' αυτό που ήταν, αλλά σύμφωνα με τα πρότυπα κάποιων ανθρώπων, ήταν έξω από τον κανόνα. Έπρεπε να αντιμετωπίσει την απόρριψη, τη βία και την προκατάληψη εξαιτίας των επιλογών του. Αποφάσισε όμως να αντισταθεί, να υπερασπιστεί όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και όλους τους καταπιεσμένους ανθρώπους. Άκουγε τις ιστορίες τους, τους ενθάρρυνε, τους βοηθούσε, πήγαινε μαζί τους σε διαδηλώσεις.

Ο Ζακ ήταν ένας γενναιόδωρος, ανιδιοτελής άνθρωπος. Μοιραζόταν ό,τι είχε με τους άλλους, δεν απογοήτευσε ποτέ καμιά και κανέναν, ήταν εκεί όταν τον χρειάζονταν. Ανακοίνωσε στον κόσμο ότι ήταν οροθετικός, εκθέτοντας τον εαυτό του με σκοπό να βοηθήσει άλλα άτομα που είχαν το ίδιο πρόβλημα. Ήθελε όλοι να γνωρίζουν και να εκπαιδεύονται, για να τους δώσει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Ο πατέρας του Ζακ τού έλεγε συχνά: «Δεν πρόκειται να αλλάξεις τον κόσμο». Αλλά είμαι σίγουρη ότι ο Ζακ πίστευε ότι μπορούσε να το κάνει – ή τουλάχιστον να προσπαθήσει. Το όφειλε στον εαυτό του και στους συνανθρώπους του.

Όλα άλλαξαν

Τότε ήρθε ένα τηλεφώνημα στη μέση της νύχτας. Ένα τηλεφώνημα που έκανε τον κόσμο μου να καταρρεύσει και να πέσει. Ο Ζακ ήταν νεκρός. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν μπορούσα να το δεχτώ. Ήταν αδύνατον. Ήταν φρικτό. Οι ειδήσεις άρχισαν να έρχονται με περιγραφές μιας υποτιθέμενης ληστείας, εθισμού στα ναρκωτικά, ανάγκης για κλοπή, ενός διαφορετικού ανθρώπου. Και στη συνέχεια φωτογραφίες και βίντεο βίας, μίσους, θανάτωσης, δολοφονίας.

Μέρα με τη μέρα, τα μέσα ενημέρωσης και η αστυνομία παρουσίαζαν τον Ζακ σαν κάτι που δεν ήταν. Ήταν εύκολο να το κάνουν, ήταν προς όφελός τους, ήταν μια κάλυψη για τις πράξεις τους. Αρνήθηκα να πιστέψω οτιδήποτε από αυτά. Ήξερα τον γιο μου. Δεν είχε πειράξει ποτέ κανέναν. Ξέρω επίσης ότι η αλήθεια ποτέ δεν τρέχει, αλλά περπατάει. Όταν ήρθε η ώρα, όλα τα ψέματα και οι ψευδείς κατηγορίες τους κατέρρευσαν. Όλος ο κόσμος είδε ποιος ήταν ο Ζακ, μέσα από τις πράξεις του, τα γραπτά του, τις φωτογραφίες του, τις παραστάσεις του.

Στο μεταξύ, συγκλονίστηκα από την υποστήριξη χιλιάδων ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν και διαδήλωσαν σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη για να απαιτήσουν δικαιοσύνη για τον Ζακ. Έμεινα έκπληκτη από τον αριθμό των ατόμων που τον είχαν γνωρίσει, τον αγαπούσαν και συγκινούνταν από την προσωπικότητά του. Συγκινήθηκα από την αγάπη και τον σεβασμό τους γι' αυτόν, καθώς μοιράζονταν ιστορίες για το πώς τον γνώρισαν ή για πράγματα που είχε κάνει γι' αυτούς.

Τα δύο άτομα που κλότσησαν τον γιο μου μέχρι θανάτου είναι ελεύθερα. Βρίσκονται στα σπίτια τους με τις οικογένειές τους, τρώνε μαζί, γελούν, συνεχίζουν τη ζωή τους. Οι αστυνομικοί που θεωρούνται ύποπτοι για συμμετοχή στη δολοφονία του Ζακ είναι επίσης ελεύθεροι. Το τμήμα εσωτερικών υποθέσεων τους έχει επιβάλει ποινές που δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί.

Περιμένοντας τη δικαιοσύνη

Όσο για μένα και την οικογένειά μου, πηγαίνουμε σε έναν τάφο για να είμαστε κοντά στον γιο μας, του μιλάμε στα όνειρά μας... πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε και να αντιμετωπίζουμε αυτή την τεράστια απώλεια.

Τώρα η οικογένειά μου περιμένει τη δικαιοσύνη, τη λύτρωση. Είναι καθήκον μας ως οικογένεια του Ζακ να συνεχίσουμε τον αγώνα, να διασφαλίσουμε ότι κάθε ανθρώπινη ζωή εκτιμάται και αντιμετωπίζεται με σεβασμό και ότι όλοι πληρώνουν για τα λάθη τους, για όσα έκαναν και όσα δεν έκαναν.

Υπάρχει μια φωτογραφία του Ζακ με ανοιχτή αγκαλιά και μια πινακίδα μπροστά από το στήθος του που έγραφε «δωρεάν αγκαλιές». Αυτός ήταν ο Ζακ. Είχε μια μεγάλη καρδιά, μια μεγάλη αγκαλιά που ταίριαζε σε όλους και σε όλα.

Η Διεθνής Αμνηστία απαιτεί δικαιοσύνη για τον Zak. Αναλάβετε δράση τώρα.