ΤΟΥΡΚΙΑ: H ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ OSMAN KAVALA ΚΑΙ ΤΙΣ/ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΕΣ/-ΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΓΚΕΖΙ ΩΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ/-ΟΥΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
Εφτά άνθρωποι που φυλακίστηκαν στην Τουρκία με κατασκευασμένες κατηγορίες αναγνωρίστηκαν σήμερα από τη Διεθνή Αμνηστία ως κρατούμενες/-οι συνείδησης.
Η απόφαση αυτή έρχεται δύο μήνες μετά την καταδίκη των ακτιβιστριών/-ών, μεταξύ των οποίων ο διακεκριμένος φιλάνθρωπος και υπερασπιστής των ανθρώπινων δικαιωμάτων Osman Kavala, στο τέλος μιας εικονικής επαναληπτικής δίκης, όταν το εφετείο ακύρωσε τις προηγούμενες αθωωτικές αποφάσεις. Έρχεται επίσης μία εβδομάδα μετά τη δημοσίευση της «αιτιολογημένης απόφασης» του δικαστηρίου, στην οποία δεν παρέθετε καμία αιτιολογία για την ετυμηγορία της πλειοψηφίας του.
O χαρακτηρισμός αυτών των εφτά ανθρώπων ως κρατουμένων συνείδησης αποτελεί αναγνώριση του χρονικού της αδικίας που υπέστησαν, ξεκινώντας από την αυθαίρετη κράτηση και τις πολιτικά υποκινούμενες διώξεις και καταλήγοντας σε μια δίκη παρωδία και σε καταδίκες.
Agnès Callamard, γενική γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας
«Η αδικία που υπέστησαν αυτοί οι εφτά είναι εμβληματική της αδικίας που υφίστανται τόσο πολλοί από τη δρακόντεια καταστολή των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Τουρκία».
Στις 25 Απριλίου, ο Osman Kavala καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για «απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης». Οι διωκτικές αρχές ισχυρίστηκαν ότι διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στις ως επί το πλείστον ειρηνικές μαζικές διαδηλώσεις του πάρκου Γκεζί το 2013, αλλά απέτυχαν να προσκομίσουν στοιχεία για να τεκμηριώσουν τους ισχυρισμούς τους. Βρίσκεται στη φυλακή από τον Νοέμβριο του 2017.
Οι εφτά συγκατηγορούμενοί του, η αρχιτεκτόνισσα Mücella Yapıcı, ο πολεοδόμος Tayfun Kahraman, ο δικηγόρος Can Atalay, η παραγωγός ντοκιμαντέρ Mine Özerden, η παραγωγός ταινιών Çiğdem Mater, ο διευθυντής ανώτερης εκπαίδευσης Hakan Altınay και ο ιδρυτής πανεπιστημίου Yiğit Ekmekçi, καταδικάστηκαν επίσης για συνέργεια με τον Osman Kavala. Όλες/οι καταδικάστηκαν σε 18 χρόνια κάθειρξη.
Έξι από τα άτομα αυτά τέθηκαν αμέσως σε φυλάκιση, ενώ εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης για τον έβδομο κατηγορούμενο τον Yiğit Ekmekçi.
Η ανακοίνωση της αναγνώρισής τους ως κρατουμένων συνείδησης έγινε μετά από επισκέψεις στους κρατούμενους από υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον πρόεδρο της Διεθνούς Αμνηστίας Τουρκίας, τον Kerem Dikmen, ο οποίος είναι επίσης δικηγόρος.
Η σοκαριστική αδικία που επιβλήθηκε στις/στους κατηγορούμενες/-ους του πάρκου Γκεζί αποκαλύπτει και πάλι πώς το δικαστικό σύστημα της Τουρκίας έχει μετατραπεί σε κατασταλτικό εργαλείο για τη φίμωση της διαφωνίας.
Agnès Callamard
«Κάθε μέρα που περνούν πίσω από τα κάγκελα αποτελεί προσβολή της έννοιας της δικαιοσύνης και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αρχές που το τουρκικό κράτος έχει δεσμευτεί να υπερασπίζεται, αλλά παραβιάζει επανειλημμένα και αδυσώπητα. Οι κατηγορούμενες/-οι του πάρκου Γκεζί είναι κρατούμενες/-οι συνείδησης και πρέπει να απελευθερωθούν αμέσως και άνευ όρων».
Ιστορικό
Ποιες/-οι είναι οι εφτά κρατούμενες/-οι συνείδησης;
Ο Osman Kavala είναι επιχειρηματίας και έχει αφιερώσει τη ζωή του στην προώθηση του πολιτισμού και του διαλόγου μέσω των τεχνών. Έχει δημιουργήσει το ινστιτούτο Anadolu Kültür και κέντρα τέχνης σε διάφορες επαρχίες της χώρας, καθώς και έργα που προωθούν την καλλιτεχνική έκφραση, προφέροντας ευκαιρίες για όσες/-ους δεν είχαν προηγουμένως πρόσβαση σε αυτές.
Η Mücella Yapıcı είναι αρχιτεκτόνισσα, που υπήρξε γραμματέας του παραρτήματος του Επιμελητηρίου Αρχιτεκτόνων της Κωνσταντινούπολης κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στο πάρκο Γκεζί το 2013. Ήταν μεταξύ των 26 ατόμων που διώχθηκαν για «εναντίωση στον νόμο περί συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων», και ένα από τα πέντε άτομα που κατηγορήθηκαν για «σύσταση και διεύθυνση [παράνομης] οργάνωσης» και «εναντίωση στον νόμο περί συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων» για τον ρόλο τους στην Taksim Solidarity, υπόθεση στην οποία όλοι τους αθωώθηκαν το 2015. Η επαναληπτική δίκη για το πάρκο Γκεζί ήταν η τρίτη δίωξη που αντιμετώπισε σε σχέση με τις μαζικές διαδηλώσεις.
Ο Tayfun Kahraman είναι πολεοδόμος και μέλος της Taksim Solidarity. Εργάζεται στον ευρύτερο δήμο της Κωνσταντινούπολης ως συντονιστής πολεοδομικού σχεδιασμού.
Ο Can Atalay ενήργησε ως δικηγόρος της Taksim Solidarity και του Επιμελητηρίου Αρχιτεκτόνων της Κωνσταντινούπολης κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στο πάρκο Γκεζί. Εκπροσωπεί επίσης οικογένειες σε διακεκριμένες υποθέσεις ατιμωρησίας, όπως η έκρηξη στο ανθρακωρυχείο Soma, που σκότωσε περισσότερους από 300 ανθρακωρύχους το 2014, και ο εκτροχιασμός του τρένου Çorlu, που σκότωσε 24 ανθρώπους το 2018.
Η Mine Özerden είναι μέλος της Platform Taksim, μιας άλλης ομάδα-ομπρέλας της κοινωνίας των πολιτών που ιδρύθηκε το 2011 ως απάντηση στην προτεινόμενη ανάπλαση της πλατείας Ταξίμ. Είναι δημιουργός ντοκιμαντέρ που έχει εργαστεί στη διαφήμιση και σε οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.
Η Çiğdem Mater είναι παραγωγός ταινιών και παλαιότερα δημοσιογράφος, μεταφράστρια και παραγωγός για διάφορους διεθνείς οργανισμούς του Τύπου, όπως η «Boston Globe», η «Le Nouvel Observateur», οι «LA Times», το RFI και το Sky News. Από το 2010 εργάζεται ως παραγωγός σε διάφορες τουρκικές και διεθνείς ταινίες μεγάλου μήκους και σε ντοκιμαντέρ. Η ταινία παραγωγής της με τίτλο «Burning Days» έκανε πρεμιέρα στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Η ίδια δεν μπόρεσε να παρευρεθεί καθώς βρισκόταν στη φυλακή, αλλά μια καρέκλα στην εκδήλωση έμεινε άδεια προς τιμήν της.
Ο Hakan Altınay είναι διευθυντής τoυ European School of Politics και πρόεδρος της Global Civics Academy. Έχει γράψει για τους «Financial Times», την «International Herald Tribune» και τους «New York Times». Ήταν ο ιδρυτικός διευθυντής του Ιδρύματος Open Society στην Τουρκία.
