15Η ΜΑΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ - ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ;
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
11 Μαΐου 2005
Με την ευκαιρία της 15ης Μαΐου, Παγκόσμιας Ημέρας για τους Αντιρρησίες Συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία δίνει σήμερα στη δημοσιότητα νέα έκθεση για την Ελλάδα, με τίτλο: «Τιμωρούνται για τα πιστεύω τους: πώς οι αντιρρησίες συνείδησης εξακολουθούν να στερούνται των δικαιωμάτων τους» (AI Index: EUR 25/007/2005).
Παράλληλα η διεθνής οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων καλεί τον κόσμο να συμμετάσχει στη διεθνή εκστρατεία «Ελλάδα: 'Παύσατε πυρ' για τους αντιρρησίες συνείδησης!», υπογράφοντας την έκκληση προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, κ. Κώστα Καραμανλή, ως διαμαρτυρία για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των διωκόμενων αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα (www.amnesty.org.gr/actnow/gre20050331.htm).
Στη νέα της έκθεση για την Ελλάδα, η Διεθνής Αμνηστία χαιρετίζει την πρόσφατη ιστορική απόφαση του Στρατοδικείου Αθηνών να αθωώσει έναν θρησκευτικό αντιρρησία συνείδησης, που κατηγορούνταν για ανυποταξία επειδή δεν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία, υιοθετώντας το σκεπτικό της «σύγκρουσης καθηκόντων» (προς τη θρησκεία του και προς τον στρατό) και να του επιτρέψει να κάνει αίτηση για εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, καθώς και την πρόσφατη ιστορική απόφαση του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου Αθηνών να αθωώσει έναν θρησκευτικό αντιρρησία συνείδησης, που κατηγορούνταν για ανυποταξία επειδή δεν υπηρέτησε την εφεδρική του στρατιωτική υπηρεσία, με το σκεπτικό της «απουσίας δόλου». Παρ' όλα αυτά, η οργάνωση ανησυχεί για το γεγονός ότι ταυτόχρονα άλλοι αντιρρησίες συνείδησης συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν επαναλαμβανόμενες διώξεις για τα πιστεύω τους, όπως ο Λάζαρος Πετρομελίδης, ο Γιώργος Μοναστηριώτης και διάφοροι Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Παρά την τελευταία τροποποίηση, τον Αύγουστο του 2004, η εναλλακτική, μη στρατιωτική υπηρεσία συνεχίζει να έχει τιμωρητική διάρκεια. Συνεπώς η ελληνική νομοθεσία περί στράτευσης παραμένει μεροληπτική εις βάρος όσων επιλέγουν για λόγους συνείδησης να υπηρετήσουν εναλλακτική μη στρατιωτική υπηρεσία. Επιπρόσθετα, δεν παρέχει το δικαίωμα να διεκδικήσει κάποιος την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή του στις ένοπλες δυνάμεις. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν με τα διεθνή πρότυπα τη νομοθεσία περί στράτευσης και αντίρρησης συνείδησης και να θέσουν τέλος στις επαναλαμβανόμενες διώξεις εναντίον συγκεκριμένων αντιρρησιών συνείδησης, σύμφωνα με τη διεθνή αρχή του δικαίου ότι «κανείς δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται εκ νέου για αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί ή αθωωθεί».
Επιπλέον, η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί διότι, όχι μόνο στον νόμο αλλά και στην πράξη, η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία παραμένει προβληματική και σαφώς μεροληπτική εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης. Για παράδειγμα, η οργάνωση επισημαίνει προβλήματα όσον αφορά την υποβολή αιτήσεων για την αναγνώριση κάποιου ως αντιρρησία συνείδησης, λόγω εμποδίων όπως είναι οι αυστηρές προθεσμίες, οι δυσκολίες στη συγκέντρωση των απαιτούμενων δικαιολογητικών και η μη αναγνώριση όσων έχουν παρουσιαστεί σε στρατιωτικό κατάστημα για να λάβουν αναβολή για λόγους υγείας.
Κατά συνέπεια η οργάνωση ζητά την αναθεώρηση του ελληνικού νομικού πλαισίου ώστε να διασφαλίζεται ότι η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία δεν θα έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης, θα υπάγεται εξ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης), οι αντιρρησίες συνείδησης θα έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις, και δεν θα είναι ποτέ δυνατόν να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου.
Επίσης η Διεθνής Αμνηστία ζητά την αναθεώρηση των διατάξεων που ορίζουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης που πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας εκπίπτουν του δικαιώματός τους στην εναλλακτική υπηρεσία ή στην άοπλη στρατιωτική θητεία. Η οργάνωση καλεί επιπλέον τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης θα ανακτήσουν πλήρως τα ατομικά και πολιτικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος να ταξιδεύουν εκτός συνόρων, του δικαιώματος να έχουν ταυτότητα και διαβατήριο και του δικαιώματος στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Παρόμοιες ανησυχίες έχουν εκφράσει επίσης ο Συνήγορος του Πολίτη και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Η Διεθνής Αμνηστία πιστεύει ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αρνηθεί, για λόγους συνείδησης ή βαθιάς προσωπικής πεποίθησης, να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία, χωρίς να υποστεί καμία νομική κύρωση ή υλική ζημία. Οποιοσδήποτε φυλακιστεί για την άσκηση αυτού του δικαιώματος θεωρείται κρατούμενος συνείδησης, εφόσον δεν έχει αρνηθεί να υπηρετήσει μια εναλλακτική μη στρατιωτική υπηρεσία που δεν θα έχει χαρακτήρα τιμωρίας ή διάκρισης στη διάρκεια και την ουσία της.
Γενικές πληροφορίες
Η έκκληση βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.amnesty.org.gr/actnow/gre20050331.htm στα ελληνικά και τα αγγλικά. Οι ενδιαφερόμενοι, είτε συμπληρώνουν απλώς τα στοιχεία τους (όνομα και ταχυδρομική διεύθυνση) και στέλνουν την έκκληση μέσω e-mail στο Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας, είτε τυπώνουν την έκκληση, συμπληρώνουν τα στοιχεία τους και τη στέλνουν στα γραφεία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας (Σίνα 30, 10672 Αθήνα, fax 210-3638016), που έχει αναλάβει να προωθήσει τις σχετικές εκκλήσεις στον κ. Καραμανλή. Οι πρώτες υπογραφές από διάφορες χώρες έχουν ήδη φτάσει και η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται
Για περισσότερες πληροφορίες και συνεντεύξεις:
Γεράσιμος Κουβαράς, Διευθυντής Ελληνικού Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας, τηλ. 210-3600087
Νίκος Μαστρακούλης, υπεύθυνος Τύπου, τηλ. 6932-069477
Δημόσιο έγγραφο
διεθνής αμνηστία
ΕΛΛΑΔΑ
Τιμωρούνται για τα πιστεύω τους: Πώς οι αντιρρησίες συνείδησης συνεχίζουν να στερούνται των δικαιωμάτων τους
11 Μαΐου 2005 Έκθεση AI Index: EUR 25/007/2005
Εισαγωγή
Η Διεθνής Αμνηστία χαιρετίζει την πρόσφατη απόφαση-ορόσημο του Στρατοδικείου Αθηνών να αθωώσει έναν θρησκευτικό αντιρρησία συνείδησης, που κατηγορούνταν για ανυποταξία επειδή δεν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία, με το σκεπτικό της «σύγκρουσης καθηκόντων» (προς τη θρησκεία του και προς τον στρατό) και να του επιτρέψει να κάνει αίτηση για εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, καθώς και την πρόσφατη απόφαση-ορόσημο του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου Αθηνών να αθωώσει έναν θρησκευτικό αντιρρησία συνείδησης, που κατηγορούνταν για ανυποταξία επειδή δεν υπηρέτησε την εφεδρική του στρατιωτική υπηρεσία, με το σκεπτικό της «απουσίας δόλου». Παρ' όλα αυτά, η οργάνωση ανησυχεί για το γεγονός ότι η ελληνική νομοθεσία περί στράτευσης και αντίρρησης συνείδησης, ιδίως ο Νόμος 2510/97, εξακολουθεί να υπολείπεται των διεθνών προτύπων.
Παρά την τροποποίηση της νομοθεσίας τον Αύγουστο του 2004, η εναλλακτική, μη στρατιωτική υπηρεσία παραμένει τιμωρητικής διάρκειας. Κατά συνέπεια, η ελληνική νομοθεσία περί στράτευσης παραμένει μεροληπτική εις βάρος όσων επιλέγουν για λόγους συνείδησης να υπηρετήσουν εναλλακτική μη στρατιωτική υπηρεσία. Επιπρόσθετα, δεν παρέχει το δικαίωμα να διεκδικήσει κάποιος την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή του στις ένοπλες δυνάμεις. Οι αντιρρησίες συνείδησης στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν ακόμα επαναλαμβανόμενες ποινικές διώξεις για τα πιστεύω τους. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν την νομοθεσία περί στράτευσης με τα διεθνή πρότυπα και να θέσουν τέλος στις επαναλαμβανόμενες διώξεις εναντίον μεμονωμένων αντιρρησιών συνείδησης, σύμφωνα με την διεθνή αρχή του δικαίου ότι «κανείς δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται εκ νέου για αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί ή αθωωθεί».
Επιπλέον, η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί διότι, όχι μόνο στο νόμο αλλά και στην πράξη, η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία παραμένει προβληματική και σαφώς μεροληπτική εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης. Για παράδειγμα, η οργάνωση επισημαίνει προβλήματα, αναφορικά με την υποβολή αιτήσεων για την αναγνώριση κάποιου ως αντιρρησία συνείδησης, λόγω εμποδίων όπως είναι οι αυστηρές προθεσμίες, οι δυσκολίες στη συγκέντρωση των απαιτούμενων δικαιολογητικών και η μη αναγνώριση όσων έχουν παρουσιαστεί σε στρατιωτικό κατάστημα για να λάβουν αναβολή για λόγους υγείας.
Κατά συνέπεια η οργάνωση ζητά να τροποποιηθεί το ελληνικό νομικό πλαίσιο ώστε να διασφαλίζεται ότι η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία δεν θα έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης, θα υπάγεται εξ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης), οι αντιρρησίες συνείδησης θα έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις, και δεν θα είναι ποτέ δυνατόν να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου. Επίσης η Διεθνής Αμνηστία ζητά να τροποποιηθούν οι διατάξεις που ορίζουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης, που πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας, εκπίπτουν του δικαιώματός τους στην εναλλακτική υπηρεσία ή στην άοπλη στρατιωτική θητεία. Η οργάνωση καλεί επιπλέον τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης θα ανακτήσουν πλήρως τα ατομικά και πολιτικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος να ταξιδεύουν εκτός συνόρων, του δικαιώματος να έχουν ταυτότητα και διαβατήριο και του δικαιώματος στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι.
Η τιμωρητική διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας: υπόθεση Λάζαρου Πετρομελίδη
Ο Λάζαρος Πετρομελίδης, 43 ετών, είναι ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, παντρεμένος με ένα παιδί. Αρνήθηκε να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης το 1992 και έκτοτε έχει επανειλημμένα υποστεί ποινικές διώξεις και καταδίκες για ανυποταξία. Αρνήθηκε να υπηρετήσει την εναλλακτική υπηρεσία που του προσφέρθηκε το 1998, καθώς είχε εξαιρετικά τιμωρητική διάρκεια - στην περίπτωσή του 7,5 φορές τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας που θα όφειλε να υπηρετήσει διαφορετικά. Από τότε, ο Πετρομελίδης εξακολουθεί να λαμβάνει τακτικά προσκλήσεις κατάταξης στον στρατό, οπότε διώκεται κάθε φορά εκ νέου για ανυποταξία, λόγω της άρνησής του ως αντιρρησίας συνείδησης να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία. Παλαιότερα είχε φυλακιστεί τον Μάιο του 1998, τον Απρίλιο του 1999 και τον Σεπτέμβριο του 2002. Τον Ιούνιο του 2003 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 1 έτους και 8 μηνών με αναστολή για ανυποταξία. Με την πιο πρόσφατη ερήμην καταδίκη του για ανυποταξία τον Δεκέμβριο του 2004 άρθηκε η αναστολή της προηγούμενης ποινής, γεγονός που σημαίνει ότι οφείλει να εκτίσει συνολική ποινή φυλάκισης 4 ετών και 2 μηνών αν συλληφθεί, στην οποία περίπτωση η Διεθνής Αμνηστία θα τον υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης. Οι επανειλημμένες διώξεις και καταδίκες του Πετρομελίδη αποτελούν παραβίαση του δικαιώματός του να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία που δεν θα αποτελεί δυσμενή διάκριση και δεν θα είναι τιμωρητικής φύσεως ή διάρκειας. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από τις ελληνικές αρχές να σταματήσουν τις επαναλαμβανόμενες διώξεις εναντίον του Λάζαρου Πετρομελίδη και να τροποποιήσουν το νομικό πλαίσιο ώστε η εναλλακτική υπηρεσία να μην συνιστά πια τιμωρητική εναλλακτική επιλογή ως προς τη στρατιωτική θητεία.
Η υπόθεση ενός επαγγελματία στρατιώτη: Γιώργος Μοναστηριώτης
Ο Γιώργος Μοναστηριώτης, 25 ετών, ο οποίος ήταν Εθελοντής Πενταετούς Υποχρέωσης στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, αρνήθηκε, επικαλούμενος λόγους συνείδησης, να ακολουθήσει τη μονάδα του τον Μάιο του 2003, όταν η φρεγάτα "Ναυαρίνο" όπου υπηρετούσε στάλθηκε στον Περσικό Κόλπο. Είναι ο πρώτος Έλληνας επαγγελματίας στρατιώτης που γίνεται γνωστό ότι αρνήθηκε να συμμετάσχει στον πρόσφατο πόλεμο στο Ιράκ για λόγους συνείδησης και δήλωσε ότι παραιτείται από το Πολεμικό Ναυτικό για τους λόγους αυτούς. Στη δημόσια δήλωση άρνησης στράτευσής του τον Μάιο του 2003 ο Μοναστηριώτης είχε δηλώσει ότι: «Αρνούμαι συνειδητά και υπεύθυνα να συμμετάσχω η να συνεισφέρω καθ' οποιονδήποτε τρόπο στην ανελέητη σφαγή που συνεργείται κατά του ιρακινού λαού... Η πράξη αυτή είναι επίσης μια ελάχιστη συμπαράσταση αλληλεγγύης στον ιρακινό λαό καθώς και στα φιλειρηνικά αισθήματα του ελληνικού λαού». Τον Σεπτέμβριο του 2004 καταδικάστηκε για λιποταξία σε ποινή φυλάκισης 3 ετών και 4 μηνών την οποία άρχισε να εκτίει στις φυλακές Κορίνθου αλλά μετά αποφυλακίστηκε εν αναμονή της έφεσης. Στις 17 Ιανουαρίου 2005 καταδικάστηκε δεύτερη φορά για λιποταξία σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών. Οι καταδίκες του Γιώργου Μοναστηριώτη αποτελούν παραβίαση του δικαιώματός του να αλλάξει τις πεποιθήσεις του και να διαμορφώσει αντίρρηση συνείδησης μετά την ένταξή του στις ένοπλες δυνάμεις, επομένως αν φυλακιστεί ξανά η Διεθνής Αμνηστία θα τον υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία διάταξη στην ελληνική νομοθεσία για αντιρρησίες συνείδησης που είναι επαγγελματίες στρατιώτες. Ο ισχύων νόμος καλύπτει μόνο τους κληρωτούς. Με άλλα λόγια, κάποιος που διαμορφώνει αντίρρηση συνείδησης μετά την ένταξή του στις ένοπλες δυνάμεις δεν αναγνωρίζεται από τον νόμο. Αυτό παραβιάζει τις Αποφάσεις 1993/84 και 1998/77 της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών: «όσοι υπηρετούν υποχρεωτική στρατιωτική θητεία δεν πρέπει να αποκλείονται από το δικαίωμα να έχουν αντίρρηση συνείδησης» (1993/84) και «όσοι υπηρετούν στρατιωτική θητεία μπορεί να διαμορφώσουν αντίρρηση συνείδησης» (1998/77). Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από τις ελληνικές αρχές να παύσουν τις ποινικές διώξεις εναντίον του Γιώργου Μοναστηριώτη, καθώς και να αναγνωρίσουν το δικαίωμά του να διαμορφώσει αντίρρηση συνείδησης ενόσω υπηρετούσε ως επαγγελματίας στρατιώτης.
Υποθέσεις θρησκευτικών αντιρρησιών συνείδησης: Μάρτυρες του Ιεχωβά
Η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει ότι αυτή τη στιγμή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που αντιμετωπίζουν τις περισσότερες δυσκολίες αναφορικά με την απόκτηση της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης ομαδοποιούνται σε δύο βασικές κατηγορίες:
1. Αυτοί που προέρχονται από χώρες που ανήκουν στο πρώην Ανατολικό μπλοκ. Αυτά τα άτομα έχουν ελληνική καταγωγή και, εφόσον έχουν μεταναστεύσει στην Ελλάδα για να μείνουν μόνιμα, έχουν υποχρέωση να υπηρετήσουν τρίμηνη στρατιωτική θητεία. Εντούτοις, μεταξύ αυτών υπάρχουν και άτομα που έχουν υπηρετήσει στον στρατό της χώρας τους και μετέπειτα έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η ελληνική νομοθεσία όμως δεν χορηγεί την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης σε άτομα που έχουν υπηρετήσει σε ένοπλες δυνάμεις. Επομένως οι αιτήσεις που καταθέτουν αυτά τα άτομα απορρίπτονται και κηρύσσονται ανυπότακτοι.
2. Αυτοί που έχουν ήδη υπηρετήσει στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και καταχωρήθηκαν στους καταλόγους εφέδρων, αλλά εν τω μεταξύ έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Συνήθως, οι έφεδροι καλούνται για εκπαίδευση στη χρήση νέου οπλισμού ή για να συμμετάσχουν σε στρατιωτικές ασκήσεις. Αυτά τα άτομα δηλώνουν ότι είναι αντιρρησίες συνείδησης, αλλά η ελληνική νομοθεσία δεν τους αναγνωρίζει. Συνεπώς, αν παρουσιαστούν σε στρατόπεδο όταν κληθούν για εφεδρική υπηρεσία, δικάζονται από στρατοδικείο και τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης. Αν δεν παρουσιαστούν για εφεδρική υπηρεσία και στείλουν υπόμνημα εξηγώντας ότι είναι πλέον Μάρτυρες του Ιεχωβά και επιθυμούν να υπηρετήσουν κάποιας μορφής εναλλακτική υπηρεσία, η αίτησή τους απορρίπτεται και κηρύσσονται ανυπότακτοι.
Οι καταδίκες αυτών των αντιρρησιών συνείδησης Μαρτύρων του Ιεχωβά αποτελούν παραβίαση του δικαιώματός τους να μεταβάλουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους και να διαμορφώσουν αντίρρηση συνείδησης ακόμα και αν έχουν στρατευθεί στο παρελθόν. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να παύσουν όλες αυτές τις ποινικές διώξεις και να αναγνωρίσουν το δικαίωμα των ατόμων αυτών να υιοθετούν νέες θρησκευτικές πεποιθήσεις οποιαδήποτε στιγμή στη ζωή τους και να διαμορφώνουν αντίρρηση συνείδησης.
Συστάσεις της Διεθνούς Αμνηστίας προς τις Ελληνικές αρχές
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να σταματήσουν τις επαναλαμβανόμενες ποινικές διώξεις των συγκεκριμένων αντιρρησιών συνείδησης, που αναφέρθηκαν στην παρούσα έκθεση, και να εναρμονίσουν τις διατάξεις περί στράτευσης και αντίρρησης συνείδησης με τα διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα ως εξής:
- Να μειώσουν τη διάρκεια της εναλλακτικής πολιτικής υπηρεσίας, ώστε αυτή να μην έχει πλέον διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης, σύμφωνα με το ʼρθρο 6 της Απόφασης 1998/77 των Ηνωμένων Εθνών, η οποία ορίζει ότι «Τα κράτη, στη νομοθεσία και την πρακτική τους, οφείλουν να μην κάνουν διακρίσεις εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης όσον αφορά στους όρους και τις συνθήκες υπηρεσίας τους, ή τα οικονομικά, πολιτιστικά, ατομικά ή πολιτικά δικαιώματα».
- Να διασφαλίσουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις, σύμφωνα με τις Αποφάσεις 1993/84 και 1998/77 της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών.
- Να διασφαλίσουν ότι η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία υπάγεται εξ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης), όπως ορίζεται στο ʼρθρο 3 της Απόφασης 1998/77 της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο «καλεί τα Κράτη που δεν έχουν τέτοιο σύστημα να ιδρύσουν ανεξάρτητα και αμερόληπτα σώματα λήψης αποφάσεων που να ορίζουν αν υπάρχει γνήσια αντίρρηση συνείδησης ανά περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη την απαίτηση να μην μεροληπτούν εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης στη βάση της φύσης των ιδιαίτερων πεποιθήσεών τους».
- Να διασφαλίσουν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης δεν είναι ποτέ δυνατόν να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου.
- Να εγγυηθούν ότι οι αντιρρησίες συνείδησης που πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας δεν εκπίπτουν του δικαιώματος στην εναλλακτική κοινωνική ή την άοπλη στρατιωτική υπηρεσία.
- Να διασφαλίσουν ότι δεν θίγονται τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης εις βάρος των οποίων εκκρεμούν επαναλαμβανόμενες ποινικές διώξεις.
- Να εγγυηθούν «τη διαθεσιμότητα της πληροφόρησης, σχετικά με το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και τους τρόπους απόκτησης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης, για όλα τα άτομα που επηρεάζονται από τη στρατιωτική θητεία», όπως τονίζει το ʼρθρο 8 της Απόφασης 1998/77 της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών.
Ελληνικό Τμήμα, Σίνα 30, 106 72 Αθήνα, τηλ. 210-3631532, φαξ 210-3638016
Website: , email:
International Secretariat, 1 Easton Street, London WC1X 0DW, United Kingdom