ΙΡΑΚ: ΝΕΑ ΔΙΟΛΙΣΘΗΣΗ ΣΤΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΤΕΛΙΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥ ΣΑΝΤΑΜ ΧΟΥΣΕΙΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
15 Ιανουαρίου 2007
Η Διεθνής Αμνηστία καταδίκασε σήμερα τις εκτελέσεις του ετεροθαλούς αδελφού του Σαντάμ Χουσεΐν και του πρώην επικεφαλής του επαναστατικού δικαστηρίου του Ιράκ, καθώς αποτελούν βάναυση παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή και άλλη μία χαμένη ευκαιρία να καταστήσουν οι Ιρακινοί υπόλογους με τον κατάλληλο τρόπο όσους ευθύνονται για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν υπό το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν.
Ο Μπαρζάν Ιμπραχίμ αλ-Τικρίτι, ετεροθαλής αδελφός του Σαντάμ Χουσεΐν και πρώην επικεφαλής της Μουχαμπαράτ (Μυστικής Υπηρεσίας) και ο Αουάντ Χαμάντ αλ-Μπαντάρ αλ-Σαντούν, πρώην επικεφαλής του Επαναστατικού Δικαστηρίου, απαγχονίστηκαν νωρίτερα σήμερα. Μαζί με τον πρώην πρόεδρο Σαντάμ Χουσεΐν, είχαν καταδικαστεί σε θάνατο στις 5 Νοεμβρίου 2006 μετά από άδικη δίκη ενώπιον του Ανωτάτου Ιρακινού Ποινικού Δικαστηρίου (SICT). Την ετυμηγορία επικύρωσε το Ιρακινό Εφετείο στις 26 Δεκεμβρίου.
«Ο Σαντάμ Χουσεΐν και οι επιτελείς του έπρεπε, βεβαίως, να λογοδοτήσουν για τα φρικτά εγκλήματα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διέπραξε η κυβέρνησή του. Όμως αυτό έπρεπε να γίνει μέσα από μια δίκαιη δικαστική διαδικασία και χωρίς τη δυνατότητα χρήσης της θανατικής ποινής. Οι αναφορές, ότι κατά τον απαγχονισμό του Μπαρζάν Ιμπραχίμ αλ-Τικρίτι του έκοψαν το κεφάλι, υπογραμμίζουν τον βάναυσο χαρακτήρα αυτής της ήδη απάνθρωπης και ταπεινωτικής τιμωρίας», δήλωσε ο Μάλκολμ Σμαρτ, Διευθυντής του Προγράμματος Έρευνας και Δράσης της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί επίσης ότι κινδυνεύει να εκτελεστεί άλλος ένας πρώην κρατικός λειτουργός. Ο Ταχά Γιασίν Ραμαντάν, ο πρώην αντιπρόεδρος, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη στις 5 Νοεμβρίου 2006. Όμως στις 26 Δεκεμβρίου το Τμήμα Εφέσεων του Ανωτάτου Ιρακινού Ποινικού Δικαστηρίου ανέπεμψε την υπόθεσή του ξανά στο ίδιο δικαστήριο με το αίτημα μεγαλύτερης ποινής, γεγονός που υποδηλώνει ότι διατρέχει κίνδυνο να καταδικαστεί σε θάνατο και να εκτελεστεί.
Η δίκη ενώπιον του SICT δεν ανταποκρίθηκε στα διεθνή πρότυπα δίκαιης δίκης. Οι πολιτικές παρεμβάσεις υπονόμευσαν την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του δικαστηρίου, προκαλώντας την παραίτηση του πρώτου προέδρου του και εμποδίζοντας τον διορισμό άλλου, ενώ το δικαστήριο παρέλειψε να λάβει επαρκή μέτρα για να διασφαλίσει την προστασία των μαρτύρων και των συνηγόρων υπεράσπισης, τρεις από τους οποίους δολοφονήθηκαν ενώ η δίκη βρισκόταν σε εξέλιξη. Επίσης, ο Σαντάμ Χουσεΐν στερήθηκε την πρόσβαση σε συνήγορο κατά το πρώτο έτος μετά τη σύλληψή του και οι διαδικαστικές ενστάσεις των συνηγόρων του καθ' όλη τη διάρκεια της δίκης δεν φαίνεται να απαντήθηκαν επαρκώς από το δικαστήριο. Η διαδικασία της έφεσης είναι εμφανές ότι διεξήχθη βιαστικά και ότι δεν επανόρθωσε κανένα από τα προβλήματα της πρωτοβάθμιας δίκης.
Η Διεθνής Αμνηστία αντιτάσσεται στη θανατική ποινή σε κάθε περίπτωση με το σκεπτικό ότι αποτελεί παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή και είναι η υπέρτατη μορφή σκληρής, απάνθρωπης και ταπεινωτικής τιμωρίας. Από την επαναφορά της θανατικής ποινής στο Ιράκ τον Αύγουστο του 2004 έχει σημειωθεί κατακόρυφη αύξηση της χρήσης της. Το 2006 εκτελέστηκαν τουλάχιστον 65 άνθρωποι, πολλοί από αυτούς μετά από άδικες δίκες.