ΕΛΛΑΔΑ: ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ
Η Διεθνής Αμνηστία έχει μακρόχρονες και συνεχιζόμενες ανησυχίες αναφορικά με την παράλειψη των αρχών στην Ελλάδα να διασφαλίσουν ότι η αστυνομία σέβεται και προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εξακολουθούν να γίνονται καταγγελίες για διάπραξη παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την αστυνομία, τόσο στο πλαίσιο της αστυνόμευσης διαδηλώσεων, όσο και κατά τη σύλληψη και κράτηση. Στις παραβιάσεις αυτές συγκαταλέγονται υπερβολική χρήση βίας κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, αυθαίρετη κράτηση, βασανιστήρια ή άλλης μορφής κακομεταχείριση, και στέρηση άμεσης πρόσβασης σε νομική συμπαράσταση. Αυτά τα μοτίβα καταπατήσεων από την αστυνομία έχουν τεκμηριωθεί από τη Διεθνή Αμνηστία επί πολλά έτη. Η περίπτωση του φόνου από πυροβολισμό στην Αθήνα του Αλέξανδρου-Ανδρέα (Αλέξη) Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου 2008, και η συμπεριφορά αστυνομικών – περιλαμβανομένης της χρήσης βίας – ενώ αστυνόμευαν τις διαδηλώσεις που ακολούθησαν μετά τον φόνο, πολλές από τις οποίες ξέσπασαν σε ταραχές, αποτέλεσαν παραδείγματα για πολλές από τις ανησυχίες της Διεθνούς Αμνηστίας. Και αυτό, παρά τις εκκλήσεις της οργάνωσης και διεθνών οργάνων προς τις αρχές να προχωρήσουν σε αποφασιστικές ενέργειες για να αντιμετωπίσουν αυτά τα μοτίβα.
Αυτή η έκθεση αναδεικνύει τις ανησυχίες αυτού του είδους, καθώς και εκείνες που σχετίζονται με τη μεταχείριση στα χέρια της αστυνομίας, τόσο ειρηνικών διαδηλωτών, όσο και ανθρώπων που δεν είχαν ανάμειξη σε διαδηλώσεις μετά τις 6 Δεκεμβρίου.Η οργάνωση θεωρεί ότι αυτά τα πρόσφατα περιστατικά θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως επίκαιρος καταλύτης ώστε η κυβέρνηση να συστήσει διερευνητική επιτροπή με ευρεία εντολή. Μια τέτοια επιτροπή θα ερευνούσε όχι μόνο αυτά τα κρούσματα, αλλά επίσης θεσμικά ζητήματα, μεταξύ των οποίων την εκπαίδευση των αστυνομικών στη χρήση βίας και πυροβόλων όπλων, και την εφαρμογή άλλων εγγυήσεων κατά των βασανιστηρίων και της κακομεταχείρισης, περιλαμβανομένης της πρόσβασης σε δικηγόρους και συγγενείς για όσους κρατούνται ή συλλαμβάνονται.
Η έκθεση καταλήγει με ένα σύνολο συστάσεων προς τις ελληνικές αρχές, οι οποίες, εάν εφαρμοστούν, θα αποτελέσουν μείζονα βήματα προόδου ώστε να διασφαλιστεί ότι η χώρα στέκεται στο ύψος των υποχρεώσεών της να σέβεται και να προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά την επιβολή του νόμου. Αυτές οι υποχρεώσεις διατυπώνονται σε μια σειρά διεθνών θεσμικών κειμένων, μεταξύ των οποίων στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (ΕΣΔΑ) και στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR).