ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΔΥΝΑΜΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

Λέμε συχνά στα παιδιά, ότι είναι το μέλλον, ότι θα λύσουν τα προβλήματα του κόσμου, ότι θα ανακαλύψουν καινοτόμες ιδέες και θα γίνουν «οι ηγέτες του αύριο». Αλλά γιατί μιλάμε συνεχώς για το αύριο; Γιατί δεν αναγνωρίζουμε ότι τα παιδιά είναι γενναία, ισχυρά και ανεξάρτητα, όπως ακριβώς οι ενήλικες υπερασπιστές/ριες των ανθρώπινων δικαιωμάτων;

Τα παιδιά δεν χρειάζεται να μεγαλώσουν για να ακουστεί η φωνή τους, γι’ αυτό και είμαι αποφασισμένη να βοηθήσω και να ενδυναμώσω τα παιδιά-υπερασπιστές/ριες των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Πρόσφατα, παρακολουθήσαμε χιλιάδες παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο να κάνουν καταλήψεις για να ακουστεί η φωνή τους όσον αφορά την κλιματική αλλαγή. Παρά το γεγονός ότι το έργο μας είχε θετικό αντίκτυπο σε αρκετό κόσμο, πολλοί ενήλικες που βρίσκονται στην εξουσία και κατέχουν υψηλόβαθμες θέσεις σε ΜΜΕ, είναι γνωστό, ότι επικρίνουν αυτά τα εμπνευσμένα παιδιά, επειδή υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Ορισμένες φορές, αυτοί είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορούν τα παιδιά και τους/τις νέους/ες ως απαθείς και άπειρους/ες. Τα παιδιά παραγκωνίζονται, οι φωνές τους αποσιωπώνται και τους δημιουργείται η αίσθηση, ότι η άποψή τους για ζητήματα που θα τα επηρεάσουν άμεσα και περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη γενιά, δεν έχει απολύτως καμία σημασία.

Πιστεύω ότι όλοι/ες πρέπει να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στα παιδιά – υπερασπιστές/ριες των ανθρώπινων δικαιωμάτων και στα επιτεύγματά τους, και να καταπολεμήσουμε αυτήν την αναίτια δημόσια ρητορική εναντίον τους.

Ο/Η καθένας/μία έχει το δικαίωμα να ακουστεί. Όλοι/ες έχουμε το δικαίωμα να ακουστούμε.

Κάνοντας τους να ακούσουν την φωνή μου

Ασχολήθηκα με τον ακτιβισμό για τα δικαιώματα των παιδιών μέσω του Δικτύου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Παιδιών της Διεθνούς Αμνηστίας. Όταν ήμουν 15 ετών, έγινα μέλος της νεολαιίστικης ομάδας της Διεθνούς Αμνηστίας. Ήμουν πάντα ένα παιδί που εξέφραζε αυτά τα οποία πίστευε και στεκόμουν πάντα εναντίον της αδικίας. Για παράδειγμα, στο Ηνωμένο Βασίλειο, γνωστές συσκευές με τεχνολογία sonar για την αντιμετώπιση των κουνουπιών, χρησιμοποιούνται για την αποτροπή νεολαιίστικων συγκεντρώσεων και διαμαρτυριών έξω από καταστήματα, σιδηροδρομικούς σταθμούς και πάρκα. Έχω προσωπική εμπειρία για το πόσο επώδυνο είναι αυτό το κατασταλτικό μέσο στην ανθρώπινη ακοή και πόσο άδικο ήταν για τα παιδιά, τα οποία δεν έκαναν οποιοδήποτε κακό, να αναγκάζονται να διαλύουν τις συγκεντρώσεις τους. Ήξερα ότι ήταν λάθος, αλλά δεν είχα τη δυνατότητα να κάνω τη φωνή μου να ακουστεί.

Μέσα από τη δουλειά μας στο Δίκτυο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Παιδιών της Αμνηστίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, οργανώσαμε μια εθνική εκστρατεία για το δικαίωμα των παιδιών στην ιθαγένεια. Υπάρχουν πάνω από 120.000 παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα οποία εμποδίζονται από το δικαίωμά τους στην ιθαγένεια, λόγω του κόστους που απαιτείται από το Υπουργείο Εσωτερικών. Για κάθε αίτηση που κοστίζει 1.012 λίρες, το Home Office (Γραφείο για την Ιθαγένεια) κερδίζει 640 λίρες. Είναι απαράδεκτο να κοστολογούμε με τέτοιο τρόπο την πρόσβαση στα δικαιώματα των παιδιών. Η καμπάνια μας για μείωση των τελών ξεκίνησε ως κάτι μικρό, αλλά πλέον έχει υιοθετηθεί και υποστηρίζεται συνολικά από τη Διεθνή Αμνηστία του Ηνωμένου Βασιλείου, μέσω των νεολαιίστικων ομάδων αλλά και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Έχουμε συγκεντρώσει πάνω από 23.000 υπογραφές στην ηλεκτρονική έκκλησή μας, το βίντεο της εκστρατείας μας έχει εξαπλωθεί χάρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έχουμε οργανώσει διαμαρτυρίες έξω από το Ανώτατο Δικαστήριο (High Court) δείχνοντας την αλληλεγγύη μας με τους δικαστικούς ελεγκτές σχετικά με τη νομιμότητα των προαναφερόμενων τελών.

Τα παιδιά βρίσκονται στην καρδιά αυτής της εκστρατείας και είναι ενθαρρυντικό να τα βλέπεις να δραστηριοποιούνται. Ο ρόλος μου είναι να διαβεβαιώσω και να ξεκαθαρίσω ότι αυτή η εκστρατεία ηγείται από τη νεολαία.

Τώρα τελευταία, όλη μας η δυναμική έχει δοθεί στην εκστρατεία "Make Rights Real", («Κάνε τα Δικαιώματα Πραγματικότητα») εστιάζοντας στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού (UNCRC). Η Σύμβαση είναι η πιο ευρέως επικυρωμένη συνθήκη για τα δικαιώματα του παιδιού σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά τα περισσότερα κράτη, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, δεν έχουν προσυπογράψει τις διαδικασίες καταγγελιών/επικοινωνίας για τις παραβιάσεις. Αυτό σημαίνει ότι ενώ οι παραβιάσεις δικαιωμάτων μπορούν να αναφέρονται σε εγχώριο επίπεδο, εάν δεν επιλυθούν, δεν μπορούν να αναχθούν σε διεθνές επίπεδο. Χωρίς τη δυνατότητα να μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε όταν παραβιάζονται τα δικαιώματά μας από το κράτος, δεν μπορούμε να καταγγείλουμε τις κυβερνήσεις ως υπόλογες.

Με την 30η επέτειο της σύναψης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού (UNCRC), είναι πιο σημαντικό από ποτέ να βεβαιωθούμε ότι τα δικαιώματα που αναφέρονται σε αυτήν αποτελούν πραγματικότητα για όλα τα παιδιά.

Η νεολαία αναλαμβάνει δράση

Τον Ιανουάριο πραγματοποιήθηκε «παιδική κατάληψη» των γραφείων της Διεθνούς Αμνηστίας στο Λονδίνο. Τα παιδιά ανέλαβαν τη συνηγορία της Αμνηστίας, τις εκστρατείες, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ακόμη και το γραφείο του διευθυντή για μία ημέρα. Τα παιδιά έδειξαν πραγματικά στους ενήλικες πώς γίνεται. Αυτή τη στιγμή, συνεργαζόμαστε για τη δημιουργία ενός εθνικού διαγωνισμού για τη συνηγορία, με τίτλο: «Χρησιμοποιήστε τη φωνή σας, διεκδικήστε τα δικαιώματά σας». Αυτό θα εμπλέξει δημιουργικά, παιδιά από όλο το Ηνωμένο Βασίλειο, τα οποία θα συζητήσουν για θέματα όπως οι παραβιάσεις δικαιωμάτων των παιδιών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στα υπό συζήτηση θέματα εντάσσονται οι υγειονομικές ελλείψεις κατά τη διάρκεια της περιόδου (period poverty), η κλιματική δικαιοσύνη και οι περικοπές στη χρηματοδότηση της ψυχιατρικής περίθαλψης.

Στις 14 Ιουνίου, εκπροσώπησα την Διεθνή Αμνηστία στα Ηνωμένα Έθνη στην τεχνική συνάντηση για την προστασία και την εμψύχωση των παιδιών ως υπερασπιστές/ριες ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Η τοποθέτησή μου ήταν για το πώς, οι προτάσεις που αναπτύχθηκαν την Ημέρα Ανοιχτής Συζήτησης του ΟΗΕ, (UN Day of General Discussion) μπορούν να εφαρμοστούν και πως μπορούμε να κάνουμε βήματα προς ένα μέλλον στο οποίο τα παιδιά θα αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα όταν απαιτούν τα δικαιώματα τους.

Τα παιδιά συχνά απομακρύνονται από το διάλογο όταν πρόκειται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελπίζω ότι εμείς, ως Διεθνής Αμνηστία, μπορούμε να είμαστε υπέρμαχοι μιας ουσιαστικής συμμετοχικής αντίληψης. Ας βεβαιωθούμε ότι τα παιδιά ενδυναμώνονται και προστατεύονται και δεν φιμώνονται ή περιθωριοποιούνται.