5 ΛΟΑΤΙ ΑΚΤΙΒΙΣΤ@Σ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ IDAHOTB 2018

©Private

Alessandra: «Η νίκη εναντίον της τρανσφοβίας εξαρτάται επίσης και από μια αλλαγή στη γενικότερη στάση της κοινωνίας».

Ξανά και ξανά, η Alessandra Ramos Makkeda βρίσκεται αντιμέτωπη με τις λέξεις: «Δεν δεχόμαστε το δικό σας είδος εδώ». Είναι μια γυναίκα τρανς και ΛΟΑΤΙ ακτιβίστρια στη Βραζιλία, τη χώρα με το υψηλότερο ποσοστό δολοφονιών στον κόσμο.

Σύμφωνα με μια τοπική ΜΚΟ, 64 τρανς άτομα δολοφονήθηκαν στη χώρα το 2018, έως και την 1η Μαΐου. Το 2017, ο κόσμος ξαφνικά υπέστη σοκ, καθώς ένα βίντεο με τα βασανιστήρια και τη δολοφονία μιας γυναίκας trans από τη Βραζιλία έγινε viral ενώ οι επιτιθέμενοι καταδικάστηκαν τον Απρίλιο του 2018. Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο εργάζεται η Alessandra ως μέλος της ομάδας Transrevolução που εδρεύει στο Ρίο, η οποία καταπολεμά τις διακρίσεις και προωθεί συζητήσεις για ζητήματα που αφορούν τις λεσβίες, τους γκέι και τα τρανς άτομα.

Η Alessandra είναι μεταφράστρια και διερμηνέας διαφόρων γλωσσών, συμπεριλαμβανομένης και της νοηματικής γλώσσας. Η ίδια συνέβαλε επίσης στην διοργάνωση του πρώτου National Black Trans Forum στο Πόρτο Αλέγκρε το 2015. «Πρέπει να καταλάβουμε ότι η τρανσφοβία, οι προκαταλήψεις και το μίσος είναι συστημικά προβλήματα», είπε το 2017. «Αλλά η νίκη εναντίον της τρανσφοβίας εξαρτάται και από την αλλαγή της γενικότερης στάσης της κοινωνίας». Παρά τα εμπόδια, η Alessandra είναι αποφασισμένη να το αλλάξει αυτό, διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον για τα τρανς άτομα στη Βραζιλία.

©Private

«Diovi»: «Ήθελα να αγωνιστώ για άλλους που κρύβονταν, όπως και εγώ κάποτε, και να τους πω να μην κρύβονται πια».

Η «Diovi», στα 30 της, είναι ενεργό μέλος ενός οργανισμού επικεντρωμένου ιδιαίτερα στα δικαιώματα λεσβιών, αμφιφυλόφιλων και τρανς (ΛΑΤ) στο Τόγκο. Η ομάδα προωθεί επίσης την ελευθερία και τη στήριξη των περιθωριοποιημένων γυναικών στη μικρή χώρα της Δυτικής Αφρικής, όπου το σεξ μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου είναι έγκλημα. Με μόλις 30 ενεργά μέλη, η οργάνωσή της εξελίχθηκε από μια άτυπη συγκέντρωση ανθρώπων με ίδιες ιδέες. «Αρχικά, ήταν μια ευκαιρία να συναντηθούμε σαν φίλοι και να αισθανόμαστε πιο άνετα και να είμαστε οι εαυτοί μας», λέει η Diovi. «Σιγά σιγά συνειδητοποιήσαμε ότι εφόσον υπάρχουν ήδη οργανώσεις για ομοφυλόφιλους, πρέπει να κάνουμε το ίδιο και για εμάς, ώστε να μπορούμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, να μιλάμε και να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον».

Η Diovi εντάχθηκε στην ομάδα επειδή «ένιωθα μόνη μου στη δική μου γωνία. Δεν μπορούσα καν να παραδεχτώ ούτε να πω ότι είμαι αυτό που είμαι. Κρυβόμουν πάντα. Ακόμη και όταν συναντούσα κάποιον σαν εμένα που μιλούσε για θέματα ΛΑΤ, θα έκανα ότι δεν ήμουν μέρος τους». Η συμμετοχή της στην ομάδα ΛΑΤ άλλαξε την άποψή της. «Με ώθησε. Ήθελα να αγωνιστώ για άλλους που κρύβονταν, όπως και εγώ κάποτε, και να τους πω να μην κρύβονται πια. Στην τελική είμαστε και εμείς άνθρωποι και έχουμε δικαιώματα».

©Private

Hartoyo: «Όσο περισσότερες ΛΟΑΤΙ ομάδες ή άτομα γνωρίζουν και αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, τόσο πιο κοντά βρίσκονται στη δικαιοσύνη».

Έχοντας διωχθεί από την αστυνομία και τις συμμορίες στο Aceh για τη σεξουαλικότητά του, ο Hartoyo είναι τώρα αφοσιωμένος ακτιβιστής, υπερασπιστής των πολιορκημένων ΛΟΑΤΙ ατόμων που αντιμετωπίζουν ποινές μαστιγώματος στην επαρχία της Sharia στην Ινδονησία. Το σεξ μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου αποτελεί έγκλημα στο Aceh υπό τους ισλαμικούς νόμους που θεσπίστηκαν το 2015 και τιμωρείται με δημόσιο μαστίγωμα.

Το ταξίδι του Hartoyo ξεκίνησε το 2007, όταν συνελήφθη με τον σύντροφό του. «Η αστυνομία ούρησε στο κεφάλι μου και χτύπησε και τους δυο μας», είπε στο BBC το 2017. «Μας αντιμετώπισαν σαν ζώα». Ορκιζόμενος ότι κανένας σαν τον ίδιο δεν θα έπρεπε να βιώσει την ίδια ταπείνωση, ο Hartoyo ίδρυσε την Suara Kita (Η φωνή μας) το 2009, μια οργάνωση αφιερωμένη στα ΛΟΑΤΙ δικαιώματα.

Αλλά ακόμη και η υπεράσπιση αυτών των δικαιωμάτων είναι επικίνδυνη σε ένα μέρος όπως το Aceh. Όταν ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι μαστιγώθηκε το 2017, την πρώτη φορά που εφαρμόστηκε η τιμωρία στο Aceh, ο Hartoyo ταξίδεψε για να τους υποστηρίξει. «Επισκέφθηκα την περιοχή για να συναντήσω τα θύματα με αποτέλεσμα να κυνηγηθώ από μια ομάδα ανθρώπων», μας είπε. «Μετακινούμουν από το ένα ξενοδοχείο στο άλλο για την ασφάλειά μου πριν μπορέσω τελικά να συναντηθώ και να βοηθήσω στην ανακούφιση των θυμάτων». Ο Hartoyo συνεχίζει το έργο του, παρά τον κίνδυνο. Αυτή την IDAHOTB 2018, στέλνει ένα μήνυμα συσπείρωσης: «Όσο περισσότερες ΛΟΑΤΙ ομάδες ή άτομα γνωρίζουν και αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, τόσο πιο κοντά βρίσκονται στη δικαιοσύνη».

©Private

J: «Θέλω να δω την κοινωνία μας να αποδέχεται την διαφορετικότητα».

Η J ήξερε ότι ήταν λεσβία πριν ακόμη μάθει την λέξη. Τώρα κοντεύοντας τα 30, έχει μιλήσει για την σεξουαλικότητά της στους στενούς της φίλους, αλλά όχι στην οικογένειά της. Δεν θέλει να το γνωρίζουν ούτε αυτοί ούτε άλλοι γνωστοί της. Η επιθυμία της να διατηρήσει την σεξουαλικότητά της ένα μυστικό από την οικογένειά της είναι μια άμεση αντίδραση στο εχθρικό κλίμα που εξακολουθεί να υπάρχει για τους ΛΟΑΤΙ στη Νότια Κορέα. «Νομίζω ότι η κορεατική κυβέρνηση και κοινωνία προσπαθούν να μας διαγράψουν από εδώ», λέει. «Τα ΜΜΕ συχνά χρησιμοποιούν το «Bromance »(브 로맨스) ή το «Girl crush»(걸 크러쉬) όταν περιγράφουν την αγάπη μεταξύ δύο ανδρών ή γυναικών. Δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την ύπαρξη «γκέι» ή «λεσβιών».

Για την J, υπάρχουν σαφείς βελτιώσεις που η κυβέρνηση θα μπορούσε να εισαγάγει ώστε να βελτιώσει τη ζωή των ΛΟΑΤΙ ατόμων στη Νότια Κορέα. «Θέλω να δω την κοινωνία μας να αποδέχεται την διαφορετικότητα», λέει. «Για να δημιουργήσουμε αυτή την κουλτούρα, πρέπει να παρέχουμε φιλική προς τους queer εκπαίδευση σε σχολεία και οικογένειες. Για την παροχή αυτής της εκπαίδευσης, χρειαζόμαστε ένα «νομοσχέδιο κατά των διακρίσεων. Πρέπει επίσης να νομιμοποιήσουμε τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου».

©Private

Soldado: «Η IDAHOTB για μένα είναι μια μέρα ζεστών συναντήσεων με ακτιβιστ@ς που αγωνίζονται εναντίον της τρανσφοβίας και της ομοφοβίας 365 ημέρες το χρόνο».

Ο Soldado Kowalisidi είναι ένας τρανς και intersex ακτιβιστής, ο οποίος τώρα ζει στην Ουκρανία. Το 2016, άφησε τα πάντα πίσω και εγκατέλειψε το σπίτι του στη Σιβηρία εξαιτίας των διώξεων που αντιμετώπισε ως τρανς άνδρας στη Ρωσία. Οι επιθέσεις εναντίον των ΛΟΑΤΙ ατόμων στη Ρωσία είναι πάρα πολύ συνηθισμένες, με την απαγωγή και τα βασανιστήρια των γκέι στην Τσετσενία το πιο πρόσφατο και τρομακτικό παράδειγμα. Η εμπειρία του Soldado δεν αποτελούσε εξαίρεση. «Πέντε φορές, με χτύπησαν βίαια στο δρόμο ομάδες «ακτιβιστών» που υποστηρίζονται από το κράτος. Το 2016, αφού το FSB διαβεβαίωσε ότι τόσο εγώ όσο και η πρωτοβουλία μου για τα τρανς άτομα ήμασταν ανυπεράσπιστοι και τα άτομα που μου επιτέθηκαν απείλησαν να με σκοτώσουν, δραπέτευσα προς ένα αβέβαιο μέλλον στην Ουκρανία».

Ο Soldado συνεχίζει τώρα τον ακτιβισμό του στην Ουκρανία, αφιερώνοντας χρόνο και για εθελοντισμό στην Αμνηστία. Γνώρισε και παντρεύτηκε τον σύντροφό του και έχει δημιουργήσει ένα ευτυχισμένο σπίτι. Αλλά με την κυβέρνηση της Ουκρανίας να απορρίπτει την αίτησή του για άσυλο και να τον απειλεί με επιστροφή στη Ρωσία, τα προβλήματα του Soldado δεν έχουν τελειώσει.

Παρόλα αυτά, παραμένει αισιόδοξος. Έχει κάτι να πει για τις 17 Μαΐου: « Η IDAHOTB για μένα είναι μια μέρα ζεστών συναντήσεων με ακτιβιστ@ς που αγωνίζονται εναντίον της τρανσφοβίας και της ομοφοβίας 365 ημέρες το χρόνο. Είναι μια ευκαιρία να ενισχύσουμε τις φωνές εκείνων των ακτιβιστ@ν που δεν έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν ανοιχτά τώρα στα ΜΜΕ».