ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΛΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ

1. Ο Shawkan, Αίγυπτος

Ο Αιγύπτιος φωτορεπόρτερ Mahmoud Abu Zeid, επίσης γνωστός ως «Shawkan», έχει περάσει σχεδόν τρία χρόνια στη φυλακή επειδή φωτογράφησε τη βίαιη απάντηση των δυνάμεων ασφαλείας σε μια καθιστική διαμαρτυρία στο Κάιρο. Έχει υποστεί βασανιστήρια κατά την κράτησή του και βρίσκεται τώρα σε δίκη αντιμετωπίζοντας χαλκευμένες κατηγορίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη θανατική ποινή.

Ο Shawkan είναι ένας από τους τουλάχιστον 20 δημοσιογράφους οι οποίοι κρατούνται για τη δουλειά τους στην Αίγυπτο, σύμφωνα με το Αιγυπτιακό Συνδικάτο Τύπου.

«Είμαι ένας δημοσιογράφος που δεν ανήκει πουθενά αλλού παρά μονάχα στο επάγγελμά του» μας έγραψε σε μια επιστολή του μέσα από τη φυλακή.

 «Γιατί όλη αυτή η καταπίεση και η δίωξη; Δεν ήταν αρκετά;»

Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του Shawkan: Υπογράψτε την αίτηση σήμερα

2. Ο Baba Wame, ο Rodrigue Tongue και ο Félix Ebolé Bola, Καμερούν

Οι δημοσιογράφοι Baba Wame, Rodrigue Tongue και Félix Ebolé Bola κινδύνευσαν να αντιμετωπίσουν ποινές φυλάκισης μετά την άρνησή τους να αποκαλύψουν τις πηγές τους για μια ιστορία πάνω στην οποία εργάζονταν. Διερευνούσαν ισχυρισμούς συνεργασίας μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και μιας ένοπλης ομάδας από την Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία που κατηγορήθηκε για την επίθεση σε μια πόλη στα ανατολικά του Καμερούν.

Σε αυτούς τους δημοσιογράφους απαγγέλθηκαν κατηγορίες αναφορικά με την άρνησή τους να αποκαλύψουν τις πηγές τους και άλλες πληροφορίες που θα μπορούσαν να βλάψουν την εθνική ασφάλεια. Αρνήθηκαν πως αποκάλυψαν οτιδήποτε που θα  μπορούσε να υπονομεύσει την ασφάλεια και δήλωσαν ότι απλά ήθελαν να προστατέψουν τις πηγές τους. Το δικαίωμα των δημοσιογράφων να μην αποκαλύπτουν τις πηγές τους αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο της ελευθερίας της έκφρασης που βοηθά να εξασφαλιστεί η ελεύθερη ροή των πληροφοριών. 

3. Ο Druklo, Κίνα

Ο Druklo (ψευδώνυμο Shokjang), ένας νεαρός Θιβετιανός συγγραφέας και μπλόκερ γνωστός για την κριτική που ασκεί στη Συνθήκη της Κινεζικής κυβέρνησης με το Θιβέτ, έχει καταδικαστεί σε τρία χρόνια φυλάκισης για «παρακίνηση σε απόσχιση». Καταδικάστηκε μετά από μια άδικη δίκη, πριν και κατά τη διάρκεια της οποίας δεν είχε πρόσβαση σε δικηγόρο. Δηλώνει ότι καταδικάστηκε βάσει μιας οnline ανάρτησής του σχετικά με τη θρησκευτική ελευθερία και τον Δαλάι Λάμα και για την κατοχή ενός απαγορευμένου βιβλίου.

Είναι η δεύτερη φορά που ο Druklo έχει γίνει στόχος από τις κινεζικές αρχές. Το 2010 κρατήθηκε για τη συν-επεξεργασία ενός απαγορευμένου περιοδικού το οποίο περιείχε άρθρα σχετικά με Θιβετιανές διαμαρτυρίες. 

4. Η Khadija Ismayiloya, Αζερμπαϊτζάν 

Η Khadija Ismayilova είναι μια βραβευμένη ερευνήτρια δημοσιογράφος η οποία εξέθεσε τη διαφθορά στο Αζερμπαϊτζάν, συμπεριλαμβανομένων και των μελών της οικογένειας του Προέδρου. Αυτή τη στιγμή εκτίει επτάμιση χρόνια φυλάκισης ως αποτέλεσμα της καταστολής των αρχών για την ελεύθερη έκφραση.

Έχει υποστεί προσωπικές απειλές, παρενόχληση και απόπειρες εκβιασμού στην προσπάθεια να τη σιωπήσουν. Αρνούμενη να πτοηθεί, τελικά φυλακίστηκε τον Δεκέμβριο του 2014 και μετά από μια άδικη δίκη καταδικάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 με τις χαλκευμένες κατηγορίες της υπεξαίρεσης, της παράνομης επιχειρηματικότητας, της φοροδιαφυγής και της κατάχρησης της εξουσίας.

5. Ο Esdras Ndikumana, Μπουρουντί

Τον Αύγουστο του 2015, ο Esdras Ndikumama, ανταποκριτής του AFP και του Διεθνούς Γαλλικού Ραδιοφώνου συνελήφθη καθώς τράβηξε φωτογραφίες μετά τη δολοφονία ενός ανώτατου αξιωματικού. Σύμφωνα με την Επιτροπή Προστασίας των Δημοσιογράφων, ο Ndikumama δήλωσε ότι ξυλοκοπήθηκε στην πλάτη, τα πόδια και τα πέλματα των ποδιών του. Βρίσκεται τώρα στην εξορία.

Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, η κυβέρνηση επιτίθεται σφοδρά σε δημοσιογράφους, αντίπαλους πολιτικούς και άλλους οι οποίοι θεωρούνται κρίσιμης σημασίας του κυβερνώντος κόμματος. Τέσσερις ανεξάρτητοι ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί καταστράφηκαν από την αστυνομία κατά τη διάρκεια μιας απόπειρας πραξικοπήματος τον Μάιο του 2015.

6. Η Anabel Flores Salazar, Μεξικό

Η Μεξικανή δημοσιογράφος Anabel Flores δολοφονήθηκε τον Φεβρουάριο του 2016 αφότου είχε απαχθεί από το σπίτι της από ένοπλους άντρες. Εργαζόταν ως δημοσιογράφος αστυνομικού ρεπορτάζ για μια τοπική εφημερίδα στην πολιτεία της Veracruz.

Η περίπτωσή της αποτελεί μια οδυνηρή υπενθύμιση της βίαιης πραγματικότητας που αντιμετωπίζουν χιλιάδες δημοσιογράφοι σε όλο το Μεξικό, μια από τις πιο επικίνδυνες χώρες του κόσμου για τους εργαζόμενους στα μέσα ενημέρωσης. Η Veracruz είναι μια από τις πιο επικίνδυνες πολιτείες για τους δημοσιογράφους στο Μεξικό με τουλάχιστον 17 εργαζόμενους στα μέσα ενημέρωσης να έχουν σκοτωθεί εκεί από το 2010. 

7. O Sedrick de Carvalho και ο Domigos da Cruz, Αγκόλα

Ο Sedrick de Carvalho και ο Domigos da Cruz είναι δύο δημοσιογράφοι οι οποίοι βρισκόντουσαν μεταξύ των 17 ειρηνικών ακτιβιστών που συνελήφθησαν μετά από συμμετοχή σε μια ομάδα ανάγνωσης, όπου οι νέοι συζητούσαν για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες αναφορικά με «προπαρασκευαστικές ενέργειες για εξέγερση» και «εγκληματική συνωμοσία» στην Αγκόλα και τον Μάρτιο του 2016 καταδικάστηκαν σε τεσσερισίμιση και πεντέμιση χρόνια φυλάκισης, αντίστοιχα.

Πρόκειται για κρατούμενους συνείδησης οι οποίοι έχουν φυλακιστεί καθαρά για την άσκηση των δικαιωμάτων τους στην ελευθερία της έκφρασης και στην ειρηνική συνάθροιση. Είναι τα θύματα μιας κυβέρνησης αποφασισμένης να εκφοβίσει όσους τολμούν να αμφισβητούν τις κατασταλτικές πολιτικές της.

8. Ο Somyot Prueksakasemsuk, Ταϊλάνδη

Το 2011, ο εκδότης Somyot Prueksakasemsuk δημοσίευσε δυο άρθρα σχετικά με ένα πλασματικό μονάρχη που θεωρήθηκε ότι πρόσβαλλαν τη βασιλική οικογένεια της  Ταϊλάνδης. Καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο περί προσβολής του αρχηγού του Κράτους το οποίο απαγορεύει κάθε λέξη ή πράξη που «συκοφαντεί, προσβάλει, ή απειλεί τον βασιλιά, τη βασίλισσα, τους κληρονόμους του θρόνου ή τον αντιβασιλέα». 

Τα τελευταία χρόνια, οι αρχές της Ταϊλάνδης χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο κατασταλτική νομοθεσία για να φιμώσουν ειρηνικές διαφωνίες. Ο Somyot και όλοι οι άλλοι κρατούμενοι συνείδησης πρέπει να απελευθερωθούν αμέσως και άνευ όρων.

9. O Can Dündar και ο Erdem Gül, Τουρκία

Τον Νοέμβριο του 2015, ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Cumhuriyet, Can Dündar, και ο εκπρόσωπός του στην Άγκυρα, Erdem Gül, κατηγορήθηκαν για κατασκοπεία, αποκάλυψη κρατικών μυστικών και παροχή βοήθειας σε τρομοκρατική οργάνωση. Ήταν επακόλουθο δύο ιστοριών στην εφημερίδα τον Ιούνιο του 2015, στις οποίες υπήρχαν ισχυρισμοί ως προς το ότι οι Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες είχαν μεταφέρει όπλα σε μια ένοπλη ομάδα στη Συρία το 2014. Την περίοδο εκείνη, ο τότε πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υποστήριξε ότι τα φορτηγά παρέδιδαν ανθρωπιστική βοήθεια. Οι δύο άντρες μπορεί να αντιμετωπίσουν ισόβια κάθειρξη εάν καταδικαστούν. 

Η υπόθεση αυτή είναι μία από τις πολλές στις οποίες ευρείας κλίμακας αντιτρομοκρατικοί νόμοι της Τουρκίας χρησιμοποιούνται για να τιμωρηθεί η κριτική στην κυβέρνηση. Οι δημοσιογράφοι δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν ποινικές διώξεις μόνο και μόνο επειδή παρουσιάζουν ιστορίες που σχετίζονται με  το δημόσιο συμφέρον.