O ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ HAKAN - ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ 2013

Δεν είναι εύκολο να γράψεις ένα γράμμα σε κάποιον ή για κάποιον που δεν έχεις γνωρίσει από κοντά. Είναι επίσης δύσκολο σε έναν Έλληνα να ασκήσει κριτική στην τουρκική αστυνομία και το τουρκικό κράτος χωρίς να κατηγορηθεί ότι διακατέχεται από εθνικιστικά αισθήματα.

Είχα όμως την τύχη να ζήσω αρκετά χρόνια στην Κωνσταντινούπολη και να γνωρίσω τους εκπληκτικούς ανθρώπους της. Είχα επίσης την ατυχία να ζήσω σε δυο χώρες, την Ελλάδα και την Τουρκία, όπου γνώρισα το βαθμό της αστυνομικής βαρβαρότητας απέναντι σε διαδηλωτές, δημοσιογράφους ή ακόμη και απλούς περαστικούς που βρέθηκαν τη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο.

Αισθάνομαι λοιπόν ότι γνωρίζω πολύ καλά το θύμα αλλά και το θύτη. Και σε αυτή τη σχέση δεν υπάρχει εθνικότητα, φυλή και χρώμα να μας χωρίσει. Ο Χακάν θα μπορούσε να είναι ο Αλέξανδρος που δολοφονήθηκε από την αστυνομία το Δεκέμβρη του 2008 στην Αθήνα. Θα μπορούσε να είναι ο Μανώλης, ο συνάδελφός μου που έχασε την ακοή του από επίθεση της αστυνομίας ή ο Μάριος που λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του επειδή απλώς έκανε τη δουλειά του, καλύπτοντας τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Αθήνα.

Ο Χακάν δεν είναι μόνος του σε αυτή τη μάχη. Μαζί θα πρέπει να ζητήσουμε την τιμωρία όσων αστυνομικών νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να κυκλοφορούν σαν συμμορίες βρίζοντας, χτυπώντας, βασανίζοντας ή ακόμη και δολοφονώντας πολίτες. Τον Χακάν έφτασαν στο σημείο να τον πετάξουν στη φωτιά, αφού πρώτα τον χτύπησαν αλύπητα και του έβγαλαν το μάτι με κάποιο αιχμηρό αντικείμενο. Ακόμη όμως και μια ευθεία βολή δακρυγόνου από αστυνομικό είναι μια εγκληματική πράξη για την οποία θα πρέπει πάντα να αναζητούνται ευθύνες κι να επιβάλλονται βαρύτατες ποινές.

Απέναντι στην αστυνομική βία είμαστε όλοι ενωμένοι και και κυρίως δυνατοί σαν τον Χακάν.