ΚΟΥΒΑ: 71 ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΞΕΦΡΑΣΑΝ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
18 Μαρτίου 2005
Ο περιορισμός της ελευθερίας της έκφρασης, του συνεταιρισμού και της συνάθροισης αποτελεί σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πρέπει να σταματήσει αμέσως, δήλωσε σήμερα η Διεθνής Αμνηστία, παρουσιάζοντας έκθεση για τους κρατούμενους συνείδησης στην Κούβα, κατά τη 2η επέτειο της καταστολής του 2003.
Η Διεθνής Αμνηστία αναγνωρίζει ως κρατούμενους συνείδησης 71 άτομα, που είναι φυλακισμένα σε διάφορες περιοχές της νησιωτικής χώρας επειδή εξέφρασαν ειρηνικά τις πεποιθήσεις και τη γνώμη τους. Η διεθνής οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα καλεί την κουβανική κυβέρνηση να τους απελευθερώσει όλους αμέσως και χωρίς όρους.
Στην Κούβα ποινικοποιείται η άσκηση της ελευθερίας της έκφρασης. Σε αυτήν περιλαμβάνεται η δραστηριοποίηση σε οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η δημοσίευση άρθρων ή συνεντεύξεων σε μέσα ενημέρωσης που θεωρούνται επικριτικά προς την κουβανική κυβέρνηση, η επικοινωνία με υπαλλήλους των ΗΠΑ στην Κούβα ή με μέλη της εξόριστης κουβανικής κοινότητας στις ΗΠΑ.
«Το μόνο που χρειάζεται να κάνει κανείς στην Κούβα για να φυλακιστεί επί μήνες ή και χρόνια, είναι να διαφωνεί με τις αρχές», δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία.
Η οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει λάβει αναφορές για τουλάχιστον 4 περιπτώσεις κακομεταχείρισης κρατουμένων συνείδησης από δεσμοφύλακες, μερικές φορές ως αντίποινα επειδή διαμαρτυρήθηκαν για τις συνθήκες κράτησής τους, για την ανεπαρκή πρόσβαση σε ιατρική αρωγή και για τους περιορισμούς στην επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο.
Ο Χουάν Κάρλος Ερέρα Ακόστα, που εκτίει ποινή 20 ετών στη φυλακή Κίλο 8, Επαρχία Καμαγκέι, αναφέρεται ότι ξυλοκοπήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2004 από ομάδα δεσμοφυλάκων ενώ ήταν δεμένος με χειροπέδες. Οι δεσμοφύλακες αναφέρεται ότι τον ποδοπάτησαν στον σβέρκο, με αποτέλεσμα να λιποθυμήσει. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας προχώρησε σε απεργία πείνας.
Η Διεθνής Αμνηστία δεν γνωρίζει να έχει διεξαχθεί έρευνα για αυτό το περιστατικό ή για άλλα παρόμοια και καλεί την κουβανική κυβέρνηση να προβεί σε αμερόληπτη και ανεξάρτητη έρευνα για όλους τους ισχυρισμούς περί κακομεταχείρισης από δεσμοφύλακες.
Κατά το 2004, τουλάχιστον εννέα κρατούμενοι αναφέρεται ότι κρατούνταν συνεχώς σε περίκλειστα κελιά τιμωρίας για διαστήματα δύο έως τεσσάρων μηνών. Τα κελιά αυτά λέγεται ότι είναι πολύ μικρά (2 x 1 μ.) χωρίς φυσικό φωτισμό και χωρίς επίπλωση. Δεν διαθέτουν τα απαραίτητα για την υγιεινή, όπως πόσιμο νερό. Στους κρατούμενους απαγορεύεται να βγουν από αυτά, να δεχτούν επισκέψεις ή να έχουν φυσική άσκηση, ενώ μερικές φορές δεν τους επιτρέπεται να φορούν καθόλου ρούχα και δεν τους δίνονται στρωσίδια. Οι συνθήκες υπό τις οποίες αναφέρεται ότι κρατήθηκαν οι εννέα Κουβανοί κρατούμενοι ισοδυναμούν με σκληρή, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση.
Ο Νορμάντο Ενράντες Γκονζάλες κρατήθηκε σε κελί τιμωρίας επί τέσσερις μήνες ως τιμωρητικό μέτρο, μετά τον τερματισμό απεργίας πείνας διάρκειας 17 ημερών σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μεταγωγή του στη φυλακή Κίλο 5½, όπου κρατήθηκε μαζί με κοινούς εγκληματίες.
Σε μερικούς κρατούμενους συνείδησης και τους συγγενείς τους επιβλήθηκε αναστολή επισκέψεων, αλληλογραφίας και τηλεφωνικής επικοινωνίας για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, μετά από δηλώσεις συγγενών των κρατουμένων στον τοπικό ή τον διεθνή Τύπο ή σε οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σχετικά με τη μεταχείριση του κρατούμενου συγγενή τους.
Το 2004 και στις αρχές του 2005 αφέθηκαν ελεύθεροι συνολικά 19 κρατούμενοι συνείδησης, σε 14 από τους οποίους χορηγήθηκε "licencia extrapenal, αποφυλάκιση με περιοριστικούς όρους, που τους επιτρέπει να εκτίσουν το υπόλοιπο της ποινής τους εκτός φυλακής για λόγους υγείας, με δεδομένο ότι θα μπορούσαν να τεθούν ξανά υπό κράτηση.
Η Διεθνής Αμνηστία επαναλαμβάνει τις εκκλήσεις της προς την κουβανική κυβέρνηση:
- Να διατάξει την άμεση και χωρίς όρους αποφυλάκιση όλων των κρατουμένων συνείδησης.
- Να διασφαλίσει τη διεξαγωγή ανεξάρτητης και αμερόληπτης έρευνας για τους ισχυρισμούς περί κακομεταχείρισης από δεσμοφύλακες, οι αξιωματούχοι που εμπλέκονται σε αυτούς τους ισχυρισμούς να τεθούν αμέσως σε διαθεσιμότητα και οι υπαίτιοι να προσαχθούν στη δικαιοσύνη.
- Να αναστείλει την ισχύ του Νόμου 88 και άλλων παρόμοιων νομοθετικών μέτρων που διευκολύνουν τη φυλάκιση Κουβανών πολιτών περιορίζοντας αθέμιτα την άσκηση των θεμελιωδών ελευθεριών τους.
- Να συμμορφωθεί με τα διεθνή θεσμικά κείμενα για τα ανθρώπινα δικαιώματα για τη μεταχείριση κρατουμένων.
- Να επικυρώσει τόσο το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, όσο και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτισμικά Δικαιώματα.
Η Διεθνής Αμνηστία πιστεύει ότι το μονομερές εμπάργκο των ΗΠΑ κατά της Κούβας συμβάλλει στην υπονόμευση καίριων ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων στη χώρα αυτή. Με αυτό το σκεπτικό, η Διεθνής Αμνηστία ζητά την άμεση άρση του. Η οργάνωση καλεί επίσης την κουβανική κυβέρνηση να σταματήσει να χρησιμοποιεί το εμπάργκο ως πρόσχημα για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Κουβανών.
Γενικές πληροφορίες
Οι περισσότεροι από τους διαφωνούντες που συνελήφθησαν κατά την καταστολή του 2003 κατηγορήθηκαν για αδικήματα που επισύρουν μεγαλύτερες ποινές με βάση το ʼρθρο 91 του Ποινικού Κώδικα ή τον Νόμο 88. Το ʼρθρο 91 προβλέπει ποινές 10 έως 20 ετών ή θάνατο για όποιον «προς το συμφέρον ξένου κράτους προβαίνει σε πράξη που έχει ως στόχο να παραβλάψει την ανεξαρτησία του κουβανικού κράτους ή της εδαφική του ακεραιότητα». Ο Νόμος 88 προβλέπει μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης για όσους κριθούν ένοχοι υποστήριξης προς την πολιτική των ΗΠΑ για την Κούβα με στόχο «τη διασάλευση της εσωτερικής τάξης, την αποσταθεροποίηση της χώρας και την καταστροφή του Σοσιαλιστικού Κράτους και της ανεξαρτησίας της Κούβας»
F Το πλήρες κείμενο της έκθεσης, με τίτλο «Κούβα: Κρατούμενοι συνείδησης - 71 νοσταλγούν την ελευθερία», στη διεύθυνση
F Περισσότερες πληροφορίες στη διεύθυνση
Δημόσιο έγγραφο
διεθνής αμνηστία
ΚΟΥΒΑ
Κρατούμενοι συνείδησης: 71 νοσταλγούν την ελευθερία
18 Μαρτίου 2005 Περίληψη AI INDEX: AMR 25/002/2005
Η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει την ανησυχία της για 71 κρατουμένους συνείδησης στην Κούβα, οι οποίοι, όπως πιστεύει η οργάνωση, κρατούνται με βάση κατηγορίες με πολιτικά κίνητρα λόγω της ειρηνικής άσκησης θεμελιωδών ελευθεριών. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί και πάλι την κουβανική κυβέρνηση να απελευθερώσει αμέσως και χωρίς όρους και τους 71 κρατουμένους συνείδησης.
Αυτή η έκθεση περιέχει ενημερωμένα στοιχεία για τους 71 κρατουμένους συνείδησης, στους οποίους περιλαμβάνονται δύο νέες περιπτώσεις: ο Ραούλ Αρενσίμπα Φαχάρδο και ο Βιρχίλιο Μαράντες Γουέλμες.
Κατά το 2004, η Διεθνής Αμνηστία έλαβε αρκετές αναφορές για φερόμενη ως κακομεταχείριση από δεσμοφύλακες και για ανεπαρκή πρόσβαση σε ιατρική αρωγή. Αναφέρθηκαν αντίποινα εναντίον κρατουμένων όταν, για παράδειγμα, διαμαρτυρήθηκαν για τις συνθήκες κράτησής τους. ʼλλες ανησυχίες αφορούν τις συνθήκες κράτησης, που αναφέρεται ότι δεν ανταποκρίνονται στα διεθνή πρότυπα, όπως τα εξαιρετικά μακρόχρονα διαστήματα εγκλεισμού σε κελιά περιορισμού όπου οι συνθήκες ισοδυναμούν με σκληρή, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία. Έχουν επίσης αναφερθεί περιορισμοί επισκέψεων και επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Σχεδόν το ένα τρίτο των κρατουμένων συνείδησης έχουν μεταχθεί σε φυλακές που βρίσκονται πλησιέστερα στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, ενώ οι υπόλοιποι παραμένουν φυλακισμένοι σε απομακρυσμένες τοποθεσίες.
Συνολικά 19 κρατούμενοι συνείδησης αφέθηκαν ελεύθεροι κατά το 2004 και στις αρχές του 2005. Η Διεθνής Αμνηστία υποδέχτηκε θετικά αυτές τις απελευθερώσεις. Εντούτοις, η οργάνωση εκφράζει την ανησυχία ότι στους 14 από αυτούς χορηγήθηκε μόνο αποφυλάκιση με περιοριστικούς όρους [licencia extrapenal] και ότι θα μπορούσαν να τεθούν εκ νέου υπό κράτηση.
Εκτός από την απελευθέρωση των κρατουμένων συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία παροτρύνει την κουβανική κυβέρνηση να συμμορφωθεί πλήρως με τις αρχές που διατυπώνονται στα διεθνή θεσμικά κείμενα, όπως είναι το Σώμα Αρχών των Ηνωμένων Εθνών για την Προστασία Όλων των Προσώπων Υπό Οποιαδήποτε Μορφή Κράτησης ή Φυλάκισης και οι Πρότυποι Ελάχιστοι Κανόνες των Ηνωμένων Εθνών για τη Μεταχείριση των Φυλακισμένων.
Αυτή η περίληψη συνοψίζει έκθεση 29 σελίδων (6.000 λέξεων) με τίτλο Cuba: Prisoners of conscience: 71 longing for freedom (AI Index: AMR 25/002/2005), που εξέδωσε η Διεθνής Αμνηστία στις 18 Μαρτίου 2005. Όποιος επιθυμεί περισσότερες λεπτομέρειες ή την ανάληψη δράσης για αυτό το ζήτημα θα πρέπει να συμβουλευτεί το πλήρες κείμενο (http://www.web.amnesty.org/library/index/engamr250022005). Εκτεταμένη σειρά υλικών μας για αυτό και άλλα θέματα υπάρχει στη διεύθυνση http://www.amnesty.org ενώ μπορεί κανείς να λαμβάνει τα διεθνή δελτία τύπου της Διεθνούς Αμνηστίας μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου:
Ελληνικό Τμήμα, Σίνα 30, 106 72 Αθήνα, τηλ. 210-3631532, φαξ 210-3638016
Website: http://www.amnesty.org.gr, email: info@amnesty.org.gr
International Secretariat, 1 Easton Street, London WC1X 0DW, United Kingdom
