ΟΥΓΓΑΡΙΑ: ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΒΙΑΣΜΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Δημοσιεύθηκε στις 10 Μαΐου 2007, 00:00Εκτύπωση

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
10 Μαΐου 2007
'� Η διαφορά ανάμεσα στους βιασμούς που βλέπουμε στις ταινίες και στον συζυγικό βιασμό είναι ότι δεν μπορούμε να φωνάξουμε, μην τυχόν και ξυπνήσει το παιδί μας στο άλλο δωμάτιο. Ή το παιδί μας βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας, με το πρόσωπο παραμορφωμένο από τον τρόμο. Μια επιπλέον διαφορά είναι ότι το πρόσωπο που μας το κάνει αυτό είναι κάποιος που κάποτε αγαπούσαμε, κάποιος που κάποτε εμπιστευτήκαμε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Και υπάρχει μια ακόμη διαφορά: ότι οι άλλοι ισχυρίζονται ότι εμείς επινοήσαμε την όλη ιστορία...'

Θύμα βιασμού στο σπίτι

'... Τουλάχιστον το 85% από αυτές είναι πόρνες. Ήθελαν να κάνουν σεξ, όμως μετά δεν τα βρίσκουν στη συμφωνία. Είναι πόρνες, φανερά ή κρυφά...'

Ένας αστυνομικός και σύμβουλος σε υποθέσεις βιασμού

Τα δύο τρίτα των σεξουαλικών εγκλημάτων στην Ουγγαρία διαπράττονται από πρόσωπα οικεία στο θύμα, όμως ελάχιστοι από τους δράστες δικάζονται για τα εγκλήματά τους, δήλωσε σήμερα η Διεθνής Αμνηστία.

Η εκτεταμένη προκατάληψη, η κυβερνητική αδράνεια και οι ελλείψεις στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης θέτουν εμπόδια, μερικές φορές ανυπέρβλητα, για τη δικαίωση και την αποζημίωση των γυναικών, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της διεθνούς οργάνωσης, με τίτλο «Ουγγαρία: Κραυγές που δεν ακούγονται: Η παράλειψη να προστατευθούν οι γυναίκες από βιασμό και σεξουαλική βία στο σπίτι».

«Στα στενά όρια της οικογένειας, ο βιασμός αποτελεί μια από τις πολλές μορφές βίας που μπορεί να υποστεί μια γυναίκα - και μπορεί να υποβάλλεται σε αυτόν ξανά και ξανά», δήλωσε η Νίκολα Ντάκγουερθ, Διευθύντρια του Προγράμματος Έρευνας και Δράσης της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία.

«Ο βιασμός που διαπράττεται στα πλαίσια στενών προσωπικών σχέσεων αποτελεί ποινικό αδίκημα. Το κοινωνικό στίγμα και η γελοιοποίηση, καθώς και η έλλειψη εμπιστοσύνης στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης και στους λειτουργούς των υπηρεσιών υγείας, δεν πρέπει να εμποδίζουν τα θύματα να βρουν δικαιοσύνη».

Το 1997, ο βιασμός εντός του γάμου αναγνωρίστηκε ως ποινικό αδίκημα στον Ποινικό Κώδικα της Ουγγαρίας. Εντούτοις, το σοβαρότερο έλλειμμα στον ορισμό του βιασμού κατά τον Ποινικό Κώδικα είναι ότι η γυναίκα πρέπει να αποδείξει ότι προέβαλε σωματική αντίσταση, ανεξαρτήτως του βαθμού απειλής ή της βίας που αντιμετωπίζει. Αυτός ο όρος αφήνει απροστάτευτες χιλιάδες γυναίκες στις στενές προσωπικές τους σχέσεις.

Μεγάλος αριθμός υποθέσεων δεν φτάνει στα δικαστήρια ή δεν καταλήγει σε καταδικαστικές αποφάσεις. Είτε το αδίκημα δεν καταγγέλλεται, είτε η αστυνομία παραλείπει να εντοπίσει τον δράστη και χαρακτηρίζει την υπόθεση ως «ψευδή καταγγελία». Μερικές φορές, το θύμα ή άλλοι μάρτυρες αποσύρουν τις καταθέσεις τους ή αρνούνται να υποβάλουν μηνύσεις εξ αιτίας πιέσεων.

Οι γυναίκες συχνά εμφανίζονται απρόθυμες να καταγγείλουν τον βιασμό από φόβο ότι ο βιαστής, που συχνά είναι ο σύζυγος ή κάποιος προηγούμενος σύντροφος, θα επιτεθεί ξανά. Η διαδικασία της καταγγελίας είναι εξευτελιστική και μπορεί να αποθαρρύνει ακόμη περισσότερο τα θύματα να κινηθούν νομικά. Οι αστυνομικοί συχνά δεν διεξάγουν τις έρευνες με τον κατάλληλο τρόπο, καθώς δεν παίρνουν κατάθεση από τα θύματα και τους πιθανούς δράστες και δεν συγκεντρώνουν με τον σωστό τρόπο τα αποδεικτικά στοιχεία. Επίσης, οι αστυνομικές έρευνες συχνά αμαυρώνονται από προκαταλήψεις.

Στο δικαστήριο, μπροστά στους βιαστές τους, οι γυναίκες καλούνται να βιώσουν ξανά και ξανά τη φρίκη των σεξουαλικών επιθέσεων που υπέστησαν και να αποδείξουν την αθωότητά τους. Καλούνται να ανατρέψουν την επικρατούσα νοοτροπία ότι είναι αποδεκτό για έναν σύζυγο να υποχρεώνει τη σύζυγό του να κάνουν σεξ, καθώς και την άποψη ότι η γυναίκα είναι εκείνη που προκαλεί τον βιασμό. Τέτοιου είδους αντιμετώπιση παρακίνησε μια γυναίκα δικαστή στην Ουγγαρία να δηλώσει στη Διεθνή Αμνηστία ότι και η ίδια θα ήταν απρόθυμη να κάνει καταγγελία για βιασμό.

Το ζήτημα του βιασμού εντός της οικογένειας σπάνια γίνεται αντικείμενο δημόσιας συζήτησης. Τα θύματα σπάνια μιλάνε για τα σωματικά και ψυχολογικά τραύματα που υφίστανται. Ο αριθμός των ερευνών επί του θέματος είναι υπερβολικά μικρός. Το 2006, σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης αποκάλυψε ότι το 62% δεν γνώριζε πως ο βιασμός μεταξύ συζύγων αποτελούσε ποινικό αδίκημα.

«Η κυβέρνηση οφείλει να κάνει το πρώτο βήμα για να αρθεί ο πέπλος σιωπής και της άρνησης για αυτήν την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που έχει καταστροφικό αντίκτυπο στις ζωές των γυναικών», επισήμανε η Νίκολα Ντάκγουερθ.

Η Διεθνής Αμνηστία καλεί την Ουγγρική κυβέρνηση:

  • Να διασφαλίσει νομοθετικές αλλαγές που θα εξασφαλίζουν την πρόσβαση στη δικαιοσύνη,
  • Να παράσχει πρότυπα και εκπαίδευση στους επαγγελματίες που εργάζονται με θύματα σεξουαλικών εγκλημάτων,
  • Να δημιουργήσει υπηρεσίες υποστήριξης για τα θύματα σεξουαλικής βίας,
  • Να διεξάγει έρευνες και να συλλέγει δεδομένα τα οποία θα διαμορφώνουν τον σχεδιασμό της πολιτικής,
  • Να καταπολεμήσει δραστικά τις κοινωνικές προκαταλήψεις μέσω της δημόσιας εκπαίδευσης.

Πρόσθετες πληροφορίες

 

Η κατάσταση στην Ελλάδα

Αξίζει να σημειώσουμε ότι και στην Ελλάδα μόλις πέρυσι ο συζυγικός βιασμός αναγνωρίστηκε ως ποινικό αδίκημα στο πλαίσιο της νέας νομοθεσίας για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας μετά από επίπονες και μακροχρόνιες προσπάθειες του γυναικείου κινήματος και της κοινωνίας των πολιτών. Η Διεθνής Αμνηστία, στην κριτική που είχε ασκήσει, χαρακτήρισε θετική αυτήν την εξέλιξη, προσθέτοντας ταυτόχρονα ότι η αποτελεσματική πρόληψη και εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών στην οικογένεια απαιτεί την άρση των στερεοτύπων μέσα από την εκπαίδευση, την ύπαρξη δομών υποστήριξης των θυμάτων και θεραπείας των δραστών, καθώς και την εξειδικευμένη κατάρτιση όσων κρατικών λειτουργών αντιμετωπίζουν περιστατικά βίας - ωστόσο, σε νομοθετικό επίπεδο δεν προβλέπονται σαφείς και δεσμευτικές πρωτοβουλίες για την επίτευξη των ανωτέρω στόχων.

Δείτε την Έκθεση 'Ουγγαρία: Κραυγές που δεν ακούγονται: Η αποτυχία της προστασίας γυναικών από βιασμό και σεξουαλική βία στο σπίτι'  (AI Index: EUR 27/002/2007) στα αγγλικά στη διεύθυνση: http://web.amnesty.org/library/index/engeur270022007.

Η Έκθεση αυτή είναι μέρος της εκστρατείας της Διεθνούς Αμνηστίας «Να σταματήσουμε τη Βία Κατά των Γυναικών». Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε τη διεύθυνση: http://www.amnesty.org.gr/campaigns/actforwomen/index.htm

 

Για περισσότερες πληροφορίες και συνεντεύξεις επικοινωνήστε με την Υπεύθυνη Τύπου και Προβολής του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, ’ννα Μπότσογλου, τηλ. 210 3600628 (εσωτ. 2).

 

Ανακοίνωση: Στις 23 Μαΐου 2007 δίνεται στη δημοσιότητα η Ετήσια Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για την κατάσταση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο.

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ
Υπερασπίσου τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στήριξε την ανεξαρτησία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.