ΕΕ: ΤΑ ΝΕΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΚΑΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ

Δημοσιεύθηκε στις 29 Ιουνίου 2018, 19:30Εκτύπωση

Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) επέλεξαν σήμερα τον φόβο αντί για την αλληλεγγύη, υπογράφοντας τα Συμπεράσματα του Συμβουλίου, τα οποία θα μπορούσαν να εκθέσουν σε κίνδυνο ορισμένους από τους πιο ευάλωτους άνδρες, γυναίκες και παιδιά, δήλωσε σήμερα η Διεθνής Αμνηστία.

Η πολιτική συμφωνία που δημοσιεύτηκε σήμερα περιγράφει νέες προτάσεις για το μεταναστευτικό, οι οποίες περιλαμβάνουν σχέδια για «ελεγχόμενα κέντρα» για τους αιτούντες άσυλο και τους μετανάστες στα κράτη μέλη της ΕΕ και για «περιφερειακές πλατφόρμες αποβίβασης», ώστε να αποβιβάζονται όσοι διασώθηκαν στη θάλασσα εκτός Ευρώπης.

«Μετά από ημέρες αντιπαραθέσεων, οι ηγέτες της ΕΕ έχουν υπογράψει μία σειρά από επικίνδυνες πολιτικές, οι οποίες εξυπηρετούν μόνο τους ίδιους και θα μπορούσαν να εκθέσουν σε σοβαρές κακοποιήσεις άνδρες, γυναίκες και παιδιά», δήλωσε η Iverna McGowan, Διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Γραφείου της Διεθνούς Αμνηστίας.

«Η Σύνοδος Κορυφής ήταν μια ευκαιρία να διορθωθεί το προβληματικό σύστημα ασύλου στην Ευρώπη και να δημιουργηθούν πολιτικές βασισμένες στη δικαιοσύνη, την αποτελεσματικότητα και την αλληλεγγύη. Αντίθετα όμως, οι ηγέτες της ΕΕ επέλεξαν να ενδώσουν στις πιέσεις των ξενοφοβικών κυβερνήσεων, οι οποίες είναι αποφασισμένες να κρατήσουν την Ευρώπη κλειστή και να πιέσουν για ακόμη περισσότερη ευθύνη σε χώρες εκτός της ΕΕ».

«Τα σχέδια για τον περιορισμό των ανθρώπων που φθάνουν στις ευρωπαϊκές ακτές σε «ελεγχόμενα» κέντρα είναι ανησυχητικά. Αυτός ο ασαφής ευφημισμός δεν πρέπει να μειώσει τις ευαισθησίες μας στο γεγονός ότι οι ηγέτες της ΕΕ κινούνται προς μία πολιτική κράτησης ανθρώπων που έρχονται στην Ευρώπη αναζητώντας ασφάλεια. Μία πολιτική που, αν τεθεί σε εφαρμογή, θα απέχει πολύ από τις ιδρυτικές αξίες της ΕΕ για αλληλεγγύη και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Το Συμβούλιο απέτυχε να υιοθετήσει αποφασιστικά μέτρα για την αντιμετώπιση των τρομακτικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στη Λιβύη, μεταξύ άλλων και ως αποτέλεσμα της δικής τους υποστήριξης προς τις αρχές της Λιβύης. Η υποστηριζόμενη από την ΕΕ ακτοφυλακή της Λιβύης εντοπίζει όλο και περισσότερους ανθρώπους στη θάλασσα και τους επιστρέφει σε κέντρα κράτησης όπου υποβάλλονται σε βασανιστήρια, εκμετάλλευση και βιασμό.

Ο αριθμός όσων κρατούνται αυθαίρετα σε τέτοια κέντρα έχει αυξηθεί τελευταία σε περίπου 9.000.

Ομοίως, με τη Μάλτα και την Ιταλία να κλείνουν τα λιμάνια στις διασωστικές λέμβους των ΜΚΟ, αφήνοντας τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να πλέουν στη θάλασσα για μέρες, η ανάγκη για προβλέψιμα σχέδια αποβίβασης, για μεταρρύθμιση του συστήματος του Δουβλίνου και για ασφαλείς και νόμιμες διαδρομές που παρέχουν εναλλακτικές λύσεις σε άτομα που ξεκινούν επικίνδυνα ταξίδια, είναι πιο επείγουσα από ποτέ.

Ιστορικό

Η Διεθνής Αμνηστία κατέστησε σαφές ότι είναι απαραίτητο η συμφωνηθείσα μεταρρύθμιση να περιλαμβάνει έναν υποχρεωτικό μηχανισμό ποσόστωσης, όπου η ευθύνη για τους αιτούντες άσυλο θα είναι κοινή για όλα τα κράτη μέλη. Εκτός από το ότι κάτι τέτοιο είναι δίκαιο, είναι επίσης και αποτελεσματικό: με όλα τα κράτη μέλη να συμμετέχουν χωρίς αντιπαραθέσεις για το ποιος είναι υπεύθυνος, οι αιτήσεις ασύλου θα επεξεργάζονταν πολύ πιο γρήγορα από ό, τι σήμερα. Θα ήταν επίσης προβλέψιμες και επομένως θα αποφεύγονταν οι συχνές εντάσεις που υπάρχουν σήμερα μεταξύ των κρατών μελών, όπως εκείνες που δημιουργούνται όταν σωστικά πλοία που διασώζουν πρόσφυγες και μετανάστες στη θάλασσα ζητούν οδηγίες σχετικά με το σημείο αποβίβασης τους.

Ένα αναμορφωμένο σύστημα θα πρέπει να ενισχύσει τους κανόνες για την επανένωση των οικογενειών. Οι αιτούντες άσυλο δεν θα πρέπει να αναγκάζονται να ταξιδεύουν παράτυπα εντός της ΕΕ για να επανενωθούν με τις οικογένειές τους. Αυστηροί κανόνες θα πρέπει να απαιτούν από τις αρχές των κρατών μελών να διερευνούν οικογενειακούς δεσμούς και να διευκολύνουν την οικογενειακή επανένωση μέσω γρήγορων διαδικασιών.

Παραπλανητικά, ο ορισμός της οικογένειας στους ισχύοντες κανόνες δεν επεκτείνεται και στα αδέλφια. Αυτό πρέπει να διορθωθεί. Ένα νέο σύστημα θα πρέπει να θεωρεί τους ευρύτερους οικογενειακούς δεσμούς ως έναν σχετικό συνδετικό παράγοντα. Σε πολλές περιπτώσεις, οι συγγενείς είναι εξίσου σημαντικοί για την οικογενειακή ζωή όσο και ο στενός πυρήνας και σε ένα πλαίσιο καταναγκαστικής μετακίνησης μπορούν να παράσχουν σημαντική υποστήριξη σε συχνά τραυματισμένους και ευάλωτους αιτούντες άσυλο.

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ
Υπερασπίσου τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στήριξε την ανεξαρτησία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.