Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ ΓΥΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ΤΗΣ «ΕΜΠΟΛΕΜΗΣ» ΒΙΑΣ

Δημοσιεύθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2016, 16:11Εκτύπωση

Οι κυβερνήσεις στην Κεντρική Αμερική τροφοδοτούν μια επιδεινούμενη προσφυγική κρίση μέσω της αποτυχίας τους να κάμψουν την αχαλίνωτη βία και τα υψηλά ποσοστά ανθρωποκτονιών στις πόλεις του Ελ Σαλβαδόρ, της Γουατεμάλας και της Ονδούρας που αναγκάζουν εκατοντάδες χιλιάδες να τις εγκαταλείψουν, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία σε νέα της έκθεση σήμερα.

Η εκστρατεία Σπίτι μου σπιτάκι μου; Ο ρόλος της  Ονδούρας, της Γουατεμάλας και του Ελ Σαλβαδόρ, σε μια επιδεινούμενη προσφυγική κρίση διερευνά πώς οι τρεις χώρες αποτυγχάνουν να προστατέψουν τους πολίτες από τη βία, αλλά και να δημιουργήσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο προστασίας για τους απελαθέντες οι οποίοι αναγκάζονται, από χώρες όπως το Μεξικό και οι ΗΠΑ, να επιστρέψουν σε καταστάσεις που απειλούν τη ζωή τους.

«Το Ελ Σαλβαδόρ, η Γουατεμάλα και η Ονδούρα έχουν γίνει πραγματικές εμπόλεμες ζώνες όπου οι ζωές των ανθρώπων φαίνεται να είναι αναλώσιμες και εκατομμύρια ανθρώπων ζουν σε ένα συνεχή τρόμο σχετικά με το τι μπορεί να  κάνουν σ’ αυτούς ή τους αγαπημένους τους τα μέλη συμμοριών ή οι δυνάμεις δημόσιας ασφάλειας. Αυτά τα εκατομμύρια ανθρώπων είναι τώρα στο επίκεντρο μιας από τις λιγότερο εμφανείς προσφυγικές κρίσεις του κόσμου», δήλωσε ο Salil Shetty, Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.

«Παρόλο που χώρες όπως το Μεξικό και οι Η.Π.Α. αποτυγχάνουν εντελώς να προστατέψουν τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες της Κεντρικής Αμερικής, είναι καιρός οι αρχές στο Ελ Σαλβαδόρ, τη Γουατεμάλα και την Ονδούρα να ανταποκριθούν στο ρόλο τους σ’ αυτήν την κρίση και να κάνουν μερικά βήματα να κάμψουν τα προβλήματα που αναγκάζουν εξ αρχής αυτούς τους ανθρώπους να αφήσουν τα σπίτια τους».

Εκατομμύρια ανθρώπων στην Κεντρική Αμερική περνούν απαρατήρητοι, θύματα των χωρών που δεν εκπληρώνουν την ευθύνη τους να παρέχουν την διεθνή προστασία που χρειάζονται και της απόλυτης ανικανότητας και απροθυμίας της δικής τους κυβέρνησης να τους προστατέψουν από το πιο τραγικό τέλος

Salil Shetty, Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας

Βία που σπάει ρεκόρ

Τα ποσοστά αυτοκτονιών στο Ελ Σαλβαδόρ έχουν κλιμακωθεί δραματικά τα τελευταία τρία χρόνια, καθώς οι άνθρωποι βρίσκονται ολοένα και περισσότερο σε αδίστακτες μάχες ανάμεσα σε αντίπαλες συμμορίες που προσπαθούν να διεκδικήσουν τον έλεγχο σε περιοχές.

Τα ποσοστά δολοφονιών στη Γουατεμάλα και την Ονδούρα είναι επίσης ανάμεσα στα υψηλότερα του κόσμου.

Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν κατατάξει το Ελ Σαλβαδόρ στις πιο θανατηφόρες χώρες του κόσμου εκτός ζώνης πολέμου, με περισσότερες από 108 αυτοκτονίες ανά 100.000 κατοίκους το 2015.

Στην Ονδούρα τα ποσοστά ανέρχονταν σε 63.75 και στη Γουατεμάλα 34.99 ανά 100.000 κατοίκους.

Το σκληρότερο χτύπημα της βίας είναι οι νέοι άνθρωποι, με τους περισσότερους από τους μισούς που σκοτώθηκαν και στις τρεις χώρες το 2015 να είναι κάτω των 30 ετών.

Τα νεαρά αγόρια συχνά γίνονται μέλη των συμμοριών μετά από εξαναγκασμό, ενώ τα κορίτσια εξαναγκάζονται να γίνουν κοπέλες των gangsters και συχνά κακοποιούνται σεξουαλικώς.

Οι καταστηματάρχες και οι οδηγοί λεωφορείων εκβιάζονται κατ’ εξακολούθηση και εξαναγκάζονται να πληρώνουν «φόρους» στις συμμορίες που εξουσιάζουν τις περιοχές τους. Αυτοί που αποτυγχάνουν να ακολουθήσουν τους αυστηρούς άγραφους νόμους συμπεριφοράς κακοποιούνται ή δολοφονούνται.

Ο Υπουργός Παιδείας του Σαλβαδόρ ανέφερε ότι 39.000 μαθητές άφησαν το σχολείο λόγω παρενοχλήσεων ή απειλών από συμμορίες το 2015 – τριπλάσιος αριθμός από αυτόν του 2014 (13.000). Η ένωση των δασκάλων δήλωσε ότι κατά τη γνώμη τους ο πραγματικός αριθμός θα μπορούσε να είναι παραπάνω από 100.000.

Σε κάποιες περιπτώσεις, έφηβοι έχουν παρενοχληθεί και δέχθηκαν επίθεση από δυνάμεις ασφαλείας, κατηγορούμενοι ότι είναι μέλη συμμοριών.

Ο δεκαεξάχρονος Andrés (όχι το πραγματικό του όνομα) ζει κρυμμένος στο Ελ Σαλβαδόρ αφότου συλλήφθηκε το Μάιο από τις δυνάμεις ασφαλείας. Δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία ότι τον βασάνιζαν μέχρι να ομολογήσει ότι συμμετείχε σε ανταλλαγή πυροβολισμών και ότι υπήρξε τσιλιαδόρος για συμμορίες, γεγονός που φαίνεται να είναι μια απελπισμένη προσπάθεια να καταδειχθεί ότι οι αρχές προσπαθούν να κάμψουν τα συγκλονιστικά επίπεδα βίαιης εγκληματικότητας στη χώρα.

Πολλά νεαρά παιδιά και από τις τρεις χώρες είπαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι αναγκάστηκαν να αφήσουν το σχολείο από φόβο για τα μέλη των συμμοριών και τώρα πρέπει να περνάνε ολόκληρη τη μέρα στο σπίτι.

Δήλωσε ότι οι στρατιώτες έχυσαν μπουκάλια νερό στο στόμα του και στη μύτη του, βούτηξαν το κεφάλι του σε μια λακκούβα, γέμισαν το στόμα του με άμμο, πήδησαν πάνω στο στομάχι του, έπειτα τον κλώτσησαν, τον γρονθοκόπησαν και απειλούσαν να τον σκοτώσουν μέχρι να ομολογήσει.

Η μητέρα του παραπονέθηκε στις αρχές για τη μεταχείριση του γιου της και ξεκίνησε μια έρευνα.

Ο Andrés αυτή τη στιγμή μετακινείται συνεχώς από σπίτι σε σπίτι, φοβούμενος ότι οι άνδρες που τον κακοποίησαν θα τον ανακαλύψουν και θέλει απελπισμένα να εγκαταλείψει τη χώρα.

Καμιά προστασία

Η αδυσώπητη βία οδήγησε σε ένα κύμα αιτήσεων για άσυλο από κατοίκους της Κεντρικής Αμερικής στο Μεξικό, τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες, φτάνοντας επίπεδα που δεν έχουν φανεί από τότε που έληξαν οι ένοπλες συγκρούσεις της περιοχής, πριν δεκαετίες.

Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για του Πρόσφυγες, ο αριθμός αιτήσεων για άσυλο από ανθρώπους που προέρχονται από αυτές τις τρεις χώρες έχει αυξηθεί στο εξαπλάσιο τα τελευταία πέντε χρόνια, ιδιαίτερα σε γειτονικές χώρες στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αλλά παρά τις συντριπτικές αποδείξεις ότι πολλοί αιτούντες άσυλο αντιμετωπίζουν υπερβολική βία και πιθανώς το θάνατο εάν δεν τους παραχωρηθεί άσυλο, οι απελάσεις από το Μεξικό, τις Η.Π.Α. και αλλού έχουν αυξηθεί. Ο αριθμός των ανθρώπων από τη Γουατεμάλα, την Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ που έχουν απελαθεί από το Μεξικό έχει αυξηθεί σχεδόν 180% μεταξύ του 2010 και 2015.

Saúl: Στάλθηκε πίσω στο θάνατό του

Ο Saúl, 35 χρονών πατέρας 5 παιδιών, δολοφονήθηκε στη χώρα του, την Ονδούρα σε λιγότερο από 3 εβδομάδες αφού γύρισε πίσω σπίτι του από το Μεξικό τον Ιούλιο του 2016 εφόσον η αίτηση ασύλου του απορρίφθηκε.

Οδηγός λεωφορείου- ένα από τα πιο επικίνδυνα επαγγέλματα στην Ονδούρα λόγω του ελέγχου που διατηρούν οι συμμορίες στη βιομηχανία- ο Saúl εγκατέλειψε τη χώρα το Νοέμβριο του 2015 αφού διασώθηκε από πυροβολισμούς μαζί με τους 2 γιους του, οι οποίοι τραυματίστηκαν σοβαρά. Δήλωσε ότι η αστυνομία απέτυχε να ανταποκριθεί στην  αναφορά του ή να του προσφέρει προστασία.

Όταν η Διεθνής Αμνηστία μίλησε στον Saúl τον Ιούλιο, τα τελευταία του λόγια ήταν «Αισθάνομαι ότι κάτι θα συμβεί ξανά, ίσως σε μένα».

Η σύζυγος και οι γιοι του ζούνε τώρα με το φόβο τι θα μπορούσε να συμβεί σε αυτούς.

Οι κυβερνητικοί υπάλληλοι στο Ελ Σαλβαδόρ, την Ονδούρα και τη Γουατεμάλα δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσουν στη Διεθνή Αμνηστία πώς τα 750 εκατομμύρια δολάρια των Ηνωμένων Πολιτειών που προορίζονταν για την περιοχή ως μέρος του εναλλακτικού σχεδίου ευημερίας των Ηνωμένων Πολιτειών θα χρησιμοποιούνταν για να βοηθήσουν τους απελαθέντες των οποίων οι ζωές βρίσκονται σε κίνδυνο. Το σχέδιο στοχεύει στην κάμψη των βασικών αιτιών της μετανάστευσης ώστε να ανακόψει το μεταναστευτικό ρεύμα και να προστατέψει αυτούς που απελλάσσονται πίσω στη χώρα τους.

Το Ελ Σαλβαδόρ, η Ονδούρα και η Γουατεμάλα έχουν στήσει επίσημα κέντρα υποδοχής για τους απελαθέντες. Οι απελαθέντες πρέπει να υποβληθούν σε μια σύντομη συνέντευξη όπου ένας υπάλληλος μετανάστευσης τους ρωτάει για τυχόν κακοποιήσεις που μπορεί να υπέφεραν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Σπάνια τους ρωτούσαν για τη βία από την οποία προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τη δική τους χώρα και για τυχόν ανάγκες για προστασία που μπορεί να έχουν.

«Τα προγράμματα υποδοχής για τους απελαθέντες είναι ένα κακόγουστο αστείο. Ένα λαμπερό κτήριο, ένα ζεστό γεύμα και μια πινακίδα «Καλωσορίσατε», δεν πρόκειται να κρατήσουν αυτούς τους ανθρώπους ασφαλείς από τα έκτροπα που τους περιμένουν πίσω στο σπίτι τους», δήλωσε ο Salil Shetty.

«Αντιθέτως, αυτό που πρέπει να δούμε είναι μια αποτελεσματική πρωτοβουλία όλης της περιοχής να επενδύσει την διεθνή αρωγή που λαμβάνει στην κάμψη των αιτιών που αναγκάζουν τόσους ανθρώπους να εγκαταλείπουν απεγνωσμένα τα σπίτια τους».

«Αν οι ηγέτες της Κεντρικής Αμερικής δεν αναγνωρίσουν τα συγκλονιστικά επίπεδα βίας στις χώρες τους, η περιοχή κινδυνεύει να βυθιστεί ξανά στις σκοτεινότερες εποχές της. Αντί να αρνούνται πεισματικά ότι οι άνθρωποι τρέχουν να ξεφύγουν από τη βία, αυτοί που έχουν την εξουσία πρέπει να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην εξεύρεση λύσεων γι’ αυτήν την κατάσταση».

 

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ
Υπερασπίσου τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στήριξε την ανεξαρτησία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.