Η ΕΥΡΩΠΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΡΟΜΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
7 Απριλίου 2010
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και τα κράτη-μέλη της να αναλάβουν συγκεκριμένη δράση για να σπάσουν τον κύκλο των διακρίσεων, της φτώχειας και του αποκλεισμού που βιώνουν οι κοινότητες των Ρομά στην Ευρώπη.

Την παραμονή της δεύτερης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για τους Ρομά, που πραγματοποιείται στην Κόρδοβα της Ισπανίας στις 8 Απριλίου 2010, η Διεθνής Αμνηστία καλεί την ΕΕ να καταρτίσει μια εμπεριστατωμένη στρατηγική για να διασφαλίσει την ισότητα και την κατάργηση των διακρίσεων για τους Ρομά.

«Παρά τις εκτεταμένες διακρίσεις κατά εκατομμυρίων Ρομά σε ολόκληρη την ήπειρο, η ΕΕ δεν καθιστά υπόλογες τις εθνικές αρχές, όταν δεν εκπληρώνουν τις ευθύνες τους», δήλωσε ο Κλαούντιο Κορντόνε, προσωρινός Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.

«Οι ηγέτες της ΕΕ πρέπει να υιοθετήσουν ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης, για να αντιμετωπίσουν τις καταπατήσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων που αντιμετωπίζουν οι κοινότητες των Ρομά. Πρέπει να μιλήσουν ανοιχτά κατά των ρατσιστικών επιθέσεων και των δηλώσεων μίσους και να παράσχουν συγκεκριμένα μέτρα για τον τερματισμό των διακρίσεων στην πρόσβαση στη στέγαση, την παιδεία, την υγεία και την απασχόληση».

Η Διεθνής Αμνηστία, μαζί με οργανώσεις των Ρομά και άλλες μη κυβερνητικές οργανώσεις, έχει τεκμηριώσει τις αποτυχίες των αρχών, σε ένα πλήθος ευρωπαϊκών χωρών, να προστατεύσουν τις κοινότητες των Ρομά από διακρίσεις εκ μέρους δημόσιων και ιδιωτικών φορέων. Η οργάνωση έχει επισημάνει επανειλημμένες αποτυχίες να τερματιστεί ο διαχωρισμός των παιδιών Ρομά στην εκπαίδευση και να κατοχυρωθεί το δικαίωμα των κοινοτήτων των Ρομά στην κατάλληλη στέγαση.

Το έγγραφο της Διεθνούς Αμνηστίας, με τίτλο Σταματήστε τις αναγκαστικές εξώσεις των Ρομά στην Ευρώπη, το οποίο δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα, αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο οι κοινότητες των Ρομά στοχοποιούνται για αναγκαστικές εξώσεις.

Ζώντας σε παραμελημένους οικισμούς, οι κοινότητες των Ρομά συχνά υφίστανται έξωση χωρίς επαρκή ειδοποίηση ή προηγούμενη διαβούλευση και χωρίς να τους προσφέρεται εναλλακτική στέγαση. Ως αποτέλεσμα, τα θύματα αναγκαστικών εξώσεων συχνά μένουν άστεγα ή σε ελεεινές συνθήκες στέγασης και διαβίωσης. Πολλοί χάνουν επίσης τα υπάρχοντά τους και οποιαδήποτε πρόσβαση είχαν στην εκπαίδευση, σε πηγές απασχόλησης, σε δημόσιες υπηρεσίες.

Το έγγραφο της Διεθνούς Αμνηστίας καταδεικνύει με ποιον τρόπο κυβερνήσεις στην Ευρώπη, όπως στη Βουλγαρία, την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Ρουμανία και τη Σερβία, έχουν πραγματοποιήσει αναγκαστικές εξώσεις κατά παράβαση των διεθνών υποχρεώσεών τους. Η παράλειψή τους να παράσχουν κατάλληλη εναλλακτική στέγαση στους Ρομά ή η μετεγκατάστασή τους σε απομονωμένους οικισμούς διαιωνίζουν τον περαιτέρω διαχωρισμό των κοινοτήτων των Ρομά.

«Οι Ρομά είναι πολίτες της Ευρώπης και οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να εξασφαλίσουν ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους συμπατριώτες τους. Δεν μπορούν να υπάρχουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην Ευρώπη του 21ου αιώνα», δήλωσε ο Κλαούντιο Κορντόνε.

«Στη σύνοδο κορυφής στην Κόρδοβα, οι ηγέτες της ΕΕ χρειάζεται να καταρτίσουν μια συνεκτική Πολιτική-Πλαίσιο της ΕΕ, η οποία θα αντιμετωπίζει τις διακρίσεις των Ρομά στην Ευρώπη. Πρέπει να επιδείξουν πολιτική βούληση να κάνουν την ένταξη των Ρομά πραγματικότητα.»

Συγκεκριμένες υποθέσεις

Στη Βουλγαρία, τουλάχιστον 200 Ρομά έμειναν άστεγοι, όταν οι τοπικές αρχές τούς επέβαλαν αναγκαστική έξωση και κατεδάφισαν τις οικίες τους στους οικισμούς Γκόρνο Εζέροβο και Μέντνι Ρούντνικ στην πόλη Μπουργκάς της Μαύρης Θάλασσας, το Σεπτέμβριο του 2009.
Το «Σχέδιο Νομάδων», που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2009 στη Ρώμη της Ιταλίας, προβλέπει την καταστροφή περισσότερων από 100 οικισμών Ρομά σε όλη την πρωτεύουσα. Υπολογίζεται ότι 6.000 Ρομά πρόκειται να μετεγκατασταθούν, χωρίς επαρκή διαβούλευση, σε μόλις 13 νέους ή διευρυμένους καταυλισμούς στα περίχωρα της πόλης. Το σχέδιο πιθανόττατα θα αφήσει άστεγους περισσότερους από 1.000 Ρομά.
Στις 3 Απριλίου 2009, οι σερβικές αρχές επέβαλαν αναγκαστικές εξώσεις σε 250 Ρομά από έναν προσωρινό οικισμό στο Νέο Βελιγράδι. Για πολλούς από τους κατοίκους, οι οποίοι αρχικά είχαν εκτοπιστεί από το Κοσσυφοπέδιο, δεν ήταν η πρώτη φορά που ξεριζώνονταν από τα σπίτια τους. Οι αρχές πρόσφεραν στις οικογένειες κοντέινερ σε άλλη περιοχή του Βελιγραδίου, αλλά οι κάτοικοι εκεί προσπάθησαν να τους βάλουν φωτιά. Στις οικογένειες των Ρομά ουδέποτε προσφέρθηκε κατάλληλη στέγη.
Από τον Ιούνιο του 2006 και μετά, περισσότερες από 100 οικογένειες Ρομά, που ζούσαν αρχικά στο κέντρο της Αθήνας στην Ελλάδα, υπέστησαν αναγκαστικές εξώσεις τέσσερις φορές χωρίς διαβούλευση και χωρίς να τους προσφερθεί εναλλακτική στέγαση.
Το 2004, περισσότεροι από 100 Ρομά υπέστησαν αναγκαστικές εξώσεις από ένα κτήριο στο κέντρο της Μιερτσουρέα Τσιουτς στην κεντρική Ρουμανία. Οι περισσότεροι μετεγκαταστάθηκαν από τις αρχές σε μεταλλικές καλύβες στα περίχωρα της πόλης, πίσω από ένα εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων. Κάποιοι αποφάσισαν να μετακομίσουν σε μια κοντινή χωματερή, αντί να ζουν δίπλα στο εργοστάσιο λυμάτων. Τα προσωρινά καταλύματα κοντά στο εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων βρίσκονται εντός της ζώνης προστασίας 300 μέτρων που έχει θεσπίσει η ρουμανική νομοθεσία για το διαχωρισμό των κατοικιών οικιών από δυνητικούς τοξικούς κινδύνους. Τα βάσανα των οικογενειών των Ρομά συνεχίζονται εδώ και έξι έτη.
Δείτε επίσης:

Η λάθος απάντηση - Το «Σχέδιο Νομάδων» της Ιταλίας παραβιάζει τα στεγαστικά δικαιώματα των Ρομά στη Ρώμη
Τους μεταχειρίζονται σαν σκουπίδια: Τα σπίτια των Ρομά καταστρέφονται και η υγεία τους κινδυνεύει στη Ρουμανία
Μετονομασία της αδικίας: Οι εκπαιδευτικές διακρίσεις των Ρομά παραμένουν στη Δημοκρατία της Τσεχίας
Σημείωση προς τους συντάκτες:
Το έργο της Διεθνούς Αμνηστίας για τα θέματα των Ρομά είναι μέρος της εκστρατείας της με τίτλο «Απαιτούμε Αξιοπρέπεια», η οποία ζητά να δοθεί τέλος στις παραβιάσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων που κινούν και βαθαίνουν τη φτώχεια. Η εκστρατεία κινητοποιεί ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο να απαιτήσουν από κυβερνήσεις, εταιρείες και άλλους φορείς που έχουν εξουσία να ακούσουν τις φωνές εκείνων που ζουν στη φτώχεια και να αναγνωρίσουν και να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους.