Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΖΙΣΤΙΚΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ «ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ»
ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ
3 Φεβρουαρίου 2012
Η απόφαση του δικαστηρίου του ΟΗΕ για τα θύματα των ναζιστικών εγκλημάτων πολέμου αποτελεί «οπισθοδρόμηση για τα δικαιώματα»
Η απόφαση του κορυφαίου νομικού σώματος των Ηνωμένων Εθνών ότι η Ιταλία εσφαλμένα ανέλαβε δράση μέσω των δικαστηρίων της, προκειμένου να διεκδικήσει αποζημίωση από τη Γερμανία για τα εγκλήματα πολέμου της ναζιστικής εποχής αποτελεί οπισθοδρόμηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δήλωσε σήμερα η Διεθνής Αμνηστία.
Η σημερινή απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου (ICJ) επιβεβαιώνει ότι η Γερμανία έχει νομική ασυλία σε ξένα δικαστήρια απέναντι σε μηνύσεις για αποκατάσταση τις οποίες υποβάλλουν θύματα των ναζιστικών εγκλημάτων πολέμου, γεγονός που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των θυμάτων.
«Η απόφαση αυτή προκαλεί κατάπληξη. Σήμερα το Διεθνές Δικαστήριο έκανε ένα μεγάλο βήμα πίσω ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα και μετέτρεψε το δικαίωμα της αποζημίωσης για εγκλήματα πολέμου σε δικαίωμα χωρίς αποκατάσταση», δήλωσε η Widney Brown, Ανώτερη Διευθύντρια Διεθνούς Δικαίου και Πολιτικής της Διεθνούς Αμνηστίας.
«Η απόφαση αψηφεί τη Σύμβαση της Χάγης, σύμφωνα με την οποία τα θύματα εγκλημάτων πολέμου δικαιούνται να μηνύσουν το κράτος που είναι υπεύθυνο, προκειμένου να λάβουν αποκατάσταση», δήλωσε.
«Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι και άλλα εθνικά δικαστήρια είναι πιθανό να ακολουθήσουν αυτή την απόφαση -παρόλο που η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου σε αυτή την υπόθεση δεσμεύει μόνο τη Γερμανία και την Ιταλία.»
Το 2008 το Διεθνές Δικαστήριο ισχυρίστηκε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιταλίας παραβίασε την κυριαρχία της Γερμανίας, κρίνοντας ότι ένας ιταλός πολίτης, ο Luigi Ferrini, δικαιούνταν αποζημίωση για την απέλασή του στη Γερμανία το 1944, προκειμένου να εργαστεί ως σκλάβος εργάτης στη βιομηχανία εξοπλισμών.
Παρόλο που η Ιταλία ήταν σύμμαχος της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί Ιταλοί είχαν παρόμοια μοίρα με τον Ferrini.
Από το 2004, πολυάριθμες ενέργειες εναντίον της Γερμανίας έχουν αποσυρθεί ενώπιον ιταλικών δικαστηρίων από αιχμαλώτους πολέμου που χρησιμοποιήθηκαν ως καταναγκαστικοί εργάτες και από τις οικογένειες των θυμάτων σφαγής -εγκλήματα που διαπράχθηκαν από γερμανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Γερμανία έχει πληρώσει δεκάδες δισεκατομμύρια δολλάρια σε αποζημιώσεις από το 1950 και το 2008 προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο, αφού το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιταλίας υποστήριξε την αξίωση αποζημίωσης του Luigi Ferrini.
Οι γερμανικές αρχές υποστήριξαν πως, αν το Διεθνές Δικαστήριο τασσόταν στο πλευρό της Ιταλίας, θα άνοιγαν διάπλατα οι πύλες για αξιώσεις αποζημίωσης από ιδιώτες σε όλο τον κόσμο.
Το δικαστήριο διαπίστωσε με «έκπληξη και λύπη» ότι η Γερμανία εξαιρεί από τα ισχύοντα καθεστώτα αποζημίωσης τους Ιταλούς που φυλακίστηκαν από τη Γερμανία κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Το Δικαστήριο υποστήριξε ότι η Γερμανία ήταν υπεύθυνη για εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από τις ένοπλες δυνάμεις της στην Ιταλία και την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και παραδέχτηκε ότι η απόφασή του είναι πιθανό να εμποδίσει τα θύματα να λάβουν αποζημίωση.
Ωστόσο, ανέφερε ότι οι αποζημιώσεις «θα μπορούσε να αποτελέσουν αντικείμενο περαιτέρω διαπραγματεύσεων μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας» με σκοπό την επίλυση του ζητήματος.
«Ο υπαινιγμός για ‘περαιτέρω διαπραγματεύσεις’ θα επιλύσει το ζήτημα παραβλέποντας τα δικαιώματα που διακυβεύονται», δήλωσε η Widney Brown.
«Δεν έχουν αποδώσει καμία αποκατάσταση στα θύματα επί περισσότερα από 60 χρόνια.»
«Ενώ οι αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου είναι δεσμευτικές για τους διάδικους στη συγκεκριμένη υπόθεση, άλλα εθνικά δικαστήρια πρέπει να θυμούνται ότι αυτή η απόφαση δεν έιναι η τελευταία λέξη σχετικά με το δικαίωμα των θυμάτων σε αποζημίωση -ή σχετικά με τους ισχυρισμούς για ασυλία εκ μέρους των κρατών που αρνούνται να εφαρμόσουν αυτό το δικαίωμα», πρόσθεσε.
