ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΚΡΑΤΗΣΗ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΗ
Σε χώρες σε όλο τον κόσμο άνθρωποι κρατούνται και φυλακίζονται αυθαίρετα χωρίς δίκαιη δίκη. Σε αυτές τις περιστάσεις πολλοί αντιμετωπίζουν βασανιστήρια ή άλλες μορφές κακομεταχείρισης.

Φυλακισμένοι και κρατούμενοι μπορεί να υποβάλλονται σε βασανιστήρια ή άλλη κακομεταχείριση. Μπορεί να κρατούνται σε συνθήκες τόσο κακές που ισοδυναμούν με σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση.

Οι πτυχές της κράτησης και της φυλάκισης στις εκστρατείες της Διεθνούς Αμνηστίας περιλαμβάνουν:

• Κρατούμενους συνείδησης
• Κράτηση αυθαίρετη, χωρίς επικοινωνία, μυστική και κράτηση στην απομόνωση
• Δίκαιη δίκη
• Βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχείρισης

Τα ζητήματα
Σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κανένας δεν μπορεί να υποβάλλεται σε αυθαίρετη σύλληψη, κράτηση ή φυλάκιση. Η κράτηση θεωρείται “αυθαίρετη” όταν δεν υπάρχει νομική βάση για την κράτηση ή υπάρχουν σοβαρές παραβιάσεις του δικαιώματος σε μια δίκαιη δίκη.

Κράτηση και φυλάκιση που είναι νόμιμη, σύμφωνα με τα εθνικά πρότυπα, μπορεί να θεωρηθεί αυθαίρετη σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα.

Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όλοι οι κατηγορούμενοι έχουν το δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη. Αλλά σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο, κρατούμενοι κρατούνται χωρίς να έχει ακολουθηθεί η πρέπουσα διαδικασία και φυλακισμένοι καταδικάζονται σε δίκες όπου αυτές οι εγγυήσεις αγνοούνται. Σε κάποιες περιπτώσεις άνθρωποι κρατούνται για μεγάλες χρονικές περιόδους χωρίς δίκη.

Βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχείρισης χρησιμοποιούνται συχνά παράλληλα με την κράτηση και τη φυλάκιση για να αποσπάσουν πληροφορίες ή μια ομολογία, καθώς και για να τιμωρήσουν, να εκφοβίσουν και να απειλήσουν φυλακισμένους και κρατούμενους.

Η Διεθνής Αμνηστία αγωνίζεται για την χωρίς όρους απελευθέρωση όλων των κρατουμένων συνείδησης. Ένα άτομο μπορεί να γίνει κρατούμενος συνείδησης για πολλούς λόγους, όπως

• αν εμπλέκεται σε μη βίαιες πολιτικές δραστηριότητες,
• αν ανήκει σε μια μειονοτική ομάδα που αγωνίζεται για αυτονομία,
• αν συμμετέχει σε συνδικαλιστικές δραστηριότητες,
• αν δεν χρησιμοποιεί την επίσημη γλώσσα της χώρας,
• αν αρνείται να εκπληρώσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης,
• λόγω φύλου ή σεξουαλικής ταυτότητας.

Τι ζητάει η Διεθνής Αμνηστία

• Όλοι οι κρατούμενοι συνείδησης να αφεθούν ελεύθεροι χωρίς όρους
• Δίκαιες δίκες μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα ή απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων
• Όλοι οι κρατούμενοι να προσαχθούν ενώπιον μιας ανεξάρτητης δικαστικής αρχής
• Όλοι οι κρατούμενοι να έχουν πρόσβαση σε συγγενείς, γιατρούς και δικηγόρους
• Οι συνθήκες κράτησης να ακολουθούν τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων
• Να τερματιστεί ο μεγάλης διάρκειας εγκλεισμός σε συνθήκες απομόνωσης
• Να απαγορευτεί ο εγκλεισμός σε συνθήκες απομόνωσης για τα φυλακισμένα παιδιά
• Να διεξάγονται άμεσες και ανεξάρτητες έρευνες για τους θανάτους κατά την κράτηση
• Να υπάρχουν εγγυήσεις κατά των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά την κράτηση

Τι κάνει η Διεθνής Αμνηστία
Οι εκστρατείες για την απελευθέρωση κρατουμένων συνείδησης σε όλο τον κόσμο αποτελούν μια μακροχρόνια δραστηριότητα για τη Διεθνή Αμνηστία. Οι ενέργειές μας για λογαριασμό κρατουμένων συνείδησης έχουν οδηγήσει στην απελευθέρωση πολλών φυλακισμένων όλα αυτά τα χρόνια.

Η Διεθνής Αμνηστία επίσης ζητά από τις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν ότι οι εγγυήσεις για δίκαιη δίκη γίνονται πλήρως σεβαστές για όλους τους φυλακισμένους. Απαιτεί οι εθνικές νομοθεσίες και πρακτικές να εναρμονίζονται με τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να εξασφαλιστεί ότι όλοι οι φυλακισμένοι και οι κρατούμενοι έχουν ανθρώπινη μεταχείριση.

Η Διεθνής Αμνηστία αναλαμβάνει δράση, συχνά μέσω των δικτύων Επειγουσών Ενεργειών και Ιατρικής Δράσης, για φυλακισμένους και κρατούμενους των οποίων η ζωή ή η υγεία είναι σε κίνδυνο λόγω των σκληρών συνθηκών κράτησης που ισοδυναμούν με σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία.
Επιτυχημένη ιστορία
Ο Francisco Chaviano Gonzalez, ο πιο μακροχρόνια κρατούμενος συνείδησης της Κούβας, αφέθηκε ελεύθερος στις 10 Αυγούστου του 2007 αφού πέρασε 13 χρόνια και 3 μήνες στη φυλακή. Ο πρόεδρος του ανεπίσημου Εθνικού Συμβουλίου για τα Πολιτικά Δικαιώματα στην Κούβα κατηγορήθηκε για “αποκάλυψη μυστικών κρατικής ασφάλειας”.

Η δίκη του ενώπιον στρατιωτικού δικαστηρίου δεν θεωρήθηκε ότι τηρούσε τα πρότυπα μιας δίκαιης δίκης σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, η οποία τον ανακήρυξε κρατούμενο συνείδησης.