© Javier Bernardo/AP/Alamy

ΜΑΡΟΚΟ / ΙΣΠΑΝΙΑ: ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΘΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΜΕΛΙΓΙΑ

Δημοσιεύθηκε στις 23 Ιουνίου 2023, 11:26Εκτύπωση
  • Τουλάχιστον 22 αγνώστου ταυτότητας πτώματα εξακολουθούν να βρίσκονται στο νεκροτομείο του Μαρόκου 

  • Οι ακτιβίστριες/-ιστές της Διεθνούς Αμνηστίας θα συμμετάσχουν σε πορεία στη Μελίγια 

Οι οικογένειες των νεκρών και των αγνοουμένων βρίσκονται σε αδιέξοδο, καθώς οι προσπάθειές τους να μάθουν τι συνέβη στις αγαπημένες και τους αγαπημένους τους, αλλά και οι προσπάθειές τους να εξασφαλίσουν δικαιοσύνη, αλήθεια και αποζημιώσεις παρεμποδίζονται από μια προφανή συγκάλυψη από τις ισπανικές και τις μαροκινές αρχές, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία την παραμονή της πρώτης επετείου των φονικών γεγονότων που έλαβαν χώρα στα σύνορα του ισπανικού θύλακα της Μελίγια. 

Τουλάχιστον 37 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους όταν περίπου 2.000 μετανάστριες/-άστες και προσφύγισσες/-φυγες από την Υποσαχάρια Αφρική επιχείρησαν να περάσουν από το Μαρόκο στην Ισπανία στις 24 Ιουνίου 2022. Τουλάχιστον 76 εξακολουθούν να αγνοούνται. Οι αρχές της Ισπανίας και του Μαρόκου δεν έχουν μέχρι στιγμής καταφέρει να διεξαγάγουν αποτελεσματική ανεξάρτητη έρευνα, αφήνοντας σε αγωνία δεκάδες οικογένειες που θρηνούν.

«Έναν χρόνο μετά το μακελειό στη Μελίγια, οι ισπανικές και οι μαροκινές αρχές όχι μόνο συνεχίζουν να αρνούνται οποιαδήποτε ευθύνη, αλλά εμποδίζουν τις προσπάθειες να βρεθεί η αλήθεια. Τα πτώματα εξακολουθούν να βρίσκονται σε νεκροτομείο και σε τάφους, και οι προσπάθειες για την ταυτοποίηση των νεκρών και την ενημέρωση των συγγενών τους έχουν παρεμποδιστεί», δήλωσε η γενική γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας, Agnès Callamard.

«Τα εμπόδια στην αναζήτηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης αντανακλούν επίσης τη συνεχιζόμενη επιβλαβή μεταχείριση με βάση τη φυλή και το μεταναστευτικό καθεστώς. Ωστόσο, καθώς οι ελπίδες να βρεθούν οι 76 αγνοούμενες/-μενοι ζωντανές/-οί υποχωρούν, η απαίτηση από τις αρχές να παράσχουν την αλήθεια και να εξασφαλίσουν δικαιοσύνη για τα θύματα και τις οικογένειές τους γίνεται όλο και πιο ισχυρή». 

Έναν χρόνο μετά την τραγωδία, οι αρχές δεν έχουν κάνει καμία προσπάθεια να επαναπατρίσουν τα λείψανα των θυμάτων, και τουλάχιστον 22 πτώματα εξακολουθούν να βρίσκονται σε νεκροτομείο στο Μαρόκο. Οι αρχές της Ισπανίας και του Μαρόκου απέτυχαν να παράσχουν πλήρη κατάλογο με τα ονόματα των θυμάτων και τις αιτίες του θανάτου τους, καθώς και υλικό από κάμερες ασφαλείας που θα μπορούσε να δώσει πληροφορίες για την έρευνα. Επιπλέον, απέτυχαν να διερευνήσουν επαρκώς ενέργειες που συνιστούν εγκλήματα βάσει του διεθνούς δικαίου και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή να διερευνήσουν τον ρατσισμό και τις διακρίσεις στα σύνορα.  

Οι ισπανικές αρχές αρνήθηκαν να ξεκινήσουν ανεξάρτητη έρευνα και τον Δεκέμβριο του 2022, ενώ οι εισαγγελείς σταμάτησαν την έρευνά τους για τους θανάτους λέγοντας ότι δεν βρήκαν στοιχεία για εγκληματική συμπεριφορά των ισπανικών δυνάμεων ασφαλείας.  

Οι μαροκινές αρχές δεν έχουν ξεκινήσει καμία έρευνα σχετικά με τη χρήση βίας από τους συνοριακούς υπαλλήλους τους και έχουν καταστήσει πρακτικά αδύνατο για τις οικογένειες και τις ΜΚΟ να διεξαγάγουν έρευνες για τις/τους αγνοούμενες/-μενους και τις/τους νεκρές/-ούς. Τα γραπτά αιτήματα της Διεθνούς Αμνηστίας προς τις κυβερνήσεις του Μαρόκου και της Ισπανίας, με τα οποία τους ζητούσε να ανταλλάξουν πληροφορίες, έχουν μείνει μέχρι στιγμής αναπάντητα.  

Στο μεταξύ, οι ισπανικές αρχές συνέχισαν να εφαρμόζουν παράνομες πρακτικές στα σύνορα, όπως ομαδικές απελάσεις, συχνά με υπερβολική χρήση βίας. Στη μαροκινή πλευρά των συνόρων, και ως αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, οι μαροκινές αρχές συνεχίζουν να εμποδίζουν τις/τους μαύρες/-ους Αφρικανές και Αφρικανούς της Υποσαχάριας Αφρικής να φτάσουν στο ισπανικό έδαφος για να υποβάλουν αίτηση ασύλου στον συνοριακό σταθμό.

Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας του 2022 διαπίστωσε ότι τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν τον Ιούνιο του 2022 ήταν προβλέψιμα και ότι οι απώλειες ανθρώπινων ζωών θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Τον Νοέμβριο του 2022, ο Ειδικός Απεσταλμένος του ΟΗΕ για τις τις σύγχρονες μορφές ρατσισμού, ξενοφοβίας και συναφούς μισαλλοδοξίας, δήλωσε ότι η βία στη Μελίγια «αποκαλύπτει το status quo των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή τον ρατσιστικό αποκλεισμό και τη θανατηφόρα βία που αναπτύσσεται για να κρατήσει έξω τους ανθρώπους αφρικανικής και μεσανατολικής καταγωγής και άλλους μη λευκούς πληθυσμούς». 

«Είμαστε απλώς μετανάστριες/-άστες και είμαστε άνθρωποι. Δεν είμαστε ζώα. Χρειαζόμαστε σεβασμό όπως όλες και όλοι», δήλωσε σήμερα στη Διεθνή Αμνηστία ο Aboubida από το Σουδάν, ο οποίος ξυλοκοπήθηκε, δέχτηκε δακρυγόνα και του αρνήθηκαν ιατρική βοήθεια στη Μελίγια. 

«Αυτό που συνέβη στη Μελίγια είναι μια υπενθύμιση ότι οι ρατσιστικές μεταναστευτικές πολιτικές που αποσκοπούν στην οχύρωση των συνόρων και τον περιορισμό των ασφαλών και νόμιμων περασμάτων για τους ανθρώπους που αναζητούν ασφάλεια στην Ευρώπη έχουν πραγματικές και θανατηφόρες συνέπειες. Είναι δύσκολο να ξεφύγουμε από το ρατσιστικό στοιχείο αυτού που συνέβη στη Μελίγια και από τον απάνθρωπο τρόπο με τον οποίο οι μαύροι άνθρωποι αντιμετωπίζονται στα σύνορα της Ευρώπης, όταν είναι ζωντανοί, αγνοούμενοι ή νεκροί», δήλωσε η Agnès Callamard. 

«Πριν από έναν χρόνο, εν μέσω ενός αυξανόμενου όγκου αποδείξεων για σοβαρές και πολλαπλές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Διεθνής Αμνηστία απαίτησε τη διεξαγωγή επείγουσας και αμερόληπτης έρευνας για τους θανάτους στη Μελίγια. Έναν χρόνο μετά, το συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε αντιμέτωπες/-οι με μια σκόπιμη και συντονισμένη συγκάλυψη γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αποφευχθεί. Τα διδάγματα της Μελίγια πρέπει να γίνουν μάθημα, αλλιώς, όπως δείχνει το ναυάγιο ανοιχτά των ελληνικών ακτών, οι αυθαίρετες απώλειες ζωών, η βία και η ατιμωρησία στα σύνορα θα συνεχιστούν, και τα δεινά των ανθρώπων που αναζητούν προστασία, θα πολλαπλασιαστούν». 

Στις 24 Ιουνίου, αντιπροσωπεία της Διεθνούς Αμνηστίας θα συμμετάσχει σε πορεία με αίτημα τη δικαιοσύνη: 18.30 από το κέντρο της πόλης Μελίγια προς τα σύνορα Barrio Chino

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ
Υπερασπίσου τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στήριξε την ανεξαρτησία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.