ΙΡΑΝ: ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΣΕ ΜΑΣΤΙΓΩΣΕΙΣ, ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΒΑΝΑΥΣΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΩΝ
Οι μυστικές υπηρεσίες και οι δυνάμεις ασφαλείας του Ιράν διαπράττουν φρικτές πράξεις βασανιστηρίων, όπως ξυλοδαρμούς, μαστιγώσεις, ηλεκτροσόκ, βιασμούς και άλλη σεξουαλική βία εναντίον παιδιών διαδηλωτών ηλικίας μόλις 12 ετών, για να καταστείλουν τη συμμετοχή τους σε πανεθνικές διαδηλώσεις, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία.
Με αφορμή τη συμπλήρωση έξι μηνών από την πρωτοφανή λαϊκή εξέγερση στο Ιράν, που πυροδοτήθηκε από τον θάνατο υπό κράτηση της Mahsa (Zhina) Amini, η Διεθνής Αμνηστία αποκαλύπτει τη βία που ασκείται σε παιδιά τα οποία συλλαμβάνονται κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων και μετά από αυτές. Η έρευνα αποκαλύπτει τις μεθόδους βασανιστηρίων που χρησιμοποιούσαν οι Φρουροί της Επανάστασης, οι παραστρατιωτικοί Basij, η Αστυνομία Δημόσιας Ασφάλειας και άλλες δυνάμεις ασφαλείας και μυστικών υπηρεσιών κατά των αγοριών και των κοριτσιών που τελούσαν υπό κράτηση για να τα τιμωρήσουν και να τα ταπεινώσουν και να αποσπάσουν εξαναγκαστικές «ομολογίες».
«Οι πράκτορες του ιρανικού κράτους έχουν αποσπάσει τα παιδιά από τις οικογένειές τους και τα έχουν υποβάλει σε απύθμενη σκληρότητα. Είναι αποτρόπαιο ότι οι αξιωματούχοι έχουν ασκήσει τέτοια εξουσία με εγκληματικό τρόπο πάνω σε ευάλωτα και φοβισμένα παιδιά, προκαλώντας σοβαρό πόνο και οδύνη σε αυτά και τις οικογένειές τους και αφήνοντάς τους σοβαρά σωματικά και ψυχικά σημάδια. Αυτή η βία κατά των παιδιών αποκαλύπτει μια εσκεμμένη στρατηγική για να συντριβεί το ζωντανό πνεύμα της νεολαίας της χώρας και να σταματήσει να διεκδικεί ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα», δήλωσε η Diana Eltahawy, αναπληρώτρια περιφερειακή διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
«Οι αρχές πρέπει να απελευθερώσουν αμέσως όλα τα παιδιά που κρατούνται μόνο και μόνο επειδή διαμαρτύρονται ειρηνικά. Χωρίς καμία προοπτική αποτελεσματικών αμερόληπτων ερευνών για τα βασανιστήρια των παιδιών στο εσωτερικό της χώρας, καλούμε όλα τα κράτη να ασκήσουν καθολική δικαιοδοσία κατά των Ιρανών αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένων όσων έχουν διοικητική ή ανώτερη ευθύνη, οι οποίοι είναι εύλογα ύποπτοι ποινικής ευθύνης για εγκλήματα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των βασανιστηρίων των παιδιών διαδηλωτών».
Αναγκάστηκα να πω ό,τι ήθελαν γιατί με βίασαν με σωλήνα. Μου έπαιρναν το χέρι και με ανάγκαζαν με τη βία να πάρω δακτυλικά αποτυπώματα από τα χαρτιά.
είπε στη μητέρα του αγόρι που συνελήφθη από κρατικούς πράκτορες
Από την έναρξη των ερευνών της Διεθνούς Αμνηστίας σχετικά με τη βίαιη καταστολή της εξέγερσης από τις ιρανικές αρχές, η οργάνωση έχει καταγράψει λεπτομερώς τις περιπτώσεις 7 παιδιών. Η οργάνωση έλαβε μαρτυρίες από τα θύματα και τις οικογένειές τους, καθώς και περαιτέρω μαρτυρίες για την εκτεταμένη διάπραξη βασανιστηρίων σε βάρος δεκάδων παιδιών από 19 αυτόπτες μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένων δύο δικηγόρων και 17 ενήλικων κρατουμένων που κρατούνταν μαζί με τα παιδιά. Τα θύματα και οι αυτόπτες μάρτυρες που ερωτήθηκαν προέρχονταν από επαρχίες σε όλο το Ιράν (Ανατολικό Αζερμπαϊτζάν, Golestan, Kermanshah, Khorasan-e Razavi, Khuzestan, Lorestan, Mazandaran, Sistan and Baluchestan, Tεχεράνη και Zanjan).
Η Διεθνής Αμνηστία έχει αφαιρέσει κάθε αναφορά σε ταυτοποιητικά στοιχεία, όπως οι ηλικίες των παιδιών και οι επαρχίες στις οποίες συνελήφθησαν, προκειμένου να προστατεύσει τα παιδιά και τις οικογένειές τους από αντίποινα.
Μαζική κράτηση παιδιών
Οι ιρανικές αρχές παραδέχτηκαν ότι ο συνολικός αριθμός των ατόμων που συνελήφθησαν σε σχέση με τις διαδηλώσεις ξεπέρασε τις 22.000. Αν και δεν παρείχαν ανάλυση για το πόσα από τα συλληφθέντα άτομα ήταν παιδιά, τα κρατικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι τα παιδιά αποτελούσαν σημαντικό μέρος των διαδηλωτριών/-ών. Με βάση τις μαρτυρίες δεκάδων συλληφθέντων από όλη τη χώρα, που είδαν τις δυνάμεις ασφαλείας να συλλαμβάνουν δεκάδες παιδιά, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα παιδιά και οι νέες/-οι βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων, η Διεθνής Αμνηστία εκτιμά ότι χιλιάδες παιδιά θα μπορούσαν να είναι μεταξύ εκείνων που παρασύρθηκαν από το κύμα των συλλήψεων.
Είναι αποτρόπαιο το γεγονός ότι οι αξιωματούχοι άσκησαν τέτοια εξουσία με εγκληματικό τρόπο πάνω σε ευάλωτα και φοβισμένα παιδιά.
Diana Eltahawy, Διεθνής Αμνηστία
Τα ευρήματα της Διεθνούς Αμνηστίας δείχνουν ότι τα συλληφθέντα παιδιά, όπως και οι ενήλικες, μεταφέρθηκαν πρώτα, συχνά με δεμένα μάτια, σε κέντρα κράτησης που διαχειρίζονται οι Φρουροί της Επανάστασης, το Υπουργείο Πληροφοριών, η Αστυνομία Δημόσιας Ασφάλειας, η μονάδα ερευνών της ιρανικής αστυνομίας (Agahi) ή η παραστρατιωτική δύναμη Basij. Μετά από ημέρες ή εβδομάδες κράτησης σε απομόνωση ή εξαναγκαστικής εξαφάνισης, μεταφέρθηκαν σε αναγνωρισμένες φυλακές. Πράκτορες με πολιτικά απήγαγαν άλλους από τους δρόμους κατά τη διάρκεια ή μετά από διαδηλώσεις, τους μετέφεραν σε ανεπίσημους χώρους, όπως αποθήκες, όπου τους βασάνιζαν πριν τους εγκαταλείψουν σε απομακρυσμένες τοποθεσίες. Οι απαγωγές αυτές πραγματοποιήθηκαν χωρίς καμία δέουσα διαδικασία και είχαν σκοπό να τιμωρήσουν, να εκφοβίσουν και να αποτρέψουν τα παιδιά από το να συμμετάσχουν σε διαδηλώσεις.
Πολλά παιδιά κρατούνται μαζί με ενήλικες, κατά παράβαση των διεθνών προτύπων, και υποβάλλονται στα ίδια πρότυπα βασανιστηρίων και άλλων μορφών κακομεταχείρισης. Ένας πρώην ενήλικος κρατούμενος δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία ότι, σε μια επαρχία, πράκτορες Basij ανάγκασαν πολλά αγόρια να σταθούν με τα πόδια τους ανοιχτά σε μια γραμμή μαζί με ενήλικες κρατούμενους και τους έκαναν ηλεκτροσόκ στην περιοχή των γεννητικών τους οργάνων με όπλα αναισθητοποίησης.
Τα περισσότερα παιδιά που συνελήφθησαν τους τελευταίους έξι μήνες φαίνεται να έχουν αφεθεί ελεύθερα, μερικές φορές με εγγύηση εν αναμονή των ερευνών ή της παραπομπής τους σε δίκη. Πολλά αφέθηκαν ελεύθερα μόνο αφού αναγκάστηκαν να υπογράψουν επιστολές «μεταμέλειας», να υποσχεθούν να απέχουν από «πολιτικές δραστηριότητες» και να παρευρίσκονται σε φιλοκυβερνητικές συγκεντρώσεις.
Οι κρατικοί πράκτορες, προτού απελευθερώσουν τα παιδιά, συχνά τα απειλούσαν με δίωξη υπό κατηγορίες που επισύρουν τη θανατική ποινή ή με τη σύλληψη των συγγενών τους αν διαμαρτύρονταν.
Σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις που τεκμηρίωσε η Διεθνής Αμνηστία, παρά την απειλή αντιποίνων, οι οικογένειες των θυμάτων κατέθεσαν επίσημες καταγγελίες στις δικαστικές αρχές, αλλά καμία δεν διερευνήθηκε.
Βιασμός και άλλη σεξουαλική βία
Η καταγραφή της Διεθνούς Αμνηστίας αποκαλύπτει επίσης ότι οι κρατικοί πράκτορες χρησιμοποιούσαν τον βιασμό και άλλες μορφές σεξουαλικής βίας, συμπεριλαμβανομένου του ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα, του αγγίγματος των γεννητικών οργάνων και των απειλών βιασμού, ως όπλο κατά των παιδιών κρατουμένων για να κάμψουν το ηθικό τους, να τα ταπεινώσουν και να τα τιμωρήσουν ή/και να αποσπάσουν «ομολογίες». Αυτό το μοτίβο καταγγέλλεται επίσης ευρέως από ενήλικες γυναίκες και άντρες κρατούμενους.
Οι κρατικοί πράκτορες εκτόξευαν επίσης σεξουαλικές προσβολές σε κρατούμενα κορίτσια κατηγορώντας τα ότι θέλουν να αποκαλύψουν το γυμνό τους σώμα, απλώς και μόνο επειδή διαμαρτύρονταν για τα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών και αψηφούσαν την υποχρεωτική συγκάλυψη.
Μια μητέρα δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία ότι κρατικοί πράκτορες βίασαν τον γιο της με σωλήνα όσο ήταν βίαια εξαφανισμένος. Η ίδια είπε:
«Ο γιος μου μου είπε: "Με κρέμασαν [με] σε σημείο που ένιωθα ότι τα χέρια μου ήταν έτοιμα να ξεριζωθούν. Αναγκάστηκα να πω ό,τι ήθελαν γιατί με βίασαν με σωλήνα. Μου έπαιρναν το χέρι και με ανάγκαζαν με τη βία να πάρω δακτυλικά αποτυπώματα από τα χαρτιά'».
Ξυλοδαρμοί, μαστιγώσεις, ηλεκτροσόκ και άλλες κακοποιήσεις
Οι δυνάμεις ασφαλείας ξυλοκοπούν τακτικά παιδιά κατά τη στιγμή της σύλληψης, μέσα σε οχήματα κατά τη μεταφορά τους και στα κέντρα κράτησης. Άλλες μέθοδοι βασανιστηρίων που αναφέρθηκαν περιλαμβάνουν μαστιγώσεις, ηλεκτροσόκ με τη χρήση όπλων αναισθητοποίησης, αναγκαστική χορήγηση αγνώστου ταυτότητας χαπιών και κράτημα των κεφαλιών των παιδιών κάτω από το νερό.
Σε μια περίπτωση, αρκετοί μαθητές απήχθησαν επειδή έγραψαν το σύνθημα διαμαρτυρίας «Γυναίκα, ζωή, ελευθερία» σε έναν τοίχο. Συγγενής ενός από τα θύματα δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία ότι κρατικοί πράκτορες με πολιτικά απήγαγαν τα αγόρια, τα μετέφεραν σε ανεπίσημη τοποθεσία, τα βασάνισαν και τα απείλησαν ότι θα τα βιάσουν και στη συνέχεια τα πέταξαν ημιλιπόθυμα σε μια απομακρυσμένη περιοχή ώρες αργότερα. Το θύμα είπε στον συγγενή του:
«Μας έκαναν ηλεκτροσόκ, με χτύπησαν στο πρόσωπο με το πίσω μέρος ενός όπλου, μου έκαναν ηλεκτροσόκ στην πλάτη και με χτύπησαν στα πόδια, στην πλάτη και στα χέρια με κλομπ. Με απείλησαν ότι, αν το λέγαμε σε κανέναν, θα [μας κρατούσαν ξανά], θα μας έκαναν ακόμα χειρότερα και θα παρέδιδαν τα πτώματά μας στις οικογένειές μας».
Θύματα και οικογένειες ανέφεραν στη Διεθνή Αμνηστία πώς κρατικοί πράκτορες έπνιξαν επίσης παιδιά, τα κρέμασαν από τα χέρια τους ή από μαντίλια τυλιγμένα γύρω από τον λαιμό τους και τα ανάγκασαν να εκτελέσουν ταπεινωτικές πράξεις.
Ένα αγόρι αφηγήθηκε:
«Μας είπαν [πάνω από δώδεκα άτομα] να κάνουμε θορύβους σαν να είμαστε κοτόπουλα για μισή ώρα, για τόσο ώστε να "γεννάμε αυγά". Μας ανάγκασαν να κάνουμε κάμψεις για μία ώρα. Ήμουν το μόνο παιδί εκεί. Σε ένα άλλο κέντρο κράτησης, έβαλαν 30 από εμάς σε ένα κλουβί φτιαγμένο για 5 άτομα».
Οι κρατικοί πράκτορες χρησιμοποίησαν επίσης ψυχολογικά βασανιστήρια, συμπεριλαμβανομένων απειλών θανάτου, για να τιμωρήσουν και να εκφοβίσουν τα παιδιά και/ή να τα αναγκάσουν να προβούν σε εξαναγκαστικές «ομολογίες». Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν τις «εξαναγκαστικές ομολογίες» τουλάχιστον δύο αγοριών που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων.
Η μητέρα ενός κοριτσιού που συνελήφθη από τους Φρουρούς της Επανάστασης δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία:
«Την κατηγόρησαν ότι καίει μαντίλες, ότι προσβάλλει τον Ανώτατο Ηγέτη και ότι θέλει να ανατρέψει [την Ισλαμική Δημοκρατία] και της είπαν ότι θα καταδικαστεί σε θάνατο. Την απείλησαν να μην το πει σε κανέναν ... Την ανάγκασαν να υπογράψει και να πάρει δακτυλικά αποτυπώματα σε έγγραφα. Βλέπει εφιάλτες και δεν πηγαίνει πουθενά. Δεν μπορεί καν να διαβάσει τα σχολικά της βιβλία».
Τα παιδιά κρατούνταν επίσης σε σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, συμπεριλαμβανομένου του ακραίου συνωστισμού, της ελλιπούς πρόσβασης σε εγκαταστάσεις υγιεινής, της στέρησης επαρκούς τροφής και πόσιμου νερού, της έκθεσης σε ακραίο κρύο και της παρατεταμένης απομόνωσης. Τα κορίτσια κρατούνταν από ανδρικές δυνάμεις ασφαλείας, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες τους λόγω φύλου. Τα παιδιά στερούνταν επίσης την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη, μεταξύ άλλων για τραυματισμούς που υπέστησαν κατά τη διάρκεια βασανιστηρίων.