ΜΠΟΡΕΙ Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΝΑ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ;
Του Markus N. Beeko, Γενικού Γραμματέα της Διεθνούς Αμνηστίας της Γερμανίας
Η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τους Γερμανούς τουρίστες ότι η Τουρκία είναι «ασφαλής χώρα» κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης του κορονοϊού, την ίδια στιγμή που ο επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Αμνηστίας της Τουρκίας Taner Kilic βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου, μαζί με τον Γερμανό εκπαιδευτή για τα ανθρώπινα δικαιώματα Peter Steudtner, την πρώην διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας της Τουρκίας Idil Eser και οκτώ άλλους υπερασπιστές/ριες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η ετυμηγορία στη δίκη τους αναμένεται να δοθεί την Παρασκευή 3 Ιουλίου 2020 στην Τουρκία. Η καταδίκη τους θα ήταν ένα ανησυχητικό σημάδι όχι μόνο για την τουρκική κοινωνία των πολιτών και τους υπερασπιστές/ριες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως, αλλά και για τον χειρισμό της Τουρκίας σχετικά με την προστασία των διεθνών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ενώ ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Cavusoglu μιλάει για το πόσο ασφαλής είναι η Τουρκία για τους τουρίστες, είναι προφανές ότι όποιος ή όποια κάνει εκστρατεία για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο.
Ο συνάδελφός μου Taner Kilic το γνώρισε αυτό από πρώτο χέρι τον Ιούνιο του 2017 όταν συνελήφθη με παράλογους ισχυρισμούς περί «τρομοκρατίας». Αυτός, ο οποίος υποστήριζε τα δικαιώματα των άλλων ως δικηγόρος και πρώην πρόεδρος της Διεθνούς Αμνηστίας της Τουρκίας, είναι ξαφνικά αυτός που χρειάζεται βοήθεια.
Τώρα, τρία χρόνια αργότερα, η ετυμηγορία στη δίκη εναντίον του Taner Kilic και δέκα άλλων υπερασπιστών/ριών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναμένεται τελικά να ανακοινωθεί στην Κωνσταντινούπολη στις 3 Ιουλίου 2020. Ο Γερμανός εκπαιδευτής Peter Steudtner βρίσκεται επίσης μεταξύ των κατηγορουμένων.
Αυτός, και επτά άλλοι κατηγορούμενοι/ες, είχαν ήδη τεθεί υπό κράτηση αδικαιολόγητα για περίπου τέσσερις μήνες, με τον ίδιο τον Taner Kilic να κρατείται για πάνω από 400 ημέρες. Η κράτηση των υπερασπιστών/ριών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προκάλεσε διεθνή κατακραυγή που συνέβαλε τελικά στην απελευθέρωσή τους.
Αλλά παρόλο που δεν είναι πλέον υπό κράτηση, οι έντεκα υπερασπιστές/ριες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξακολουθούν να μην είναι ελεύθεροι/ες. Την Παρασκευή έρχονται αντιμέτωποι/ες με μια πιθανή ποινή φυλάκισης 15 ετών εάν κριθούν ένοχοι/ες, παρά το γεγονός ότι όλα τα φερόμενα αποδεικτικά στοιχεία που παρείχαν οι τουρκικές αρχές έχουν καταρριφθεί κατά τη διάρκεια δέκα ακροάσεων. Οι κατηγορούμενοι/ες δικάζονται αποκλειστικά για τον ειρηνικό ακτιβισμό τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πράγματι, η απαλλαγή από όλες τις κατηγορίες εναντίον των έντεκα θα ήταν η μόνη δίκαιη ετυμηγορία.
Όχι στα ταξίδια στην Τουρκία μέχρι τα τέλη Αυγούστου
Η γερμανική κυβέρνηση είναι της άποψης ότι κανείς δεν πρέπει να ταξιδέψει στην Τουρκία για άλλους δύο μήνες λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Αυτή η ταξιδιωτική οδηγία ισχύει έως τις 31 Αυγούστου και οι Τούρκοι ξενοδόχοι είναι εξοργισμένοι με αυτό.
Ωστόσο, το τουρκικό δικαστικό σώμα εκμεταλλεύεται τον εκφοβισμό και τη σιωπή της κοινωνίας των πολιτών, επομένως είναι αδύνατο να προβλεφθεί τι θα αποφασίσει το δικαστήριο. Πράγματι, στον τελευταίο λόγο του τον Νοέμβριο του 2019, ο εισαγγελέας συνέχισε να ζητά μακρά ποινή φυλάκισης για έξι από τους έντεκα κατηγορούμενους/ες, συμπεριλαμβανομένου του Taner Kilic.
Εάν οι κατηγορούμενοι/ες καταδικαστούν στις 3 Ιουλίου, αυτό θα είναι ανησυχητικό σημάδι για την καταστολή της κοινωνίας των πολιτών στην Τουρκία. Επίσης, η απόφαση θα έχει αντίκτυπο και έξω από τη δικαστική αίθουσα. Αυτή η διαδικασία αποτελεί παράδειγμα της αυθαιρεσίας του τουρκικού δικαστικού σώματος και της συστηματικής επίθεσης της κυβέρνησης στις επικριτικές φωνές. Οι ισχυρισμοί περί «τρομοκρατίας» γίνονται συνήθως στην Τουρκία για να τιμωρήσουν την κριτική κατά της κυβέρνησης.
Αμφιβολίες σχετικά με τα στοιχεία της τουρκικής κυβέρνησης για τον κορονοϊό
Η Τουρκία έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά νέων κρουσμάτων στον κόσμο, ωστόσο η κυβέρνηση του Ερντογάν δεν επιβάλλει μαζική καραντίνα καθώς φοβάται ότι η ήδη αδύναμη οικονομία της θα επιδεινωθεί περαιτέρω.
Στην κρίση του κορονοϊού, η έκταση της αυθαιρεσίας των τουρκικών αρχών είναι για άλλη μια φορά προφανής, με δημοσιογράφους, γιατρούς και χρήστες/ριες μέσων κοινωνικής δικτύωσης να συλλαμβάνονται και να κατηγορούνται λόγω των σχολίων που έκαναν σχετικά με την πανδημία κορονοϊού. Ενώ περίπου 90.000 κρατούμενοι/ες απελευθερώθηκαν για σύντομο χρονικό διάστημα, λόγω των κακών υγειονομικών συνθηκών στις υπερπλήρεις τουρκικές φυλακές, οι υπερασπιστές/ριες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης και οι δημοσιογράφοι αποκλείονται ρητά από αυτό το ενδεχόμενο.
Πολιτικοί κρατούμενοι/ες, όπως ο φιλάνθρωπος Osman Kavala και ο δημοσιογράφος Ahmet Altan, παραμένουν αδικαιολόγητα φυλακισμένοι σε φυλακές στις οποίες έχουν ήδη καταγραφεί πολλά κρούσματα κορονοϊού. Αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στην Τουρκία, που όμως χάθηκε.
Ενώ η δίωξη των επικριτικών φωνών φαίνεται να είναι πλέον ρουτίνα στην Τουρκία - με τους περισσότερους υπό κράτηση εκπροσώπους των μέσων ενημέρωσης από οποιαδήποτε άλλη χώρα - δεν μπορούμε απλώς να παραβλέψουμε τις ειδήσεις σχετικά με τους κατηγορούμενους υπερασπιστές/ριες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους υπό κράτηση δημοσιογράφους και τις συλλήψεις προσώπων της αντιπολίτευσης. Δεν πρέπει να παραμένουμε απλοί παρατηρητές, όταν εκπρόσωποι της Διεθνούς Αμνηστίας, δημοσιογράφοι, φιλάνθρωποι όπως ο Osman Kavala και χιλιάδες άλλοι και άλλες, που δεν έχουν κάνει τίποτα λάθος, βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ή ακόμα και στη φυλακή.
Μετά τη σύλληψη των έντεκα υπερασπιστών/ριών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το καλοκαίρι του 2017, μόνο η διεθνής πίεση βοήθησε στην εξασφάλιση της απελευθέρωσής τους. Αυτή τη στιγμή της επικείμενης ετυμηγορίας, αυτή η πίεση χρειάζεται να ασκηθεί εκ νέου.
Εν μέσω της κρίσης του κορονοϊού, η Τουρκία θέλει να αποδείξει ότι είναι μια «ασφαλής χώρα» για τους Γερμανούς τουρίστες και ζητά την άρση της ταξιδιωτικής οδηγίας. Η γερμανική κυβέρνηση μπορεί και πρέπει τώρα να τη χρησιμοποιήσει ως ευκαιρία για να απαιτήσει από την Τουρκία να εξασφαλίσει ότι οι εκπρόσωποι της Διεθνούς Αμνηστίας και οι δικηγόροι θα μπορούν να ζουν και να εργάζονται με ασφάλεια στην Τουρκία, χωρίς φόβο για αυθαίρετες συλλήψεις και κατασκευασμένες ποινικές διαδικασίες.
Η γερμανική κυβέρνηση πρέπει να πιέσει για την αθώωση και των έντεκα υπερασπιστών/ριών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πράγματι, απαιτείται πολιτική δράση και για πολλές άλλες ποινικές διαδικασίες που υποκινούνται από πολιτικά κριτήρια στην Τουρκία, ακόμη και αν δεν επηρεάζονται Γερμανοί πολίτες.
Ενώ η σοβαρότητα της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία είναι ξεκάθαρη, δεν είναι ξεκάθαρο το πόσο σοβαρά το λαμβάνει αυτό υπόψη η γερμανική κυβέρνηση, η γερμανική οικονομία και ο καθένας από εμάς. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε αυτές τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στεκόμαστε δίπλα στους αθώους ανθρώπους που διώκονται ή συνεργαζόμαστε με Recep Tayyip Erdogan που πιστεύει ότι το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι προς διαπραγμάτευση;
Στην περίπτωση της Τουρκίας, ούτε τα οικονομικά συμφέροντα ούτε η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας δεν πρέπει να οδηγήσουν στη συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χωρίς αντίσταση.
Η γερμανική κυβέρνηση πρέπει να καταστήσει απολύτως ξεκάθαρο ότι η εξομάλυνση και εμβάθυνση των σχέσεων με την Τουρκία εξαρτάται από την εξασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εξάλλου, κανείς και καμία δεν είναι ασφαλής πουθενά, χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα.
