«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΧΤΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» - ΠΩΣ ΒΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΤΟΥ ΣΕΞ

Οι εργαζόμενες του σεξ σε όλο τον κόσμο έχουν πληγεί σοβαρά από την πανδημία του κορονοϊού και οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τα απαραίτητα για να τις προστατεύσουν.

Για την Παγκόσμια Ημέρα των Εργαζόμενων του Σεξ μιλήσαμε με την Kate McGrew, καλλιτέχνη, ακτιβίστρια και εργαζόμενη του σεξ που ζει στην Ιρλανδία, για το πώς βιώνει την καραντίνα. Η Kate είναι η διευθύντρια της SWAI (Sex Workers’Alliance Ireland - Συμμαχία Εργαζόμενων του Σεξ στην Ιρλανδία), η οποία έχει δημιουργήσει ένα ταμείο στήριξης για τις εργαζόμενες του σεξ κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Είναι επίσης συνιδρύτρια της ICRSE (Διεθνής Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Εργαζομένων του Σεξ στην Ευρώπη).

 

Το 2017 η Ιρλανδία εισήγαγε νόμο για την ποινικοποίηση της αγοράς σεξουαλικών υπηρεσιών. Η νομοθεσία που ποινικοποιεί τον αγοραστή και όχι τον πωλητή/ρια αποκαλείται μερικές φορές και ως «σκανδιναβικό μοντέλο». Υπάρχουν μάλιστα και άλλοι νόμοι στην Ιρλανδία που περιέχουν διατάξεις που θέτουν σε κίνδυνο τις εργαζόμενες του σεξ. Για παράδειγμα, είναι παράνομη η εργασία σε ζευγάρια ή σε ομάδες.

 

Λόγω των μέτρων της καραντίνας και της αποφυγής κοινωνικών επαφών, δεν μπορούμε να εργαστούμε στον τομέα του σεξ αυτοπροσώπως, γεγονός που έχει αφήσει πολλούς ανθρώπους χωρίς κανένα εισόδημα. Οι περισσότερες εργαζόμενες στο σεξ αποκλείονται ήδη από την κοινωνική προστασία, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στην επιχορήγηση έκτακτης ανάγκης για τον κορονοϊό που θεσπίστηκε από την ιρλανδική κυβέρνηση.

Δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας για εμάς. Καμία βοήθεια για την κάλυψη των βασικών αναγκών μας, τη στήριξη των οικογενειών μας, ή την πληρωμή του ενοικίου μας. Οι αρχές ανακοίνωσαν ότι άτομα που εργάζονται στην άτυπη οικονομία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με παράτυπο καθεστώς μετανάστευσης, θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στην επιχορήγηση έκτακτης ανάγκης. Όμως οι εργαζόμενες στο σεξ με τις οποίες μίλησα στη SWAI αντιμετώπισαν πολλά εμπόδια στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν πρόσβαση.

 

Για να αποκτήσει κανείς πρόσβαση στο επίδομα έκτακτης ανάγκης πρέπει να εγγραφεί ως αυτοαπασχολούμενος/η ή έστω να έχει έναν αριθμό κοινωνικής ασφάλισης, ο οποίος όμως αποκλείει πολλές εργαζόμενες στο σεξ.

Μερικές γυναίκες αφού έλαβαν τη στήριξη, τους ζητήθηκε να την επιστρέψουν επειδή δεν πληρώνουν φόρους. Άλλες κλήθηκαν να αποδείξουν τις πηγές του χαμένου εισοδήματός τους, αλλά τις περισσότερες φορές δεν θέλουν να αποκαλύψουν το γεγονός ότι είναι εργαζόμενες  στο σεξ. Αυτό οφείλεται στο στίγμα που υπάρχει και στον φόβο για ποινικές κυρώσεις ή επιπτώσεις στο καθεστώς μετανάστευσής τους.

 

Ένας μεγάλος αριθμός εργαζόμενων στο σεξ στην Ιρλανδία είναι μετανάστριες χωρίς έγγραφα. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός «τείχους προστασίας» μεταξύ των υπηρεσιών επιβολής του νόμου στη μετανάστευση και των υπηρεσιών κοινωνικής προστασίας για να επιτρέψει στους ανθρώπους να έχουν πρόσβαση στην επιχορήγηση έκτακτης ανάγκης. Ωστόσο, ακούσαμε ότι αυτό δεν συμβαίνει.

Οι μετανάστριες χωρίς έγγραφα που εργάζονται στο σεξ έχουν περισσότερους φόβους τώρα. Δυστυχώς, αυτό σημαίνει ότι προσπαθούν να περάσουν απαρατήρητες - ακόμα κι αν χρειάζονται πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη ή κοινωνικές υπηρεσίες.

Οι παρενοχλήσεις και το στίγμα κατά των εργαζομένων στο σεξ είναι τεράστια, και με τον κορονοϊό αισθανόμαστε πιο εκτεθειμένες από ποτέ.

 

Μπορούν οι εργαζόμενες στο σεξ να εργαστούν διαδικτυακά;

Η εργασία μέσω διαδικτύου δεν είναι επιλογή για πολλές εργαζόμενες στο σεξ. Πολλές γυναίκες που συνήθως εργάζονται στους δρόμους απλά δεν διαθέτουν την τεχνολογία, δεν έχουν smartphone, ή ζουν με άλλα άτομα και δεν έχουν ιδιωτικότητα. Άλλες δεν αισθάνονται ασφαλείς να εργάζονται στο διαδίκτυο λόγω της πιθανότητας διάρρευσης των εικόνων.

Το οικονομικό βάρος αναγκάζει πολλές εργαζόμενες του σεξ να κάνουν διάφορες επικίνδυνες επιλογές. Ορισμένες εργαζόμενες του σεξ αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην προηγούμενη τους ζωή, για παράδειγμα σε βίαιους πρώην συντρόφους, καθώς δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν ενοίκιο ή επειδή απειλήθηκαν με έξωση.

Άλλες πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο να εργαστούν ακόμη και αν αυτό δεν είναι ασφαλές. Υπάρχει επίσης μεγάλη πίεση από τους πελάτες – ορισμένες εργαζόμενες του σεξ μας λένε ότι οι πελάτες τις πιέζουν να εργαστούν γιατί αλλιώς θα χάσουν τη δουλειά τους μετά την πανδημία.

 

Πρώτον, χρειαζόμαστε πραγματική πρόσβαση σε επιχορηγήσεις έκτακτης ανάγκης, έτσι ώστε καμία να μην αναγκαστεί να εργαστεί όσο ο συνθήκες δεν είναι ασφαλείς.

Αυτή η κατάσταση επισημαίνει το γεγονός ότι ακόμη και μέσα σε μια παγκόσμια πανδημία, δεν σταματά η ζήτηση για σεξουαλική εργασία. Ελπίζω ότι αυτό θα επιτρέψει στους ανθρώπους να δουν πιο καθαρά τον κίνδυνο που θέτει η ποινικοποίηση οποιασδήποτε πτυχής της σεξουαλικής εργασίας και πόσες επικίνδυνες επιλογές πρέπει να κάνουμε για να επιβιώσουμε.

Πρέπει να εξετάσουμε πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τις εργαζόμενες στο σεξ, ξεκινώντας από την κατάργηση του τμήματος του νόμου του 2017 για τα σεξουαλικά αδικήματα που ποινικοποίησε την αγορά σεξ και επέβαλε αυξημένες κυρώσεις για τις εργαζόμενες σε ζευγάρια ή ομάδες.

Όσο περισσότερο αναγνωρίζεται η ύπαρξη των εργαζόμενων στο σεξ, τόσο πιο εύκολο θα είναι να σταματήσουμε την παραπληροφόρηση και τα επικίνδυνα στερεότυπα για εμάς.

Συνολικά, οι αρχές πρέπει να παρέχουν βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις σε άτομα που εργάζονται στο περιθώριο και οδηγούνται στη σεξουαλική εργασία. Πρέπει επίσης να αποδεχτούν ότι ορισμένοι άνθρωποι προτιμούν τη σεξουαλική εργασία από κάποια άλλη εργασία, ή είναι η μόνη τους επιλογή για να κερδίσουν τα προς το ζην τους.

 

Η ανταπόκριση στο ταμείο στήριξης της SWAI ήταν απίστευτη. Ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν συνεισφέρει στη συγκέντρωση χρημάτων, συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων στο σεξ και των συμμάχων τους, ήταν πολύ υψηλός. Ένα άλλο στοιχείο είναι οι εργαζόμενες του σεξ που βοηθούν η μια την άλλη. Τις προάλλες, συμμετείχα μαζί με άλλους/ες κωμικούς από τον κλάδο του σεξ σε μια από τις διαδικτυακές εκδηλώσεις συγκέντρωσης χρημάτων για το ταμείο στήριξης. Ήταν πολύ γλυκό και θα συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα όπως αυτό.

Αλλά επίσης, αυτή η πανδημία μας δίνει την ευκαιρία να επισημάνουμε ορισμένα από τα θέματα για τα οποία έχω ήδη μιλήσει. Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι το μέσο επιβίωσής μας είναι εργασία. Δεν λέμε ότι πρέπει να σας αρέσει, αλλά αφού αποτελεί μια σωτηρία για πολλούς ανθρώπους, ας το κάνουμε όσο το δυνατόν ασφαλέστερο.

 

Πρέπει να βρούμε τρόπους για να διασφαλίσουμε ότι οι άνθρωποι που δεν θέλουν ποτέ να εργαστούν στον κλάδο του σεξ, δεν θα αναγκαστούν να το κάνουν, εστιάζοντας στις διαρθρωτικές ανισότητες και παρέχοντας βιώσιμες εναλλακτικές εισοδημάτων. Πρέπει όμως να διασφαλίσουμε και την ασφάλεια αυτών που θέλουν να εργαστούν στο σεξ και να τις προστατεύσουμε από την εκμετάλλευση.

 

Η SWAI παρέχει μη επικριτική υποστήριξη, ενημέρωση και παραπομπή σε εργαζόμενες του σεξ στην Ιρλανδία, σε θέματα όπως τα δικαιώματά τους, η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και ο νόμος για τη μετανάστευση, καθώς και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν συχνά, το στίγμα και τις διακρίσεις. Η ICRSE ενώνει οργανώσεις εργαζομένων στο σεξ και τους συμμάχους τους σε όλη την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία.

Τα μέλη της ICRSE παρακολουθούν τις επιπτώσεις του κορονοϊού στις εργαζόμενες του σεξ και καλούν τα κράτη να συμμορφωθούν με τις υποχρεώσεις τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα και να συμπεριλάβουν τις εργαζόμενες στο σεξ σε μέτρα που στοχεύουν στη στήριξη και προστασία των ανθρώπων κατά τη διάρκεια της πανδημίας και μετά τη λήξη της καραντίνας.

Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το τι κάνουν οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των εργαζομένων στο σεξ σε όλο τον κόσμο για να ανταποκριθούν στον κορονοϊό, δείτε: Παγκόσμιο Δίκτυο Έργων για τη Σεξουαλική Εργασία: https://www.nswp.org/page/sex-worker-community-responses