ΓΙΑΤΙ Η ΑΜΒΛΩΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ

Δημοσιεύθηκε στις 23 Απριλίου 2020, 17:21Εκτύπωση

Η πανδημία του COVID-19 έχει φτάσει τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης σε όλο τον κόσμο σε οριακό σημείο. Ως αποτέλεσμα, πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται περισσότερο από ποτέ να έχουν πρόσβαση στην άμβλωση και την αντισύλληψη.

Μια υγειονομική κρίση τέτοιας κλίμακας σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να λάβουν δύσκολες αποφάσεις σχετικά με το πού να κατευθύνουν τους περιορισμένους πόρους για την υγεία. Ήδη, σε ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Νεπάλ και της Νότιας Αφρικής, οι πάροχοι αμβλώσεων και αντισύλληψης έχουν αναγκαστεί να μειώσουν ή να αναστείλουν τις υπηρεσίες τους.

Ακόμη και όταν οι υπηρεσίες παραμένουν ανοιχτές, οι περιορισμοί στα ταξίδια, τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, οι απώλειες θέσεων εργασίας και οι ελλείψεις φαρμάκων δημιουργούν νέα εμπόδια στην πρόσβαση.

Εδώ είναι πέντε λόγοι για τους οποίους οι υπηρεσίες σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας πρέπει να παραμείνουν διαθέσιμες και προσβάσιμες - κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία.

 

Αυτές οι υπηρεσίες σώζουν ζωές κάθε μέρα

Μία στις τέσσερις εγκυμοσύνες παγκοσμίως καταλήγει σε άμβλωση. Όμως, τα περιοριστικά μέτρα δεν επιτρέπουν σε όλους να έχουν πρόσβαση σε αυτήν τη διαδικασία με ασφάλεια. Κάθε χρόνο υπολογίζεται πως περίπου 22.000 γυναίκες πεθαίνουν από μη ασφαλείς αμβλώσεις.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι όταν απαγορεύεται στους ανθρώπους η πρόσβαση σε αντισύλληψη και ασφαλή άμβλωση, τα ποσοστά μητρικής θνησιμότητας αυξάνονται. Αυτό περιλαμβάνει θάνατο κατά τον τοκετό και θάνατο μετά από αναζήτηση μη ασφαλών αμβλώσεων.

Η Marie Stopes International (MSI), μια ΜΚΟ που παρέχει υπηρεσίες αντισύλληψης και άμβλωσης σε 37 χώρες σε όλο τον κόσμο, προειδοποίησε ότι ο COVID-19 θα μπορούσε να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στην υγεία της μητέρας.

Ο οργανισμός εκτιμά ότι στις 37 χώρες όπου λειτουργεί, η διαταραχή που προκαλείται από τον COVID-19 θα μπορούσε να οδηγήσει σε επιπλέον 3 εκατομμύρια ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, 2,7 εκατομμύρια περισσότερες μη ασφαλείς αμβλώσεις και επιπλέον 11.000 θανάτους που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη.

 

Σε περιόδους κρίσης υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη ζήτηση

Σε προηγούμενες πανδημίες, οι πόροι έχουν εκτραπεί δυσανάλογα από τα προγράμματα αναπαραγωγικής υγείας, με αποτέλεσμα τη σημαντική αύξηση μητρικών θανάτων.

Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της κρίσης του Έμπολα στη Δυτική Αφρική, η έρευνα δείχνει ότι η πρόοδος σχετικά με τη μητρική θνησιμότητα σταμάτησε για 15 ή 20 χρόνια σε ορισμένες χώρες.

Στη Σιέρα Λεόνε, η μειωμένη πρόσβαση στην αναπαραγωγική υγειονομική περίθαλψη εκτιμάται ότι έχει προκαλέσει τουλάχιστον τόσους θανάτους όσο ο ίδιος ο Έμπολα. Οι γυναίκες και τα κορίτσια όχι μόνο δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες διάσωσης, αλλά τις χρειάζονταν και περισσότερο από ποτέ. Υπήρξε μια απότομη αύξηση της σεξουαλικής βίας κατά τη διάρκεια της κρίσης του Έμπολα, ενώ το κλείσιμο του σχολείου συνέβαλε στην αύξηση των εφηβικών κυήσεων.

Αυτές οι τάσεις είναι πιθανό να επαναληφθούν κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID-19. Η αναγκαστική απομόνωση στο σπίτι μπορεί να αυξήσει τα περιστατικά σεξουαλικής βίας, περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να επιλέξουν να τερματίσουν τις εγκυμοσύνες λόγω οικονομικών ή υγειονομικών προβλημάτων και η ζήτηση για αντισύλληψη μπορεί να αυξηθεί καθώς οι άνθρωποι αναβάλλουν τα σχέδια απόκτησης παιδιών.

 

Ο περιορισμός των υπηρεσιών θα βλάψει μακροπρόθεσμα τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης

Ένα οικονομικό μοντέλο εκτιμά ότι κάθε 1$ που δαπανάται για την πρόληψη της ακούσιας εγκυμοσύνης μειώνει το κόστος της φροντίδας που σχετίζεται με την εγκυμοσύνη κατά 2,20$. Εν τω μεταξύ, ο ΠΟΥ εκτιμά ότι το ετήσιο κόστος αντιμετώπισης σοβαρών επιπλοκών από την ανασφαλή άμβλωση είναι 553 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.

Δεν είναι μόνο η υγεία που υποφέρει όταν η άμβλωση και η αντισύλληψη είναι περιορισμένες ή απρόσιτες.

Εάν οι γυναίκες και τα κορίτσια δεν μπορούν να επιλέξουν πότε θα αποκτήσουν παιδιά, συχνά δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση ή να έχουν καριέρα και μπορεί να δυσκολεύονται να στηρίξουν μεγάλες οικογένειες.

Η αντισύλληψη αλλάζει ζωές, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να λαμβάνουμε αποφάσεις για το μέλλον μας. Η ενδυνάμωση οδηγεί την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, η οποία θα βοηθήσει τους ανθρώπους να έχουν πρόσβαση στα δικαιώματά τους και να μειώσουν την επιβάρυνση των συστήματων υγείας.

 

Πρέπει να προστατεύσουμε χρόνια δύσκολα κερδισμένης προόδου στα αναπαραγωγικά δικαιώματα

Μεταξύ 2000 και 2017, το ποσοστό μητρικής θνησιμότητας μειώθηκε κατά περίπου 38% παγκοσμίως. Κατά τα τελευταία 25 χρόνια, περισσότερες από 50 χώρες έχουν αλλάξει τους νόμους τους για να επιτρέψουν μεγαλύτερη πρόσβαση στην έκτρωση και στην περίθαλψη μετά την έκτρωση, αναγνωρίζοντας τον ζωτικό ρόλο που διαδραματίζει η πρόσβαση σε ασφαλείς αμβλώσεις στην προστασία της ζωής και της υγείας των γυναικών. Είναι σημαντικό αυτός ο ιός να μην αναιρέσει αυτήν την πρόοδο.

Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος οι νομοθέτες που τίθενται κατά της επιλογής να χρησιμοποιήσουν την πανδημία ως δικαιολογία για να ανατρέψουν τα αναπαραγωγικά δικαιώματα, που έχουν διεκδικηθεί τόσο δύκολα. Το έχουμε ήδη δει αυτό στις πολιτείες του Τέξας και του Οχάιο των ΗΠΑ, και παρόμοιες προσπάθειες στην Πολωνία.

 

Υπάρχουν λύσεις για τις προκλήσεις που θέτει ο COVID-19

Η άμβλωση και η αντισύλληψη είναι ευαίσθητες στο χρόνο. Γι 'αυτό είναι τόσο σημαντικό οι κυβερνήσεις να δράσουν τώρα για να υποστηρίξουν αυτού του είδους την υγειονομική περίθαλψη.

Από το να επιτρέπεται η πρόσβαση στην άμβλωση και την αντισύλληψη μέσω τηλεϊατρικής, επιτρέποντας στα φαρμακεία να πωλούν επείγουσα αντισύλληψη χωρίς ιατρική συνταγή μέχρι την αφαίρεση περιττών χρόνων αναμονής και απαιτήσεων αδειοδότησης από αρκετούς γιατρούς, υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους οι κυβερνήσεις μπορούν να προστατεύσουν αυτήν την απαραίτητη υγειονομική περίθαλψη και να την κάνουν προσβάσιμη στους ανθρώπους που το χρειάζονται.

Όσο πιο γρήγορα δράσουν, τόσο περισσότερες ζωές θα σωθούν.

 

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ
Υπερασπίσου τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στήριξε την ανεξαρτησία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.