ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΠΑΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Ο πόνος της πανδημίας του COVID-19, ενός καθοριστικού γεγονότος της εποχής μας, θα συνεχιστεί πολύ αφότου υποχωρήσει ο ιός. Όταν η άμεση κρίση έχει τελειώσει, πολλοί και πολλές θα βιώσουν αδιανόητη απώλεια. Πολλοί/ες θα έχουν χάσει τους/τις αγαπημένους/ες τους, πάρα πολλοί άνθρωποι θα έχουν χάσει τις θέσεις εργασίας τους και ίσως τα σπίτια τους, και εκατοντάδες εκατομμύρια θα έχουν βιώσει το άγχος και τη μοναξιά της κοινωνικής αποστασιοποίησης.

Αλλά θα έχουμε επίσης κερδίσει κάτι - μια επιλογή.
Όταν θα βγούμε από αυτό το συλλογικό τραύμα μπορούμε να επιλέξουμε να επιστρέψουμε στην παλιά μας τροχιά. Ή μπορούμε να μάθουμε από αυτή την εμπειρία και να κάνουμε διαφορετικές επιλογές για το μέλλον.

Κάθε άνθρωπος στον πλανήτη συμμετέχει στην καταπολέμηση αυτού του ιού. Όπως δήλωσε ο Tedros Adhanom Ghebreyesus, Γενικός Διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), «έχουμε μια άνευ προηγουμένου ευκαιρία να ενωθούμε απέναντι σε έναν κοινό εχθρό: έναν εχθρό κατά της ανθρωπότητας».
 

Παρόλο που η πανδημία ανέδειξε κάποιες απαράδεκτες ξενοφοβικές αντιλήψεις που επιχειρούν να βρουν αποδιοπομπαίους τράγους για να φορτώσουν την ευθύνη, έχει επίσης οδηγήσει σε εκατομμύρια μικρές πράξεις καλοσύνης που έφεραν κοινότητες πιο κοντά. Εάν επιλέξουμε να απορρίψουμε τον ρατσισμό και το μίσος, η συγκινητική αλληλεγγύη που έχουμε δει τις τελευταίες εβδομάδες μπορεί να μετατραπεί σε δράση σε μεγάλη κλίμακα.

Μπορούμε να πάμε πέρα από την υποστήριξη των γειτόνων μας και να πάρουμε μια συλλογική απόφαση για την παροχή ασφάλειας στους ανθρώπους που είναι άστεγοι/ες ή εκτοπισμένοι/ες. Αυτή η κρίση άνοιξε τα μάτια πολλών ανθρώπων για την ευθραυστότητα των περιστάσεων των άλλων, εκθέτοντας τις ανισότητες που έχουν αφήσει τόσους/ες πολλούς/ές σε επείγουσα ανάγκη καταφυγίου και υγειονομικής περίθαλψης. Μπορούμε και πρέπει να συνεχίσουμε να προστατεύουμε αυτούς τους ανθρώπους μετά την παρέλευση της πανδημίας.

Μπορούμε να πούμε όχι σε περισσότερα μέτρα λιτότητας, όπως αυτά που έχουν επιβληθεί σε πολλές χώρες κατά την τελευταία δεκαετία, συχνά χτυπώντας τους πιο περιθωριοποιημένους ανθρώπους ακόμα πιο σκληρά. Οι κυβερνήσεις που αντιδρούν στις βαθιές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της πανδημίας θα πρέπει να ενεργήσουν με διαφορετικό τρόπο.
 

Μπορούμε να επιλέξουμε να αντιμετωπίσουμε πολύ πιο σοβαρά την κλιματική αλλαγή. Οι εκπομπές μειώθηκαν δραματικά σε ορισμένα μέρη του κόσμου, καθώς οι πτήσεις σταματούν και τα αυτοκίνητα εξαφανίζονται από τους δρόμους. Το ανθρώπινο κόστος ήταν ασυνείδητα υψηλό. αλλά όταν όλο αυτό τελειώσει, θα θέσουμε και πάλι σε λειτουργία τους κινητήρες; Ή θα επιδιώξουμε να αγωνιστούμε για ένα πιο βιώσιμο μέλλον, που θα επιτευχθεί μέσω μιας δίκαιης μετάβασης πέρα από τα ορυκτά καύσιμα; Βλέπουμε για πρώτη φορά τη δραματική κυβερνητική δράση και δημοσιονομικές παρεμβάσεις σε τεράστια κλίμακα για τη διαφύλαξη της ζωής, της υγείας και των οικονομιών ενόψει μιας τεράστιας απειλής. Μπορεί αυτό να μας καθοδηγήσει στην αντιμετώπιση μιας ακόμα πιο βαθιάς υπαρξιακής απειλή που έχουμε μπροστά μας;

Πρέπει να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία να ενισχύσουμε τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και να ανακτήσουμε την ιδέα της υγείας για όλους - υποστηριζόμενη από επαρκείς πόρους. Αυτή η κρίση έχει ήδη αναδείξει την ευθραυστότητα των συστημάτων υγείας σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εξαρτώνται κυρίως από την ικανότητα των ατόμων να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες φροντίδας. Αυτή η πανδημία έδειξε ότι το άτομο προστατεύεται μόνο όταν το σύνολο προστατεύεται.

Μπορούμε να επιλέξουμε να σκεφτούμε εκ νέου την κοινωνική ασφάλεια, κατάλληλη για τη νέα εποχή. Ο COVID-19 χτυπάει πιο πολύ τους οικονομικά επισφαλείς, εντείνοντας τις συνέπειες της ανισότητας. Οι άνθρωποι που εργάζονται στην ανεπίσημη οικονομία στερούνται κάθε είδους ασφάλειας, παρόλο που παρέχουν ζωτικές υπηρεσίες στην κοινωνία× το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες που διεξάγουν την πλειοψηφία της απλήρωτης οικιακής εργασίας σε όλο τον κόσμο.

Πολλοί/ες εργαζόμενοι/ες στον τομέα της «gig» οικονομίας απλά δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά την κοινωνική αποστασιοποίηση× ωστόσο, άνθρωποι όπως οι οδηγοί delivery αποτελούν καθοριστικό παράγοντα για την κοινωνική αποστασιοποίηση των άλλων ανθρώπων. Θα εκτιμήσουμε τη σημασία όλων αυτών των μορφών εργασίας; Η πανδημία θα αποτελέσει την ώθηση για περισσότερο συμπεριληπτική προστασία;

Μπορούμε να ζητήσουμε να τεθεί ένα όριο στην επιτήρηση και τη χρήση της τεχνολογίας για τον κοινωνικό έλεγχο. Η Κίνα χρησιμοποίησε ευρέως την τεχνολογία επιτήρησης στις προσπάθειές της να εντοπίσει και να περιορίσει την εξάπλωση του COVID-19, ένα φαινομενικά σαγηνευτικό μοντέλο για πολλές χώρες. Μόλις εγκατασταθούν, όμως, τέτοιες ισχυρές τεχνολογίες δεν αναστρέφονται τόσο εύκολα. Μπορούμε να αντισταθούμε στη φαουστιανή συμφωνία υπερσύγχρονης επιτήρησης, ως το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για την υγεία μας;

Τέλος, μπορούμε να επιλέξουμε την ανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης. Πολλοί πολιτικοί έχουν επωφεληθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια από την επίθεση στην τεχνική εμπειρογνωμοσύνη και την υπονόμευση των αποδεικτικών στοιχείων και της επιστήμης. Προσπάθησαν να αποσιωπήσουν την αλήθεια με κραυγές «ψευδών ειδήσεων»/παραπληροφόρησης και επιτέθηκαν στους δημοσιογράφους αμείλικτα. Αλλά τώρα που η ζωή μας εξαρτάται τόσο προφανώς από την επιστήμη και την πρόσβαση σε αξιόπιστες και ακριβείς πληροφορίες, μήπως μπορεί να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του κοινού στις αποδείξεις;

Αυτές είναι επιλογές που καλούμαστε να κάνουμε εμείς - και ας βεβαιωθούμε ότι θα κάνουμε τις σωστές επιλογές. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε όσους/ες υπέφεραν σε ολόκληρο τον κόσμο κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας.