ΙΡΑΝ: ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 23 ΠΑΙΔΙΑ ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ – ΝΕΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

Η έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας αποκαλύπτει ότι τουλάχιστον 23 παιδιά σκοτώθηκαν από ιρανικές δυνάμεις ασφαλείας στις εθνικές διαμαρτυρίες τον περασμένο Νοέμβριο.

Τουλάχιστον 22 από τα παιδιά πυροβολήθηκαν από ιρανικές δυνάμεις ασφαλείας που έριξαν παράνομα ζωντανά πυρά σε άοπλους/ες διαδηλωτές/ριες και παρευρισκόμενους/ες, σύμφωνα με τα ευρήματα.

Τα παιδιά που σκοτώθηκαν περιλαμβάνουν 22 αγόρια ηλικίας 12 έως 17 ετών και ένα κορίτσι που φέρεται να είναι μεταξύ 8 και 12 ετών. Λεπτομέρειες σχετικά με τους θανάτους τους περιλαμβάνονται σε νέα έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας με τίτλο «Πυροβόλησαν τα παιδιά μας - Δολοφονίες ανηλίκων στο Ιράν στις διαδηλώσεις του Νοεμβρίου του 2019».

«Τους τελευταίους μήνες προκύπτει μια ολοένα και πιο φρικτή εικόνα του βαθμού στον οποίο οι ιρανικές δυνάμεις ασφαλείας χρησιμοποίησαν παράνομα φονικά όπλα για να συντρίψουν τις εθνικές διαδηλώσεις του περασμένου έτους. Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι συνταρακτικό να μαθαίνουμε ότι ο αριθμός των παιδιών που έπεσαν θύματα αυτής της βαναυσότητας είναι τόσο τρομερά υψηλός,» δήλωσε ο Philip Luther, διευθυντής έρευνας και προστασίας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική στη Διεθνή Αμνηστία.

«Πρέπει να διεξαχθούν ανεξάρτητες και αμερόληπτες έρευνες σχετικά με αυτές τις δολοφονίες, και εκείνοι/ες που είναι ύποπτοι/ες για τη διάταξη και την εκτέλεση τους πρέπει να τεθούν υπό δικαστική δίωξη.»

Η Διεθνής Αμνηστία έχει συγκεντρώσει στοιχεία από βίντεο και φωτογραφίες, καθώς και πιστοποιητικά θανάτου και ταφής, μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες και συγγενείς των θυμάτων, φίλους/ες και γνωστούς/ές στην περιοχή και πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν από ακτιβιστές/ριες και δημοσιογράφους για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Σε 10 περιπτώσεις, η Διεθνής Αμνηστία έμαθε από την περιγραφή των τραυματισμών στα πιστοποιητικά θανάτου ή ταφής που εξέτασε ή από πληροφορίες από αξιόπιστες πηγές, ότι οι θάνατοι προκλήθηκαν από πυροβολισμούς στο κεφάλι ή τον κορμό - γεγονός που δείχνει ότι οι δυνάμεις ασφαλείας πυροβολούσαν με στόχο να σκοτώσουν.

Σε δύο από τις περιπτώσεις, τα πιστοποιητικά ταφής αναφέρουν λεπτομερώς τις καταστροφικές επιπτώσεις στα σώματα των παιδιών. Ένα από αυτά αναφέρει τραυματισμούς συμπεριλαμβανομένης της αιμορραγίας, ενός διαλυμένου εγκεφάλου και ενός θρυμματισμένου  κρανίου. Ένα άλλο έδειξε ότι η αιτία θανάτου ήταν η εκτεταμένη εσωτερική αιμορραγία, και η διάτρητη καρδιά και πνεύμονες.

Σε μια περίπτωση ενός παιδιού, υπάρχουν αντικρουόμενες αναφορές σχετικά με την αιτία θανάτου, με τη μία να κάνει λόγο για θανατηφόρα τραύματα στο κεφάλι που έχουν προκληθεί από ξυλοδαρμούς από τις δυνάμεις ασφαλείας και την άλλη για εκτόξευση μεταλλικών σφαιρών στο πρόσωπο του θύματος από κοντινή απόσταση.

Δώδεκα από τους 23 θανάτους που καταγράφηκαν από τη Διεθνή Αμνηστία έλαβαν χώρα στις 16 Νοεμβρίου, άλλοι οκτώ στις 17 Νοεμβρίου και τρεις στις 18 Νοεμβρίου. Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν στις 15 Νοεμβρίου.

Τα 23 παιδιά καταγράφεται πως έχασαν τη ζωή τους σε 13 πόλεις σε έξι επαρχίες σε ολόκληρη τη χώρα (Esfahan, Fars, Kermanshah, Khuzestan, Kurdistan και Tehran), γεγονός που αντικατοπτρίζει την ευρύτατη φύση της αιματηρής καταστολής.

«Το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θανάτων των παιδιών έλαβε χώρα μέσα σε λίγες μόνο μέρες αποτελεί επιπλέον ένδειξη ότι οι ιρανικές δυνάμεις ασφαλείας προχώρησαν σε ένα δολοφονικό ξέσπασμα για να καταστείλουν τη διαφωνία με κάθε κόστος,» δήλωσε ο Philip Luther.

«Δεδομένου ότι οι ιρανικές αρχές αρνήθηκαν να ξεκινήσουν ανεξάρτητες, αμερόληπτες και αποτελεσματικές έρευνες, είναι επιτακτική ανάγκη τα κράτη μέλη του Συμβουλίου των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών να διεξαγάγουν έρευνα για τις δολοφονίες των διαδηλωτών/ριών και των παρευρισκόμενων, συμπεριλαμβανομένων αυτών των παιδιών, στις διαδηλώσεις του Νοεμβρίου.»

Στις 25 Φεβρουαρίου, η Διεθνής Αμνηστία έγραψε μια επιστολή στον υπουργό Εσωτερικών του Ιράν Abdolreza Rahmani Fazli, για να του παράσχει τον κατάλογο των 23 παιδιών που καταγράφηκαν ως νεκρά, μαζί με την ηλικία και τους τόπους θανάτου τους, και για να ζητήσει τα σχόλια των αρχών σχετικά με τις συνθήκες του θανάτου τους. Μέχρι τις 3 Μαρτίου, η οργάνωση δεν είχε λάβει καμία απάντηση.
 

Κρατική κάλυψη και παρενόχληση
 

Η Διεθνής Αμνηστία μίλησε σε συγγενείς ορισμένων παιδιών που σκοτώθηκαν, οι οποίοι περιέγραψαν ότι υφίστανται παρενόχληση και εκφοβισμό, συμπεριλαμβανομένης της επιτήρησης και των ανακρίσεων από αξιωματούχους πληροφοριών και ασφάλειας. Τουλάχιστον μια οικογένεια έλαβε κεκαλυμμένες απειλές θανάτου εναντίον των επιζώντων παιδιών τους και προειδοποιήσεις ότι «κάτι φρικτό» θα τους συνέβαινε επιπλέον αν μιλούσαν.

Αυτό αντιστοιχεί σε ένα ευρύτερο ζήτημα όπου οι οικογένειες εκείνων που σκοτώθηκαν σε διαδηλώσεις αποτρέπονται με εκφοβισμό από το κράτος να μιλούν ανοιχτά για τους θανάτους τους. Οι περισσότεροι/ες ανέφεραν ότι αναγκάστηκαν να υπογράψουν δεσμεύσεις ότι δεν θα μιλούσαν στα ΜΜΕ και να τηρήσουν περιορισμούς για το πώς θα τιμούν τους αγαπημένους τους, ώστε να μπορέσουν να λάβουν τις σωρούς τους. Σε πολλές περιπτώσεις, αξιωματούχοι ασφαλείας και μυστικών υπηρεσιών έθεσαν τις οικογένειες υπό επιτήρηση και παρακολούθησαν κηδείες και μνημόσυνα, προκειμένου να διασφαλίσουν την τήρηση των περιορισμών.

Οι οικογένειες των παιδιών που σκοτώθηκαν επίσης ανέφεραν ότι αναγκάστηκαν να τα θάψουν γρήγορα παρουσία υπαλλήλων ασφαλείας και πληροφοριών, εμποδίζοντας τους έτσι να αναζητήσουν ανεξάρτητη αυτοψία. Μια τέτοια συμπεριφορά φαίνεται να αποσκοπεί στην απόκρυψη των ενοχοποιητικών αποδεικτικών στοιχείων.

Γενικά, η έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας διαπίστωσε ότι οι οικογένειες εκείνων που σκοτώθηκαν σε διαδηλώσεις έχουν αποκλειστεί ανελλιπώς από τις αυτοψίες που ανέλαβε το κρατικό εγκληματολογικό ίδρυμα και ότι τους έχει αρνηθεί η πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με τις συνθήκες των θανάτων τους, συμπεριλαμβανομένων των λεπτομερειών για τα πυρομαχικά που τους σκότωσαν και το όπλο που χρησιμοποιήθηκε.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι υπάλληλοι έπλυναν και προετοίμασαν τα σώματα των θυμάτων για ταφή χωρίς να ειδοποιήσουν τις οικογένειές τους και στη συνέχεια τους παρέδωσαν τα σώματα, τυλιγμένα με καλύμματα, λίγα λεπτά πριν από την προγραμματισμένη ταφή. Η Διεθνής Αμνηστία κατανοεί ότι σε αυτές τις περιπτώσεις οι αξιωματούχοι ασφαλείας και πληροφοριών επιδιώκουν γενικά να αποτρέπουν τις οικογένειες να τραβήξουν πίσω τα καλύμματα για να δουν τα σώματα των αγαπημένων τους. Ως αποτέλεσμα, ορισμένες οικογένειες λένε ότι δεν ήταν σε θέση να δουν το αντίκτυπο των τραυματισμών.

Σε άλλες περιπτώσεις, οι αρχές αρνήθηκαν επίσης να παραδώσουν τα αντικείμενα των θυμάτων στους συγγενείς τους, συμπεριλαμβανομένων των τηλεφώνων τους, δημιουργώντας υποψίες ότι ανησυχούσαν ότι αυτά περιείχαν αποδεικτικά στοιχεία παράνομων ενεργειών από το κράτος.

«Σαν να μην ήταν αρκετά σκληρή εμπειρία η απώλεια των αγαπημένων τους, οι οικογένειες των παιδιών που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων αντιμετωπίζουν μια αδίστακτη εκστρατεία παρενόχλησης για να τους εκφοβίσουν από το να μιλήσουν ελεύθερα,» δήλωσε ο Philip Luther.

«Οι αρχές φαίνεται επίσης να προσπαθούν απελπισμένα να αποτρέψουν τους συγγενείς τους να βρουν την πλήρη αλήθεια για τις δολοφονίες και να βρουν στοιχεία που θα ενοχοποιούσαν τους/τις υπεύθυνους/ες. Αυτό φέρει όλα τα χαρακτηριστικά μιας κρατικής συγκάλυψης.»

Ιστορικό

Διαδηλώσεις ξέσπασαν στο Ιράν στις 15 Νοεμβρίου 2019 μετά από ξαφνική κυβερνητική ανακοίνωση για αύξηση των τιμών των καυσίμων. Σύμφωνα με αξιόπιστες εκθέσεις που συνέταξε η Διεθνής Αμνηστία, τουλάχιστον 304 άνθρωποι σκοτώθηκαν και χιλιάδες τραυματίστηκαν μεταξύ 15 και 18 Νοεμβρίου, καθώς οι αρχές κατέστειλαν τις διαδηλώσεις με τη χρήση φονικών δυνάμεων. Κατά τη διάρκεια και μετά τις διαδηλώσεις, οι ιρανικές αρχές κράτησαν αυθαίρετα χιλιάδες κρατούμενους/ες εκ των οποίων μερικοί/ες υποβλήθηκαν σε αναγκαστική εξαφάνιση, βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχειρίσεων.