Η επερχόμενη σύνοδος επισκόπησης της κατάστασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων στο Ιράν προσφέρει μια κρίσιμη ευκαιρία για τη διεθνή κοινότητα να στείλει ένα ισχυρό και σαφές μήνυμα στις ιρανικές αρχές ότι η συγκλονιστική αδιαφορία για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν θα γίνει ανεκτή.
ΙΡΑΝ: ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΤΗΝ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να καταδικάσει δημοσίως την επιδείνωση που παρατηρείται στην καταγραφή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ιράν, κατά τη διάρκεια της επικείμενης συνεδρίασης επισκόπησης της χώρας στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη στις 8 Νοεμβρίου, δήλωσε σήμερα η Διεθνής Αμνηστία.
Ο οργανισμός προτρέπει τα κράτη που συμμετέχουν στην Καθολική Περιοδική Επισκόπηση του Ιράν (UPR) να καταγγείλουν τις εκτεταμένες παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων και να διατυπώσουν συγκεκριμένες συστάσεις προς τις ιρανικές αρχές για την αντιμετώπισή τους.
«Από τα τρομακτικά ποσοστά εκτέλεσης, μέχρι την αδιάκοπη δίωξη των υπερασπιστών/ριων των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τις εξοργιστικές διακρίσεις κατά των γυναικών και των μειονοτήτων και τα συνεχιζόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ο κατάλογος των φοβερών παραβιάσεων που καταγράφηκαν στο Ιράν αποκαλύπτει μια απότομη επιδείνωση στην προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων», δήλωσε ο Philip Luther, Διευθυντής Έρευνας και Συνηγορίας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική στη Διεθνή Αμνηστία.
Philip Luther
«Είναι επίσης μια ευκαιρία για τα κράτη να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στη συνεχιζόμενη εξαναγκαστική εξαφάνιση χιλιάδων πολιτικών αντιφρονούντων τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας το οποίο έχει αγνοηθεί για πάρα πολύ καιρό από τη διεθνή κοινότητα.»
Δεδομένου ότι το ιστορικό του Ιράν για τα ανθρώπινα δικαιώματα επισκοπήθηκε για τελευταία φορά το 2014, από τότε το επίπεδο καταστολής από τις αρχές έχει αυξηθεί σημαντικά.
Χιλιάδες άνθρωποι οργάνωσαν συγκεντρώσεις για να εκφράσουν τις απόψεις τους ή να συμμετάσχουν σε ειρηνικές διαδηλώσεις και, στη συνέχεια, ξεκίνησε μια εκδικητική καταστολή εναντίον των υπερασπιστών/ριων των ανθρώπινων δικαιωμάτων (συμπεριλαμβανομένων των ακτιβιστών/ριων που αγωνίζονται ενάντια στην εξαναγκαστική χρήση της μαντίλας), με στόχο να διαλυθούν τα τελευταία απομεινάρια της ιρανικής κοινωνίας των πολιτών.
Οι αρχές έχουν περαιτέρω παραβιάσει τα δικαιώματα σε δίκαιη δίκη και έχουν εκτελέσει περισσότερους από 2.500 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των ανηλίκων παραβατών, σε καταφανή παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Σε μια δήλωση προς το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ πριν από τη σύνοδο, η Διεθνής Αμνηστία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το Ιράν «αποτυγχάνει σε όλα τα μέτωπα» όταν πρόκειται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η οργάνωση καλεί τις αρχές της χώρας να άρουν τους περιορισμούς των δικαιωμάτων στην ελευθερία της έκφρασης, του συνεταιρίζεσθε και της ειρηνικής συνάθροισης, να τερματίσουν τις διακρίσεις κατά των γυναικών και των μειονοτήτων, να επιβάλουν άμεση αναστολή στη χρήση της θανατικής ποινής και να τερματίσουν τα βασανιστήρια και άλλους τρόπους κακομεταχείρισης, τις άδικες δίκες και τα συνεχιζόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Κατά την τελευταία σχετική επισκόπηση, το Ιράν δέχθηκε μόνο 130 από τις 291 συστάσεις που έλαβε από άλλα κράτη. Η ανάλυση της Διεθνούς Αμνηστίας δείχνει ότι οι ιρανικές αρχές δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν την πλειοψηφία αυτών των υποσχέσεων.
Το Ιράν απέρριψε τις εκκλησεις, κατά τη διάρκεια της τελευταίας Καθολικής Περιοδικής Επισκόπησης (UPR), για την προστασία των δικαιωμάτων των υπερασπιστών/ριων των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τον τερματισμό της παρενόχλησής τους και την απελευθέρωση των φυλακισμένων για την ειρηνική άσκηση των δικαιωμάτων τους στην ελευθερία έκφρασης, συνεταιρισμού και συνάθροισης.
Αντί να ενισχύσει τη συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών και τις οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως είχε υποσχεθεί το Ιράν, οι αρχές έχουν υπονομεύσει περαιτέρω αυτά τα δικαιώματα, εντείνοντας την καταστολή σε αντιφρονούντες/ουσες.
Philip Luther
Οι άδικα φυλακισμένοι/ες περιλαμβάνουν δημοσιογράφους, καλλιτέχνες και υπερασπιστές/ριες των ανθρώπινων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των δικηγόρων, των υπερασπιστών/ριων των δικαιωμάτων των γυναικών, των ακτιβιστών/ριων των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, των ακτιβιστών/ριων των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των περιβαλλοντικών ακτιβιστών/ριων και όσων αναζητούν αλήθεια, δικαιοσύνη και αποζημιώσεις για τη σφαγή στις φυλακές το 1988. Κάποιοι/ες από αυτούς/ες που φυλακίστηκαν υπέστησαν σκληρές ποινές φυλάκισης, που σε ορισμένες περιπτώσεις διαρκούσαν αρκετές δεκαετίες.
Ο δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα Amirsalar Davoudi καταδικάστηκε σε 29 χρόνια και τρεις μήνες φυλάκισης, και 111 μαστιγώματα, για το έργο του για τα ανθρώπινα δικαιώματα και υποχρεούται να υπηρετήσει 15 χρόνια αυτής της ποινής. Η δικηγόρος και υπερασπίστρια των δικαιωμάτων των γυναικών Nasrin Sotoudeh καταδικάστηκε σε 38 χρόνια και 148 μαστιγώματα για τον ειρηνικό ακτιβισμό της και υποχρεούται να υπηρετήσει 17 χρόνια ποινής.
Εκτός από το γεγονός ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια εξακολουθούν να υφίστανται διακρίσεις στους νόμους αλλά και στην πράξη, οι ιρανικές αρχές απέρριψαν την κύρωση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων κατά των γυναικών και απέτυχαν να ποινικοποιήσουν τη βία λόγω φύλου, που περιλαμβάνει συζυγικό βιασμό, ενδοοικογενειακή βία, και πρώιμο και εξαναγκαστικό γάμο.
Οι υπερασπιστές/ριες των δικαιωμάτων των γυναικών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αγωνίστηκαν κατά των διακρίσεων και των εξευτελιστικά βίαιων νόμων του Ιράν, αντιμετώπισαν αυθαίρετη σύλληψη, κράτηση, βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχείρισης, άδικες δίκες και εκτεταμένες ποινές φυλάκισης. Έχουν επίσης αντιμετωπίσει παρενόχληση και κατάχρηση από αυτόκλητους προστάτες υποστηριζόμενους από την κυβέρνηση, επειδή τόλμησαν να αψηφήσουν αυτούς τους νόμους.
Το Ιράν εξακολουθεί επίσης να αρνείται στους/τις εναγόμενους/ες το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, μεταξύ άλλων με την άρνησή τους να έχουν πρόσβαση σε δικηγόρους κατά τις έρευνες και τις δίκες, και εξακολουθεί να καταδικάζει τους ανθρώπους βάσει «ομολογιών» που εξάγονται μέσω βασανιστηρίων και άλλων μορφών κακομεταχείρισης.
Οι αρχές καταγράφουν ένα τρομακτικό ρεκόρ περιφρόνησης του δικαιώματος των κρατούμενων στην υγεία, καθώς αρνούνται σκόπιμα την ιατρική περίθαλψη στους κρατουμένους συνείδησης, συχνά ως τιμωρία, που ισοδυναμεί με βασανιστήρια και άλλη κακομεταχείριση. Ο υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Arash Sadeghi εξακολουθεί να υφίσταται βασανιστήρια, μέσω της άρνησης της θεραπείας του καρκίνου.
Στο μεταξύ, σε μια αμείλικτη εκστρατεία εκτελέσεων, περισσότεροι από 2.500 άνθρωποι δολοφονήθηκαν από την τελευταία συνεδρίαση για την Καθολική Περιοδική Επισκόπηση του Ιράν, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 17 ατόμων που ήταν κάτω των 18 ετών κατά τη στιγμή του εγκλήματος, κατάφωρα παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο.
Οι ιρανικές αρχές εξακολουθούν επίσης να διαπράττουν το συνεχιζόμενο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας της εξαναγκαστικής εξαφάνισης, αποκρύπτοντας συστηματικά τη μοίρα ή την τύχη πολλών χιλιάδων φυλακισμένων πολιτικών αντιφρονούντων, οι οποίοι/ες εξαφανίστηκαν βίαια και εκτελέστηκαν εξωδικαστικά και μυστικά, μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου του 1988.
«Οι ιρανικές αρχές πρέπει να αναστρέψουν την καταστροφική επιδείνωση του ρεκόρ τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα», δήλωσε ο Φίλιπ Λούχτερ.
«Αυτό σημαίνει απελευθέρωση των κρατουμένων συνείδησης, τερματισμό των διώξεων των υπερασπιστών/ριων των ανθρώπινων δικαιωμάτων, απόδοση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη στους κρατούμενους και τερματισμό της τραγικής χρήσης της θανατικής ποινής, θεσπίζοντας μία άμεση αναστολή με στόχο την πλήρη κατάργησή της.»
«Σημαίνει επίσης την άμεση αποκάλυψη της αλήθειας σχετικά με τη μοίρα των θυμάτων των σφαγών του 1988, τερματίζοντας την καταστροφή των μαζικών τάφων που περιείχαν τους σωρούς των θυμάτων, και την προσαγωγή στη δικαιοσύνη όσων υπάρχουν υποψίες ότι είναι υπεύθυνοι για αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.»