ΛΙΒΑΝΟΣ: ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΘΕΙ Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΒΙΑΣ, ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΠΥΡΩΝ, ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ
Ο λιβανικός στρατός χρησιμοποίησε υπερβολική βία, συμπεριλαμβανομένων πραγματικών πυρών, για να διαλύσει τις διαδηλώσεις στον βόρειο Λίβανο, τραυματίζοντας σοβαρά τουλάχιστον δύο άτομα σύμφωνα με αυτόπτεις μαρτυρίες και ανάλυση επαληθευμένου βιντεοληπτικού υλικού, όπως δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία.
Στο πιο βίαιο επεισόδιο μετά την έναρξη των μαζικών διαδηλώσεων, ο στρατός πυροβόλησε εναντίον δεκάδων διαδηλωτών/ριών, που έκαναν παράσταση διαμαρτυρίας στην περιοχή Beddawi της Τρίπολης στις 26 Οκτωβρίου. Τουλάχιστον δύο διαδηλωτές υπέφεραν από τραυματισμό από πυροβολισμό. Οι λιβανικές στρατιωτικές δυνάμεις απέτυχαν να παρέμβουν αποτελεσματικά για να προστατέψουν τους διαδηλωτές/ριες στη Βηρυτό, από τις βίαιες επιθέσεις από υποστηρικτές συγκεκριμένων πολιτικών ομάδων την περασμένη βδομάδα.
«Η υπερβολική χρήση βίας από τον λιβανικό στρατό στην περιοχή Beddawi, όπως και η αποτυχία των δυνάμεων ασφαλείας να προστατέψουν τους ειρηνικούς διαδηλωτές/ριες, είναι βαθιά ανησυχητικές και πρέπει να διερευνηθούν αμέσως, με τρόπο ανεξάρτητο, αμερόληπτο και διαφανή,» δήλωσε η Lynn Maalouf, Διευθύντρια Έρευνας Μέσης Ανατολής στη Διεθνή Αμνηστία.
Πραγματικά πυρά εναντίον διαδηλωτών/ριών
Κατά τη διάρκεια του περιστατικού στις 26 Οκτωβρίου, στρατιώτες του στρατού και της υπηρεσίας πληροφοριών του στρατού, ξεκίνησαν πρώτοι να χτυπούν διαδηλωτές/ριες χρησιμοποιώντας κλομπ και τουφέκια, σε μια προσπάθεια να ανοίξουν τον δρόμο Beddawi που είχε μπλοκαριστεί από τους διαδηλωτές/ριες. Οι διαδηλωτές/ριες απάντησαν ρίχνοντας πέτρες στους στρατιώτες, ενώ ως απάντηση ο στρατός άνοιξε πυρ με πραγματικά πυρά και δακρυγόνα. Τουλάχιστον δύο άνθρωποι τραυματίστηκαν.
Τα ιατρικά αρχεία που επισκόπησε η Διεθνής Αμνηστία επιβεβαιώνουν ότι ο διαδηλωτής Mohammed al-Abdallah νοσηλεύτηκε μετά από πυροβολισμό στο στομάχι. Ο ίδιος περιέγραψε στην οργάνωση πώς ο στρατιώτης άνοιξε πυρ, παρόλο που στεκόταν έξι ή επτά μέτρα μακριά του: «Τον είδαμε να με σημαδεύει όσο πετούσα πέτρες και είπα: μην πυροβολήσεις! Θα σταματήσω να ρίχνω πέτρες... αλλά με πυροβόλησε τέσσερις φορές στο στομάχι», είπε. Το γεγονός ότι κανείς δεν έχει λογοδοτήσει τον έχει κάνει να αισθάνεται ότι αντιμετωπίζεται «σαν να είμαι ένα τίποτα», πρόσθεσε.
Η επίθεση ξεκίνησε αφού οι διαδηλωτές/ριες που τραγουδούσαν και κάθονταν στο έδαφος αρνήθηκαν να ανταποκριθούν στις στρατιωτικές εκκλήσεις να ανοίξουν τον δρόμο.
Ένας μάρτυρας είπε: «Έτρεξαν προς εμάς και άρχισαν να μας χτυπούν, ποδοπατώντας μας, χτυπώντας μας με κλομπ, και τότε αρκετοί τραυματισμένοι/ες έπεσαν στο έδαφος... οι διαδηλωτές/ριες άρχισαν να ρίχνουν πέτρες στον στρατό... κι έτσι εκείνοι άνοιξαν πυρ».
Τουλάχιστον τέσσερις άνθρωποι κρατήθηκαν παρανόμως για πέντε ημέρες από τον στρατό πριν απελευθερωθούν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τους απαγορεύθηκε η πρόσβαση στους δικηγόρους και τις οικογένειές τους, οι οποίες δεν ενημερώθηκαν για το πού βρίσκονταν. Η κράτηση αυτή μπορεί να ισοδυναμεί με το έγκλημα της εξαναγκαστικής εξαφάνισης βάσει του διεθνούς δικαίου.
Ένας από τους διαδηλωτές που πυροβολήθηκε από πίσω, μεταφέρθηκε από τον βόρειο Λίβανο στο νοσοκομείο Geitawi στη Βηρυτό για επείγουσα χειρουργική επέμβαση, σύμφωνα με τον αδελφό του, ο οποίος δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία ότι έχει χάσει τη χρήση των κάτω άκρων του.
Ο στρατός του Λιβάνου δήλωσε, σε δήλωσή του, ότι οι στρατιώτες που προσπαθούσαν να ανοίξουν τον δρόμο στο Beddawi δέχτηκαν επίθεση από διαδηλωτές/ριες που έριξαν πέτρες και μεγάλες κροτίδες προς αυτούς, προκαλώντας πέντε τραυματισμούς στις τάξεις τους, και τους ώθησαν να απαντήσουν με δακρυγόνα και στη συνέχεια να πυροβολήσουν με σφαίρες από καουτσούκ και πραγματικά πυρά στον αέρα προκαλώντας έναν αριθμό τραυματισμών. Η δήλωση ανέφερε επίσης ότι ο στρατός έχει ξεκινήσει έρευνα για το περιστατικό.
Η Διεθνής Αμνηστία έχει επίσης τεκμηριώσει την υπερβολική χρήση βίας για τη διάλυση των διαδηλωτών/ριών σε άλλες δύο περιοχές. Στη βόρεια πόλη Abdeh, ο στρατός επιτέθηκε σε μια ομάδα ειρηνικών διαδηλωτών/ριών που έκλεισαν τους δρόμους στις 30 Οκτωβρίου.
«Οι στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν να κινούνται προς την κατεύθυνσή μας και συνεχίσαμε να φωνάζουμε silmiyyeh [ειρηνικά] και στη συνέχεια άρχισαν να μας κλοτσούν με τις μπότες τους και να μας χτυπούν με τα κλομπ... τότε άρχισαν να πυροβολούν με σφαίρες από καουτσούκ και να ρίχνουν περισσότερα δακρυγόνα σε μας. Πολλοί/ές διαδηλωτές/ριες λιποθύμησαν. Συνέχισαν να μας χτυπούν. Υπήρχαν γυναίκες και παιδιά μαζί μας,» δήλωσε ο Omar Nasser Hazeem, προσθέτοντας ότι οι διαδηλωτές/ριες ήταν ειρηνικοί/ές, αλλά κάποιοι/ες άρχισαν να ρίχνουν πέτρες όταν δέχτηκαν επίθεση.
Στη νότια πόλη Saida, περισσότεροι/ες από 100 διαδηλωτές/ριες που είχαν μπλοκάρει τον κύριο αυτοκινητόδρομο διαλύθηκαν βίαια τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου. Ένας μάρτυρας δήλωσε ότι περισσότερα από 26 οχήματα έφτασαν στη σκηνή. Οι μάρτυρες περιέγραψαν πώς οι δυνάμεις στρατού, της υπηρεσίας πληροφοριών και της κρατικής ασφάλειας επιτέθηκαν στους διαδηλωτές/ριες, χτυπώντας τους με κλομπ και αφήνοντας σημάδια από τις μπότες τους. Τουλάχιστον τρία άτομα νοσηλεύτηκαν εξαιτίας των τραυματισμών τους.
Αποτυχία κατάλληλης προστασίας των διαδηλωτών/ριών
Η Διεθνής Αμνηστία κατέγραψε επίσης πως οι δυνάμεις ασφαλείας του Λιβάνου απέτυχαν να παρέμβουν αποτελεσματικά για την προστασία των ειρηνικών διαδηλωτών/ριών, οι οποίοι/ες δέχτηκαν επίθεση από υποστηρικτές των Αμάλ και της Χεζμπολάχ στον αυτοκινητόδρομο Ring της Βηρυτού στις 29 Οκτωβρίου. Οι επιτιθέμενοι, οπλισμένοι με μπαστούνια, χτύπησαν και κυνήγησαν διαδηλωτές/ριες, και έβαλαν φωτιά στις σκηνές τους.
Αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν ότι οι Δυνάμεις Εσωτερικής Ασφάλειας (ISF) που ήταν παρούσες στη σκηνή, προσπάθησαν να προστατεύσουν τους διαδηλωτές/ριες, αλλά ήταν πολύ λιγότερες από τους περίπου 300 «κακοποιούς» που επιτέθηκαν στους διαδηλωτές/ριες.
Ένας μάρτυρας περιέγραψε σκηνές «χάους», καθώς εκατοντάδες επιτιθέμενοι, οπλισμένοι με μπαστούνια και πέτρες, άρχισαν να επιτίθενται στους διαδηλωτές/ριες.
Ένας άλλος διαδηλωτής είπε: «Κινούνταν με οργανωμένο τρόπο για να τρομοκρατήσουν τους διαδηλωτές/ριες. Ήταν σαφώς περισσότεροι από τις Δυνάμεις Εσωτερικής Ασφάλειας (ISF)... Μου φαίνεται πολύ περίεργο που υπήρχαν μόνο περίπου 50 άντρες των ISF σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή.»
Αρκετοί μάρτυρες δήλωσαν ότι οι άντρες των ISF δεν κατάφεραν να συλλάβουν κανέναν από τους επιτιθέμενους.