ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΥΜΑ

Διαδηλώνοντας για τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων στην Αργεντινή

Τον προηγούμενο χρόνο, εκατοντάδες χιλιάδες κορίτσια και γυναίκες συναντήθηκαν για να παροτρύνουν τους νομοθέτες της Αργεντινής να αποποινικοποιήσουν και να διασφαλίσουν την πρόσβαση στην άμβλωση. Αυτές οι γυναίκες αποτελούν μέρος μίας τεράστιας εκστρατείας. Προέρχονται από διαφορετικά κινήματα και οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Αμνηστίας Αργεντινής και ενώθηκαν ενόψει του αιτήματός τους για αλλαγή.

Στο παρακάτω άρθρο, επτά γυναίκες που συμμετείχαν στο εμπνευσμένο κίνημα, το οποίο είναι γνωστό ως «πράσινο κύμα», ένα χρώμα που είναι πλέον συνώνυμο της εκστρατείας για την ασφαλή και νόμιμη άμβλωση στην Αργεντινή – αποκαλύπτουν γιατί δεν πρόκειται να σταματήσουν να διεκδικούν…

«Ήμασταν ένα όμορφο πράσινο κύμα, το οποίο θα συνεχίσει να κυλάει προς τα εμπρός» - Noelia Garone, 31 ετών, υπερασπίστρια των ανθρώπινων δικαιωμάτων και δικηγόρος

Ο αέρας απέπνεε τεράστιο ενθουσιασμό κατά την ιστορική πορεία προς την Γερουσία, πριν από την ψήφιση σχετικά με την άμβλωση στις 8 Αυγούστου 2018. Αν και το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που χιλιάδες γυναίκες ήλπιζαν, η αλήθεια είναι ότι ήταν μια όμορφη μέρα κατά την οποία συνδεθήκαμε πραγματικά. Ακόμα και τα τελευταία δάκρυα μας δεν ήταν τόσο λυπηρά, γιατί υπήρχε η αίσθηση ότι ήμασταν ένα όμορφο πράσινο κύμα, που θα συνεχίσει να κινείται προς τα εμπρός και θα επιτύχει τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων. Θα συμβεί, και το μόνο που χρειάζεται είναι να βρίσκεστε πάντα δίπλα στο «πράσινο κύμα».

«Ποτέ μη σταματήσετε να αμφισβητείτε την κοινωνία ή να διεκδικείτε την αλλαγή» - Justina De Pierris, 15 ετών, μαθήτρια

Justina De Pierris. Credit: Pablo Mekler.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τη νομιμοποίηση της άμβλωσης, έμαθα ότι οι μάχες δεν κερδίζονται μόνο με τις διαδηλώσεις στους δρόμους, αλλά μιλώντας παράλληλα με την οικογένεια, τους φίλους και τους συμμαθητές. Δεν πρόκειται πάντα να συναντάτε ανθρώπους που συμφωνούν μαζί σας.

Στις 8 Αυγούστου 2018 - την ημέρα που διεξήχθη η συζήτηση στη Γερουσία της Αργεντινής - συμμετείχα στη διαδήλωση έξω από το Εθνικό Κογκρέσο. Ήταν καταπληκτικό να περιβάλλεται το κτίριο από τόσους πολλούς ανθρώπους που αγωνίζονται για την ίδια αιτία.

Εάν θέλετε να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής σας και την ποιότητα ζωής για όλες τις γυναίκες, μην σταματήσετε ποτέ να αμφισβητείτε την κοινωνία ή να διεκδικείτε την αλλαγή.

«Όλο αυτό σηματοδοτεί την αρχή της αλλαγής» -Mariana Romero, 54 ετών, γιατρός, υπερασπίστρια των δικαιωμάτων των γυναικών και ερευνήτρια στο Κέντρο Μελετών του Κράτους και της Κοινωνίας (CEDES)

Mariana Romero. Credit: Pablo Mekler.

Συμμετείχα στις διαμαρτυρίες με τον γιο μου, εν μέρει για να μπορέσει να αρχίσει να καταλαβαίνει γιατί κάνω ό, τι κάνω. Υπήρχαν και άλλες γυναίκες εκεί με τα παιδιά τους. Παρόλο που οι διαδηλώσεις γίνονταν ενόψει μίας τρομερής κατάστασης, όταν συναντιόμασταν ήμασταν χαρούμενες/οι που βρισκόμασταν ξανά και ξανά σε μία τέτοια περίσταση.

Η συζήτηση σχετικά με τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων στην Αργεντινή σηματοδοτεί την αρχή της αλλαγής. Δεν έχουμε βγάλει ακόμα τα πράσινα μαντήλια από τις σακίδια μας ή τις τσάντες μας, επειδή ακριβώς δεν πιστεύουμε ότι ο αγώνας αυτός είναι βραχύβιος.

«Το πράσινο μαντήλι αποτελεί ένα σύμβολο» - Paula Maffia, 35ετών, τραγουδίστρια

Paula Maffia. Credit: Pablo Mekler.

Όλο αυτό δεν αποτελεί ήττα. Ο νόμος δεν πέρασε, αλλά αγωνιστήκαμε και θα υπάρξουν και άλλες ευκαιρίες. Εν τω μεταξύ, το πράσινο μαντήλι έχει εξαπλωθεί και έχει γίνει σύμβολο, ένα νέο σύμβολο για την  αμφισβήτηση. Το αίτημα για νομιμοποίηση των αμβλώσεων είναι αναπόφευκτο - δεν υπάρχει επιστροφή. Δεν υπάρχει επιστροφή.

Θέλω να μάθω από τις νεότερες γενιές, διότι πιστεύω ότι είναι ζωτικής σημασίας να αρχίσουμε τελικά να ακούμε τους/τις νέους/ες.

«Όλοι/ες είναι ευπρόσδεκτοι/ες να ενωθούν με το φεμινιστικό κίνημα» -Sofia Novillo Funes, 32ετών, βοηθός διαχείρισης προγραμμάτων για τη νεολαία στη Διεθνή Αμνηστία Αργεντινής

Sofía Novillo Funes. Credit: Pablo Mekler.

Η οργάνωση είναι αυτό που μας σώζει. Το φεμινιστικό κίνημα είναι το καλύτερο γεγονός που μου έχει συμβεί ποτέ. Μου έδωσε την ευκαιρία να καταλάβω ότι αυτή η δημοκρατία στην οποία ζούμε δεν μπορεί να είναι δημοκρατία, αν δεν εκπροσωπούμαστε, αν δεν ακούγονται οι φωνές μας επειδή δεν κατέχουμε θέσεις εξουσίας.

Η συζήτηση σχετικά με τη νομιμοποίηση της άμβλωσης έφερε το ζήτημα του φεμινισμού στις καθημερινές συζητήσεις, κάτι που θα μπορούσαν δηλαδή να συζητούν οι άντρες μεταξύ τους σε ένα καφέ, για παράδειγμα, και αυτό για μένα ήταν κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ πριν. Καθένας/μία και όλοι/ες είναι ευπρόσδεκτοι/ες να ενταχθούν στο φεμινιστικό κίνημα.

«Η πρόοδος που έχουμε κάνει δεν ανατρέπεται» - Florencia Marolakis, 20 ετών, φοιτήτρια και μέλος της νεολαίας της Διεθνούς Αμνηστίας

Florencia Marolakis. Credit: Pablo Mekler

Έχω έναν μικρότερο αδερφό. Στο σπίτι είχε πάντα το δικαίωμα να κάνει τα πράγματα πριν από μένα, παρόλο που ήμουν μεγαλύτερη.

Όταν ήμουν εννιά, μου χάρισαν ένα ποδήλατο για δώρο. Ήθελα να πάω έξω και να το οδηγήσω μόνη μου, αλλά οι γονείς μου μου είπαν: «Όχι, κάτι μπορεί σου συμβεί γιατί είσαι κορίτσι». Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί το έλεγαν αυτό. Αυτό με εξόργιζε, αλλά με την πάροδο του χρόνου κατάλαβα ότι δεν ήταν δικό τους λάθος. Πραγματικά φοβόνταν.

Είμαι σίγουρα φεμινίστρια. Η συνειδητοποίηση του τι είναι ο φεμινισμός και γιατί είναι σημαντικός είναι κάτι που έχω αρχίσει να παρατηρώ στα μικρά πράγματα, στην καθημερινή ζωή και αυτό οφείλεται το τελευταίο διάστημα στο γυναικείο κίνημα. Η πρόοδος που έχουμε κάνει δεν μπορεί να ανατραπεί.

«Δεν έχω ζήσει ποτέ κάτι αντίστοιχο» - Yaridbell Licón Rodríguez, 26 ετών, διαχείριση μέσων κοινωνικής δικτύωσης και δημοσιογράφος, γεννημένη στη Βενεζουέλα και πλέον κάτοικος Αργεντινής

Yaridbell Licón Rodríguez. Credit: Pablo Mekler.

Είμαι από τη Βενεζουέλα και εκεί κανείς δεν μιλάει για άμβλωση. Απλώς δεν είναι καν κάτι που μπορείτε να καθίσετε και να συζητήσετε.

Ξαφνικά βρίσκομαι σε μια χώρα γεμάτη απίστευτες γυναίκες που βγαίνουν στους δρόμους για να υποστηρίξουν η μία την άλλη και να διεκδικήσουν κάτι, πραγματικά ενωμένες. Όλο αυτό μου προκαλεί ανατριχίλα, γιατί θεωρώ εξαιρετικά συναρπαστικό το γεγονός ότι αυτό το κίνημα συμβαίνει πραγματικά. Θέλω να γίνει και στη χώρα μου και γι’ αυτό σας το λέω.

Εκείνη η μέρα για μένα ήταν... ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα αισθανόμουν αυτό που ένιωσα εκείνη τη στιγμή.