ΤΙ ΚΟΙΝΟ ΕΧΟΥΝ Η MARIELLE ΚΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ;

Πρόσφατα, ζητήσαμε από τους ακολούθους μας σε Twitter και Instagram να μας μιλήσουν για μια θαρραλέα γυναίκα στη ζωή τους. Οι απαντήσεις τους ήταν τόσο διαφορετικές και εκδηλωτικές όσο θα περίμενε κανείς. Από τις μαμάδες τους μέχρι τη Marielle Franco και από εκεί την παγκόσμια σούπερ σταρ Beyoncé, έρχονταν διαρκώς ιστορίες θαρραλέων βασιλισσών.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι μητέρες έφτασαν στην κορυφή της λίστας. «Η μαμά μου τόλμησε να εναντιωθεί στη διάκριση στη βάση του φύλου στην οικογένειά της, που βασιζόταν έντονα στην παράδοση», δημοσίευσε ένας χρήστης του Instagram. «Η μαμά μου, που μια ζωή ήταν κλεισμένη στο σπίτι, πήγε στο πανεπιστήμιο, ενώ μεγάλωνε ένα 7χρονο μετά το θάνατο του πατέρα μου», έγραψε κάποιος άλλος.

Στο Twitter, η τάση ήταν η ίδια. Ένα άτομο έκανε tweet: «Η φοβερή μητέρα μου που επέζησε από εμφύλιο πόλεμο, στρατιωτικό πραξικόπημα και κατοχή, κυνηγημένη κάθε μέρα με 5 από τα παιδιά της. Είναι ο λόγος που είμαι ζωντανός/η και είναι η πιο γενναία γυναίκα που ξέρω.» Ένα άλλο άτομο απλά έγραψε: «Η μαμά μου, για τις θυσίες της».

Μια από τις πολλές ιστορίες που τράβηξαν την προσοχή μας, ήρθε σε εμάς μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τον Matt Cannock, ο οποίος μας μίλησε για τη μητέρα του, Nichola, πρώην ανώτερη μηχανικό στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία του Ηνωμένου Βασιλείου. «Το 1993 μήνυσε το Υπουργείο Άμυνας για διακρίσεις», έγραψε ο Matt, «επειδή απολύθηκε επειδή είχε παιδιά (εμένα) – κάτι που εκείνη τη στιγμή στο στρατό, δεν επιτρεπόταν. Τα έβαλε με το Υπουργείο Άμυνας και το κατεστημένο και κέρδισε τη μεγαλύτερη αποζημίωση στην ιστορία για διακρίσεις λόγω φύλου την εποχή εκείνη, ανοίγοντας το δρόμο για χιλιάδες γυναίκες να μηνύσουν και να κερδίσουν παρόμοιες αποζημιώσεις».

Μας έγραψαν για αδελφές, συζύγους, κόρες, ξαδέλφια, φίλες, γιαγιάδες, νονές, πεθερές, φίλες - όλες περιγράφονται ως γενναίες για τις απίστευτες πράξεις τους, ανεξάρτητα από το αν αυτό σήμαινε ότι μεγαλώνουν μόνες μια οικογένεια, νικούν τον καρκίνο, αντιμετωπίζουν κυβερνητικά λάθη ή επιζούν από ενδοοικογενειακή βία.

Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι γυναίκες και το θάρρος θεωρούνται σχεδόν συνώνυμα. Όπως σχολίασε ένας χρήστης του Twitter, «Όλες οι γυναίκες είναι θαρραλέες».

Είναι επειδή πρέπει να είναι. Το τοπίο για τις γυναίκες είναι σκληρό. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, 1 στις 3 γυναίκες παγκοσμίως έχει βιώσει βία λόγω φύλου. Αυτή η βία επεκτείνεται στον διαδικτυακό κόσμο: η μελέτη της Διεθνούς Αμνηστίας για τις γυναίκες δημοσιογράφους και πολιτικούς στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο, που δημοσιεύθηκε το 2018, αποκάλυψε ότι μια γυναίκα κάθε 30 δευτερόλεπτα λαμβάνει ένα τοξικό tweet. Σύμφωνα με την ίδια μελέτη, οι μαύρες γυναίκες είχαν κατά 84% περισσότερες πιθανότητες από τις λευκές γυναίκες να υποστούν διαδικτυακό μπούλινγκ, αναδεικνύοντας σαφώς τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες με διαθεματικές ταυτότητες.

Οι γυναίκες που τολμούν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να ενοχλήσουν κάποιους, μιλώντας ενάντια σε νόμους που εισάγουν διακρίσεις ή εχθρικές πολιτικές, βρίσκονται σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Η ανάλυση του 2018 της Front Line Defenders έδειξε ότι οι ακτιβίστριες είναι πολύ πιο πιθανό από τους άνδρες ακτιβιστές να αντιμετωπίσουν εκστρατείες κατασυκοφάντησης με σεξουαλικό περιεχόμενο, σεξουαλική επίθεση και βιασμό, καθώς και να δουν τα παιδιά τους να στοχοποιούνται. Με τους ηγέτες των κυβερνήσεων να υποτιμούν όλο και περισσότερο τις γυναίκες δημοσίως, να μειώνουν τη χρηματοδότηση σε υπηρεσίες αναπαραγωγικής υγείας, να στοχοποιούν τις κοινότητες έγχρωμων ατόμων και να περιορίζουν τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΙ ατόμων, το κλίμα για τις γυναίκες που μιλούν ανοιχτά είναι ακόμα πιο επικίνδυνο.

Δεν προκαλεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι μεταξύ των πολλών απαντήσεων που λάβαμε, βρίσκονταν τα ονόματα αυτών των εξίσου θαρραλέων γυναικών: η ακτιβίστρια για το δικαίωμα στην οδήγηση από τη Σαουδική Αραβία Loujain al-Hathloul, η οποία βρίσκεται στην φυλακή για την «προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών» · η Nasrin Sotoudeh, η οποία πρόσφατα καταδικάστηκε σε 38 χρόνια και 148 μαστιγώσεις επειδή επικρίνει τους νόμους του Ιράν που υποχρεώνουν τα κορίτσια μέχρι και εννέα ετών να φορούν τη hijab [μαντίλα] · η δημοσιογράφος Masih Alinejad, η οποία κάνει επίσης εκστρατείες εναντίον των νόμων περί καταναγκασμού της hijab [μαντίλα] στο Ιράν · η Marielle Franco, πολιτικός και συνήγορος των φτωχών της Βραζιλίας, η οποία δολοφονήθηκε πέρυσι · η πληροφοριοδότρια για τη δράση των ΗΠΑ Chelsea Manning · η Cidia Chissungo από τη Μοζαμβίκη, μια ακτιβίστρια της νεολαίας που βοηθά ακτιβιστές/στριες στην περιοχή και υποστηρίζει τώρα τα θύματα του κυκλώνα Idai · η Μαροκινή ακτιβίστρια κοινωνικής δικαιοσύνης Nawal Benaissa · και πολλές άλλες λαμπρές γυναίκες που υπερασπίζονται τα δικαιώματά μας.

Αν μη τι άλλο, μάθαμε ότι υπάρχουν γενναίες γυναίκες παντού. Μπορεί να μην το παραδέχονται, αλλά, υπό δεδομένες περιστάσεις, θα ξεσηκωθούν για να κάνουν το δίκαιο.

«Δεν θα έλεγα ότι αισθάνομαι γενναία, αλλά υποθέτω ότι χρειαζόταν να είμαι», λέει η Nichola Cannock. «Ήξερα ότι το κατεστημένο θα ρίξει όλο το φταίξιμο σε μένα - και το έκανε. Αλλά αισθανόμουν τόσο έντονα ότι, τόσο εγώ όσο και άλλες γυναίκες, δεν πρέπει να βιώνουμε διακρίσεις επειδή έχουμε παιδιά, και αυτό άξιζε τον φόβο και τον διασυρμό».

Οι Loujain, Chelsea, Marielle (αν ήταν ακόμα μαζί μας) και, ναι, οι μαμάδες αυτού του κόσμου θα συμφωνούσαν πιθανότατα. Η γενναιότητα δεν είναι ένας μανδύας για να φορέσει κάποια. Έρχεται όταν τη χρειαζόμαστε, είτε την αναζητάμε είτε όχι. Κάπου μέσα μας, όλοι και όλες έχουμε την ικανότητα να είμαστε γενναίοι/ες.