«ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΕΝΑ QUEER ΜΕΛΛΟΝ». ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΑΚΤΙΒΙΣΤΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΡΑΝΣ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑΣ
Το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο TIME.
Για να νοηματοδοτήσει την Παγκόσμια Ημέρα Τρανς Ορατότητας, η Διεθνής Αμνηστία ζήτησε από δύο ακτιβίστριες από τη Δομινικανή Δημοκρατία και το Πακιστάν να μοιραστούν ιστορίες των δυσκολιών που αντιμετώπισαν.
H Nairovi Castillo είναι εκτελεστική διευθύντρια της Community of Dominican Trans and Transvestite Sex Workers (COTRAVETD), μιας οργάνωσης που ίδρυσε το 2004.
Η Mehlab Jameel, 26 ετών, είναι ερευνήτρια και εκπαιδευτικός της κοινότητας, η οποία βοήθησε στο σχεδιασμό του Pakistan’s landmark 2018 Transgender Persons Act- έναν από τους πιο προοδευτικούς νόμους αυτού του είδους παγκοσμίως.
Αμνηστία: Μιλήστε μας για τον τρόπο που μεγαλώσατε
Nairovi: Πέρασα απαίσια παιδική ηλικία. Συνειδητοποίησα ότι ήμουν γυναίκα σε νεαρή, ακόμη, ηλικία, αλλά η οικογένειά μου ποτέ δεν το δέχτηκε. Όταν ήμουν 13 ετών, με έδιωξαν εξαιτίας του σεξουαλικού μου προσανατολισμού. Άρχισα να κοιμάμαι στους δρόμους του Santo Domingo και να παίρνω ψυχοδραστικές ουσίες. Η διαδικασία μετάβασης για να γίνω τρανς γυναίκα ήταν πολύ δύσκολη για μένα.
Mehlab: Γεννήθηκα σε μια μικρή πόλη στην επαρχία του Πουντζάμπ και πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου εκεί, μέχρι που η καθημερινότητά έγινε ανυπόφορη και μετακόμισα σε μια μητρόπολη για να συνεχίσω στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σήμερα εργάζομαι για μια κοινοτική οργάνωση, την HOPE (Have Only Positive Expectations),που υποστηρίζει τα δικαιώματα φύλων και των σεξουαλικών μειονοτήτων στο Πακιστάν. Μία τυπική μέρα για μένα συνεπάγεται την ματαίωση του δυαδικού φύλου, αψηφώντας την πατριαρχία, σχεδιάζοντας την ανατροπή του καπιταλισμού πίνοντας πολλά chai. Συνηθισμένα πράγματα – τίποτα το περίεργο.
Nairovi Castillo: Το πιο δύσκολο πράγμα ήταν το να κερδίσω κοινωνική αποδοχή. Οι άνθρωποι με αποκαλούσαν "καμαρωτό" επειδή ντυνόμουν σαν γυναίκα. Πολλά διεμφυλικά άτομα δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εργαστούν στο σεξ για να βιοποριστούν. Δεν υπάρχουν ευκαιρίες απασχόλησης για εμάς στην επίσημη αγορά εργασίας. Άρχισα να δουλεύω μόνη μου, χωρίς προαγωγό, αλλά, όπως όλες μας, αντιμετώπισα μεγάλο κίνδυνο. Η αστυνομία με σταματούσε σχεδόν κάθε μέρα. Με χτυπούσαν, έπαιρναν τα χρήματά μου και με ανάγκαζαν να κάνω στοματικό σεξ μαζί τους. Όταν βγάζω τα ρούχα μου, αποκαλύπτονται όλα τα σημάδια κακοποίησης που έχω υποστεί. Μπορώ να σας πω την ακριβή ώρα και την ημερομηνία που απέκτησα την κάθε ουλή.
Mehlab Jameel: Τα διεμφυλικά άτομα, ειδικά από το μέρος του κόσμου από το οποίο κατάγομαι, θεωρούνται πάντα ως δύσμοιρα θύματα. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται τόσο πολύ να μάθουν για όλους τους τρόπους με τους οποίους καταπιεζόμαστε, αλλά δεν τους ενδιαφέρει να παλέψουν τα συστήματα που μας καταπιέζουν. Δεν είναι ότι δεν αντιμετωπίζουμε αυτή τη βία κάθε μέρα, είναι ότι ποτέ δεν μπορούμε να μιλήσουμε γι' αυτό με τους δικούς μας όρους, ακόμη και μέσα στις αφηγήσεις που μας αφορούν.
Nairovi: Ήμουν 29 ετών όταν έγινα ακτιβίστρια. Είδα πώς μια οργάνωση που ονομάζεται Κίνημα των Ηνωμένων Γυναικών εδώ στη Δομινικανή Δημοκρατία υποστήριζε γυναίκες που εργάζονταν στο σεξ και ήταν θύματα καταστάσεων βίας, συλλήψεων ή HIV και σκέφτηκα: «Πρέπει να κάνουμε κάτι σαν αυτό». Την εποχή εκείνη, δεν υπήρχε οργανισμός που να πρόσεχε τα διεμφυλικά άτομα εδώ. Είδαμε ότι έπρεπε να οργανωθούμε ως μια ομάδα εργαζομένων του σεξ επειδή έχουμε πολλές ανάγκες τις οποίες στερούμαστε. Έτσι, το 2004, ιδρύσαμε το COTRAVETD.
Mehlab: Νομίζω ότι έχω πολλές σχετικές στιγμές μέσα σε μία μόνο μέρα. Μόνο μαζί με άλλους και άλλες μπορεί κανείς να αγωνιστεί για την αλλαγή. Το οργανωτικό μας έργο δεν επικεντρώνεται σε ένα αποξενωτικό και ατομικιστικό πλαίσιο δικαιωμάτων, αλλά επικεντρώνεται στην απαιτούμενη δικαιοσύνη για τον λαό - για εμάς. Όπως λέει η Άντζελα Ντέιβις, "Σε συλλογικότητες βρίσκουμε δεξαμενές ελπίδας και αισιοδοξίας".
Ποιό είναι το μεγαλύτερό σας επίτευγμα;
Nairovi: Η διοίκηση του COTRAVETD. Εκτελούμε εκπαιδευτικό έργο έτσι ώστε τα κορίτσια να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και διοργανώνουμε εργαστήρια για την ευαισθητοποίηση και την εκπαίδευση των στρατιωτικών και των αστυνομικών ώστε να σταματήσουν να μας κακοποιούν. Για μένα, η μετάβαση από το να είμαι εργαζόμενη του σεξ που έκανε χρήση ναρκωτικών, στο να γίνω η διευθύντρια αυτής της οργάνωσης και να ξεπεράσω την κατάχρηση ουσιών - είναι ένα μεγάλο επίτευγμα.
Mehlab: Περισσότερο από την επιτυχία, θεωρώ ότι είμαι περίεργος για όλους τους τρόπους που αποτυγχάνω: την αποτυχία του να ζήσω ευτυχισμένα σε μια πατριαρχική οικογένεια, την αποτυχία να καταστήσω κατανοητή για μια δεξιά κυβέρνηση την ταυτότητα φύλου μου – και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Με ενδιαφέρει η αποτυχία μου να βρω άνεση σε μια κοινωνία που αμφισβητεί την ανθρώπινη υπόστασή μου συνεχώς, όπως και την ίδια την ύπαρξή μου. Οι αποτυχίες μου με διδάσκουν καθημερινά κάτι νέο σχετικά με τη βίαιη φύση της κοινωνίας στην οποία προσπαθώ να επιβιώσω και τις δομές που υποστηρίζουν τη βία που αντισταθμίζω.
Nairovi: Στη Δομινικανή Δημοκρατία χρειαζόμαστε έναν νόμο για την ταυτότητα φύλου, έτσι ώστε να έχουμε επίσημα έγγραφα που να ανταποκρίνονται στα ονόματα και την ταυτότητα των φύλων μας. Επίσης, χρειαζόμαστε επειγόντως έναν νόμο κατά των διακρίσεων για να διασφαλίσουμε ότι οι αρχές μας προστατεύουν. Επομένως, Mehlab, πώς επιτύχατε αυτόν τον όμορφο στόχο;
Mehlab: Ήταν μια συλλογική προσπάθεια. Ο νόμος για τα Διεμφυλικά άτομα (Transgender Persons Act), μεταξύ άλλων, επιτρέπει στους ανθρώπους το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού της ταυτότητας και της έκφρασης των φύλων τους και της προστασίας από τις διακρίσεις. Η ομάδα μας απαρτιζόταν από δικηγόρους, ακτιβιστές/στριες και ερευνητές/τριες που εργάστηκαν ακούραστα για να διασφαλίσουν ότι το Νομοσχέδιο που θα παρουσιαζόταν στο Κοινοβούλιο θα αντιπροσώπευε τις απαιτήσεις της κοινότητας, ειδικά εκείνων που είναι περισσότερο οικονομικά περιθωριοποιημένοι/ες και ευάλωτοι/ες στη βία. Ήταν δύσκολο να καταργηθούν τα εμπόδια και να αποκτηθεί πρόσβαση επειδή η νομοθετική διαδικασία στο Πακιστάν, όπως μπορείτε να φανταστείτε, είναι ένα ζήτημα πολύ κλειστό και ελιτιστικό. Ο νόμος οφείλει τη νίκη του στους γενναίους πολεμιστές και πολεμίστριες που αγωνίστηκαν ενάντια στην βιαιότητα της αστυνομίας και τη βία των συμμοριών σε όλη τους τη ζωή.
Έχετε κάποιο μήνυμα για τα διεμφυλικά άτομα σε όλο τον κόσμο;
Nairovi: Πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τον τερματισμό του αποκλεισμού, του στιγματισμού και των διακρίσεων, διότι ο κοινωνικός αποκλεισμός οδηγεί στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας. Μπορούμε να δυναμώσουμε τις φωνές μας και να επηρεάσουμε τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων, και να τους αναγκάσουμε να μας ακούσουν. Πρέπει να ενδυναμώσουμε τους εαυτούς μας και να κάνουμε τους ανθρώπους να μας αποκαλούν με τα ονόματά μας.
Mehlab: Φέρνουμε τη ντροπή της κοινωνίας σε κάθε καμπύλη και ρωγμή του σώματός μας, τιμωρούμαστε επειδή γεννηθήκαμε στα όμορφα σώματά μας και απαιτούσαμε να πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις γι 'αυτά. Η απλή ύπαρξή μας χαρακτηρίζεται από βία, διαγραφή και μίσος. Υπάρχει αρκετός πόνος στη ζωή μας ήδη, οπότε μην το αντιμετωπίζετε μόνοι/ες σας. Να είστε ευγενικοί/ες με τον εαυτό σας και τους γύρω σας. Δημιουργήστε μια κουλτούρα φροντίδας. Και οργανωθείτε συλλογικά για την αλλαγή.
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας όνειρο για το μέλλον;
Nairovi: Το όνειρό μου για το μέλλον είναι να καταφέρουμε να περάσουμε ένα νόμο για την ταυτότητα φύλου στη χώρα μου και να δημιουργήσουμε ένα σπίτι για ηλικιωμένα διεμφυλικά άτομα, για εκείνους/ες που δεν έχουν τόπο να πάνε, για αυτούς/ες που ζουν με τον ιό HIV και έχουν εκδιωχθεί από τις οικογένειές τους. Θέλω τα διεμφυλικά άτομα να έχουν διαφορετικές ευκαιρίες απασχόλησης, ώστε να μην πρέπει απλώς να είναι εργαζόμενοι/ες στο σεξ. Αυτό είναι το όνειρό μου.
Mehlab: Ονειρεύομαι ένα queer μέλλον. Είναι σημαντικό να οικοδομήσουμε μια ισχυρή πολιτική κουλτούρα στα κινήματα μας που να αντιμετωπίζει τις συστημικές ρίζες της καταπίεσης που πλήττουν τον λαό - και όχι μόνο τους διεμφυλικούς ανθρώπους. Έχει τόσο μεγάλη σημασία να ακούσετε τη φωνή μίας τρανς αδερφής μας, που αγωνίζεται σε μια αντίστοιχη μάχη σε ένα διαφορετικό μέρος του κόσμου. Θα ήθελα να μιλήσω περισσότερο για την οικοδόμηση διακρατικής αλληλεγγύης που θα μας επιτρέψει να μάθουμε περισσότερα από τους αγώνες των άλλων. Αυτή η ριζοσπαστική αδελφοσύνη πέρα από τα σύνορα είναι αυτό που μου δίνει ελπίδα για το μέλλον. Είμαι απίστευτα εμπνευσμένος και ευαισθητοποιημένος στο άκουσμα του έργου που κάνετε. Είστε λαμπεροί, και μια ακτίνα ελπίδας για την κοινότητά σας και σας δίνω όλες τις προσευχές μου και τις καλύτερες ευχές για τις προσπάθειές σας. Περισσότερη δύναμη σε σας!
