ΓΑΛΛΙΑ: ΝΕΑ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΙΚΑ ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Δημοσιεύθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2018, 11:38Εκτύπωση

Παρά την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης της Γαλλίας πριν από ένα χρόνο, εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ειδικές αντιτρομοκρατικές εξουσίες για την άδικη τιμωρία των ανθρώπων χωρίς κατηγορία ή δίκη, καταδικάζοντας σε νομική αναμονή μια πληθώρα ανθρώπων, σύμφωνα με νέα έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας.

Η έκθεση με τίτλο: Τιμωρία χωρίς δίκη: Η χρήση διοικητικών μέτρων ελέγχου στο πλαίσιο της αντιτρομοκρατίας στη Γαλλία, αποκαλύπτει πώς οι εντολές ελέγχου, παρακάμπτοντας το σύνηθες σύστημα ποινικής δικαιοσύνης και τις αρχές του, επιβάλλουν αυστηρούς περιορισμούς στα δικαιώματα των ανθρώπων.

«Τα μέτρα που θεσπίστηκαν κατά την κατάσταση έκτακτης ανάγκης προορίζονταν να είναι έκτακτα και προσωρινά, αλλά τώρα ενσωματώνονται σταθερά στο γαλλικό δίκαιο. Βλάπτουν τις ζωές των ανθρώπων, στερώντας αδικαιολόγητα θεμελιώδη δικαιώματα», δήλωσε η Rym Khadhraoui, ερευνήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Δυτική Ευρώπη.

«Η Γαλλία δημιούργησε ένα σύστημα δικαιοσύνης δευτέρου επιπέδου που στοχοποιεί τους ανθρώπους στη βάση ευρέων και ασαφών κριτηρίων, στηρίζεται σε μυστικές πληροφορίες και αποτυγχάνει να τους προσφέρει οποιαδήποτε ευκαιρία για να αμυνθούν».

Παρέχοντας ουσιαστικά τη διακριτική ευχέρεια στις αρχές να επιβάλλουν κυρώσεις σε άτομα εκτός του κανονικού συστήματος ποινικής δικαιοσύνης, τα μέτρα διοικητικού ελέγχου είναι ανοικτά σε καταχρήσεις και την εφαρμογή διακρίσεων, συμπεριλαμβανομένων των μουσουλμάνων.

Σε μια σύγχρονη παραλλαγή του «εγκλήματος σκέψης» του Όργουελ, τα μέτρα ελέγχου επιβάλλονται στη βάση του τι θα μπορούσε να κάνει κάποιος στο μέλλον, αντί για οποιαδήποτε εγκληματική ενέργεια που όντως διαπράττεται. Τέτοιες πρωτοβουλίες «πριν το πραγματικό έγκλημα» μπορούν να έχουν δραματικές επιπτώσεις στη ζωή των ατόμων που πλήττονται, αλλά και των οικογενειών τους.

Στη βάση ανακριβών κριτηρίων και κατά κανόνα με μη ανακοινωθείσες πληροφορίες, τα μέτρα ελέγχου επιτρέπουν στο Υπουργείο Εσωτερικών να επιβάλλει ένα ευρύ φάσμα περιορισμών στους ανθρώπους. Σε αυτούς περιλαμβάνεται η απαγόρευση των ατόμων να μετακινηθούν από μια συγκεκριμένη πόλη, απαιτώντας τους να παρουσιάζονται στην αστυνομία σε καθημερινή βάση και ενώ τους απαγορεύεται να έρθουν σε επαφή με συγκεκριμένους ανθρώπους.

Ο Rochdi υποβλήθηκε σε ένα μέτρο διοικητικού ελέγχου που τον ανάγκασε να μείνει στη μικρή πόλη Echirolles για ενάμιση χρόνο. Κατά το διάστημα αυτό, δεν μπορούσε να επισκεφτεί τη μητέρα του που ζούσε σε διαφορετικό δήμο και πάλευε για να βρει δουλειά λόγω των περιορισμένων ευκαιριών στο Echirolles, μια πόλη μόλις 8 τετραγωνικών χιλιομέτρων. «Κατεστρεψαν τη ζωή μου», δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία. «Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι χειρότερο από ποινή φυλάκισης, επειδή τώρα είναι σαν να είμαστε στη φυλακή ενώ βρισκόμαστε έξω. Τουλάχιστον στη φυλακή, δεν υπάρχει εναλλακτική».  

Τα μέτρα ελέγχου συχνά οδηγούν σε παράλογες καταστάσεις. Στην περίπτωση του Rochdi υπήρξε σύγκρουση μεταξύ της απαίτησης για εργασία που του επιβλήθηκε από έναν δικαστή και των περιορισμών που επέβαλε η διαταγή διοικητικού ελέγχου. Αυτή η σύγκρουση τελικά οδήγησε τον Rochdi στο να χάσει τη δουλειά του.

Σε περιπτώσεις όπως του Rochdi, τα μέτρα διοικητικού ελέγχου όχι μόνο περιορίζουν αθέμιτα την ελευθερία κίνησης ενός ατόμου, αλλά και το δικαίωμά του στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή και το δικαίωμά του στην εργασία, όλα αυτά παραβιάζοντας τις υποχρεώσεις της Γαλλίας στη βάση του διεθνούς δικαίου.

Ο Kamel Daoudi έχει υποβληθεί σε εντολή ελέγχου για πάνω από δέκα χρόνια. Κάτω από τη διαταγή αυτή, αναγκάζεται να ζήσει σε ένα χωριό που βρίσκεται πάνω από 400 χιλιόμετρα μακριά από την οικογένειά του και υποχρεούται να παρουσιάζεται στο αστυνομικό τμήμα τρεις φορές την ημέρα και να επιστρέφει συγκεκριμένη ώρα το βράδυ στο σπίτι του. Οι γαλλικές αρχές αρνήθηκαν να ανανεώσουν την άδεια προσωρινής παραμονής του, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορούσαν να τον στείλουν στη χώρα καταγωγής του, την Αλγερία, λόγω του κινδύνου βασανιστηρίων. Ως αποτέλεσμα, είναι πραγματικά εγκλωβισμένος επ 'αόριστον. Είπε στη Διεθνή Αμνηστία: «Αυτό το μέτρο είναι απάνθρωπο, όλη μου η ζωή οργανώνεται γύρω από τους περιορισμούς που μου επιβάλλονται. Μειώνει τη ζωή μου σε κάτι που είναι πολύ παράλογο".

 

Η έκθεση αποκαλύπτει επίσης ότι οι άνθρωποι που στοχοποιούνται στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης, και για τους οποίους στη συνέχεια δεν διεξάγεται έρευνα ή δεν αποδίδονται κατηγορίες, εξακολουθούν να υφίστανται σοβαρές συνέπειες. Οι άνθρωποι ανέφεραν ότι αισθάνονται ψυχικά τραυματισμένοι από τις ενέργειες των αρχών, με διαρκή ψυχολογική βλάβη και άγχος για αυτούς και τις οικογένειές τους. Τα τρέχοντα μέτρα ελέγχου θα μπορούσαν να έχουν παρόμοιες μακροχρόνιες επιπτώσεις.

«Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης της Γαλλίας έχει αρθεί μόνο για να αποκαλυφθεί μια μόνιμη και δρακόντεια κατάσταση έντασης της «ασφάλειας». Τα έκτακτα μέτρα έχουν κανονικοποιηθεί, τα αποδεικτικά στοιχεία έχουν αντικατασταθεί από μυστικές πληροφορίες και οι άνθρωποι παρενοχλούνται παρά διώκονται», δήλωσε η Rym Khadhraoui.

«Ενώ η προστασία των ανθρώπων από τις βίαιες επιθέσεις είναι ζωτικής σημασίας, ο παραμερισμός του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης ώστε να στοχοποιηθούν άνθρωποι στην υπόθεση ότι ενδέχεται να διαπράξουν εγκλήματα στο μέλλον, είναι παράλογος και άδικος. Αυτές οι εντολές ελέγχου πρέπει να καταργηθούν».

Ιστορικό

Τον Οκτώβριο του 2017, η γαλλική κυβέρνηση έκανε άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που είχε κηρυχθεί μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι το 2015. Όσο ίσχυε η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η οποία παρατάθηκε έξι φορές, οι γαλλικές αρχές παρέκκλιναν από ορισμένες υποχρεώσεις της Γαλλίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ασκούσαν μια σειρά εξαιρετικών εξουσιών, συμπεριλαμβανομένης της επιβολής ορισμένων μέτρων διοικητικού ελέγχου, βασισμένων συνήθως σε μυστικές πληροφορίες που εφαρμόζονταν χωρίς να ασκούνται κατηγορίες ή διώξεις για ποινικό αδίκημα ενάντια στα άτομα που είχαν υποβληθεί σε τέτοια εντολή.

Ένας νέος νόμος για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, που καλείται «Ενίσχυση της Εσωτερικής Ασφάλειας και του Αγώνα κατά της Τρομοκρατίας» (SILT) τέθηκε σε ισχύ τον Νοέμβριο του 2017. Ο νόμος SILT ορίζει ότι οι διοικητικές αρχές διατηρούν την εξουσία να επιβάλλουν μέτρα ελέγχου που περιορίζουν θεμελιώδη δικαιώματα.

Στην έκθεση του 2016, η Διεθνής Αμνηστία τεκμηρίωνε το βαθμό στον οποίο τα βαριά μέτρα έκτακτης ανάγκης είχαν οδηγήσει στην καταπάτηση των δικαιωμάτων χιλιάδων ανθρώπων στη Γαλλία, αφήνοντάς τους ψυχικά τραυματισμένους και στιγματισμένους.

Στην έκθεση του 2017, η Διεθνής Αμνηστία αποκάλυψε ότι οι νέοι νόμοι οδηγούν την Ευρώπη σε μια βαθιά και επικίνδυνη κατάσταση μόνιμης «ασφάλειας» και ότι τα μέτρα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας επέβαλλαν διακρίσεις.

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ
Υπερασπίσου τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στήριξε την ανεξαρτησία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.