ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ: ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΡΑ
Οι φυλακισμένοι/ες με ποινή θανάτου πρέπει να αντιμετωπίζονται με ανθρωπιά και αξιοπρέπεια και να κρατούνται σε συνθήκες που πληρούν το διεθνές δίκαιο και τα πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Θανατικής Ποινής (10 Οκτωβρίου).
Η οργάνωση ξεκινά μια νέα εκστρατεία σε διεθνές επίπεδο, με σκοπό να πιέσει τη Λευκορωσία, τη Γκάνα, το Ιράν, την Ιαπωνία και τη Μαλαισία, να τερματίσουν τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των κρατουμένων που έχουν καταδικαστεί σε θάνατο και να προχωρήσουν στην πλήρη κατάργηση της θανατικής ποινής.
«Ανεξάρτητα από το έγκλημα που μπορεί να έχουν διαπράξει, κανείς δεν πρέπει να εξαναγκάζεται να υπομένει απάνθρωπες συνθήκες κράτησης. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, οι φυλακισμένοι/ες που έχουν καταδικαστεί σε θάνατο κρατούνται σε αυστηρή απομόνωση, δεν έχουν πρόσβαση στα απαραίτητα φάρμακα και ζουν με το μόνιμο άγχος της επικείμενης εκτέλεσης», δήλωσε ο Stephen Cockburn, Αναπληρωτής Διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας για Διεθνή Θέματα.
«Είναι βάναυσο το γεγονός ότι κάποιες κυβερνήσεις ενημερώνουν λίγες μέρες πριν τους/τις φυλακισμένους/ες και τους συγγενείς τους ή, σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και λίγα λεπτά πριν από την εκτέλεση τους».
«Όλες οι κυβερνήσεις που διατηρούν τη θανατική ποινή πρέπει να την καταργήσουν αμέσως και να τερματίσουν τις άθλιες συνθήκες κράτησης που αναγκάζονται να υπομείνουν πάρα πολλοί/ες κρατούμενοι/ες».
Ενώ η Διεθνής Αμνηστία έχει καταγράψει τρομακτικές καταχρήσεις σε όλο τον κόσμο, η νέα της εκστρατεία επισημαίνει ειδικά περιπτώσεις στη Λευκορωσία, τη Γκάνα, το Ιράν, την Ιαπωνία και την Μαλαισία, όπου η σκληρότητα της θανατικής ποινής αποτελεί κοινό φαινόμενο.
Στη Γκάνα, οι φυλακισμένοι/ες με θανατική ποινή έχουν πει ότι συχνά δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα για τη θεραπεία ασθενειών και χρόνιων καταστάσεων.
Ο Mohammad Reza Haddadi στο Ιράν που έχει καταδικαστεί σε θάνατο από την ηλικία των 15 ετών, αναγκάστηκε να υπομείνει τα ψυχικά βασανιστήρια που συνεπάγεται ο προγραμματισμός και στη συνέχεια η αναβολή της εκτέλεσής του, τουλάχιστον έξι φορές τα τελευταία 14 χρόνια.
Ο Matsumoto Kenji, στην Ιαπωνία, έχει αναπτύξει μια παραληρητική διαταραχή, πιθανότατα ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης κράτησής του σε απομόνωση, καθώς περιμένει την εκτέλεσή του.
Ο Hoo Yew Wah, στη Μαλαισία, υπέβαλε αίτηση για επιείκεια το 2014, αλλά δεν έχει ακόμη λάβει κάποια απάντηση.
Στη Λευκορωσία, επικρατεί επίσης μυστικότητα γύρω από τη χρήση της θανατικής ποινής, όπου οι εκτελέσεις αποκρύπτονται αυστηρά από το κοινό και εκτελούνται χωρίς να ενημερώνονται οι κρατούμενοι/ες, οι οικογένειές τους ή οι νόμιμοι εκπρόσωποί τους.
Η Διεθνής Αμνηστία αντιτίθεται στη θανατική ποινή σε όλες τις περιπτώσεις χωρίς εξαίρεση ανεξάρτητα από τη φύση ή τις περιστάσεις του εγκλήματος, την ενοχή ή την αθωότητα ή άλλα χαρακτηριστικά του ατόμου, ή τη μέθοδο που χρησιμοποιεί το κράτος για να πραγματοποιήσει την εκτέλεση.
Η θανατική ποινή αποτελεί παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή, όπως διακηρύσσεται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πρόκειται για την απόλυτα σκληρή, απάνθρωπη και εξευτελιστική τιμωρία.
Η Διεθνής Αμνηστία κατέγραψε 993 εκτελέσεις σε 23 χώρες το 2017, αριθμός μικρότερος κατά 4% από το 2016 και κατά 39% από το 2015. Οι περισσότερες εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν στο Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, το Ιράκ και το Πακιστάν. Στους αριθμούς αυτούς δεν περιλαμβάνονται οι χιλιάδες εκτελέσεις που διεξάγονται στην Κίνα, όπου τα δεδομένα σχετικά με τη χρήση της θανατικής ποινής εξακολουθούν να καταχωρούνται ως κρατικό μυστικό.
