ΜΙΑΝΜΑΡ: ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΟΧΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΥΣ ΡΟΧΙΝΓΚΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΒΙΑΙΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΡΑΚΙΝ

Αιφνιδιαστικές επιθέσεις και δολοφονίες

Οι δυνάμεις ασφαλείας της Μιανμάρ ξεκίνησαν μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση ασφαλείας στα βόρεια της πολιτείας Ρακίν, έπειτα από επίθεση που έγινε σε συνοριακούς σταθμούς της αστυνομίας στις 9 Οκτωβρίου. Για την επίθεση, στην οποία σκοτώθηκαν 9 αστυνομικοί, κατηγορήθηκαν οι μαχητές της μειονότητας Ροχίνγκια.

Η έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας αποκαλύπτει ότι η στρατιωτική εκστρατεία έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια ώστε να θεωρείται αντίδραση ανάλογη προς την απειλή κατά της ασφάλειας της χώρας. Πολλοί αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν τον τρόπο με τον οποίο οι στρατιώτες εισέβαλαν στα χωριά τους, πυροβόλησαν –και σκότωσαν – τους κατοίκους τους, γυναίκες, άντρες και παιδιά. Σε τουλάχιστον μία περίπτωση, οι στρατιώτες έσυραν ανθρώπους έξω από τα σπίτια τους και τους σκότωσαν. Η Διεθνής Αμνηστία δεν κατάφερε να προσδιορίσει τον ακριβή αριθμό των νεκρών.

Σε ένα περιστατικό στις 12 Νοεμβρίου, ο στρατός έστειλε δύο πολεμικά ελικόπτερα σε χωριά στα βόρεια της πολιτείας Ρακίν, έπειτα από συγκρούσεις με υποτιθέμενους μαχητές. Τα ελικόπτερα εκτόξευαν τυχαία πυρά εναντίον των ντόπιων, που είχαν άρχισει να εγκαταλείπουν τα χωριά τους πανικόβλητοι, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί άγνωστος αριθμός ανθρώπων. Την επόμενη μέρα τα στρατεύματα πυρπόλησαν εκατοντάδες σπίτια.

Φοβηθήκαμε όταν ακούσαμε το θόρυβο από το ελικόπτερο… Οι στρατιώτες πυροβολούσαν τυχαία. Αν έβλεπαν κάποιον, το ελικόπτερο πυροβολούσε. Πυροβολούσαν για πολύ ώρα… Δεν μπορέσαμε να κοιμηθούμε εκείνη τη νύχτα. Το επόμενο πρωί, ο στρατός επέστρεψε και άρχισε ξανά να πυροβολεί.

— 30χρόνη γυναίκα Ροχίνγκια

Βιασμοί και άλλες μορφές σεξουαλικής κακοποίησης

Οι στρατιώτες έχουν βιάσει και έχουν κακοποιήσει σεξουαλικά με διάφορους τρόπους γυναίκες και κορίτσια κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων ασφαλείας, συνήθως ως κομμάτι των επιδρομών τους, όταν οι άντρες έχουν εγκαταλείψει πλέον τα χωριά τους.

Η Διεθνής Αμνηστία έχει πάρει συνεντεύξεις από αρκετές γυναίκες Ροχίνγκια, οι οποίες δήλωσαν ότι κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από στρατιώτες, καθώς και από μάρτυρες των βιασμών. Εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις στο Μπαγκλαντές έχουν επίσης επιβεβαιώσει ότι αρκετά θύματα που επιβίωσαν μετά το βιασμό τους και έπειτα έφυγαν εκτός συνόρων, δέχτηκαν θεραπεία για τα τραύματά τους.

H Fatimah, μία 32χρονη γυναίκα Ροχίνγκια που δραπέτευσε στο Μπαγκλαντές, δήλωσε ότι ο στρατός εισέβαλε στο χωριό της και την έσυρε σε έναν ορυζώνα, όπου στρατιώτες την βίασαν: «Τρεις στρατιωτικοί αξιωματούχοι με βίασαν… Δεν θυμάμαι τι έγινε μετά, γιατί έχασα τις αισθήσεις μου… Ξύπνησα νωρίς την επόμενη μέρα. Δεν μπορούσα να σηκωθώ, οπότε σύρθηκα έξω από τον ορυζώνα».

Αυθαίρετες συλλήψεις και κρατήσεις

Ο στρατός και η συνοριακή αστυνομία έχουν συλλάβει εκατοντάδες, κυρίως άντρες Ροχίνγκια, στοχοποιώντας συχνά τους ηλικιωμένους του χωριού, τους επιχειρηματίες και τους αρχηγούς των κοινοτήτων. Η έκθεση έχει τεκμηριώσει τουλάχιστον 23 τέτοιου είδους περιπτώσεις, στις οποίες η αστυνομία απομάκρυνε Ροχίνγκια από τις οικογένειές τους χωρίς να δώσει καμία πληροφορία για το μέρος που βρίσκονται ή για τις εις βάρος τους κατηγορίες.

Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Μιανμάρ ανέφεραν ότι τουλάχιστον έξι άνθρωποι έχουν πεθάνει στη φυλακή από τότε που ξεκίνησε η στρατιωτική επιχείρηση, εγείροντας έτσι σοβαρές ανησυχίες για βασανισμούς που γίνονται κατά τη διάρκεια των κρατήσεων.

Οι δυνάμεις ασφαλείας χτυπούν συχνά τους Ροχίνγκια κατά τη διάρκεια των συλλήψεών τους. Μια γυναίκα περιέγραψε τις βάναυσες μεθόδους των δυνάμεων ασφαλείας όταν συνέλαβαν τους δύο γιους της: «Οι δύο γιοι μου ήταν δεμένοι – οι στρατιώτες έδεσαν τα χέρια τους πίσω από την πλάτη τους –τους ξυλοκόπησαν άσχημα. Οι στρατιώτες τους κλωτσούσαν στο στήθος. Το είδα με τα μάτια μου. Έκλαιγα τόσο δυνατά».

Επιχείρηση «Καμένη Γη»

Από συνεντεύξεις με επιζώντες και αναλύσεις εικόνων από δορυφόρο, η Διεθνής Αμνηστία έχει επιβεβαιώσει ότι ο στρατός έχει πυρπολήσει περισσότερα από 1.200 σπίτια και κτίρια των Ροχίνγκια, ενώ ενίοτε έχει πυρπολήσει ολόκληρα χωριά. Διάφοροι αυτόπτες μάρτυρες επίσης περιέγραψαν πως οι στρατιώτες χρησιμοποιούσαν όπλα, πιθανότατα αντιαρματικά ρουκετοβόλα (RPG), προκειμένου να καταστρέψουν σπίτια.

Η καταστροφή στα χωριά όπου ο στρατός αναφέρεται ότι συγκρούστηκε με μαχητές είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη και καταδεικνύει επιθέσεις που έγιναν ως αντίποινα από την πλευρά των ενόπλων δυνάμεων.

Ανθρωπιστική καταστροφή

Δεκάδες χιλιάδες ζωές κινδυνεύουν τώρα από μια ανθρωπιστική κρίση από τότε που οι αρχές της Μιανμάρ επέβαλαν σχεδόν γενική απαγόρευση εισόδου στην ανθρωπιστική βοήθεια στα βόρεια της πολιτείας Ρακίν. Ακόμη και πριν τις 9 Οκτωβρίου, τα επίπεδα υποσιτισμού ήταν εξαιρετικά υψηλά στην περιοχή με 150.000 άτομα να εξαρτώνται από την επισιτιστική βοήθεια για την επιβίωσή τους.

Η αναστολή των υπηρεσιών υγείας είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική για τους ασθενείς, όπως επίσης και για τις εγκύους και για τις νέες μητέρες, πολλές από τις οποίες δεν έχουν κανέναν τρόπο να λάβουν ιατρική περίθαλψη. Τουλάχιστον 30.000 άνθρωποι, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους τους τελευταίους μήνες, πρέπει πλέον να φροντίζουν μόνοι τους τον εαυτό τους, καθώς οι ανθρωπιστικές οργανώσεις δεν έχουν πρόσβαση σε αυτούς.

Πολιτική αποτυχία

Οι αρχές της Μιανμάρ αρνούνται ότι ο στρατός έχει προβεί σε οποιαδήποτε είδους παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επιχείρησης, παρά τις συνεχείς και αυξανόμενες αποδείξεις για το αντίθετο.

Αμφισβητείται η έκταση στην οποία η Αούνγκ Σαν Σου Κι, Σύμβουλος του κράτους και de facto επικεφαλής της πολιτικής κυβέρνησης της Μιανμάρ, μπορεί να επηρεάσει την πορεία των γεγονότων, δεδομένου ότι ο στρατός ενεργεί ανεξάρτητα από την πολιτική εποπτεία και ελέγχει σημαντικό μέρος της κυβέρνησης. Ωστόσο, απέτυχε να μιλήσει ανοιχτά ενάντια των φρικαλεοτήτων που διαπράττονται και φαίνεται ότι δεν θέλει ή δεν μπορεί να πάρει θέση.

Οι αρχές του Μιανμάρ αγνοούν οικειοθελώς τις παραβιάσεις που διαπράττονται από το στρατό στην πολιτεία Ρακίν. Αυτές οι τελείως αδικαιολόγητες παραβιάσεις πρέπει να σταματήσουν άμεσα. Ανεξάρτητες έρευνες πρέπει να διεξαχθούν ώστε να διασφαλιστεί η απόδοση ευθυνών προς όλους όσοι είναι υπεύθυνοι για αυτές τις παραβιάσεις.

— Διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Νοτιοανατολική Ασία και τον Ειρηνικό

Απελπισία στα σύνορα με το Μπαγκλαντές

Δεκάδες χιλιάδες Ροχίνγκια έχουν συρρεύσει στα σύνορα με το Μπαγκλαντες τους τελευταίους δύο μήνες, αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο. Ο ακριβής αριθμός των προσφύγων είναι αδύνατο να καθοριστεί, αλλά ο Ο.Η.Ε εκτιμά ότι είναι τουλάχιστον 27.000.

Αντιδρώντας στην εισροή του πληθυσμού, το Μπαγκλαντές έχει ενισχύσει τη μακροχρόνια πολιτική του, δηλαδή αυτή του κλεισίματος των συνόρων με τη Μιανμάρ, ενώ έχει προβεί σε κρατήσεις και απελάσεις χιλιάδων ατόμων που προσπαθούν να δραπετεύσουν από τη Μιανμάρ. Αυτή η πρακτική είναι παράνομη με βάση το διεθνές δίκαιο, καθώς παραβιάζει την αρχή της μη επαναπροώθησης, η οποία απαγορεύει την αναγκαστική επιστροφή ανθρώπων σε χώρες ή μέρη όπου κινδυνεύουν από σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ως αποτέλεσμα της απειλής των συλλήψεων και των απελάσεων, οι Ροχίνγκια που έχουν καταφέρει να δραπετεύσουν από τη Μιανμάρ, έχουν αναγκαστεί να κρύβονται σε καταυλισμούς, χωριά και δάση στο νοτιοανατολικό Μπαγκλαντές. Ζουν σε άθλιες συνθήκες καθώς η κυβέρνηση έχει θέσει σοβαρούς περιορισμούς στην πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας προκειμένου να μην γίνει το Μπαγκλαντές «πόλος έλξης» κι άλλων ατόμων που εγκαταλείπουν τη Μιανμάρ.

«Η κυβέρνηση του Μπαγκλαντές πρέπει να ανοίξει τα σύνορά της στους αιτούντες άσυλο και να σταματήσει να αντιμετωπίζει ως εγκληματίες τους Ροχίνγκια που φτάνουν απελπισμένοι στη χώρα», δήλωσε η Champa Patel, Διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας στη Νότια Ασία.

Πρέπει να επιτραπεί απρόσκοπτη πρόσβαση στις ανθρωπιστικές οργανώσεις ώστε οι τελευταίες να μπορέσουν να βοηθήσουν τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που εγκατέλειψαν τη Μιανμάρ εξαιτίας των αποτρόπαιων κακοποιήσεων.

— Champa Patel, Διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας στη Νότια Ασία