ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ

Ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά με την Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων | Ποιές είναι οι θέσεις της Διεθνούς Αμνηστίας | Tα ψήφισματα της Γενικής Συνέλευσης 2006 και 2008 | Περισσότερες πληροφορίες και εκθέσεις

1. Είναι η Διεθνής Αμνηστία ενάντια στο εμπόριο των όπλων;
Όχι. Πιστεύουμε ότι οι χώρες έχουν δικαίωμα στην άμυνα, στην προστασία όλων των κατοίκων τους από την ένοπλη βία και στην αγορά όπλων γι' αυτούς τους σκοπούς. Παρ΄ όλα αυτά, θέλουμε να ρυθμίσουμε το εμπόριο όπλων για να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο να πέσουν όπλα στα χέρια εκείνων που θα τα χρησιμοποιήσουν για σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άνομες πράξεις.

2. Πώς θα λειτουργούσε μια παγκόσμια Συνθήκη για το Εμπόριο Όπλων;
Μια αποτελεσματική Συνθήκη για το Εμπόριο Όπλων θα βασίζεται σε μια απλή αρχή: καμία μεταφορά όπλων, όταν υπάρχει πιθανότητα να χρησιμοποιηθούν για παραβιάσεις της διεθνoύς νομοθεσίας. Θα εγκαθιδρύσει κοινές δεσμευτικές προδιαγραφές οι οποίες θα ορίζουν τις διεθνείς μεταφορές όπλων. Αυτά τα πρότυπα θα βασίζονται στην υπάρχουσα διεθνή νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένων των διεθνών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς ανθρωπιστικού νόμου. Σε πρακτικό επίπεδο, αυτό θα σημαίνει ότι οι μεταφορά όπλων ή πυρομαχικών θα σταματά εάν υπάρχουν στοιχεία ότι αυτά τα όπλα πιθανότατα θα χρησιμοποιηθούν για σοβαρές παραβιάσεις διεθνών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του ανθρωπιστικού νόμου ή θα επηρεάσουν αρνητικά μια σταθεροποιητική προοπτική.

Η πρόταση του “Ελέγξτε τα Όπλα” για μια παγκόσμια Συνθήκη για το Εμπόριο Όπλων περιέχει πολλά βασικά στοιχεία το οποία διασφαλίζουν την συνάφεια μεταξύ των διεθνών μεταφορών των συμβατικών όπλων και της υπάρχουσας διεθνούς νομοθεσίας:

• Οι μεταφορές όπλων που παραβιάζουν την υπάρχουσα διεθνή νομοθεσία δεν θα πρέπει να εγκρίνονται από τα κράτη,
• Πριν οποιαδήποτε μεταφορά θα πρέπει να εξετάζονται και να εγκρίνονται όλα τα κράτη – αυτό περιλαμβάνει και το κράτος όπου θα καταλήξουν τα όπλα,
• Κανένα κράτος δεν θα πρέπει να εγκρίνει μεταφορές όπλων, εάν υπάρχει πιθανότητα τα όπλα αυτά να χρησιμοποιηθούν για την διάπραξη σοβαρών παραβιάσεων των διεθνών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή του ανθρωπιστικού νόμου,
• Κατά την εκτίμηση και την έγκριση μιας μεταφοράς όπλων το κράτος που κάνει την εξαγωγή θα πρέπει λάβει υπόψη έναν αριθμό επιπρόσθετων παραγόντων που σχετίζονται με τον κίνδυνο αλλαγής της κατεύθυνσής της, τον αντίκτυπο στη βιώσιμη ανάπτυξη ή την ασφάλεια τις περιοχής, την πιθανότητα η χρήση αυτών των όπλων να βοηθήσει τρομοκρατικές πράξεις καθώς και την ανάμιξή τους στη διαφθορά
• Τα κράτη θα πρέπει να συμφωνήσουν σε κοινές προδιαγραφές για τους εθνικούς μηχανισμούς ελέγχου, όπως για παράδειγμα τους ελέγχους που χρειάζονται για τους μεσάζοντες και την αδειοδοτημένη από άλλα κράτη παραγωγή όπλων

3. Ποια ήδη όπλων και πυρομαχικών θα καλύπτει η Συνθήκη για το Εμπόριο Όπλων;
Μια Συνθήκη για το Εμπόριο Όπλων θα πρέπει να καλύπτει όλα τα συμβατικά όπλα και πυρομαχικά. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται όπλα μικρού διαμετρήματος και ελαφρύς οπλισμός, βαρύς οπλισμός, υποστήριξη στρατιωτικού εξοπλισμού, μέρη και εξαρτήματα, τεχνολογία παραγωγής όπλων και αντικείμενα «διπλής χρήσης» τα οποία έχουν και αστική και στρατιωτική εφαρμογή.

4. Ποια είναι τα συμβατικά όπλα;
Τα συμβατικά όπλα είναι μια ευρεία κατηγορία που συμπεριλαμβάνει τα όπλα μικρού διαμετρήματος, ελαφρύ οπλισμό, πυρομαχικά, εκρηκτικά, βόμβες και βαρύ οπλισμό, στρατιωτικό εξοπλισμό όπως ρουκέτες, τανκς και στρατιωτικά οχήματα, στρατιωτικά αεροπλάνα και ελικόπτερα, ναυτικά πλοία, καθώς επίσης εξαρτήματα όλων αυτών. Αυτή η κατηγορία δεν συμπεριλαμβάνει τα όπλα μαζικής καταστροφής, χημικά ή βιολογικά όπλα, τα οποία περιλαμβάνονται σε άλλες συνθήκες

5. Ποιοι είναι οι υπάρχοντες κανονισμοί και συμφωνίες σχετικά με τις μεταφορές συμβατικών όπλων;

Δεν υπάρχει κάποιο παγκόσμιο νομικό σύστημα το οποίο να διαχειρίζεται τη διεθνή μεταφορά όλων των συμβατικών όπλων. Κάποιες συνθήκες και συμφωνίες αφορούν ένα περιορισμένο σκέλος αυτού του εμπορίου. Για παράδειγμα, η Σύμβαση για την Απαγόρευση των Ναρκών κατά Προσωπικού απαγορεύει την παραγωγή, μεταφορά και τη χρήση των ναρκών κατά προσωπικού και η Συνθήκη για τα Συμβατικά Όπλα και τα Πρωτόκολλά της απαγορεύει και περιορίζει τη χρήση ορισμένων όπλων και πυρομαχικών τα οποία θεωρείται ότι έχουν απάνθρωπες συνέπειες όπως τα όπλα λέιζερ τύφλωσης, συγκεκριμένες συσκευές θραυσματοποίησης και εκρηκτικούς μηχανισμούς. Το Μητρώο Συμβατικών Όπλων των Ηνωμένων Εθνών είναι μια συμφωνία σχεδιασμένη να αυξήσει τη διαφάνεια του εμπορίου όπλων, αλλά έχει δύο μεγάλα προβλήματα από άποψη περιθωρίου δράσης και αποτελεσματικότητας:

• Τα κράτη παραδίδουν εκθέσεις για τις μεταφορές όπλων σε εθελοντική βάση –περίπου 80 κράτη παραδίδουν τις εκθέσεις τους σε συστηματική βάση και αυτό δεν είναι αρκετό για να διασφαλίσει αποτελεσματικό έλεγχο του εμπορίου
• Το Μητρώο δεν είναι επαρκές – περιλαμβάνει μόνο έξι τύπους μεγάλων οπλικών συστημάτων και δεν συμπεριλαμβάνει βαριά όπλα, αντικείμενα διπλής χρήσης ή μικρά κι ελαφριά όπλα.

Σε περιφερειακό επίπεδο, κάποιες ισχυρές συμφωνίες που αφορούν στη μεταφορά όπλων έχουν αναπτυχθεί και εφαρμοστεί κατά τα περασμένα έτη. Όμως μέχρι τώρα πολύ λίγα κράτη έχουν ενσωματώσει τις συμφωνίες αυτές μέσα στους εθνικούς τους νόμους και την πρακτική. Οι συμφωνίες περιλαμβάνουν:

• Central American (SICA) Code of Conduct on Arms Transfers (2006)
• West African (ECOWAS) Convention on Small Arms and Light Weapons (2006)
• East Africa – Best Practice Guidelines for the Nairobi Protocol on Small Arms (2005)

Θα έπρεπε μέχρι σήμερα μέσω αυτών και άλλων συμφωνιών 118 κράτη δεσμεύτηκαν να τηρούν την αρχή ότι η μεταφορά όπλων η οποία πιθανά θα οδηγήσει σε σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγκλήματα πολέμου θα έπρεπε να απαγορεύεται. Αλλά αυτές οι δεσμεύσεις δεν έχουν νομική ισχύ.

Βλέποντας το διεθνές εμπόριο όπλων σε εθνικό επίπεδο γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη η ανάγκη ύπαρξης παγκόσμιου νομικού πλαισίου. Το σημερινό συνονθύλευμα από εθνικούς ελέγχους στα όπλα είναι γεμάτο παραθυράκια και δεν εφαρμόζεται επαρκώς.

6. Πώς οι διακινητές και οι μεσάζοντες εκμεταλλεύονται τα παραθυράκια στους εθνικούς ελέγχους στα όλα και πώς η παγκόσμια Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων μπορεί να το αποτρέψει;
Ο αντίκτυπος που θα έχει η παγκόσμια Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων θα μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα ίσως με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: Μεταξύ του 1999 και του 2002 η Ουκρανία, η Σερβία και η Κίνα εξόπλισαν με χιλιάδες όπλα και εκατομμύρια δεσμίδες πυρομαχικών τη Σιέρα Λεόνε και τη Λιβερία, παρόλο που στις χώρες αυτές είχε επιβληθεί εμπάργκο όπλων από τα Ηνωμένα Έθνη. Μέρος του εξοπλισμού αυτού έγινε μέσω τρίτων χωρών (χωρίς εμπάργκο) όπως η Μπουρκίνα Φάσο ή η Γουινέα με πλαστά έγγραφα. Μεσάζοντες – πολλοί από αυτούς με έδρα στη Δυτική Ευρώπη και το Ισραήλ, εκμεταλλεύονται επιδέξια τις αδυναμίες των διάφορων εθνικών ελεγκτικών συστημάτων για να πραγματοποιήσουν τις συμφωνίες αυτές. Εάν η συμφωνία είχε γίνει διεθνώς με από κοινού δεσμευτικές προδιαγραφές – η βάση της παγκόσμιας Συνθήκης για το Εμπόριο των Όπλων – και η συνθήκη είχε επικυρωθεί από τις εμπλεκόμενες κυβερνήσεις σε όλα τα στάδια της προμήθειας όπλων, θα έχει βοηθήσει να αποφευχθεί με το να είναι όλες οι κυβερνήσεις αυτές υπόλογες για τον επαρκή έλεγχο των εγγράφων καθ’ όλη τη διαδικασία της μεταφοράς όπλων. Ακόμα κι αν αυτές οι κυβερνήσεις δεν είχαν επικυρώσει την Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων, και μόνο η ύπαρξή της και η στήριξή της από την πλειονότητα των κρατών θα έκανε δυσκολότερο για τις άλλες κυβερνήσεις να στηρίξουν «παράτυπες» μεταφορές όπλων, αντιμετωπίζοντας και τον κίνδυνο απομόνωσής τους από τη διεθνή κοινότητα.

7. Πώς θα επιβληθεί η Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων;
Η Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων που προτείνει η Διεθνής Αμνηστία και άλλες ΜΚΟς θα ενσωματωθεί στην εθνική νομοθεσία και τους κανονισμούς κάθε χώρας που θα την επικυρώσει και θα επιβάλλεται μέσα από κανόνες και διαδικασίες όπως σταθερές δημόσιες εκθέσεις και επανελέγχων στα φορτία και τις άδειες. Συνεπώς θα είναι παράνομο για το κράτος/προμηθευτή να αγνοήσει τους περιορισμούς της Συνθήκης όταν προμηθεύει όπλα. Όποιες αποφάσεις του παραβιάζουν τους όρους της Συνθήκης θα αμφισβητούνται και ενδεχομένως ανατρέπονται από τα εθνικά δικαστήρια.
Σύμφωνα με την προτεινόμενη Συνθήκη, οι κυβερνήσεις απαιτείται να καταγράφουν σε εκθέσεις τις μεταφορές των συμβατικών όπλων, με τρόπο ανοιχτό και διαφανή, γεγονός που οδηγεί σε μεγαλύτερο δημόσιο και κοινοβουλευτικό έλεγχο. Όπως και σε κάθε συνθήκη θα υπάρχουν διεθνείς έλεγχοι με εύρος που θα ξεκινάει από τη διπλωματική πίεση και θα φθάνει και στην παραπομπή στη δικαιοσύνη, ενδεχομένως και μέχρι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Ένας μηχανισμός για τη διευθέτηση των διαφωνιών θα πρέπει επίσης να αναπτυχθεί μέσα στις ίδιες τις προβλεπόμενες διαδικασίες της Συνθήκης.

8. Ποιος θα αποφασίζει σε ποιες χώρες, ένοπλες ομάδες, εταιρίες επιτρέπεται ή απαγορεύεται να γίνονται πωλήσεις;
Για την ώρα, στις εθνικές νομοθεσίες την ευθύνη για την έγκριση της μεταφοράς όπλων φέρουν και οι εξαγωγικές και οι εισαγωγικές χώρες, αλλά και οι χώρες που ασκούν ελέγχους ως ενδιάμεσοι σταθμοί ή φιλοξενούν τις εργασίες των μεσαζόντων και άλλων διαμεσολαβητών. Αυτό θα συμβαίνει και με τη Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων, αλλά τα κράτη θα έχουν ειδικές υποχρεώσεις και ελεγκτικούς μηχανισμούς, σύμφωνα με κοινές προδιαγραφές, καθώς επίσης θα είναι υπόλογα εάν αποτύχουν να εκπληρώσουν αυτές τις υποχρεώσεις και να λειτουργήσουν αυτούς τους μηχανισμούς.
Σύμφωνα με τη Συνθήκη αυτές οι υποχρεώσεις και προδιαγραφές θα είναι καταγεγραμμένες στη διεθνή νομοθεσία έτσι ώστε όλα τα εμπλεκόμενα με τη μεταφορά κράτη (εξαγωγέας, εισαγωγέας, ενδιάμεσος, μεσάζων) να πρέπει να συμφωνήσουν ότι η μεταφορά είναι νομότυπη και πρέπει να διεξάγουν συγκεκριμένους ελέγχους. Θα πρέπει να αποφασίζεται ανά περίπτωση εάν η πώληση, η μεταφορά ή η μεσιτεία παραβιάζει τα κριτήρια ή τις αρχές που έχει θέσει η Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων και εάν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν εφαρμοστεί ούτως ώστε να διασφαλίζουν τη νόμιμη μεταφορά και χρήση. Αυτά τα κριτήρια, οι αρχές και οι προδιαγραφές των ελεγκτικών μηχανισμών θα είναι αντικειμενικά, χωρίς διακρίσεις και θα βασίζονται σε παγκόσμιες αρχές της διεθνούς νομοθεσίας, οπότε όλα τα κράτη θα έχουν όφελος.
Τα κριτήρια, οι αρχές ή οι προδιαγραφές των ελεγκτικών μηχανισμών θα επιβάλλονται νομικά και ως εκ τούτου θα είναι ανοιχτά σε νομική αμφισβήτηση υπό τα περισσότερα νομικά συστήματα. Επίσης σύμφωνα με τη συνθήκη, οι κυβερνήσεις θα απαιτείται να αναφέρουν τις μεταφορές όπλων στο διεθνές μητρώο με τρόπο ανοιχτό και διαφανή, γεγονός που οδηγεί σε μεγαλύτερο δημόσιο και κοινοβουλευτικό έλεγχο και εμπιστοσύνη. Με τον τρόπο αυτό, η κοινωνία των πολιτών, η βιομηχανία, αλλά και η δικαιοσύνη θα παίζουν τον δικό τους ρόλο στην παρακολούθηση του τρόπου με τον οποίο η κυβέρνησή τους εκπληρώνει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συνθήκη. Η νομική προσφυγή θα είναι ανοιχτή για όποιον επιθυμεί να αμφισβητήσει τις αδειοδοτικές αποφάσεις (τις εγκρίσεις ή τις απορρίψεις)

 9. Πώς θα λειτουργήσει η Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων εάν εξαγωγικές χώρες-κλειδιά δεν την υποστηρίξουν;
Υπάρχουν επαρκή στοιχεία που δείχνουν ότι η δημιουργία ενός διεθνούς μοντέλου τροποποιεί τη συμπεριφορά των κρατών εάν το στηρίξει ένας ικανός αριθμός, ακόμη κι αν μεγάλα κράτη δεν υπογράψουν τη συγκεκριμένη συνθήκη. Για παράδειγμα, κάποιες ισχυρές χώρες παρέμειναν έξω από το σύμφωνο απαγόρευσης των ναρκών κατά προσωπικού. Εντούτοις, ούτε μία κυβέρνηση δεν στηρίζει ανοιχτά το εμπόριο των ναρκών κατά προσωπικού από τη στιγμή που τέθηκε σε ισχύ το σύμφωνο και εξαιτίας αυτού ο κόσμος είναι ασφαλέστερος και πιο ανθρώπινος. Μια αποτελεσματική και δίκαιη Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων θα προσελκύει όλο και περισσότερο κράτη που δεν θα ήθελαν να μείνουν έξω από το κυρίαρχο σύστημα εμπορίου συμβατικών όπλων.
Υπάρχουν πολύ ισχυρά νομικά επιχειρήματα για να προχωρήσει η δημιουργία ενός εργαλείου σαν τη Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων. Το γεγονός ότι κάποια κράτη δε θα είναι πρόθυμα να δεχτούν τις υποχρεώσεις τους να σέβονται τα διεθνή ανθρώπινα δικαιώματα και τον ανθρωπιστικό νόμο ή να τα εφαρμόσουν ρητά στο εμπόριο των όπλων, θα κάνει αυτές τις υποχρεώσεις λιγότερο αληθινές ή λιγότερο δεσμευτικές.

10. Τι επιπτώσεις θα έχει η Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων στις μεταφορές όπλων και πυρομαχικών για τα αμυντικά συστήματα των κρατών;
Η Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων θα πρέπει να είναι έτσι σχεδιασμένη ώστε να ρυθμίζει το νόμιμο εμπόριο των συμβατικών όπλων με στόχο τη δραστική μείωση του παράνομου και ανεύθυνου εμπορίου όπλων και χρήσεών τους. Η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών σκιαγραφεί το δικαίωμα των κρατών στην άμυνα εάν δεχθούν επίθεση και σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία, των κρατών που έχουν υποχρέωση να προστατεύσουν τον πληθυσμό τους και να επιβάλουν τον νόμο συμπεριλαμβανομένης της περίπτωσης άμεσης απειλής κατά της ζωής. Για το λόγο αυτό, οι κυβερνήσεις δεν θα σταματήσουν την παροχή όπλων και πυρομαχικών για νόμιμη χρήση στην άμυνα και την αστυνόμευση – πρέπει να διασφαλιστεί ότι η Συνθήκη θα απαιτεί από τα κράτη να συμμορφώνονται με τους σχετικούς νόμους και προδιαγραφές όταν εφαρμόζουν άμυνα ή αστυνόμευση,  κανονισμοί που περιλαμβάνονται στη διεθνή νομοθεσία και τους ανθρωπιστικούς νόμους. Αυτό θα βελτιώσει τη ρύθμιση των μεταφορών αυτών.
Το δικαίωμα των κρατών να ασκήσουν βία δεν είναι απεριόριστο και αυτό θα πρέπει να αντανακλάται και στη Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων. Δύο από τα πιο σημαντικά σώματα του διεθνούς νόμου έχουν στόχο την προστασία του ατόμου. Η διεθνής νομοθεσία για τα ανθρώπινα δικαιώματα προστατεύει το δικαίωμα στη ζωή και ασφάλεια πάντα και παντού. Η Αστυνομία και οι δυνάμεις ασφαλείας μπορούν να χρησιμοποιήσουν θανάσιμη βία μόνο για να αποτρέψουν άμεση απειλή θανάτου ή πολύ σοβαρού τραυματισμού. Ο διεθνής ανθρωπιστικός νόμος (κυρίως οι Συνθήκες της Γενεύης) παρέχει προστατευτικές δικλείδες που αφορούν περιπτώσεις ένοπλης διαμάχης. Ρόλος του είναι να ρυθμίζει τη διεξαγωγή του πολέμου, να αποτρέπει την απάνθρωπη χρήση όπλων και να μειώνει τις επιπτώσεις στους πολίτες. Αυτοί οι νόμοι έχουν σχεδιαστεί για την προστασία των ανθρώπων και πρέπει να ενσωματωθούν στη Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων μαζί με τον σεβασμό και σε άλλες σχετικές συνθήκες και διεθνείς εθιμικούς νόμους.

11. Τι θα σημάνει η Συνθήκη για τον Εμπόριο των Όπλων για την οπλοκατοχή ιδιωτών;
Η Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων για τις μεταφορές συμβατικών όπλων αισίως θα έχει προβλέψει την απαγόρευση της μεταφοράς όπλων μικρού διαμετρήματος σε χώρες όπου αυτό θα συμβάλλει στην εγκληματικότητα, αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν θα έχει επιπτώσεις στις εθνικές νομοθεσίες που επιτρέπουν σε ιδιώτες να κατέχουν την απαιτούμενη άδεια για την νόμιμη κατοχή και χρήση όπλου σε περιπτώσεις που υπάρχει καταναγκαστικός λόγος για τη χρήση του και μπορούν να το πράξουν κάνουν με ασφάλεια.

Ιστορικό της Συνθήκης

1995: Η Διεθνής Αμνηστία, πολλοί κάτοχοι Νόμπελ Ειρήνης και ΜΚΟς σκέφτηκαν την ιδέα για παγκόσμιους κανόνες στις μεταφορές όπλων,
1998-2001: Ετοιμάστηκε πρόταση για τη Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων  με τη βοήθεια δικηγόρων από το Κέντρο Λότερπαχτ (για τη Διεθνή Νομοθεσία) του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ,
2003: Η Διεθνής Αμνηστία, Oxfam και η IANSA ένωσαν τις δυνάμεις τους και ξεκίνησαν την εκστρατεία «Ελέγξτε τα Όπλα» με επίκεντρο τη Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων,
2006: Η Απόφαση «Προς τη Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων» τέθηκε σε ψηφοφορία στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ 2006. Η Απόφαση πέρασε στην Πρώτη Επιτροπή των ΗΕ (Αφοπλισμός και Διεθνής Ασφάλεια) τον Οκτώβριο. 139 κράτη ψηφίσαν υπέρ της Απόφασης, 24 απείχαν και μόνο οι ΗΠΑ ψήφισαν κατά. Στη συνέχεια η Απόφαση τέθηκε σε ψηφοφορία στην Γενική Συνέλευση του Δεκεμβρίου 2006. Ο αριθμός των «ΝΑΙ» αυξήθηκε στα 153. Οι αποχές παρέμειναν στις 24 και μόνο οι ΗΠΑ ψήφισαν «ΟΧΙ» και πάλι.
2007 Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ συνδιαλέγεται με τα κράτη-μέλη όσον αφορά «τη σκοπιμότητα, το πεδίο εφαρμογής και το σχέδιο των παραμέτρων μιας Συνθήκης για το εμπόριο όπλων». Είναι η πιο επιτυχημένη άσκηση του είδους της στα πλαίσια του ΟΗΕ, όπως αναφέρουν 101 κράτη μέλη, υποβάλοντας τις απόψεις τους. Η πλειοψηφία των κρατών μελών κάνουν έκκληση για μια κατανοητή συνθήκη που θα βασίζεται στο διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο.
2008 Η ομάδα κυβερνητικών εμπειρογνώμων (GGE) που έχει συσταθεί από το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ συνεδριάζει τρεις φορές. Η GGE συμφωνεί ότι οι αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών πρέπει να αποτελούν το επίκεντρο της Συνθήκης για το εμπόριο των όπλων και ότι οι εργασίες που θα πραγματοποιηθούν γύρω από αυτήν, θα πρέπει να συνεχιστούν στα πλαίσια του ΟΗΕ.
Δεκέμβριος 2008: Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καθιερώνει μία Ανοιχτή Ομάδα Εργασίας (OEWG) για όλα τα κράτη μέλη του ΟΗΕ, με σκοπό να εξετάσει περαιτέρω τις πτυχές μιας τελικής Συνθήκης για το εμπόριο των όπλων, και ότι οι εργασίες, που θα πραγματοποιηθούν γύρω από αυτήν, θα πρέπει να συνεχιστούν στα πλαίσια του ΟΗΕ.
2009 Η Ανοικτή Ομάδα Εργασίας συνεδριάζει δύο φορές και συζητά το πιθανό περιεχόμενο μιας Συνθήκης για το εμπόριο των όπλων . Πολλά κράτη μέλη επιβεβαιώνουν την άποψή τους ότι το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, και η κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη πρέπει να αποτελέσει το επίκεντρο της Συνθήκης