ΙΡΑΝ: ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ NASRIN SOTOUDEH

Published on 6 March 2012, 17:46Εκτύπωση

Στο Ιράν, πολλοί άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους της Τεχεράνης και άλλων πόλεων στις 14 Φεβρουαρίου 2011, κατόπιν πρόσκλησης από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης Mir Hossein Mousavi και Mehdi Karroubi, ώστε να επιδείξουν αλληλεγγύη στις εξεγέρσεις της Αιγύπτου και της Τυνησίας. Έκτοτε οι δύο ηγέτες βρίσκονται υπό ανεπίσημο κατ 'οίκον περιορισμό. Προχώρησαν σε αυτή τη κίνηση, παρά τις απειλές της κυβέρνησης, τις προληπτικές συλλήψεις και την αύξηση των εκτελέσεων, πρακτικές οι οποίες θεωρήθηκαν ως μια κρατική προσπάθεια για την αποτροπή των διαδηλώσεων. Οι δυνάμεις ασφαλείας απάντησαν με περαιτέρω καταστολή, σκοτώνοντας τουλάχιστον δύο ανθρώπους στις 14 Φεβρουαρίου και έναν ακόμα άνθρωπο λίγες ημέρες μετά.

Οι Ιρανές ακτιβίστριες έχουν πληρώσει ένα υψηλό τίμημα για τις ειρηνικές πολιτικές δραστηριότητές τους ή για το έργο τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τον Ιανουάριο του 2011, η δικηγόρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Nasrin Sotoudeh καταδικάστηκε για «προπαγάνδα κατά του συστήματος» και «δράση κατά της εθνικής ασφάλειας», συμπεριλαμβανομένης και της συμμετοχής της στο Κέντρο για τους Υπερασπιστές των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (CHRD) - μια οργάνωση που έχει συσταθεί από την κάτοχο του Νόμπελ Ειρήνης Shirin Ebadi. Η Nasrin Sotoudeh εκτίει εξαετή ποινή φυλάκισης, η οποία μειώθηκε από τα 11 χρόνια έπειτα από άσκηση έφεσης. Έχει αρνηθεί όλες τις κατηγορίες εναντίον της, συμπεριλαμβανομένης και της συμμετοχής της στην οργάνωση CHRD. Πριν από τη σύλληψή της στις 4 Σεπτεμβρίου 2010, η Nasrin Sotoudeh είχε λάβει προειδοποιήσεις να σταματήσει να εκπροσωπεί την Shirin Ebadi, αλλιώς θα υπήρχαν συνέπειες. Η Nasrin Sotoudeh βρέθηκε σε απομόνωση στη διαβόητη φυλακή Evin της Τεχεράνης για τουλάχιστον δύο μήνες μετά τη σύλληψή της τον Σεπτέμβριο του 2010. Της απαγόρεψαν επίσης να εργάζεται ως δικηγόρος για 10 χρόνια.

Παρακολουθείστε το σχετικό video για την Nasrin Sotoudeh
Τον Νοέμβριο του 2010, η Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ζήτησε από τις ιρανικές αρχές να επανεξετάσουν την περίπτωση της Nasrin Sotoudeh και να επισπεύσουν την απελευθέρωσή της.
Η καταδίκη και η ποινή της είναι μέρος μιας συνεχιζόμενης προσπάθειας καταστολής των δράσεων των δικηγόρων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και των ακτιβιστών στο Ιράν. Οι δίκες σε αντίστοιχες περιπτώσεις είναι πανομοιότυπα άδικες, με τους κατηγορούμενους να μην έχουν πρόσβαση σε δικηγόρους της επιλογής τους από τη στιγμή της σύλληψής τους, ενώ καταδικάζονται με βάση ασαφείς και γενικόλογα διατυπωμένες κατηγορίες από δικαστήρια και δικαστές που δεν είναι ανεξάρτητοι.
Οι γυναίκες ακτιβίστριες στο Ιράν έρχονται αντιμέτωπες με πολύπλευρα στρώματα διακρίσεων της κοινωνίας προκειμένου να συμμετέχουν ενεργά ως παράγοντες κοινωνικής αλλαγής και κατά συνέπεια, στιγματίζονται από άλλους οι οποίοι θεωρούν ότι η εργασία τους θέτει σε κίνδυνο τη θρησκεία, την τιμή ή τον πολιτισμό τους. Ως αποτέλεσμα, αντιμετωπίζουν πολλαπλές μορφές παραβιάσεων από τις αρχές που προσπαθούν να τις φιμώσουν.

Σε μια προσπάθεια να σταματήσουν τις γυναίκες από την προώθηση και άσκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι ιρανικές αρχές θέτουν εμπόδια στο δρόμο των γυναικών ακτιβιστριών που πραγματοποιούν νόμιμες δραστηριότητες, και κινδυνεύουν με διώξεις, όπως αυθαίρετες συλλήψεις και κρατήσεις. Οι γυναίκες ακτιβίστριες στο Ιράν συχνά κρατούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα δίχως να τους έχουν αποδοθεί κατηγορίες, ενώ αρκετές φορές τίθενται σε απομόνωση: η εγγύηση για την απελευθέρωσή τους ενδέχεται να καθοριστεί σε πολύ υψηλά επίπεδα, στα οποία είναι δύσκολο για τις ίδιες και τις οικογένειές τους να ανταποκριθούν. Σε κάποιες αρνούνται εντελώς την εγγύηση και καταδικάζονται σε ποινές φυλάκισης.

ΑΝΑΛΑΒΕ ΔΡΑΣΗ ΤΩΡΑ!
Αντίγραψε, υπόγραψε και στείλε ταχυδρομικά το αγγλικό κείμενο του παρακάτω γράμματος στον Επικεφαλής του Δικαστικού Σώματος του Ιράν, καλώντας τον να διατάξει την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση της Nasrin Sotoudeh!
Στείλε την έκκλησή σου μέχρι τις 31 Μαρτίου 2012!

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ
Υπερασπίσου τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στήριξε την ανεξαρτησία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.