ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ: 8 ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.

Εάν μάθαμε ένα πράγμα από την ιστορική Πορεία Υπέρ των Γυναικών που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Ιανουάριο, είναι πως οι γυναίκες έχουν βαρεθεί να περιμένουν. Σήμερα οι γυναίκες ξαναβγαίνουν στους δρόμους ως μέρος μιας κατά πως φαίνεται ιστορικής Απεργίας των Γυναικών. Πίσω στις αρχές του 2017, περισσότερα από 3 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως – όλων των φύλων – διαδήλωσαν για τα δικαιώματα των γυναικών και άλλων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτά τα κίνητρα παραμένουν επίκαιρα σήμερα – ωθούμενα από τα μισογυνιστικά σχόλια του προέδρου Trump,  την ξενοφοβική ταξιδιωτική απαγόρευση προς τις ΗΠΑ και άλλους κανονισμούς και νομοθεσίες, οι οποίες έχουν βαθιά αρνητικές συνέπειες για τις μετανάστριες, τους μετανάστες και τις μειονότητες. Οι πολιτικές του Trump θέτουν σε κίνδυνο τα δικαιώματα και την υγεία των γυναικών. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει μόνο στις ΗΠΑ όπως άλλωστε τονίζεται από την συμμέτοχή χιλιάδων γυναικών στην Απεργία των Γυναικών. Οι γυναίκες γνωρίζουν ότι όταν πρόκειται για τις ανισότητες που εξακολουθούν να επηρεάζουν τόσες γυναίκες σε όλο τον κόσμο, οι στατιστικές είναι ξεκάθαρες.

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ προβλέπει ότι θα χρειαστούν άλλα 169 χρόνια για να καλυφθεί το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων. Αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά στοιχεία που συγκλονίζουν και που δείχνουν πόσο καιρό θα πρέπει να περιμένουν οι γυναίκες για να επιτευχθεί η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Σε όλη την υφήλιο, κοντά στις 225 εκατομμύρια γυναίκες δεν είναι σε θέση να επιλέξουν εάν ή/και πότε θα κάνουν παιδιά. Κάθε χρόνο, γύρω τις 47,000 γυναίκες πεθαίνουν και άλλα 5 εκατομμύρια γίνονται αναπαραγωγικά αδύναμες ως αποτέλεσμα μη ασφαλών εκτρώσεων σε κέντρα που δεν τηρούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Υπολογίζεται ότι το 35% των γυναικών σε όλο τον κόσμο βιώνουν σωματική ή σεξουαλική βία κάποια στιγμή στη ζωή τους. Περισσότερα από 32 εκατομμύρια κορίτσια σε όλο τον κόσμο δεν φοιτούν σε δημοτικό σχολείο – με τον αντίστοιχο αριθμό των αγοριών να είναι 29 εκατομμύρια. Και 700 εκατομμύρια έγγαμες γυναίκες σήμερα έχουν παντρευτεί πριν τα 18.

Με τόσα πολλά που απομένουν να αποκτηθούν, οι γυναίκες και τα κορίτσια σε όλο τον κόσμο λένε «ως εδώ και μη παρέκει». Διαβάστε παρακάτω τις ιστορίες 8 γυναικών που παλεύουν στην πρώτη γραμμή, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους αρνούμενες να περιμένουν και να συμβιβαστούν μπροστά στην αδικία.

Οι γυναίκες αυτές δεν θα περιμένουν και ούτε εμείς θα το κάνουμε.

Εσείς;

ΑΦΡΙΚΗ

Δρ. Tlaleng Mofokeng – Δεν θα περιμένει… ενώ πολλές γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλείς εκτρώσεις.

Η Tlaleng είναι γιατρός στην Νότια Αφρική, ένα επάγγελμα το οποίο υποστηρίζει με πάθος και συνέπεια. Όντας επίσης ράδιο παρουσιάστρια, η Tlaleng διαδίδει ανοιχτά και άφοβα για την σεξουαλική υγεία, διαδίδοντας το μήνυμά της όπου μπορεί. «Δε θα σταματήσω μέχρι να τηρείται το δικαίωμα στην έκτρωση και οι γυναίκες να έχουν πρόσβαση σε ασφαλείς αμβλώσεις», δηλώνει. «Στη Νότια Αφρική, οι γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω επικίνδυνων αμβλώσεων, αλλά οι πολιτικοί νομίζουν πως μπορούν να χρησιμοποιούν τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών ως μπαλάκι του πινγκ πονγκ». Η Tlaleng αντιστέκεται επίσης στη κουλτούρα του βιασμού και παλεύει ώστε οι επαγγελματίες υγείας να αντιμετωπίζουν τους/τις ασθενείς με σεβασμό και χωρίς διακρίσεις.

ΑΜΕΡΙΚΗ

Connie Greyeyes – Δε θα περιμένει… την απαγωγή άλλης μιας αδερφής της

.

Η Connie Greyeyes είναι ακτιβίστρια από «ατύχημα». Γυναίκα ιθαγενής και μέλος των Cree στην επαρχία της British Columbia στο Δυτικό Καναδά, η Connie συνειδητοποίησε πως ένας συγκλονιστικός αριθμός ιθαγενών γυναικών της κοινότητας της είχαν είτε εξαφανιστεί, είτε δολοφονηθεί. Έτσι, ξεκίνησε να οργανώνει προγράμματα υποστήριξης για της οικογένειες των θυμάτων και έφτασε το αίτημα για εθνική έρευνα μέχρι την καναδική πρωτεύουσα, την Οττάβα. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, πάνω από 1,000 αυτόχθονές γυναίκες έχουν εξαφανιστεί ή έχουν δολοφονηθεί στο Καναδά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Οι προσπάθειες της Connie και πολλών άλλων αυτοχθόνων γυναικών σε όλο τον Καναδά έχουν αποφέρει καρπούς, με την κυβέρνηση του Καναδά να ανακοινώνει την διεξαγωγή έρευνας το 2016.

Karla Avelar – Δε θα περιμένει… ενώ οι πρόσφυγες στερούνται ασφάλειας.

Η Karla Avelar είναι μαχήτρια. Έχει υποστεί επιθέσεις από συμμορίες, απόπειρες δολοφονίας και έχει περάσει και από τις φυλακές του Ελ Σαλβαδόρ. Σήμερα, είναι επικεφαλής της Comcavis Trans, μιας οργάνωσης η οποία υποστηρίζει τους ομοφυλόφιλους και τις ομοφυλόφιλες, τους αμφισεξουαλικούς και τις αμφισεξουαλικές, τους και τις τρανσεξουαλ και τους διαφυλικούς και τις διαφυλικές (ΛΑΟΤΙ) – κοινωνικές ομάδες που αντιμετωπίζουν απειλές και βία στο Ελ Σαλβαδόρ. Μέσω της Comcavis η Κάρλα παρέχει πληροφορίες και άλλου είδους υποστήριξη με σκοπό να βοηθήσει τους ανθρώπους αυτούς στο δύσκολο ταξίδι τους προς το Μεξικό ή τις ΗΠΑ. Αλλά η σκληρή μεταναστευτική πολιτική που ακολουθούν οι ΗΠΑ, βάζουν σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο τους ΛΑΟΤΙ πρόσφυγες – κάτι που η Karla αντιμάχεται ενεργητικά.

ΑΣΙΑ

Su Changlan  – Δε θα περιμένει… να επανενώσει άλλο ένα κορίτσι-νύφη με τους γονείς του

Μια από τις κοντινές τις φίλες λέει ότι η ιστορία της πρώην δασκάλας Su Changlan  είναι η ιστορία πολλών γυναικών στην Κίνα. Η ίδια, δε μπορούσε να μένει άπραγη στη θέα του εμπορίου μικρών κοριτσιών που προορίζονταν για νύφες ή όταν άκουγε ιστορίες γονέων που είχαν χάσει τα παιδιά τους. Έβαλε τα δυνατά της για να βοηθήσει κορίτσια σαν και αυτά, όπως και πολλούς άλλους, με ακτιβιστική της δράση να επεκτείνεται μέχρι τα ζητήματα δικαιωμάτων γης και την υποστήριξη διαδηλώσεων υπέρ της δημοκρατίας στο Χονγκ Κονγκ. Όλα αυτά τα έκανε ενώ ήξερε πως μπορεί να έπρεπε να θυσιάσει την ελευθερία της. Δυστυχώς οι φόβοι αυτοί έγιναν πραγματικότητα μιας και κρατείται από τις αρχές από το 2015.

Samira Hamididi – Δε θα περιμένει… ενώ οι γυναίκες αποκλείονται από κυβερνητικές θέσεις

Από το 2004, η Samira Hamdidi οδηγεί το δρόμο για τις γυναίκες στο Αφγανιστάν. Ως πρόεδρος του Δικτύου Γυναικών του Αφγανιστάν (AWN) έχει προσπαθήσει να εξασφαλίσει ότι οι φωνές και οι ανησυχίες των γυναικών εκπροσωπούνται στο ανώτερο κυβερνητικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, είναι ένθερμη υποστηρικτής των γυναικών στη διεθνή σκηνή, θυμίζοντας τις κυβερνήσεις και τους πιθανούς χρηματοδότες ότι η προαγωγή και η διασφάλιση των δικαιωμάτων των γυναικών στο Αφγανιστάν θα πρέπει να είναι μέρος οποιασδήποτε συζήτησης που μπορεί να έχουν με τους ηγέτες της χώρας. Η ίδια αντιμετωπίζει έναν απότομο δρόμο αλλά παραμένει απτόητη και υπερασπίζεται τις άλλες γυναίκες που μάχονται υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  

ΕΥΡΩΠΗ

Jeanette John Solstad Remø – Δεν θα περιμένει… για το δικαίωμά της να θεωρείται γυναίκα.

Μέχρι πρότινος ονομάζόταν John Jeanette, με το όνομά της να σηματοδοτεί την διπλή ταυτότητα που έπρεπε να αποδέχεται κάθε μέρα στην Νορβηγία. Αν και η πρώην διοικητής υποβρυχίου ένιωσε ότι το μέλλον της θα μπορούσε να είναι γένους θηλυκού, το νομικό πλαίσιο της Νορβηγίας δεν επέτρεπε την αλλαγή του επίσημου φύλου της χωρίς να έχει υποβληθεί σε υποχρεωτική «κανονική αλλαγή φύλου». Η επέμβαση αυτή θα σήμαινε πως θα της αφαιρούνταν τα γεννητικά της όργανα και θα χρειαζόταν ψυχιατρική γνωμάτευση. Εκείνη αρνήθηκε να υποβληθεί σε μια τέτοια διαδικασία με αποτέλεσμα στην ταυτότητά της, στο δίπλωμα οδήγησής της και στα υπόλοιπα έγγραφά της να αναφέρεται ως άντρας. Έχει αγωνιστεί σκληρά κατά των καταχρηστικών νόμων της Νορβηγίας ενώ οι δράσεις της, παράλληλα με εκείνες των υποστηρικτών της - συμπεριλαμβανομένων Αμνηστία - , σημειώνουν μια τεράστια νίκη. Το 2016, η Νορβηγία ενέκρινε τελικά ένα νέο νόμο για τη νομική αναγνώριση του φύλου, η οποία επιτρέπει τα διαφυλικά άτομα να επιλέξουν το φύλο τους. Σήμερα, σε αναγνώριση αυτής της νίκης ορόσημο, άλλαξε το όνομά της σε Jeanette John.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑ ΑΦΡΙΚΗ

Loujain al-Hathloul – Δεν θα περιμένει… για το δικαίωμά της να οδηγεί αυτοκίνητο

Η ατρόμητη Loujain αψήφησε την απαγόρευση οδήγησης στη Σαουδική Αραβία και ήρθε αντιμέτωπη με τις επιπτώσεις. Το Νοέμβριο του 2014 η Loujain κρατήθηκε για 73 μέρες γιατί μετέδωσε ζωντανά μέσω του Twitter τον εαυτό της να εισέρχεται στη Σαουδική Αραβία από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα οδηγώντας. Αφού αφέθηκε ελεύθερη τον Φεβρουάριο του 2015, έθεσε υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές – η πρώτη φορά που επιτρεπόταν στις γυναίκες να θέσουν υποψηφιότητα και να ψηφίσουν σε εκλογές στη χώρα. Παρ’ όλα αυτά, αν και αναγνωρίστηκε επισήμως ως υποψήφια, το όνομά της δεν προστέθηκε στη λίστα των υποψηφίων. Σήμερα, συνεχίζει να παλεύει για να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για τους συμπολίτες της – ένα μέλλον στο οποίο οι γυναίκες θα χαίρουν των δικαιωμάτων τους ως πολίτες του έθνους τους.

Narges Mohammadi – Δεν θα περιμένει… να υποστεί άλλη μια γυναίκα επίθεση με οξύ.

Μια παθιασμένη υποστηρίκτρια των δικαιωμάτων των γυναικών στο Ιράν, η Νarges πρωτοστάτησε στις διαδηλώσεις κατά των επιθέσεων με οξύ κατά των γυναικών. Αυτή ήταν μια από τις πολλές προσπάθειες που έχει κάνει για να προστατέψει τα ανθρώπινα δικαιώματα – συμπεριλαμβανομένης της έκκλησης για την κατάργηση της θανατικής ποινής. Τώρα η Narges εκτύει ποινή 22 χρόνων αφού φυλακίστηκε επειδή μίλησε ανοιχτά για τις κατάφορες αδικίες στη χώρα της. Τα «αποδεικτικά στοιχεία» που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον της στη δίκη της συμπεριλάμβαναν την συνάντησή της με τον πρώην Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας το 2014. «Σε μια χώρα όπου το να είσαι γυναίκα, μητέρα και υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι από μόνα τους δύσκολα, όταν τα τρία αυτά συνδυάζονται τότε καθιστολυν ένα ασυγχώρητο έγκλημα ", έγραψε πρόσφατα από τη φυλακή. Το 2016, Narges προχώρησε σε απεργία πείνας επειδή της είχαν αρνηθεί τηλεφωνική επικοινωνία με τα δύο μικρά παιδιά της που ζουν τώρα στη Γαλλία με τον πατέρα τους. Σήμερα τα παιδιά της μπρούν να της μιλήσουν μια φορά την εβδομάδα, αλλά αντιμετωπίζουν την προοπτική του να ζήσουν χωρίς τη μητέρα τους για πολλά χρόνια ακόμα.