Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ ΕΥΔΟΚΙΜΕΙ
Φαντάσου, αν μπορείς… είσαι ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι. Είσαι παντρεμένη – το θεωρείς αυτό ως τη διέξοδό σου από τη φτώχεια, μια ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή. Αντί γι’ αυτό, σε χτυπούν. Ξανά και ξανά.
Ικετεύεις το σύζυγό σου να σε ελευθερώσει, να συμφωνήσει σε ένα διαζύγιο. Αλλά αντί γι’ αυτό, γίνεται περισσότερο βίαιος. Και ο αδερφός του είναι εκεί για να σε βιάζει, επανειλημμένα. Φαντάσου ο κουνιάδος σου, σε μια κρίση ζηλοτυπίας, να σκοτώνει το σύζυγό σου. Αλλά εσύ, ως γυναίκα, έχεις φτιαχτεί για να πληρώσεις το μεγαλύτερο τίμημα.
Έπειτα από τρεις εβδομάδες που ήσουν κλειδωμένη σε ένα κελί φυλακής, που σε χτυπούσαν σε τακτική βάση οι αστυνομικοί – με το σώμα σου να είναι μαύρο και μπλε χωρίς να μπορεί πια αυτό να αλλάξει και με τα τελευταία αποθέματα ελπίδας να σ’ έχουν εγκαταλείψει προ πολλού – ομολογείς το θάνατο του συζύγου σου.
Ο κουνιάδος σου, σου είχε πει να αναλάβεις την ευθύνη, αφού, σύμφωνα με το νόμο, αυτός έχει τη δύναμη ως συγγενής να σε συγχωρέσει. Όμως αντί γι’ αυτό, η χώρα σου, ως τιμωρία, σου αφαιρεί τη ζωή.
Αυτή είναι η πραγματικότητα μιας γυναίκας, που ενώ εσύ διαβάζεις το συγκεκριμένο άρθρο, εκείνη έχει καταδικαστεί σε θάνατο και περιμένει την εκτέλεσή της που μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή.
Η ιστορία της Zeinab Sekaanvand Lokran δυστυχώς δεν είναι η μοναδική.
Ανάλαβε δράση για τη Zeinab.
Η ιστορία της Li Yan
Όχι πολύ καιρό πριν, στην Κίνα, η Li Yan βρέθηκε σε έναν παρόμοιο εφιάλτη – ως ο συνηθισμένος σάκος του μποξ και το τασάκι του συζύγου της (έσβηνε πάνω στο πρόσωπο και στα πόδια της τα τσιγάρα του). Τις κρύες νύχτες την κλείδωνε απέξω, σαν ζώο.
Η Li Yan ζήτησε βοήθεια από την αστυνομία, το τοπικό της τμήμα δικαιοσύνης, το νοσοκομείο και το κυβερνητικό παράρτημα της ομοσπονδίας γυναικών. Κανείς δεν βοήθησε. Αντί γι’ αυτό της είπαν απλώς: «ανέξου το».
Το βασανιστήριο της Li Yan κορυφώθηκε μια νύχτα του Νοεμβρίου το 2010 όταν ο σύζυγός της, μεθυσμένος, τη χτύπησε με ένα αεροβόλο και απείλησε να τη σκοτώσει. Με τη ζωή της σε κίνδυνο, η Li κατάφερε να του αποσπάσει το αεροβόλο και να χτυπήσει το σύζυγό της πίσω στο κεφάλι, σκοτώνοντάς τον. Καταδικάστηκε σε θάνατο.
Ωστόσο, εξαιτίας της δύναμης των ανθρώπων, η ιστορία της πήρε μια λιγότερο αρνητική κατεύθυνση. Η καταδίκη της σε θάνατο προκάλεσε την έντονη κατακραυγή του κόσμου και στην Κίνα και σε όλο τον κόσμο.
Το 2015, με μια κίνηση ορόσημο, η Κίνα μετέτρεψε τη θανατική ποινή της Li, μειώνοντάς τη σε ποινή φυλάκισης. Το ελαφρυντικό της «νόμιμης άμυνας» έγινε δεκτό και για τις περιπτώσεις οικογενειακής βίας, επιτρέποντας να μπορεί να το προβάλλει κάποιος δικαιολογημένα όταν υπόκειται σε τέτοιου είδους βία.
Κάθε φορά που μια γυναίκα κακοποιείται στη φυλακή, βιάζεται από ένα μέλος της οικογένειας, διακινείται ή εξαναγκάζεται να παντρευτεί, η άνιση σχέση δύναμης ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες ενισχύεται.
Η κυβέρνηση της Κίνας, εξέδωσε επίσης νέες κατευθυντήριες γραμμές για τις περιπτώσεις οικογενειακής βίας, συμπεριλαμβάνοντας συστάσεις σχετικά με την καταδίκη όσων διέπραξαν εγκλήματα ενάντια στους βιαστές/βασανιστές τους και επέζησαν, παρέχοντας ιδιωτική προστασία σ’ αυτούς που επέζησαν και επιτρέποντας να υπάρχουν ειδικές εντολές προστασίας κατά των βιαστών/βασανιστών.
Η υπόθεση της Li Yan δεν ανέδειξε μόνο την αποτυχία της κυβέρνησης της Κίνας να πάρει στα σοβαρά την ενδοοικογενειακή βία, αλλά και την αποτυχία των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο. Παγκοσμίως, μία στις τρεις γυναίκες, ακριβώς σαν τη Zeinab και τη Li Yan, έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία, στις περισσότερες περιπτώσεις από κάποιον που προέρχεται από το οικείο περιβάλλον της.
Παγκόσμια κουλτούρα της βίας
Αυτές οι περιπτώσεις έχουν τις ρίζες τους στην παγκόσμια κουλτούρα που αρνείται οι γυναίκες να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες και εθελοτυφλεί στη βία που συμβαίνει μέσα στο σπίτι. Η βία ενάντια των γυναικών δίνει τροφή σε αυτήν την ανισότητα και την ενδυναμώνει.
Κάθε φορά που μια γυναίκα κακοποιείται στη φυλακή, βιάζεται από ένα μέλος της οικογένειας ή από κάποιον στρατιώτη ως ένα «λάφυρο πολέμου», διακινείται, εξαναγκάζεται σε γάμο ή τρομοκρατείται με βία μέσα στο σπίτι, ενισχύεται αυτή η άνιση σχέση εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Το βασανιστήριο και η σωματική και η πνευματική κακοποίηση των γυναικών δεν θα παύσει μέχρι να σταματήσει αυτή η διάκριση.
Για να συμβεί αυτό, πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά. Για πολλούς, τέτοιου είδους βία παραμένει αόρατη στον έξω κόσμο – βρίσκεται παρά μόνο πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού.
Παγκοσμίως, μία στις τρεις γυναίκες, ακριβώς σαν τη Zeinab και τη Li Yan, έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία, στις περισσότερες περιπτώσεις από κάποιον που προέρχεται από το οικείο περιβάλλον της.
Πρέπει να επιμείνουμε για να διασφαλίσουν οι κυβερνήσεις ότι όλες οι μορφές βίας αποτελούν ποινικό αδίκημα και ότι κανένας δεν είναι υπέρ άνω αυτής της πεποίθησης. Πρέπει να διεξάγουμε εκστρατεία για να σταματήσουμε τη διάκριση ενάντια στις γυναίκες που υπάρχει στο δικαστικό σύστημα και να στηρίξουμε προσιτές υπηρεσίες προς όλους όσους κινδυνεύουν από εκδηλώσεις βίας, έτσι ώστε να μπορούν να οδηγηθούν σε ασφαλές μέρος.
Πρέπει να μη δεχόμαστε την ανοχή κανενός είδους βίας που συμβαίνει στο πλαίσιο μιας κοινότητας, να αλλάξουμε συμπεριφορές και να διασφαλίσουμε ότι ο σεβασμός και η ισότητα των φύλων αποτελούν την καρδιά της λύσης.
Και πρέπει να επιμείνουμε μέχρι να έχουμε έναν κόσμο όπου οι γυναίκες μπορούν να περπατούν στους δρόμους τη νύχτα χωρίς φόβο, και να ζουν σε ασφάλεια και αξιοπρέπεια στα δικά τους σπίτια.
Οι συνέπειες
Για τις γυναίκες που έρχονται αντιμέτωπες με βία και βασανισμούς, οι επιπτώσεις είναι σωματικά και ψυχολογικά καταστροφικές.
Μια επίσημη ιατρική εξέταση που έγινε μετά τη σύλληψη της Zeinab, την βρήκε να έχει καταθλιπτική διαταραχή (με συμπτώματα όπως αϋπνία, κούραση, αισθήματα κενού και ματαιότητας και χαμηλή αυτοεκτίμηση).
Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής της, η Zeinab παντρεύτηκε ένα συγκρατούμενό της και έμεινε έγκυος. Τον περασμένο μήνα, δυστυχώς, γέννησε ένα θνησιγενές μωρό. Οι γιατροί είπαν ότι το μωρό της είχε πεθάνει στη μήτρα της εξαιτίας του σοκ. Δεν της είχε επιτραπεί να δει γιατρό για μεταγεννητική φροντίδα ή ψυχολογική υποστήριξη.
Αυτή είναι η ιστορία της Zeinab σήμερα. Αυτή τη στιγμή. Και μπορείς να βοηθήσεις.
Hannah Harborow, Υπεύθυνη Εκστρατειών, Διεθνής Αμνηστία Αυστραλία
