ΠΡΟΑΣΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Διανύουμε αναμφισβήτητα την πιο σκοτεινή περίοδο από τη δημιουργία των Ηνωμένων Εθνών. Οι συγκρούσεις οδηγούν σε εκτοπισμούς και προκαλούν καταστροφικές συνέπειες σε άμαχους πολίτες που κυριολεκτικά βρίσκονται ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά.

Προσέρχομαι στη σημερινή Σύνοδο έχοντας μόλις δει και ακούσει - από πρώτο χέρι – τις τρομακτικές ιστορίες εκτοπισμένων ανθρώπων στο Ιράκ και στη νοτιοανατολική Τουρκία, δύο μόλις «παράθυρα» σε μια ντροπιαστική παγκόσμια ιστορία.

Η σκληρή αλήθεια είναι πως από τη Συρία έως τη Νιγηρία, το Αφγανιστάν έως το Νότιο Σουδάν, το Μπουρούντι έως την Ουκρανία οι ζώνες συγκρούσεων έχουν μετατραπεί σε ένα ελεύθερο πεδίο για όλους χωρίς κανόνες. Οι κανόνες που έχουν θεσπιστεί για να μας προστατεύουν, αντιμετωπίζονται με πλήρη και απόλυτη απαξίωση.

Επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω την Υεμένη, όπου 2.8 εκατομμύρια άνθρωποι – γυναίκες, παιδιά, οικογένειες – εκτοπίστηκαν στο πλαίσιο μιας σύγκρουσης με χαρακτηριστικά ωμής βίας ενάντια σε άμαχους πολίτες και συνεχούς παράβλεψης του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και από τις δύο (εμπόλεμες) πλευρές, συμπεριλαμβανομένων πιθανών εγκλημάτων πολέμου. Μέχρι νοσοκομεία – και μάλιστα επανειλημμένως – και σχολεία βομβαρδίζονται και καταστρέφονται.

Μόλις πριν δύο εβδομάδες, η Διεθνής Αμνηστία πήρε συνέντευξη από ένα 13χρονο αγόρι το οποίο είχε βρει και κρατούσε στα χεριά του μια βόμβα διασποράς κοντά σε μια πηγή από την οποία οι ντόπιοι τροφοδοτούνται με νερό. Μας δήλωσε πως ήταν σαν «μια μικρή μπάλα με την οποία μπορούσες να παίξεις». Ωστόσο, αυτή η μπάλα ήταν μια βόμβα που δεν είχε εκραγεί και την οποία τελικά αφαίρεσαν από την κοιλιά του.

Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά μας. Οι δεσμευτικές υποχρεώσεις του διεθνούς δικαίου που υποτίθεται πως μας προστατεύουν όλους, αντιμετωπίζονται με αδιαφορία έως και απόλυτη περιφρόνηση.

Και χωρίς λογοδοσία, δεν θα υπάρχει τέλος σε αυτό το σπιράλ πτώσης.

Μηχανισμοί λογοδοσίας υπάρχουν. Πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Τα κράτη θα πρέπει να υποβάλλουν ακόμη και τους συμμάχους τους σε λογοδοσία. Δεν μπορούμε να κάνουμε τα στραβά μάτια. Αν το κάνουμε, τότε για τις συνέπειες των παραβιάσεων θα φέρουμε όλοι ευθύνη.

Η Διεθνής Αμνηστία θα συνεχίσει να διερευνά παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου οπουδήποτε και αν λαμβάνουν χώρα.

Θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε αφενός λογοδοσία από τους θύτες, αφετέρου την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και την αποκατάσταση για τα θύματα.

Θα συνεχίσουμε να καλούμε όλα τα κράτη να υποστηρίξουν δράσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας που θα στοχεύουν στην πρόληψη ή την παύση μαζικών θηριωδιών.

Θα συνεχίσουμε τις εκστρατείες μας για να διασφαλίσουμε πως τα κράτη θα συμμορφώνονται προς τις υποχρεώσεις τους έναντι του άνευ προηγουμένου αριθμού ανθρώπου που εκτοπίζονται και θα εγκαθιδρύσουν ένα παγκόσμιο σύστημα κατανομής ευθυνών για τους πρόσφυγες που . Επείγει οι πλουσιότερες χώρες να τηρήσουν τις δεδηλωμένες δεσμεύσεις τους περί σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Όταν ρώτησα εκτοπισμένους ανθρώπους που βρίσκονται σε καταυλισμούς κοντά στην πόλη Falujjah στο Ιράκ τι θα περίμεναν από τη σημερινή συνάντηση, οι γυναίκες ήταν αυτές που έσπευσαν να απαντήσουν πρώτες.  «Δεν μπορούμε να υποφέρουμε άλλο τόσο πόνο. Περιμέναμε υπερβολικά πάρα πολύ. Σας παρακαλούμε, πείτε τους να κάνουν κάτι τώρα», μας είπαν.

Αυτά συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας. Οι επόμενες γενιές θα μας κρίνουν από την επιτυχία ή αποτυχία μας σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς. Ας μετατρέψουμε τα θερμά λόγια σε πράξεις. Ας γυρίσουμε την πλάτη στην αδικία.

Σας ευχαριστώ. 

Salil Shetty, Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας