ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ: 10 ΣΚΛΗΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΟΥ RAIF BADAWI

Δημοσιεύθηκε στις 11 Μαρτίου 2015, 12:32Εκτύπωση

Περισσότερο από οχτώ εβδομάδες έχουν περάσει από την ημερομηνία που οι αρχές στη Σαουδική Αραβία μαστίγωσαν δημόσια το blogger και ακτιβιστή Raif Badawi, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε 1000 μαστιγώματα και δεκαετή κάθειρξη για «προσβολή του Ισλάμ» και για την ίδρυση διαδικτυακού χώρου πολιτικών συζητήσεων.

Μετά την πρώτη φορά που ο Raif δέχτηκε τα πρώτα 50 χτυπήματα με μαστίγιο μπροστά σε ένα τζαμί στην Τζέντα στις 9 Ιανουαρίου, ένας γιατρός συμβούλεψε τις αρχές της φυλακής πως οι πληγές του δεν είχαν επουλωθεί και δεν μπορεί να αντέξει την επανάληψη αυτής της κτηνώδους τιμωρίας.

Την επόμενη Παρασκευή, ενώ σύμφωνα με μια ιατρική επιτροπή ο Raif Badawi δεν έπρεπε να μαστιγωθεί λόγω υψηλής αρτηριακής πίεσης, ένας άλλος γιατρός των φυλακών επέμεινε πως ο Badawi δεν είχε κανένα πρόβλημα και μπορεί να μαστιγωθεί. Για τις επόμενες πέντε εβδομάδες, τα εβδομαδιαία μαστιγώματα που είχαν οριστεί για κάθε Παρασκευή, δεν πραγματοποιήθηκαν για λόγους που παραμένουν άγνωστοι. Κανείς δεν γνωρίζει αν το επόμενο τμήμα της ποινής του θα πραγματοποιηθεί.

Η ιστορία του Raif Badawi έχει γίνει πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η περίπτωσή του είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου στο βεβαρημένο παρελθόν της Σαουδικής Αραβίας αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ακολουθούν 10 απογοητευτικές αλήθειες που προέκυψαν από έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας:

1. Βάναυσες, απάνθρωπες και ταπεινωτικές τιμωρίες

Τα δικαστήρια στη Σαουδική Αραβία εξακολουθούν να επιβάλλουν το μαστίγωμα ως ποινή για πολλά αδικήματα, συχνά έπειτα από άδικες δίκες. Εκτός από τον Raif Badawi, τα τελευταία δύο χρόνια οι προασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Mikhlif bin Daham al-Shammari και Omar al-Sa’id καταδικάστηκαν σε 200 και 300 μαστιγώματα αντίστοιχα, ενώ η Φιλιππινέζα οικιακή βοηθός Ruth Cosrojas καταδικάστηκε σε 300. Ακρωτηριασμοί και «σταυρωτοί» ακρωτηριασμοί (δηλαδή ακρωτηριασμός του αντίθετου άνω και κάτω άκρου) επιβλήθηκαν επίσης ως τιμωρία για ορισμένα εγκλήματα.

2. Απότομη άνοδος των εκτελέσεων

Η Σαουδική Αραβία είναι στις πρώτες θέσεις των χωρών με τις περισσότερες εκτελέσεις καθώς δεκάδες άνθρωποι θανατώνονται ετησίως, πολλοί εκ των οποίων με δημόσιους αποκεφαλισμούς. Μέχρι στιγμής φέτος έχουν εκτελεστεί 40 άτομα, περίπου οι τετραπλάσιοι από τον αριθμό που εκτελέστηκαν πέρυσι το αντίστοιχο διάστημα.

3. Καταστολή των ακτιβιστών

Εκτός από τον Raif Badawi, δεκάδες άλλοι ακτιβιστές παραμένουν φυλακισμένοι, απλά επειδή άσκησαν το δικαίωμά τους στην ελευθερία της έκφρασης, του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι. Οι αρχές έβαλαν στο στόχαστρο τη μικρή αλλά εξωστρεφή κοινότητα των προασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου τη θέσπιση αντιτρομοκρατικών νόμων προκειμένου να καταπνίξουν τις ειρηνικές δράσεις των ακτιβιστών για να αποκαλύψουν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

4. Δεν υπάρχει περιθώριο διαφωνίας

Όλες οι δημόσιες συγκεντρώσεις, συμπεριλαμβανομένων των διαδηλώσεων, απαγορεύονται σύμφωνα με διαταγή που εξέδωσε το Υπουργείο Εσωτερικών το 2011. Όσοι/ες αψηφούν την απαγόρευση συλλαμβάνονται, διώκονται και φυλακίζονται με κατηγορίες όπως "υποκίνηση εξέγερσης κατά των αρχών".

5. Συστηματικές διακρίσεις κατά των γυναικών

Οι γυναίκες και τα νεαρά κορίτσια εξακολουθούν να πέφτουν θύματα διακρίσεων νομικά και πρακτικά καθώς σύμφωνα με το νόμο είναι κατώτερες των αντρών, ιδίως σε οικογενειακά ζητήματα όπως ο γάμος, το διαζύγιο, η επιμέλεια των παιδιών και τα κληρονομικά ζητήματα. Γυναίκες που υποστήριξαν την εκστρατεία ενάντια σε νόμο που απαγορεύει de facto στις γυναίκες να οδηγούν, απειλούνται με συλλήψεις και άλλες τακτικές εκφοβισμού.

6. Τα βασανιστήρια στη διάρκεια της προφυλάκισης αποτελούν συνήθη πρακτική

Πρώην κρατούμενοι, άτομα που έχουν παραπεμφθεί σε δίκη και άλλοι/ες ενημέρωσαν τη Διεθνή Αμνηστία πως για τις δυνάμεις ασφαλείας η χρήση βασανιστηρίων και άλλων αρρωστημένων πρακτικών είναι συνήθης και ευρύτατα διαδεδομένη, ενώ οι υπεύθυνοι δεν λογοδοτούν ποτέ στη δικαιοσύνη.

7. Αυθαίρετες συλλήψεις και κρατήσεις

Πλήθος ανθρώπων έχουν συλληφθεί και προφυλακιστεί για έξι ή και περισσότερους μήνες, κάτι που παραβιάζει τον ποινικό κώδικα του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας. Οι κρατούμενοι συχνά κρατούνται σε απομόνωση στη διάρκεια της ανάκρισης και δεν έχουν επαφή με τους δικηγόρους τους. Ορισμένοι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν προφυλακιστεί χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες ή χωρίς να περάσουν από δίκη για περισσότερο από 2 χρόνια.

8. Παγίωση των θρησκευτικών διακρίσεων

Μέλη της μειονότητας των Σιιτών της χώρας, εκ των οποίων οι περισσότεροι κατοικούν στην πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου Ανατολική Επαρχία, εξακολουθούν να υφίστανται παγιωμένες διακρίσεις που περιορίζουν την πρόσβασή τους σε κυβερνητικές υπηρεσίες και στην απασχόληση. Σιίτες ακτιβιστές έχουν καταδικαστεί σε θάνατο ή πολυετή κάθειρξη για την υποτιθέμενη συμμετοχή τους σε διαδηλώσεις το 2011 και 2012.

9. Μαζική απέλαση μεταναστών εργαζόμενων

Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών, η καταστολή εργαζόμενων από άλλες χώρες το Νοέμβριο του 2013 οδήγησε στην απέλαση πάνω από 370.000 ανθρώπων. Περίπου 18.000 κρατούνται ακόμα από τον περασμένο Μάρτιο. Χιλιάδες άνθρωποι επέστρεψαν με συνοπτικές διαδικασίες στη Σομαλία, την Υεμένη ή σε άλλα κράτη όπου κινδυνεύουν από καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

10. Ό,τι γίνεται στη Σαουδική Αραβία, μένει στη Σαουδική Αραβία

Οι αρχές της Σαουδικής Αραβίας εξακολουθούν να αρνούνται την πρόσβαση σε ανεξάρτητους οργανισμούς προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και είναι ευρέως γνωστό πως έχουν προχωρήσει στην τιμωρία, ακόμα και μέσω δικαστηρίων, ακτιβιστών και μελών των οικογενειών των θυμάτων που επικοινωνούν με εμάς.

Για περισσότερες πληροφορίες ή για να συμμετάσχετε, επισκεφθείτε τη σελίδα μας για την εκστρατεία υπέρ του Raif Badawi.

Αναδημοσίευση από amnesty.org - 11/03/2015

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ
Υπερασπίσου τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στήριξε την ανεξαρτησία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.