Η ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

Η τρίτη Κατασκήνωση Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της Διεθνούς Αμνηστίας στη Βουλγαρία:

Φωτογραφίες και ιστορίες για τη μετανάστευση

Από τις 12 έως τις 19 Ιουλίου, 80 ακτιβιστές από 30 χώρες της Ευρώπης και πέρα βρίσκονται στη Βουλγαρία για την τρίτη Κατασκήνωση Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ταξίδεψαν στη Βουλγαρία για να στείλουν ένα ισχυρό, ηχηρό και ενωμένο μήνυμα στους ηγέτες της Ευρώπης - να σταματήσουν οι άνθρωποι να πεθαίνουν και να υποφέρουν στα σύνορα της Ευρώπης.

Στις 14 Ιουλίου 2014 ο Γιώργος Μουτάφης και η Vesselina Nikolaeva, δύο καταξιωμένοι φωτογράφοι από Ελλάδα και Βουλγαρία, ξεκίνησαν την έκθεση «Φωτογραφίες και ιστορίες για τη μετανάστευση» στο Red House στη Σόφια. Η έκθεση είναι μέρος μιας σειράς εκδηλώσεων που διοργανώνονται από τη Διεθνή Αμνηστία και τη Βουλγαρική Επιτροπή του Ελσίνκι στα πλαίσια της Κατασκήνωσης για να αναδείξουν τα ανθρώπινα πρόσωπα της μετανάστευσης και να διηγηθούν τις ιστορίες τους. Οι εκδηλώσεις αυτές αναδεικνύουν την κακοποίηση και τις διακρίσεις  που αντιμετωπίζουν οι αιτούντες άσυλο, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, και έχουν ως στόχο να κινητοποιήσουν ανθρώπους για να διασφαλιστεί αλλαγή στην προσέγγιση της Ευρώπης για τη μετανάστευση. Συλλογικά, οι ακτιβιστές καλούν την Ευρώπη να βάλει τους ανθρώπους πάνω από τα σύνορα.

Οι εικόνες του Γιώργου και της Vesselina αντιπροσωπεύουν μια στιγμή στις χαμένες μνήμες των ανθρώπων, τον βαθύ πόνο και τις μελλοντικές ελπίδες για μια καλύτερη ζωή.

Οι δυνατές αυτές φωτογραφίες συγκίνησαν τους παρευρισκόμενους ακτιβιστές  και ξύπνησαν έντονες μνήμες σε ένα από τους συμμετέχοντες, ένα πρόσφυγα, ο  οποίος έχει εγκαταλείψει τη χώρα του εδώ και έξι χρόνια και τώρα ζει στην Ιταλία.

"Κάποτε ήμουν μέρος αυτής της επικίνδυνης πραγματικότητας. Είναι πέρα ​​από ότι μπορείτε να φανταστείτε. Εάν ένας άνθρωπος θα διακινδύνευε τη ζωή του για να ξεφύγει, να τρέξει μόνο και μόνο για να επιβιώσει, επειδή μπορεί να μην θέλει να σφαγιαστεί, αλλά να έχει μια φυσιολογική ζωή ... κάποτε ήμουν μέρος αυτού του ταξιδιού, κάθε δευτερόλεπτο ζω με αυτό. Σκέφτομαι όλους τους ανθρώπους που θα πάρουν αυτό το ρίσκο και πώς θα κριθούν αφού φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος. Κάθε λεπτό χιλιάδες άνθρωποι γίνονται πρόσφυγες. Αυτό σημαίνει ότι χάνουν οικογένειες, χάνουν την ταυτότητα τους, τις ρίζες τους. Πόσοι άνθρωποι χρειάζεται να πεθάνουν ακόμη; ".

Κάθε χρόνο, χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη. Πολλοί από αυτούς διαφεύγουν από συγκρούσεις, βία και διώξεις σε χώρες όπως η Συρία, η Ερυθραία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και πολλές άλλες. Άλλοι προσπαθούν να ξεφύγουν από αβάσταχτη φτώχεια.

Αλλά αντί να βρουν ασφάλεια και καταφύγιο, φθάνουν σε μια «Ευρώπη - Φρούριο», η οποία στην προσπάθειά της να τους κρατήσει έξω, κάνει τα σύνορά της όλο και ποιο απροσπέλαστα.

Το αποτέλεσμα είναι απελπισμένοι άνθρωποι να αναλαμβάνουν όλο και περισσότερους κινδύνους για να φτάσουν σε ένα ασφαλές μέρος. Ορισμένοι  άνθρωποι πεθαίνουν στο δρόμο, ενώ άλλοι χάνουν τους αγαπημένους τους. Αυτοί που φτάνουν στην Ευρώπη συχνά κακοποιούνται από τους συνοροφύλακες και απωθούνται παράνομα πίσω στις χώρες τους. Άλλοι καταλήγουν σε μακροχρόνια κράτηση, ή μένουν άποροι στους δρόμους. Και όλα αυτά συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στα σύνορα της Ευρώπης.

Οι φωτογραφίες του Γιώργου Μουτάφη διηγούνται την ιστορία των επικίνδυνων ταξιδιών που κάνουν οι άνθρωποι για να αναζητήσουν καταφύγιο, καθώς και την ιστορία των αγώνων των ανθρώπων να φθάσουν με όλα τα δυνατά μέσα - πλοία, φορτηγά ή με τα πόδια - στην ήπειρο στην οποία ήλπιζαν και πίστευαν ότι θα ήταν ασφαλείς. Ωστόσο, η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών είναι στρωμένη με φράχτες, φύλακες, και βία. Κάποιοι το πληρώνουν με το υπέρτατο τίμημα: τη ζωή τους.

«Όταν σκέφτομαι το τι συμβαίνει στα σύνορα της Ευρώπης, αναβιώνω εικόνες με σώματα στο νερό, ανθρώπους να προσπαθούν απεγνωσμένα να φτάσουν τα σύνορα αναζητώντας ασφάλεια. Προσπαθώ να κατανοήσω τι αισθάνονται, να αντιληφθώ την ψυχολογία τους, και πόσο μεγάλο είναι το ρίσκο που αναλαμβάνουν γι' αυτούς και τις οικογένειές τους, καθώς προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη» (Γιώργος Μουτάφης). © Διεθνής Αμνηστία (Γιώργος Μουτάφης).

Σε αντίθεση με τη βίαιη πραγματικότητα των ταξιδιών που γίνονται από χιλιάδες ανθρώπους προς τα σύνορα της Ευρώπης που απεικονίζεται στις φωτογραφίες  του Γιώργου, αυτές της Vesselina Nikolaeva προσπαθούν να απεικονίσουν το βάθος της ψυχής των γυναικών, ανδρών και παιδιών που έχουν καταφέρει να φτάσουν στην Ευρώπη, αλλά τώρα βρίσκονται απομονωμένοι στα κέντρα υποδοχής της Βουλγαρίας.

Κατά την έναρξη της έκθεσης, η Vesselina μοιράστηκε τις σκέψεις με τους ακτιβιστές της κατασκήνωσης και το ευρύτερο κοινό, σχετικά με τη μεταχείριση των προσφύγων και των μεταναστών από την Ευρώπης:

«Οι άνθρωποι σε αυτές τις φωτογραφίες είναι πρόσφυγες, αλλά πρώτα από όλα, είναι άνθρωποι. Δεν ορίζονται ούτε από τις συνθήκες διαβίωσής τους, ούτε από τα παπούτσια που φορούν. Εκτός από το ότι βιώνουν ένα τρομερό παρόν, έχουν επίσης και παρελθόν και μέλλον. Συχνά, στις σημερινές συζητήσεις για το άσυλο και τη μετανάστευση οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι ... ο "πρόσφυγας" έχει γίνει μια ετικέτα. Αλλά σε ποιόν βάζουμε τις ετικέτες αυτές;» © Διεθνής Αμνηστία (Vesselina Nikolaeva)

Η έκθεση φωτογραφίας περιγράφει πράγματι τον λόγω πίσω από την εκστρατεία «SOS Ευρώπη» της Διεθνούς Αμνηστίας, με την οποία επιχειρεί να προστατεύσει τα δικαιώματα και να σώσει τις ζωές των μεταναστών και των προσφύγων. Με
την αποφασιστικότητά τους να κλείσουν τα σύνορά τους, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και τα κράτη μέλη της βάζουν τις ζωές και τα δικαιώματα τους σε κίνδυνο.

Και εσύ μπορείς να αναλάβεις δράση τώρα. Κάλεσε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ να θέσουν τέλος στη δυστυχία και τους θανάτους των ανθρώπων στα σύνορα της Ευρώπης υπογράφοντας την έκκληση μας εδώ.

Οι εκθέσεις «Φωτογραφίες και ιστορίες μετανάστευσης» θα διαρκέσει από τις 14 μέχρι τις 31 Ιουλίου, στο Red House Κέντρο Πολιτισμού «Andrey Nikolov», 15 Lyuben Karavelov Str, 1142 Sofia.